درمان اختلالات رفتاری کودکان از طریق والدین

سبک های والدین

والدین با سبک اوتوریته ( مقتدر-Authoritative)

در این سبک، نحوه تربیتی آنها  پاسخگو و حمایتی هستند و در عین حال محدودیت هایی برای فرزندان خود تعیین می کنند. آنها تلاش می کنند رفتار کودکان را با توضیح قوانین، بحث و گفتگو، کنترل کنند.

آنها به دیدگاه کودک گوش می دهند اما همیشه آن را قبول نمی کنند.

فرزندان این گونه والدین  تمایل دارند دوستانه، پر انرژی، شاد، وابسته به خود، کنترل خود، کنجکاو، مشارکت در مسائل گروهی و دستیابی به موفقیت باشند.

والدین با سبک تربیتی ….(Permissive)

در این سبک والدین، رفتاری نسبتا گرم دارند . آنها موفق به ایجاد محدودیت های محکمی برای نظارت بر فعالیت های کودکانشان می شوند و یا نیازمند رفتارهای بالغانه فرزندان خود هستند.

کودکانی که با این سبک والدین مطرح شده اند، تمایل به  کنترل و دستیابی به تحریک، سرکش، بی هدف، غالب پرخاشگر و کم اعتماد به نفس دارند.

سبک تربیتی غیر فعال( Uninvolved )

در این سبک والدین، والدین پاسخگو نیستند، در دسترس نیستند و رد می

برای داشتنشوند.

بچه هایی که با این سبک والدین مطرح شده اند تمایل به اعتماد به نفس کمی دارند و به دنبال مدل های دیگر گاهی نامناسب برای جایگزینی والدین نادان هستند.

اطمینان از سلامتی و ایمنی کودکان، برای داشتن بزرگسالان سالم در آینده  بسیار حائز اهمیت بوده و سلامت روان آنها بستگی به کیفیت رابطه والدین با فرزندان دارد.

این نکات میتواند به شما کمک کننده باشد :

۱-با کودکان خود رابطه برقرار کرده، مهلت ابراز عقاید را به او بدهید، به نیازهای وی پی ببرید، انتظارات آن‌ها از بچه (کودک)، مهلت استقرار رابطه به طفل، زمینه اعتماد به پدر و مادر و مراجعه به آن‌ها، هنگام ایجاد مشکل و مهیا کنید.

پدر پیش از پدر بودن، بایست با فرزندش دوست باشد، مضاف بر این، او باید توانمند به اداره این دوستی باشد تا مانع لوس شدن بچه (کودک) گردد. به قول یکی از دانشمندان: «هر جا مشکلی در اجتماع بود، به حتم پای آموزش و تربیت وسط است» یا به قول اریکسون: «فرزندان لوس معضل اجتماع اند».

۲-ایجاد محیط آسودگی (آرامش) بخش در خانواده: چنانچه پدر و مادر در صدد کامیابی تحصیلی و تندرستی (سلامت) شخصیت کودکان باشند، باید محیط خانواده را از هرنوع درگیری و تنش دور سازند.

۳-ایفای نقش اثربخش در زمینه تکلیف خانه: پدر و مادر رل و نقش بسیار با اهمیتی در تکلیف خانه یا مشق شب بچه (کودک) ایفا میکنند. بسیاری از بچه‌ها در انجام تکالیف خود اهمال می‌ورزند. پدر و مادر میبایست به صورت قطع با این امر برخورد کنند و از کودک خود بخواهند که در مهلت مناسب و مطلوب، بانجام تکالیف خود بپردازند، در غیر اینصورت، باید از روش محرومیت بهره ببرند، یعنی او را از بازی محبوب یا دورنشان (تلویزیون) محروم کنند.

۴-تکریم شخصیت کودکان: ما بایست به کودکان احترام بگذاریم و آن‌ها را با الفاظ نامطلوب خطاب نکنیم.

۵-تعامل با مربیان در مدرسه: پدر و مادر میبایست در تعامل متقابل با مربیان باشند و از مشکلات فرزندشان در مدرسه مطلع شوند.

۶-کمک به طفل در گزینش هدف و برنامه ریزی: فعالیتهای طفل در طول هفته، باید تقسیم بندی شود و زمان خاصی برای تفریح، نگاه کردن به تلویزیون و انجام تکالیف در نظر گرفته شود. روش برنامه ریزی برای انجام برنامه‌های روزمره و تکالیف، بایست به کودکان آموزش داده شود تا آن‌ها بتوانند، فن مهار زمان را بیاموزند.

۷-تشویق کنجکاوی و خلاقیت کودکان: به صورت جدی باید از تحقیر بچه (کودک) اجتناب کرد و هنگام کنجکاوی، بایست به او مهلت پرسش کردن داده شود. بچه (کودک) نبایستی به جواب‌های ما دست یابد تا خود به تفکر و اندیشیدن بپردازد. خلاقیت بچه (کودک)، باید تربیت داده شود، نه اینکه او به اطاعت محض ملزم باشد. بچه (کودک) نبایستی به اطاعت کورکورانه عادت کند؛ البته الگو برداری با دنباله روی فرق میکند. مقصود از الگو برداری، این است که بچه (کودک) رفتار پدر و مادر را در مسأله‌ای چون نظم، تقلید می‌نماید، خود نیز بموقع کارهایش را با برنامه ریزی دقیق و بسامان (منظم) انجام میدهد و از نظم پدر، الگو برداری می‌کند.

در رابطه با دنباله روی، عده‌ای معتقدند: کودکان باید مانند خودشان فکر کنند و کودک بایست به صورت دقیق، عقاید آن‌ها را در زمینه مسائل اجتماعی، تقلید کند؛ البته این امر، مانع رشد و تربیت آزاد بچه (کودک) می‌باشد، زیرا کودک بایست به صورت مستقل، به نظرات اجتماعی دست یابد.

۸-انتظار توسعه از کودکان: کودک بایست بداند که پدر و مادر در همه زمینه‌ها از او انتظار توسعه دارند.

۹-کاهش هراس از شکست در کودک: ما نباید از کودکان انتظار نمره ٢٠ داشته باشیم، زیرا این امر، هراس از شکست را در طفل ایجاد میکند و پریشانی (اضطراب) از آزمون را بدنبال خواهد داشت.

۱۰-اعمال درست ترغیب و تنبیه کودکان: ما بایست به صورت جدی، از تنبیه جسمی اجتناب کرده، به امورات درست بچه (کودک) پاداش داده، هنگام انجام اعمال اشتباه، از روش محروم کردن از خواسته‌ها و امتیازات بهره ببریم، زیرا تنبیه درست، نباید سبب تحقیر بچه (کودک) شود، پدر و مادر نبایست در طولانی مدت با بچه (کودک) قهر داشته باشند و آشتی بایست بوسیله یکی از پدر و مادر برقرار شود، زیرا قهر طولانی و فقدان توجه به طفل، سبب احساس نا امنی در طفل می‌گردد و به بهداشت روانی وی لطمه وارد میکند.

در مواقعی که پدر و مادر شاغل هستند و مهلت مکفی (کافی) برای استقرار رابطه با بچه (کودک) و درک او را ندارند، بایست با مربیان مدرسه به صورت یکسره تعامل داشته باشند تا از طریق این کانون، آموزشهای بسیار مفیدی به مانند آموزش در زمینه پرورش کودکان و شیوه استقرار رابطه درست با وی، به اولیاء ارایه داده شود در روزگار کنونی اغلب مدرسه‌ها، از روانشناسان برای آشنایی پدر و مادر با روشهای نوین تعلیم و تربیت استفاده میکنند.

در جهان مدرن، درگیری پدر و مادر در امورات مختلف، فراوان است و معلمها وقت مکفی (کافی) برای تربیت فرزند را ندارند. ما نبایستی به مدت زمان دقت کنیم، بلکه بایستی به کیفیت توجه شود. پدر و مادر توانایی دارند، در عین حضور اندک در حد یکی ۲ ساعت، بدرستی از زمان بهره ببرند، یعنی کیفیت رابطه با اهمیت است.

من مریم عبداللهی (روانشناس و نوروتراپیست) در کلینیک الومینا (جایروس) جهت روش های صحیح و علمی تربیت فرزندانتان ،همراه شما والدین عزیز هستم