اختلال تیک: علل، انواع و تشخیص

  تیک ها : حرکات نامنظم، غیرقابل کنترل، ناخواسته و تکراری عضلات هستند که می توانند در هر قسمت از بدن اتفاق بیفتند.

حرکت اندام ها و سایر قسمت های بدن به صورت صداهای تکراری ناخواسته، مانند خشونت، خرابکاری، و یا صاف کردن گلو، و صداهای آوازی هستند.

اختلالات تیک معمولا در دوران کودکی در حدود 5 سالگی شروع می شود و در میان مردان در مقایسه با زنان رایجتر هستند.

بسیاری از موارد تیک به طور موقت وطی یک سال می باشد. با این حال، برخی از افراد مبتلا به اختلال مزمن دچار اختلال مزمن نیز می شوند. تیک های مزمن در حدود 1 از هر 100  نفر را تحت تاثیر می دهد.

انواع اختلالات تیک

اختلالات عضلانی معمولا به عنوان سندرم حرکتی ،صوتی یا تورت طبقه بندی می شود که ترکیبی از هر دو است.

تیک های حرکتی و صوتی می تواند کوتاه مدت (گذرا) یا مزمن باشد.تورت ( Tourette )به عنوان یک اختلال مزمن در نظر گرفته شده است.

اختلال تیک مداوم

با توجه به آکادمی آمریکایی روانپزشکی کودکان و نوجوانان، اختلال گذرا یا اختلال موقت پیش از قاعدگی تا 10 درصد از کودکان در طول سال های اولیه تحصیل آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.

کودکان مبتلا به اختلال تیک مکرر با یک یا چند تیک در حداقل یک ماه، اما کمتر از 12 ماه متوالی دارند. شروع تیک ها قبل از اینکه فرد 18 ساله شود، باید باشد.

تیک های حرکتی  در موارد اختلال تیک گذرا  بیشتراز تیک های صوتی دیده می شود. تیک ممکن است در طول زمان با نوع و شدت متفاوت باشد.

برخی تحقیقات نشان می دهد که تیک ها در میان کودکان دارای معلولیت یادگیری شایع تر هستند و بیشتر در کلاس های آموزشی ویژه دیده می شوند.

کودکان مبتلا به طیف اوتیسم نیز بیشتر احتمال دارد  داشته باشند.

اختلال تیک حرکتی مزمن یا صوتی

تیک هایی که قبل از 18 سالگی ظاهر می شوند و به مدت 1 سال یا بیشتر ادامه می یابند ممکن است به عنوان یک اختلال مزمن طبقه بندی شوند. این تیک ها می توانند حرکتی یا صوتی باشند، اما نه هر دو.

اختلال تیک مزمن اغلب کمتر از موارد گذرا  است که کمتر از 1 درصد کودکان مبتلا به آن هستند.

اگر کودک در هنگام وقوع یک اختلال حرکتی مزمن یا تکلم جوانتر باشد، احتمال شانس بیشتری برای بهبودی وجود دارد، که معمولا طی 6 سال ناپدید می شوند.

افرادی که علائم بیش از 18 سال را تجربه می کنند احتمال ابتلا به علائم آنها کمتر است.

سندرم تورت

سندرم تورت (TS) یک اختلال عصبی پیچیده است. آن  با چند تیک مشخص می شود – هر دو تیک حرکتی و صوتی. این شدیدترین و کمترین اختلال تیک است.

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) گزارش می دهند که تعداد دقیق افراد مبتلا به TS غیرفعال است. تحقیقات CDC نشان می دهد که نیمی از تمام کودکان مبتلا به این بیماری تشخیص داده نمی شوند. در حال حاضر، 0.3 درصد از کودکان 6 تا 17 ساله در ایالات متحده با TS تشخیص داده شده اند.

علائم TS با شدت آنها در طول زمان متفاوت است. برای بسیاری از مردم علائم با سن بهبود می یابد.

TS اغلب با سایر شرایط همراه است، مانند اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) و اختلال وسواس فکری (OCD).

علائم

علائم مشخصی از اختلالات تیک وجود یک یا چند تیک است. این تیک ها را می توان طبقه بندی کرد:

  تیک های حرکتی : این شامل : حرکات سر و شانه، چشمک زدن، حرکات تند و سریع، کوبیدن، کلیک کردن انگشتان و دست زدن به چیزها یا افراد دیگر است.

تیک های حرکتی به نظر می رسد قبل از تیک های صوتی تفاق بیفتند اما این حالت همیشگی نیست.

   تیک های صوتی : این صداها مانند:  سرفه، صاف کردن گلو یا خارش و یا تکرار کلمات یا عبارات است.

Tics همچنین می تواند به دسته های زیر تقسیم شود:

تیک ساده: این تیک ها ناگهانی و مبهم با استفاده از گروه های عضلانی کم است. نمونه هایی از جمله کشش بینی، چشمک زدن، یا صاف کردن گلو هستند.

تیک های پیچیده: این شامل حرکت های هماهنگ با استفاده از چند گروه عضلانی است. نمونه هایی از جمله جهش یا پیمایش در یک مسیر خاص، حرکات و یا تکرار کلمات یا عبارات.

معمولا( Tics ) تیک ها به دلایل ناراحت کننده مانند : خارش یا خفگی، پیش می روند. در حالی که ممکن است از انجام تیک جلوگیری شود، نیاز به تلاش زیادی دارد و اغلب باعث تنش و استرس می شود.

علائم اختلال تیک ممکن است:

تشدید احساسات مانند: اضطراب، هیجان، خشم، و خستگی
در طول دوره بیماری بدتر می شود
بدتر شدن با دمای شدید
در طول خواب رخ می دهد
در طول زمان تغییر می کند
نوع و شدت متفاوت است
در طول زمان بهبود یابد

علل و عوامل خطر

علت دقیق اختلالات تیک ناشناخته است. در تحقیقات تورت ( Tourette ) مطالعات اخیر برخی جهش های ژن خاصی را شناسایی کرده اند که ممکن است نقش داشته باشند.

مواد شیمیایی مغزی نیز به نظر می رسد مهم است، به خصوص مواد شیمیایی گلوتامات مغز، سروتونین و دوپامین.

تیک هایی که یک علت مستقیم را در یک دسته بندی متفاوت از تشخیص قرار می دهند شامل موارد زیر می شود:

جراحت سر
سکته مغزی
عفونت ها
سموم
عمل جراحی
آسیب های دیگر

علاوه بر این، تیک ها می توانند با اختلالات جدی تر پزشکی مانند بیماری هانتینگتون یا بیماری کریتزفلد-جاکوب مرتبط باشند.

عوامل خطر برای اختلالات تیک عبارتند از:

ژنتیک: تیک ها  در خانواده هایی که تیک دارند بیشتر اتفاق میافتد ، بنابراین ممکن است مبنای ژنتیکی برای این اختلالات وجود داشته باشد.

    جنسیت: مردان به احتمال زیاد تحت تأثیر اختلالات تیكسی نسبت به زنان قرار دارند.

شرایط همراه با تیک

شرایط مرتبط با اختلالات تیک، به ویژه در کودکان مبتلا به TS، عبارتند از:

اضطراب 

    بیش فعالی
افسردگی
اختلال طیف اوتیسم
مشکلات یادگیری
وسواس فکری
مشکلات زبان و گفتار
مشکلات خواب

سایر مشکلات همراه اختلالات تیك مربوط به تأثیر تیک ها بر عزت نفس و تصویر از خود می باشد.

برخی تحقیقات نشان داده اند که کودکان مبتلا به TS یا هر اختلال مزمن ، کیفیت زندگی پایینتری دارند و عزت نفس پایین تر نسبت به افرادی که در معرض این شرایط نیستند.

علاوه بر این، انجمن Tourette America می گویند که افراد مبتلا به TS معمولا با مشکلات اجتماعی و شرایط مرتبط مانند: اختلال بیش فعالی ( ADHD ) یا اضطراب مواجه می شوند.

تشخیص

اختلالات تیک بر اساس نشانه ها و علائم تشخیص داده می شوند. کودک مبتلا به علائم بیماری اختلالاتی است که باید تشخیص داده شود. همچنین علائم نباید به علت سایر شرایط یا داروها باشد.

معیارهای مورد استفاده برای تشخیص اختلال تیک گذرا شامل حضور یک یا چند تیک است که در کمتر از 12 ماه در یک ردیف اتفاق می افتد.

اگر یک یا چند تیک تقریبا روزانه به مدت 12 ماه یا بیشتر رخ داده باشد، تشخیص داده می شود. افراد مبتلا به اختلال مزمنکه TS نیستند، تیک های حرکتی یا تیک های صوتی را تجربه خواهند کرد، اما نه هر دو.

TS مبتنی بر حضور هر دو حرکتی و صوتی است که تقریبا روزانه به مدت 12 ماه یا بیشتر اتفاق می افتد. اکثر کودکان زیر 11 سال تشخیص داده می شوند. دیگر نگرانی های رفتاری نیز اغلب وجود دارد.

برای جلوگیری از علل دیگر تیک، پزشک ممکن است پیشنهادهای زیر را داشته باشد:

آزمایش خون
اسکن MRI یا تصویربرداری دیگر

درمان و مقابله

درمان بستگی به نوع اختلال تیک و شدت آن دارد. در بسیاری از موارد،  بدون درمان به خودی خود حل می شود.

تیک های شدید که در زندگی روزمره دخالت دارند ممکن است با درمان، دارو یا تحریک مغزی عمیق درمان شوند.

درمان برای اختلالات تیک

بعضی از روش های درمانی برای کمک به افراد کنترل تیک ها و کاهش وقوع آنها است، از جمله:

  پیشگیری از بروز و پاسخ (ERP): نوعی از درمان رفتاری – شناختی است که به مردم کمک می کند تا به فشارهای ناخوشایند پیش ازایجاد با هدف جلوگیری از تیک، عادت کنند.

  درمان حبابی: درمانی که به افراد مبتلا به اختلالات عاطفی می آموزد تا از حرکاتی برای رقابت با تیک ها استفاده کند، بنابراین تیک نمی تواند اتفاق بیفتد.

درمان دارویی

دارو را می توان در کنار درمان یا به تنهایی استفاده کرد. دارو معمولا میزان تیک را کاهش می دهد، اما به طور کامل علائم را از بین نمی برد. داروهای موجود عبارتند از:

داروهای ضد تشنج
تزریق بوتاکس
آرامبخش عضلانی
داروهایی که با دوپامین ارتباط برقرار می کنند

داروهای دیگر ممکن است به علائم مرتبط با اختلالات تیک کمک کنند. برای مثال، داروهای ضد افسردگی برای علائم اضطراب و OCD تجویز می شود.

تحریک مغز عمیق

تحریک مغزی عمیق (DBS) یک گزینه برای افراد مبتلا به TS است که تیک آنها به درمان های دیگر پاسخ نمی دهد و کیفیت زندگی افراد را تحت تاثیر قرار داده است.

DBS شامل لانه سازی یک دستگاه باتری در مغز است. برخی از مناطق مغز که حرکت را کنترل می کنند با ضربه های الکتریکی با هدف کاهش تیک تحریک می شوند.

راهنمایی های مقابله و کمک به خود

برخی از تغییرات شیوه زندگی می تواند به کاهش فرکانس تیک کمک کند. آنها عبارتند از:

اجتناب از استرس و اضطراب
گرفتن خواب کافی

این میتواند مفید باشد:

گروه پشتیبانی برای افرادی با TS و سایر اختلالات تیک
     برای کمک و پشتیبانی به دوستان و دیگران دسترسی داشته باشید
     به یاد داشته باشید که تیک تمایل به بهبود یا ناپدید شدن با سن دارد

والدین کودکان با تیک ها ممکن است مایل باشند:

معلمان، مراقبین و دیگران که فرزند را می فهمند، در مورد وضعیت صحبت کنند
کمک به تقویت عزت نفس کودک با تشویق
نادیده گرفتن زمانیکه یک تیک اتفاق می افتد و اجتناب از گفتن آن به کودک

منبع