نکات فرزندپروری؛مراقبت از کودکان سخت بیمار

رفتار با کودکان بیمار

بچه‌هایی که دچار بیماری‌های مزمن هستند، نیاز به مراقبت بیشتر دارند اما باید نیازهای دوران کودکی آنها نیز برآورده شود. یکی از مهمترین کارهایی که والدین نگران باید انجام دهند این است که با فرزند بیمارشان مثل یک کودک عادی برخورد کنند.

این یعنی برای رفتارهای غیرقابل‌قبول آنها محدودیت قائل شوند، برای آنها برنامه‌هایی عادی داشته باشند و از آزادی بیش از اندازه دادن به آنها خودداری کنید. این شاید غیرممکن به نظر برسد مخصوصاً اگر برای مراقبت از فرزندتان احساس گناه یا نیاز شدید کنید. اما لوس کردن کودک فقط باعث می‌شود سخت‌تر به فعالیت‌های روزانه خود برگردد. وقتی فرزندتان از بیمارستان مرخص می‌شود، باید هدفتان داشتن رفتاری عادی با فرزندتان باشد.

کنترل روابط خانوادگی با وجود کودک بیمار

وقتی کودکی بیمار شود، روابط حاکم بر خانواده شدیداً مورد آزمایش قرار می‌گیرد. ویزیت‌های پزشکی، عمل‌های جراحی و چکاپ‌های منظم می‌تواند فشار زیادی به برنامه زندگی همه افراد خانواده وارد کند.

برای کمتر کردن این فشار، می‌توانید برای اینکه برنامه عادی خانواده را تا حد امکان طبق روال قبلی نگه دارید، کمک بگیرید. دوستان و اعضای خانواده ممکن است بتوانند به شما برای انجام کارهای خانه کمک کنند. خواهر و برادرهای کودک بیمار باید به طور عادی به مدرسه بروند و فعالیت‌های فوق‌برنامه عادی خود را داشته باشند. همچنین خانواده باید زمانی را که معمولاً در کنار هم سپری می‌کردند را برهم نزند.

همچنین بهتر است با معلمان و مشاوران مدرسه فرزندانتان نیز صحبت کنید و به آنها اطلاع دهید که یکی از خواهر یا برادرهای آنها بیمار است. آنها می‌توانند مراقب تغییرات رفتار و نشانه‌های استرس در میان بچه‌ها باشند.

کاملاً طبیعی است که بچه‌هایی که خواهر یا برادرشان بیماری سختی دارد عصبانی و خشمگین شوند یا بترسند. ممکن است در درس‌های مدرسه عقب بیفتند. در همه موارد، والدین باید توجه دقیقی به آنها داشته باشند تا فرزندان دیگرشان بخاطر نیازها و خواسته‌های خواهر یا برادر بیمارشان از زندگی عقب نیفتد.

همچنین خیلی خوب است که درصورت امکان از وجود آنها در روند درمانی فرزند بیمارتان استفاده کنید. رفتن به بیمارستان، ملاقات کردن با پرستاران و تیم پزشکی و همراهی کردن خواهر یا برادر بیمارشان در بیارستان یا کلینیک برای درمان می‌تواند باعث شود ترس کمتری نسبت به آن موقعیت پیدا کنند.

معمولاً تصوری که آنها از بیمارستان و بیماری دارند خیلی بدتر از واقعیت است. وقتی به بیمارستان می‌آیند می‌توانند تصویری واقعبینانه‌تر نسبت به آن پیدا کنند و بااینکه چیزهای ناخوشایندی هم ممکن است بخشی از روند درمان باشد، اما می‌فهمند که کسانی هستند که مراقب خواهر یا برادرشان باشند.