نکات فرزندپروری؛مراقبت از کودکان سخت بیمار

مقابله با احساسات عمیق و مشکل ساز

فرزندتان ممکن است احساسات مختلفی را بخاطر تغییراتی که بیماری بر بدن او می‌گذارد تجربه کند و می‌بایست تشویق شده و فرصت‌هایی برای ابراز احساسات، نگرانی‌ها و ترس‌هایش به او داده شود. از فرزندتان سوال کنید که چه احساسی دارد و قبل از درمیان گذاشتن احساسات و توضیحات خودتان، به پاسخ‌های او خوب گوش دهید.

این نوع ارتباط لازم نیست همیشه کلامی باشد. موسیقی، نقاشی، نوشتن و هر روش دیگری می‌تواند به کودکانی که مبتلا به بیماری‌های سخت هستند کمک کند احساساتشان را ابراز کنند و از دنیایی که برای خودشان درست کرده‌اند فرار کنند.

همچنین لازم است به بچه‌ها یادآور شوید که آنها مسئول بیماریشان نیستند. کاملاً عادی است که تصور کنند بخاطر فکری که داشته‌اند، حرفی که زده‌اند یا کاری که کرده‌اند به آن بیماری دچار شده‌اند. به آنها اطمینان‌خاطر بدهید که اینطور نیست و با زبانی ساده برایشان توضیح دهید که چه چیز موجب بیماریشان شده است (همچنین می‌توانید خواهر یا برادرهای فرزند بیمارتان را هم مطمئن کنید که بیماری خواهر یا برادراشان به خاطر حرف یا عملی از آنها نبوده است.

ممکن است برای خیلی از سوالات آنها جوابی نداشته باشید. و نمی‌توانید همیشه قول بدهید که همه چیز خوب پیش خواهد رفت. اما می‌توانید با گوش دادن به حرف‌های فرزندتان و اطمینان دادن به او که کاملاً طبیعی است که چنین احساساتی داشته باشد و اینکه شما و خانواده همه تلاشتان را برای مراقبت از او می‌کنید، به او کمک کنید.

اگر کودکتان بپرسد، “چرا من باید دچار این بیماری شوم؟” اشکالی ندارد که صادقانه به او بگویید که نمی‌دانید. برای او توضیح دهید که حتی اگر هیچکس نداند چرا آن اتفاق افتاده است، پزشکان درمان‌هایی برای آن دارند. اگر فرزندتان گفت “عادلانه نیست که من مریض باشم”، باید درک کنید که حق با اوست. خیلی مهم است که فرزندتان بداند طبیعی است که بخاطر بیماریش عصبانی باشد.

ممکن است فرزندتان سوال کند که “آیا قرار است بمیرم؟” پاسخ شما به این سوال به سن و سطح بلوغ فرزندتان بستگی دارد. خیلی مهم است که بدانید فرزندتان چه نگرانی‌ها و ترس‌هایی دارد و به آن به درستی پاسخ دهید.

اگر می‌توانید برای فرزندتان اطمینان‌بخش باشد می‌توانید به اعتقادات مذهبی، معنوی و فرهنگی خودتان درمورد مرگ اشاره کنید. نباید به فرزندتان بگویید که مردن مثل خوابیدن می‌ماند زیرا ممکن است باعث شود از خوابیدن بترسند.

خیلی مهم است که بچه‌ها، صرفنظر از سنشان، بدانند که کسانی هستند که دوستشان دارند و مراقبت آنها هستند.

بچه‌ها هم درست مثل بزرگترها برای تطبیق یافتن با تشخیص بیماری و تغییرات فیزیکی که در آنها ایجاد می‌شود به زمان نیاز دارند و ممکن است دچار ناراحتی، افسردگی، عصبانیت، ترس یا حتی انکار بیماریشان شوند. اگر نشانه‌هایی از این احساسات را در فرزندتان مشاهده کردید که در زندگی روزمره آنها اختلال ایجاد کرده است یا فرزندتان افسرده به نظر رسید و عادات غذایی و خوابیدن او تغییر کرد، بهتر است از متخصص مشاوره بگیرید.