اختلال عصبی دوشن (دیستروفی عضلانی دوشن)

درمان

هیچ درمان فعلی برای این اختلال ( DMD) وجود ندارد اما درمان می تواند به پیشگیری یا کاهش مشکلات در مفاصل و ستون فقرات است تا به افراد دارای چنین بیماری اجازه می دهد تا با دیستروفی عضلانی  راحت تر زندگی کنند.

گزینه های درمانی شامل داروها، درمان های فیزیکی و جراحی و … می باشد.

داروها

کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزولون که می تواند به بهبود قدرت عضلانی و تأخیر پیشرفت انواع خاصی از دیستروفی عضلانی کمک کند. اما استفاده طولانی مدت از این نوع داروها می توانند منجر به افزایش وزن و تضعیف استخوان ها و افزایش خطر شکستگی شود.

داروهای قلب مانند : آنزیم مهار کننده های تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE) و یا مسدود کننده بتا، اگر دیستروفی عضلانی به قلب آسیب رسانده باشد.

انواع مختلفی از درمان و دستگاه های کمکی می تواند کیفیت و گاهی اوقات طول عمر در افرادی که دیستروفی عضلانی دارند را  بهبود بخشد مانند:

حرکت و تمرینات کششی. دیستروفی عضلانی می تواند انعطاف پذیری و تحرک مفاصل را محدود کند. حرکت و تمرین های کششی می تواند به انعطاف پذیر نگه داشتن مفاصل کمک کند.

ورزش. ورزش هوازی مثل پیاده روی و شنا، می تواند به حفظ قدرت، تحرک و بهداشت عمومی فرد کمک کند. برخی از انواع تمرینات تقویتی نیز مفید است.

ابزار های حرکتی  مانند عصا، واکر و صندلی چرخ دار می تواند به حفظ تحرک و استقلال این افراد کمک کند.

ابزار تنفسی . به علت عضلات تنفسی ضعیف، یک دستگاه آپنه خواب ممکن است رسیدن اکسیژن به ریه ها را در طول شب بهبود بخشد و افرادی که دیستروفی عضلانی شدید دارند ممکن است نیاز به استفاده از دستگاه اکسیژن داشته باشند .

منبع:

Wikipedia

mayoclinic