چگونگی درمان اختلالات خوردن

اختلال خوردن معمولا در دوران نوجوانی یا جوانی اتفاق می افتد، اما ممکن است برخی در دوران کودکی یا سنین پیری نیز دچار این مشکل شوند. دقیق مشخص نیست که چه تعداد کودک یا بزرگسال از اختلالات جدی و بارز خوردن رنج می برند.

مانند خانم ها، آقایان نیز دچار اختلالات خوردن می شوند و علائم آنها نیز تا حدی شبیه به یکدیگر است. برخی ممکن است مبتلا به dysmorpia عضلانی شوند، نوعی اختلال است که دغدغه فرد عضلانی تر شدن است. بر خلاف دختران مبتلا به اختلالات خوردن، که بیشتر تمایل به کم کردن وزن دارند، پسران مبتلا به این اختلال خود را ضعیف تر و کوچکتر از آن می بینند که هستند و تمایل به سنگین تر شدن و عضلانی شدن دارند. این افراد برای افزایش توده های عضلات خود از داروهای خطرناک استروئیدی استفاده می کنند.

گرچه مردان دارای اختلال خوردن علائم مشابه خانم ها را نشان می دهند، اما به ندرت پیش می آید که همان اختلال در نظر گرفته شود. در مورد شناخت بیشتر این اختلال در آقایان مطالعه و تحقیق بیشتری لازم است.

تشخیص بیماری

اختلالات خوردن بیماری های قابل درمانی هستند. این بیماری ها معمولا با مشکلات دیگری همراه هستند، از جمله افسردگی، سوء مصرف مواد یا اختلالات اضطراب. اگر شخص مبتلا درمان نشود، برخی از این نشانه ها بسیار خطرناک خواهند بود. افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی 18 برابر بیشتر در معرض خطر مرگ نسبت به هم سن و سالان خود هستند.

درمان بیماری

تغذیه مناسب، کم کردن ورزش بیش از حد و جلوگیری از رفتارهایی برای سبک کردن معد، پایه های درمان هستند. نوع خاصی از روان درمانی و دارو درمانی برای بسیاری از اختلالات غذا خوردن موثر است. به هرحال در شکل مزمن این بیماری روش درمانی خاصی هنوز در نظر گرفته نشده است. برنامه های درمانی اغلب طبق نیازهای فردی طراحی شده اند و ممکن است شامل یک یا چند نمونه از موارد زیر باشند:

• روان درمانی فردی، گروهی یا خانوادگی
• مراقبت های پزشکی و نظارت
• مشاوره تغذیه
• داروها

برخی بیماران نیز ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشند تا مشکلات مربوط به سوء تغذیه را برطرف کنند یا اینکه اگر خیلی کمبود وزن دارند، اطمینان حاصل شود که به اندازه غذا می خورند.

درمان بی اشتهایی عصبی

درمان بی اشتهایی عصبی شامل سه مولفه می شود:

• رساندن شخص به وزن سالم
• درمان مسائل روانی مربوط به اختلال خوردن
• کاهش یا حذف رفتار و افکاری که منجر به نخوردن غذا می شود.

برخی محققین پیشنهاد می کنند که استفاده از برخی داروها مانند ضدافسردگی ها، داروهای ضدروان پریشی و یا تثبیت کننده های حالت ممکن است به میزان متوسط به درمان بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی کمک کند. این داروها باعث بهبود خلق و خو و کاهش علائم اضطراب می شود که معمولا به همراه بی اشتهایی عصبی اتفاق می افتند. مشخص نشده که آیا ضد افسردگی ها می توانند از شروع مجدد بیماری نیز پیشگیری کنند. گرچه تحقیقات هنوز در حال انجام هستند، اما هیچ دارویی موثر برای اضافه کردن وزن و رسیدن به وزن ایده آل تثبیت نشده است.

اشکال مختلف روان درمانی، از جمله فردی، گروهی و خانوادگی، می توانند علت های روانی بیماری را برطرف سازند. در برخی روش ها والدین مسئول تغذیه نوجوان خود، که مبتلا به بی اشتهایی عصبی است، می شوند. این روش در اضافه کردن وزن و بهبود عادات غذا خوردن موثر است.

در برخی موارد نیز ترکیب روش های دارویی و حمایت روانی که خاص کم اشتهایی عصبی می باشند، کمک خواهند کرد. اثربخشی درمان به شخص بیمار و موقعیت وی بستگی دارد. متاسفانه به نظر می رسد هیچ روش روان درمانی برای بزرگسالان موثر نمی باشد.

درمان پرخوری عصبی

همانند درمانی بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی نیز شامل ترکیب چند گزینه می شود و بستگی به نیاز فرد بیمار خواهد داشت. برای درمان پرخوری فرد و تعدیل رفتار وی، مشاوره تغذیه و روان درمانی، به ویژه رفتار شناختی یا تجویز دارو، به کار گرفته خواهند شد. درمان رفتار شناسی به فرد کمک می کند تا بر روی مشکل خود و چگونگی حل آن تمرکز کند. مشاور در این روش به فرد بیمار کمک می کند تا افکار مخرب و منفی را شناخته و اعتقادات نامناسب را تغییر دهد و همه آنها را به سمت مثبت پیش برد. این روش ممکن است به صورت فردی یا گروهی انجام شود.

برخی ضدافسردگی ها، مانند فلوکستین، که تنها دارویی است که مورد تایید FDA (سازمان غذا و دارو) برای درمان پرخوری عصبی قرار گرفته است، به بیمار در کاهش اضطراب و افسردگی نیز کمک می کنند.

درمان اختلال پرخوری

گزینه های درمانی برای اختلال پرخوری مشابه گزینه های موجود برای پرخوری عصبی می باشند. روان درمانی، به ویژه رفتار شناسی، به نظر می رسد که موثر باشد. این روش نیز به صورت فردی یا گروهی انجام می شود. فلوکستین و دیگر ضدافسردگی به کاهش میزان خوردن و کم کردن افسردگی فرد کمک می کنند.

ضدافسردگی ها ایمن و پرطرفدار هستند، اما برخی تحقیقات نشان داده اند که این داروها ممکن است دارای اثرات ناخواسته بر روی برخی افراد باشند. به هرحال در زمان مصرف ضدافسردگی ها، فرد بیمار باید تحت نظارت مستقیم پزشک باشد، چرا که ضدافسردگی ها ممکن است دارای عوارض جانبی از جمله تمایل به خودکشی، باشند.

در کلینیک فوق تخصصی آلومینا پزشکان و متخصصانی حضور دارند که در درمان اختلالات خوردن به شما کمک می کنند. اگر تصور می کنید که دچار چنین مشکلی هستید، یا یکی از اطرافیانتان به این اختلال دچار شده است، می توانید با مشاور تغذیه و متخصص مربوط به این بیماری در کلینیک مشورت کنید. برای برقراری تماس با شماره های روی صفحه وب سایت تماس بگیرید.

نگارنده: سمیه محمدی

[divider]

کلینیک فوق تخصصی مغز و اعصاب و روان آلومینا