رابطه منطقی میان بیماری دیمنشیا و اضطراب و استرس بیمار گونه

علل بروز بیماری دیمنشیا

• اضطراب و استرس بیمارگونه موجب تحلیل و از دست رفتن حافظه می شود: یکی از علل شایعی که سبب می شود مردم باور کنند که به بیماری دیمنشیا دچار شده اند، همین کم شدن حافظه است و متاسفانه اضطراب و استرس بیمارگونه سبب کم شدن حافظه به طور مختصر می شود. این مسائل بسیار پیش افتاده هستند، اما زمانی که در واقعیت اتفاق بیافتند، باید جدی گرفته شوند. اضطراب همان استرس و فشارهای روحی و روانی است و استرس زیاد سبب آزاد شدن مقادیر زیادی از هیدروکورتیزون که نقش مهمی را در تخریب سلول های مغزی و کاهش قدرت حافظه ایفا می کند، می گردد. کم شدن حافظه آنچنان جدی نیست، اما می تواند مشکلاتی را در زندگی شخص بیمار بوجود آورد.

• اضطراب و استرس بیمارگونه موجب عدم تمرکز می شود: اضطراب می تواند افکار و حواس جمعی شما را تحت تاثیر قرار دهد و مطمئنا بدون تمرکز و توجه کافی، پردازش افکار بسیار دشوار خواهد بود. در این حالت، فرد قادر نیست که به درستی فکر کند و در واقع ارتباط درونی با ذهن خود را از دست می دهد، اگرچه در واقعیت اتفاق خاصی رخ نداده است.

• عوارض جانبی حساسیت های شدید: حساسیت شدید یعنی اینکه شما به کوچکترین تغییراتی که در بدنتان رخ می دهد، حساسیت و واکنش شدید نشان می دهید. حساسیت شدید تنها فرد را از نظر ذهنی دچار مشکل می کند، گویی که مغز یا ذهن آنطور که شاید و باید عملکرد مناسبی را از خود نشان نمی دهد.

• فراموش کاری و بی توجهی که به صورت طبیعی برای هر فردی پیش می آید: به طور مشابه، در نتیجه حساسیت شدید و اضطراب و استرس بیمارگونه، بسیاری از افرادی که اغلب دچار فراموشی می شوند، تصور می کنند که همه اینها نتیجه دچار شدن به اضطراب شدید است. در صورتی که وقتی انسان بتدریج پا به سن می گذارد، بعضی چیزها را فراموش می کند و این یک مورد خیلی طبیعی است. اما افرادی که دچار اضطراب بیمارگونه هستند، تصور می کنند که همه اینها نتیجه فشارهای روحی و روانی و تنش های عصبی است و برعکس افراد عادی فراموشی را یک اتافق طبیعی در زندگی خود به شمار می آورند.

• ژرف تنددمی (دمزنی تند و ژرف که می تواند موجب سرگیجه شود): دمزنی تند و ژرف که در طی حملات اضطراب می تواند سبب بروز مشکلات و حالات زودگذری شود که به بیماری دیمنشیا یا زوال عقل شباهت دارد. ژرف تنددمی از خونرسانی به مغز جلوگیری می کند و همین عامل سبب کاهش دقت و بی توجهی و کم شدن خافظه می گردد. افرادی که نسبت به این علائم بیماری آگاهی ندارند، مشکل بوجود آمده را با بیماری دیمنشیا به اشتباه میگیرند.

• از دست دادن قوه ادراک: وقتی که فرد دچار حملات پانیک می شود، به طور موقت ارتباط خود با محیط بیرون را از دست می دهد. حملات پانیک می توانند به حدی شدید باشند که فرد تصمیم می گیرد ارتباط خود با زندگی واقعی را برای مدتی کوتاه قطع کند و همه چیز را نادیده بگیرد و در واقع این حالت یک ساختار دفاعی در مقابل حملات پانیک است. فرد تصور می کند که در عالم خیال به سر می برد و جهانی که در اطرافش مشاهده می کند، واقعی و قابل لمس نیست. اکثر افرادی که به بیماری اضطراب و استرس بیمارگونه مبتلا هستند، بدین حالت دچار می شوند و تنها اشخاصی که از اثرات و عوارض جانبی حملات پانیک بی اطلاع هستند، تصور می کنند که مشاعر خود را از دست داده اند.