اختلال پر خوری

تست های تشخیصی
اختلال پر‌خوری افراطی، مشابه دیگر اختلال مربوط به غذا خوردن، بولیمیا می‌باشد. هرچند افراد مبتلا به اختلال پر‌خوری افراطی، با استفراغ از روی عمد و یا انجام عمل تنقیه، خود را از شر کالری‌های اضافی دریافتی خلاص نمی‌کنند. به همین دلیل است که بیشتر افراد مبتلا به اختلال پر‌خوری افراطی، اغلب دچار اضافه وزن هستند.
برای تشخیص مورد  اختلال مربوط به غذا خوردن، ممکن است پزشک شما موارد زیر را توصیه نماید:
♦  انجام معاینه بدنی
♦ انجام آزمایشات خون و ادرار
♦ ارزیابی روانشناختی، شامل بحث و گفتگو در مورد عادات تغذیه‌ای شما

ممکن است پزشک از شما بخواهد که برای بررسی پی‌آمدهای احتمالی مربوط به سلامتی این اختلال، مثل مشکلات قلبی یا بیماری کیسه صفرا، آزمایشات دیگری را نیز انجام دهید.

معیار های تشخیص
پزشک شما تصمیم خواهد گرفت که آیا شما مبتلا به اختلال غذا خوردن هستید یا خیر. برای اینکه اختلال پرخوری در شما تشخیص داده شود، شرایط شما باید با یکسری معیارهایی که در دستورالعمل تشخیصی  و آماری اختلالات روانی(DSM) نوشته شده است، و توسط انجمن روانپزشکی امریکا انتشار یافته، مطابقت داشته باشد.
□  دوره‌های عودکننده و برگشت‌کننده پرخوری، از جمله خوردن غیرعادی مقدار زیادی مواد غذایی و احساس عدم کنترل برروی غذاخوردن خود.
□  پرخوری افراطی که حداقل با سه مورد از موارد زیر در ارتباط است: با سرعت غذا خوردن، غذاخوردن تا جایی‌که احساس ناخوشایندی از سیری و پربودن به شما دست دهد، خوردن مقادیر زیادی از مواد غذایی وقتی گرسنه نیستید، تنها غذا خوردن بدون خجالت از دیگران،یا احساس تنفر،افسردگی و یا گناه داشتن بعد از غذا خوردن.
□  نگرانی در مورد پرخوری خود

 □ پرخوری افراطی، حداقل دو بار در هفته حداقل به مدت شش ماه

□  پرخوری افراطی که با پاکسازی، مثل استفراغ از روی عمد همراه نیست.

 در ادامه: درمان