واقعیت هایی در باره انحراف جنسی پارافیلیا

اگر به بیماری جنسی پارافیلیا مبتلا هستید هر چه زودتر ….

واقعیت هایی در باره انحراف جنسی پارافیلیا

• پارافیلیاها اختلالات هیجانی و یا رفتارهای جنسی خیالی هستند که برای بیش از 6 ماه تکرار می شوند. فرد مبتلا به این اختلال نه با تصور شریک جنسی بلکه از طرق مختلف دیگر دچار لذت جنسی می شود. این اختلال مکرر و شدید است ، در طی یک دوره حداقل شش ماهه رخ می دهد و باعث ناراحتی قابل توجه همراه با تداخل در محدوده عملکردهای مهم می شود.
• به جز مازوخیسم ، پارافیلیا ها تقریباً به طور انحصاری در مردان تشخیص داده می شوند.
• برخی از انواع مختلف پارافیلی ها وجود دارد که هر کدام از آنها تمرکز متفاوتی بر تحریک جنسی مرد دارد.
• به نظر می رسد که عوامل خطر زیستی ، روانی و اجتماعی در رشد پارافیلیا مؤثر باشد.
• در حالی که محرک جنسی مورد نظر برای فرد مبتلا به پارافیلیا بستگی به پارافیلیای خاص دارد ، ویژگی های بیماری اغلب بسیار شبیه هستند.
• متخصصان بهداشت روانی به منظور تشخیص پارافیلیا ، مصاحبه پزشکی ، معاینه فیزیکی و آزمایشاتی را بر روی فرد مبتلا انجام می دهند. همچنین سابقه علائم روانی بیمار نیز ارزیابی خواهد شد.
• درمان پارافیلیا ها معمولاً ترکیبی از روان درمانی و دارو است.
• پارافیلیا یک بیماری کاملاً مزمن است. به طوری که حداقل دو سال درمان برای موارد حتی خفیف این اختلال توصیه می شود.
• پیشگیری از رشد رفتارهای پارافیلی معمولاً شامل رفع عوامل خطر روحی – اجتماعی می باشد.

انواع مختلف پارافیلیا   

کلمه پارافیلیا از زبان یونانی مشتق شده است. پارا به معنی اطراف یا  کنار و فیلیا به معنی عشق است.   انواع مختلف پارافیلیا اختلالات هیجانی هستند که فرد مبتلا با تحریک جنسی از طریق فانتزی ها ، آرزوها و رفتارهایی که باعث ایجاد اختلال می شوند و در طی یک دوره حداقل شش ماهه به طور مکرر و شدید اتفاق می افتد ، تعریف می شوند.

پارافیلیاها  باعث ایجاد ناراحتی و یا اختلال در عملکرد شغلی ، عملکرد اجتماعی و یا سایر حوزه های مهم می شود. این اختلال برعکس تنوع طلبی جنسی ، مانند انواع مختلفی از رفتارهای جنسی نیست که به طور معمول بیماری محسوب نمی شوند.

به دست آوردن آمار افرادی که از پارافیلیا رنج می برند ،  به دلایل مختلف دشوار است. بسیاری از افراد مبتلا به یکی از این اختلالات ، بیماری خود را مخفی می کنند.  یا در سکوت از بیماری خود رنج می برند.  برخی از آنها درگیر رفتارهای مجرمانه جنسی هستند که البته به این معنا نیست که در مورد پارافیلیای خود گزارش کنند. بنابراین ، بسیاری از برآوردهای مربوط به شیوع پارافیلیا به علاوه  تعداد افرادی که در ارتباط با سیستم جنایی دستگیر شده اند ، به دست می آیند. اکثر پدوفیل ها مردان هستند ، و فقط 1٪ تا 6٪  این افراد زنان هستند.

به غیر از مازوخیسم ، که در زنان بیش از 20 برابر مردان شایع می باشد ، انواع پارافیلیا تقریباً به طور انحصاری در مردان تشخیص داده می شوند. بسیاری از افرادی که از یک نوع پارافیلی رنج می برند به بیش از یک نوع آن مبتلا می باشند.  به عنوان مثال ، حدود یک سوم از پدوفیل ها (کودک آزاری) دارای پارافیلای دیگری نیز هستند. بیش از نیمی از این افراد به سه یا چهار نوع از این اختلال گرفتارند.  اکثر افراد مبتلا به پارافیلیا قبل از سن 13 سالگی در باره آن فانتزی داشته اند.

تعدادی از انواع مختلف پارافیلی وجود دارد که هر کدام از آنها تمرکز متفاوتی بر تحریک جنسی مردان دارد.

• Voyeurism ارضای شهوت از طریق نگاه کردن. تماشای افراد که در حال فعالیت جنسی هستند ، افراد لخت ، و یا فردی که در حال بیرون آوردن لباس خود است.
• Exhibitionism نشان داده اندام تناسلی به افراد ،
• Frotteurisim لمس کردن یا مالیدن اندام جنسی به جنس مخالف برای ایجاد تحریک و رسیدن به ارگاسم ،
• مازوخیسم جنسی : لذت جنسی این افراد با تحقیر، و ضرب و شتم به دست می آید.
• سادیسم جنسی : تحریک جنسی از طریق رنج فیزیکی یا روانی به شخص دیگر.
• Pedophilia کودک آزاری که فعالیت جنسی با یک کودک قبل از رسیدن به سن بلوغ است. (معمولاً 13 ساله یا کمتر)
• فتیشیسم : برانگیختگی جنسی توسط اشیاء غیر زنده و یا بخش های بسیار خاصی از بدن است
• Transvestism پوشیدن لباس جنس مخالف که باعث تحریک جنسی و تداخل با عملکرد می شود.

سایر پارافیلی های مشخص شده : بعضی از پارافیل ها از معیارهای تشخیصی کامل برای اختلال پارافیلالی برخوردار نیستند. اما ممکن است دارای اختلالات جنسی غیر قابل کنترل  باشند.  نمونه های این نوع پارافیلی ها عبارت هستند از :

• برقراری ارتباط جنسی با اجساد مردگان necrophilia
• scatologia ،
• برقراری ارتباط جنسی با حیوانات zoophilia ،
• تحریک جنسی از طریق مکالمه تلفنی.

تجاوز جنسی و اعمال مجرمانه مانند تجاوز به عنف بیماری روحی  نمی باشند.  بنابراین چنین تخلفات جنسی به عنوان یک پارافیلیا محسوب نمی شود.

علل و عوامل پارافیلیا

چه علل و عواملی  باعث پارافیلیا می شود؟

روشن نیست که چه علل و عواملی باعث پارافیلیا می شود. بعضی از کارشناسان معتقد هستند که این امر به دلیل آسیب های دوران کودکی ، مانند سوء استفاده جنسی صورت می گیرد. برخی دیگر بر این باورند که اشیاء یا موقعیت ها در صورتی که اغلب و به طور مرتب با فعالیت جنسی ارضا شده مرتبط باشند ، می توانند باعث ایجاد پارافیلیا  شوند.  در اغلب موارد ، فرد مبتلا به پارافیلیا دچار مشکل در برقراری روابط شخصی و جنسی با دیگران می باشد.

پارافیلیا در نوجوانی

در بسیاری از افراد ، پارافیلیا  در دوران نوجوانی آغاز می شود و در بزرگسالی ادامه می یابد. شدت و ظهور فانتزی های مرتبط با پارافلیا در افراد مختلف متفاوت است. اما معمولاً این اختلال با بالا رفتن سن کاهش پیدا خواهد کرد.

مسائل زیست شناختی که بعنوان عامل خطر برای پارافیلیا شناخته می شوند شامل برخی از تفاوت های فعالیت مغز در طول تحریک جنسی و همچنین ساختار عمومی مغز است.  مردان پودوفیل در مقایسه با مردان عادی  نمرات IQ پایین تری در تست های روانشناختی دارند. تحقیقات همچنین مشخص کرده است که آنها صرف نظر از توانایی های فکری و سبک های یادگیری ، سابقه کسب نمرات پایین تر در مدرسه نسبت به همتایان غیر بیمار خود داشته اند.

عوامل خطر پارافیلیا

تئوری دیگر در مورد عوامل خطر پارافیلیا این است که آنها با مراحل رشد روانی دوران کودکی مانند خلق و خو ، شکل گیری ارتباط اولیه ، تکرار تروما و ایجاد اختلال در رشد جنسی مرتبط هستند.

• Temperament : تمایل بیش از حد به جلوگیری از بروز احساسات و یا کنترل نکردن احساسات و رفتارها است؛
• شکل گیری روابط اولیه : کمبود آگاهی پایدار ، مشکل در مدیریت احساسات ، و در جستجوی کمک و راحتی از دیگران ؛
• تکرار تروما : افرادی که مورد سوء استفاده قرار می گیرند، به خصوص اگر این اتفاق در دوران کودکی بیفتد ، ممکن است با انجام همان کار با دیگران شناسایی شوند. به نحوی که دیگران را به همان طریق قربانی می کنند.  همچنین آنها ممکن است به نوعی به خود آسیب برسانند.
• اختلال رشد جنسی : الگوهایی که از نظر جنسی به وجود می آید ، معمولاً در دوران نوجوانی شکل  می گیرند. تصور می شود که افرادی که در خانواده هایی رشد می کنند که از نظر جنسی بیش از حد کنترل نشده و یا مهار شده هستند ، در معرض خطر ابتلا به پارافیلیا قرار دارند.

عوامل خطر خانوادگی

عوامل خطر خانوادگی برای توسعه پارافیلیا شامل اختلافات شدید میان والدین یا نظارت نداشتن والدین بر فرزندان ، عدم احساس وابستگی به مادر می باشد.  به طور کلی نبودن در زیر چتر حمایت والدین یکی از علل بروز این اختلال است.  افراد مبتلا به پارافیلیا در ایجاد رابطه و حفظ دوستان و روابط دیگر مشکل دارند.

علائم پارافیلیا می تواند شامل نگرانی در مورد وسواسی باشد که ممکن است در تلاش افراد برای فکر کردن در مورد چیزهای دیگر یا مشارکت فعالانه تر در ارتباط با یک شریک جنسی مناسب باشد. افراد مبتلا به پارافیلیا ممکن است افسردگی یا اضطراب را تجربه کنند. که با رفتارهای پارافیلیایی یه طور موقت از بین می روند. و به همین دلیل منجر به یک چرخه اعتیاد آور می شود.

درمان پارافیلیا

تمرکز تحقیق در مورد درمان پارافیلیا به طور کلی بر روی پدوفیلیا به دلیل تآثیر وحشتناک این رفتار بر قربانیان و به دلیل دخالت قانون در این امر متمرکز است.  این مطالعات نشان داده است که درمان تنها در صورتی مؤثر واقع می شود که فرد مبتلا به پدوفیلیا برای درمان خود انگیزه داشته باشد. و متعهد به کنترل رفتار خود باشد.  در این صورت درمان با ترکیبی از روان درمانی و دارو آغاز می شود.

روان درمانی

روان درمانی برای پدوفیلیا و سایر پارافیلیا ها به استفاده از درمان رفتاری – شناختی انجام می شود.   تمرکز روان درمانی به افراد مبتلا به کودک آزاری (پدوفیلیا) به شناسایی و مقابله با توجیه رفتار خود کمک می کند. همچنین آموزش افراد مبتلا به پدوفیلیا در ایجاد همدلی برای قربانی و در تکنیک های کنترل اختلالات جنسی خود کمک کننده است.

این درمان گرایش به رویکردی برای درمان مجرمان جنسی با استفاده از یک مدل پیشگیری از عود بیماری را دارد که شبیه درمان افراد معتاد به مواد مخدر است. این رویکرد تلاش می کند تا به فرد پارافیلایی کمک کند تا موقعیت هایی را پیش بینی کند که باعث افزایش خطر ابتلا به آن ها از طریق فعالیت جنسی می شود. و پیدا کردن راه هایی به منظور جلوگیری از واکنش بیشتر به این عوامل شود. افراد مبتلا به پارافیلیا ممکن است از آموزش مهارت های اجتماعی بهره مند شوند تا بتوانند روابط متقابل مناسب و سالم را توسعه دهند.

درمان دارویی

داروهایی که تولید تستوسترون ، هورمون مردانه را در بدن سرکوب می کنند ، می توانند برای کاهش فرکانس یا شدت میل جنسی در بیماران کودک آزار استفاده شود. درمان دارویی برای کاهش تستوسترون به منظور کاهش میل جنسی ممکن است سه تا 10 ماه طول بکشد. مطالعات انجام شده در باره  اثربخشی بازدارنده های بازجذب انتخابی سروتونین  (SSRIs) در درمان پاتوفیلیا و سایر پارافیلیا ها نشان داده است که یافته های آنها در مورد اثربخشی این داروها متفاوت است.

با این حال ، داروهای بازدارنده  بازجذب انتخابی سروتونین ممکن است علاوه بر درمان این اختلال ، در درمان مشکلات دیگر نیز مفید باشند.  زیرا این داروها وسواس جنسی و الزامات مرتبط با پارافیلیا را کاهش دهند و همچنین ممکن است به افزایش توانایی افراد مبتلا به پارفیلیا برای کنترل خود انگیختگی کمک کنند.

نمونه هایی از داروهای بازدارنده  بازجذب انتخابی سروتونین SSRI عبارتند از:

• فلوکستین (Prozac)،
• سرترالین (Zoloft)،
• پاروکستین (Paxil)،
• سیتالوپرام (Celexa) ،
• اسکیتولوپارم (Lexapro).

تحقیقات اولیه نشان می دهد که داروهای محرک مانند متیل فنیدات (ریتالین) می توانند اثربخشی SSRI ها را افزایش دهد. و نالترکسون می تواند برخی از وسواس های جنسی مرتبط با پارافیلیا را کاهش دهد.

پیش آگهی پارافیلیا چیست؟

پارافیلیا یک اختلال مزمن است.  به طوری که حداقل دو سال فرصت برای درمان حتی موارد خفیف آن توصیه می شود. در حالی که اکثر افراد مبتلا به پارافیلیا از نظر جنسی مجازات نمی شوند و تخلفات جنسی به عنوان یک بیماری روحی محسوب نمی شوند ، افرادی که مرتکب جرایم جنسی می شوند ، گاهی به این بیماری مبتلا می باشند.

آیا امکان جلوگیری از پارافیلیا ها وجود دارد؟

با توجه به این که رفتار پارافیلیایی ها بسیار جنجال برانگیز است و برخی رفتارهای پارافیلیایی غیرقانونی است ، کسب آمار نتیجه درمان موفقیت آمیز اغلب شامل ارتکاب مجدد جنایی است. بنابراین تمرکز بر جلوگیری از رفتارهای پارافیلیایی  و رفتارهایی مجرمانه است.

پیشگیری و جلوگیری از رشد و توسعه رفتارهای پارافیلی معمولاً شامل رفع عوامل خطر روحی می باشد.

محقق و مترجم : مینو شفیعی

لینک منبع 

لینک منبع 

لینک منبع