اختلال کم توجهی – بیش فعالی ADHD چگونه زندگی جنسی شما را تحت تاثیر قرار می دهد

اختلال کم توجهی – بیش فعالی ADHD چگونه زندگی جنسی شما را تحت تاثیر قرار می دهد

درمان اختلال کم توجهی – بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان

اختلال کم توجهی – بیش فعالی در کودکان

اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی  : Attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD یک اختلال رفتاری رشدی است. کودک مبتلا به این اختلال معمولاً توانایی دقّت و تمرکز بر روی یک موضوع را ندارد.  یادگیری در او کند است و  از فعّالیّت بدنی غیرعادی و بسیار بالا برخوردار است.

اختلال کم توجهی با بی توجهی ، فعّالیت بیش ‌ازحد ،  بی قراری ، یا چند تا از این موارد همراه است.   بسیاری از این کودکان یک یا چند اختلال رفتاری دیگر نیز دارند. همچنین ممکن است به افسردگی یا اختلال دو قطبی نیز مبتلا باشند.

اختلال کم توجهی- بیش فعالی شایع ترین اختلال رفتاری در سنین کودکی و بلوغ است.  حدود ۳٪ تا ۵٪ از کودکان قبل از هفت سالگی به این اختلال  مبتلا می‌شوند.  اما اغلب آنها علائم و نشانه های جدی را در اوایل زندگی نشان می دهند.  با افزایش سن بسیاری از بیماران بهتر می‌شوند.

درمان اختلال کم توجهی – بیش فعالی در کودکان

آکادمی کودکان آمریکا (AAP)  رفتار درمانی و دارو درمانی را برای کودکان مبتلا به  ADHD ، بین سنین 6 تا 8 ساله توصیه می کند. توصیه آکادمی کودکان آمریکا برای نوجوان ، رفتار درمانی در وهله اول و قبل از دارو درمانی قرار دارد.

زیرا داروها می توانند عوارض جانبی بیشتری در نوجوانان داشته باشند و اثرات نامطلوب درازمدت داروهای ADHD در خرد سالان هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است.

اختلال کم توجهی – بیش فعالی در بزرگسالان

اختلال کم توجهی – بیش فعالی در بزرگسالان یک اختلال مزمن است که شروع آن از کودکی است و در طی دوران بزرگسالی نیز ادامه می یابد. بر طبق آمارهای موجود بین ۳۳ تا ۶۶ درصد از کسانی که در کودکی به اختلال کم توجهی – بیش فعالی مبتلا بوده ‌اند ، در بزرگسالی نیز همچنان با آن دست و پنجه نرم می کنند. این بیماری تأثیر عمده‌ای بر روی تحصیل ، کار و روابط اجتماعی فرد مبتلا دارد. هیچ  تست شخصیتی روانشناسی برای تشخیص این اختلال وجود ندارد.

تنها فرایند تشخیص بر اساس سابقه رفتاری از کودکی و همچنین شواهدی است که از اطرافیان شخص بدست می‌آید. برخی از بیماری ها از جمله پرکاری تیروئید می‌تواند باعث بروز علائم این اختلال شود.

بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است از استراتژی های درمان مشابه آنچه که برای درمان ADHD در کودکان استفاده می شود ، بخصوص دارو و آموزش یادگیری برای ساختن محیط  استفاده کنند. علاوه بر دارو درمانی  تکنیک های مختلف مدیریت رفتاری نیز می تواند مفید واقع شود.

بعضی از بزرگسالان متوجه شده اند که کار با درمانگر برای کمک به برنامه های درمان ADHD مفید است.  علاوه بر این ، مشاوره در زمینه بهداشت روانی می تواند کمک های مورد نیاز برای بزرگسالانی که در معرض ADHD قرار دارند را برآورده کند.

دریافت خدمات از متخصصان آموزش دیده و ماهر در درمان شناختی – رفتاری می تواند به بزرگسالان مبتلا به ADHD کمک کند تا تکنیک های جدیدی برای مدیریت زندگی با ADHD را یاد بگیرند.

درمان اختلال کم توجهی – بیش فعالی در بزرگسالان

اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) یک بیماری دوران کودکی است که در یک سوم موارد ممکن است به بزرگسالی برسد. اگر شما به عنوان یک بزرگسال مبتلا به ADHD هستید ، درمان مناسب ، تجویز دارو (معمولاً یک داروی محرک) و درمان شناختی – رفتاری و مشاوره  است. مشاوره به شما کمک می کند که همه پول های خود را خرج نکید.  زیرا یکی از خصوصیات افراد مبتلا به این اختلال ولخرجی است.

درمان ADHD در بزرگسالان نیاز به رویکرد چند جانبه دارد. علائم معمولاً با دارو درمان می شوند.  اما درمان فقط شامل  مصرف دارو نیست. گزینه ها دیگر درمان شامل آموزش سازماندهی و مدیریت  مسائل عاطفی می باشد.

دارو درمانی برای اختلال کم توجهی – بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان

لندر آدلر MD ، استاد روان پزشکی مرکز پزشکی لانگون در نیویورک و مدیر برنامه ADHD بزرگسالان در دانشکده پزشکی نیویورک می گوید داروهای مشابهی برای درمان ADHD در کودکان و بزرگسالان استفاده می شود.

داروهای محرک مانند Adderall ، Concerta ، Focalin ، Vyvanse ، Quillivant و ریتالین در فرم طولانی مدت اغلب برای علائم تجویز می شوند. او می گوید  Strattera  یک داروی غیر محرک تأیید شده برای درمان ADHD  در بزرگسالان است که به طور گسترده ای تجویز می شود.

سایر داروهای مورد استفاده در دوران کودکی نیز ممکن است به درمان بزرگسالان کمک کند. مانند Catapres کلونیدین ، Intuniv (guanfacine) و داروهای ضد افسردگی Wellbutrin  بوپروپیون

عوارض جانبی داروها  

در بزرگسالان مبتلا به ADHD با سابقه خانوادگی بیماری های قلبی و غش و ضعف ، اثر داروهای ADHD باید بررسی شود.  هرچند که مصرف این داروها چه محرک و چه غیر محرک در کوتاه مدت بدون عوارض است.

عوارض جانبی که در محرک های رایج هستند عبارتند از:

• تحریک ،
• بی خوابی ،
• تغییرات در فشار خون و نبض ،
• تهوع.

روان درمانی برای اختلال کم توجهی – بیش فعالی

به نظر می رسد که درمان شناختی – رفتاری و یا صحبت درمانی به ویژه برای بزرگسالان مبتلا به ADHD  به منظور کمک به رشد مهارت های سازمانی مفید می باشد. اگر اختلال کم توجهی ، اختلال اولیه بیمار باشد ، باید درمان بر “توابع اجرایی” از جمله مدیریت زمان و برنامه ریزی متمرکز باشد.

چگونه ADHD می تواند زندگی جنسی شما را تحت تاثیر قرار دهد

اگر به اختلال بیش فعالی کمبود توجهADHD  مبتلا هستید ، این اختلال می تواند مشکلاتی در روابط جنسی شما ایجاد کند.

اختلال بیش فعالی و روابط زناشویی

• بی توجهی در طول رابطه. ذهن فرد مبتلا به این اختلال ممکن است در طول رابطه جنسی به جای دیگری پرت شود.  این ممکن است به نظر شما طبیعی باشد ، اما شریک زندگی شما ممکن است آن را به عنوان کمبود علاقه ببیند.
• تغییر خلق و خو. خلق و خوی شما می تواند ناگهان تغییر کند. یک روز ممکن است یک پوزیشن را دوست داشته باشید و روز بعد ، همان پوزیشن ممکن است شما را ناراحت کنند.
• کاهش میل جنسی. احساساتی مانند خشم و تنهایی ممکن است باعث کاهش میل جنسی شما شود. این احساسات همچنین می توانند مشکلاتی ارتباطی بین شما و شریک زندگی شما ایجاد کنند.
• رفتارهای خطرناک جنسی. شما ممکن است رفتارهای خطرناکی مانند رابطه محافظت نشده داشته باشید. ADHD می تواند سطح شیمیایی خاصی به نام انتقال دهنده های عصبی را در مغز کاهش دهد. این ممکن است باعث رفتارهای خطرناک جنسی بشود.
• شرکای جنسی مختلف. شما ممکن است دوست داشته باشید که شرکای جنسی مختلف داشته باشید. این تمایل باعث قطع رابطه طولانی مدت می شود. و احتمال ابتلا به بیماری ها را افزایش می دهد.

سخن آخر

• با شریک زندگی خود در مورد علائم ADHD از قبیل مشکل تمرکز و تحریک پذیری صحبت کنید.
• اگر دوست ندارید کسی شما را لمس کند ، به شریک زندگی خود بگویید. صحبت کردن در این مورد می تواند از سوء تفاهم و کشمکش جلوگیری کند.
• اگر نمی توانید به راحتی در طول رابطه جنسی تمرکز کنید ، داشتن رابطه جنسی در تاریکی ممکن است به شما کمک کند تا برای لحظاتی تمرکز داشته باشید.
• برخی از داروهای ADHD ممکن است توانایی شما برای تمرکز و لذت بردن از رابطه جنسی افزایش دهند. در حالی که برخی دیگر از این داروها منجر به از دست رفتن میل جنسی یا ناتوانایی جنسی می شوند. در هر دو صورت با پزشک و شریک زندگی خود در مورد آن صحبت کنید.
• ورزش منظم می تواند به شما در تمرکز و افزایش سطح مواد شیمیایی مغز مانند دوپامین برای دریافت حس خوب کمک کند. این امر می تواند به شما کمک کند که از رابطه بیشتر لذت ببرید و ممکن است شما کمتر درگیر رفتارهای جنسی پرخطر شوید.
• صحبت درمانی را فراموش نکنید. تحقیقات نشان می دهد که صحبت درمانی می تواند به کاهش علائم ADHD که بر زندگی جنسی شما تاثیر می گذارد کمک کند. همچنین یک درمانگر می تواند به شما در برقراری ارتباط بهتر با شریک زندگی تان کمک کند.

محقق و مترجم : مینو شفیعی