مبتلایان به اوتیسم چه ویژگی هایی دارند؟

اختلال طیف اوتیسم چیست؟

اوتیسم نوعی ناتوانی پیچیده در رشد محسوب می شود. متخصصان معتقدند که اوتیسم خود را در سه سال اول زندگی شخص مبتلا نشان می دهد. این شرایط نتیجه یک اختلال عصبی است که بر روی عملکرد طبیعی مغز تاثیر گذاشته و همچنین بر مهارت های ارتباطی و تعاملات اجتماعی فرد را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

افراد مبتلا به اوتیسم در روابط غیرکلامی که بخش وسیعی از روابط اجتماعی را تشکیل می دهد، دچار مشکل هستند. تحقیقاتی در حال انجام است تا اشتراکات ژنتیکی بین افراد مبتلا به اوتیسم و مبتلایان به بیش فعالی و نقص توجه یا ADHD، افسردگی دو قطبی، اسکیزوفرنی یا افسردگی بالینی را کشف کنند. یک تیم تحقیقاتی در این زمینه معتقدند که این پنج اختلال و بیماری روحی دارای ویژگی های ژنتیکی مشترک هستند.

اختلال طیف اوتیسم یا ASD به ناتوانی هایی گفته می شود که براثر برخی ویژگی های غیر طبیعی در مغز بروز می کنند. فرد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم معمولا معمولا در مهارت های اجتماعی و ارتباطی دچار مشکل است.

مبتلایان به این اختلال معمولا تمایل به تکرار برخی رفتارهای خاص دارند و با هر گونه تغییر در فعالیت های روزانه خود مقاومت می کنند. اعتقاد بر این است که اگر فرد مبتلا به اوتیسم از قبل بداند تغییراتی قرار است اتفاق بیفتد و خود را برای این تغییرات آماده کرده باشد، مقاومت کمتری در برابر آنها نشان می دهد.

این اختلال دارای طیف گسترده ای است، یعنی دو فرد مبتلا به این اختلال ممکن است هرگز دارای علائم مشابه نباشند. برخی دارای علائم خفیف و برخی دیگر دارای علائم شدیدتر خواهند بود. در ادامه به برخی از رایج ترین ویژگی های افراد مبتلا به اوتیسم می پردازیم .

مهارت های اجتماعی

فرد مبتلا به اوتیسم به شکلی متفاوت با دیگران ارتباط برقرار می کند و رفتارهای متفاوتی دارد. اگر علائم شدید نباشند، فرد مبتلا در برقراری ارتباط با دیگران کمی ناتعادل به نظر می رسد، گاهی ممکن است در نظرات خود به دیگران توهین کند. اگر علائم شدیدتر باشند، به نظر می رسد فرد بیمار به دیگران و برقراری ارتباط با آنها هیچ علاقه ای ندارد.

این افراد ارتباط چشمی با دیگران برقرار نمی کنند. به هرحال متخصصانف معلم ها و دیگر افراد سعی می کنند این مهارت ها را در فرد تقویت کنند. در اکثر موارد اگر علائم شدید نباشند، می توان برقرار ارتباط چشمی را به فرد آموزش داد.

همه ما برای جلب توجه دیگران رفتارها و علائمی را از خود نشان می دهیم، اما مبتلایان به اوتیسم این علائم را نمی شناسند و در ارتباطات خود نیز از آنها استفاده نمی کنند. این افراد بیشتر علاقه دارند با فرد یا گروه خاصی ارتباط برقرار کنند، اما همین مهارت های ارتباطی را با دیگران ندارند. به طور کل مبتلایان به اوتیسم مهات های لازم برای صحبت کردن و بازی کردن را ندارند.

همدلی – درک و آگاهی از احساسات دیگران

برای فرد مبتلا به اوتیسم درک احساسات دیگران نیز سخت است. توانایی این افراد در همدلی با دیگران به طور غریزی ضعیف است. به هر حال اگر به آنها احساسات دیگران و همدلی با دیگران به طور مداوم یادآوری شود، توانایی آنها برای همدلی با دیگران بهبود پیدا خواهد کرد.

در برخی موارد در نتیجه تمرین های مداوم، همدلی بهبود پیدا می کند و به شکل طبیعی در می آید. با این حال این احساس در افراد مبتلا به اوتیسم هر چقدر به شکل طبیعی در آید، اما با مشکلاتی همراه است.

صحبت با فرد مبتلا به اوتیسم معمولا یک طرفه انجام می شود. این افراد ممکن است یک موضوع را خیلی دوست داشته باشند و در مورد آن زیاد صحبت کنند. در صحبت با فرد مبتلا به این اختلال تبادل نظرات، افکار و احساسات کمتر رخ می دهد.

تقریبا همه مردم دوست دارند در مورد خودشان بیش از دیگران صحبت کنند، این طبیعت انسان است. فرد مبتلا به اوتیسم بیش از دیگران تمایل به صحبت کردن در مورد خود دارد.

تماس فیزیکی

برخی کودکان مبتلا به اوتیسم دوست ندارند مورد نوازش قرار بگیرند یا توسط دیگران لمس شوند، اما تمام کودکان اوتیسمی اینطور نیستند. بسیاری از این کودکان یک شخص خاص را زیاد بغل می کنند، معمولا مادر، پدر، مادر بزرگ، پدربزرگ یا معلم.

صداهای بلند، برخی بوها و نور

فرد مبتلا به اوتیسم معمولا صداهای بلند و ناگهانی را ناخوشایند و شوک برانگیز می دانند. این احساس در مورد برخی بوها یا تغییر در شدت نور و دمای محیط نیز بروز می کند.

برخی معتقدند که عامل بروز این احساس نور، صدا یا رایجه نیست، بلکه ناگهانی بودن آن و عدم آمادگی فرد برای آن است که باعث شوکه شدن فرد مبتلا به اوتیسم می شود – این فرد معمولا در مقابل تماس های فیزیکی ناگهانی با دیگران نیز همین واکنش را نشان می دهند. اگر فرد اوتیسمی نسبت به اتفاقی که قرار است بیفتد، آگاهی داشته باشد خیلی راحت تر می تواند با آن مقابله کند.

تکلم

هرچه شدت اوتیسم بیماری بیشتر باشد، مهارت تکلم فرد نیز بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرد. بسیاری از کودکان مبتلا به این اختلال به هیچ عنوان صحبت نمی کنند. افراد مبتلا به اوتیسم معمولا کلمات و عباراتی را که می شنوند، تکرار می کنند.

افراد مبتلا به اوتیسم معمولا خیلی رسمی و سرد صحبت می کنند. نوجوانان مبتلا به این اختلال مانند بزرگسالان جدی صحبت می کنند و دارای تن صدای یکنواخت هستند.

رفتارهای تکراری

فرد مبتلا به اوتیسم قابل پیش بینی بودن وقایع را دوست دارد. تکرار برخی احساسات در بین این مبتلایان بسیار رایج است. برای دیگران رفتارهای تکراری کمی عجیب به نظر می رسد. به عنوان مثال کودک مبتلا به این اختلال ممکن است در چند صفحه پشت سر هم یک نقاشی را بارها و بارها بکشد.

کودکانی که به اوتیسم مبتلا نیستند خیلی راحت تر به تغییرات عادت می کنند و حتی می توان گفت این کودکان تغییر کردن را دوست دارند، در حالیکه کودکان اوتیسمی در صورت بروز تغییر دچار آشفتگی می شوند.

رشد متفاوت کودک اوتیسمی

کودکی که مبتلا به اختلال اوتیسم نیست، رشدی متعادل و هماهنگ در زمینه های مختلف خواهد داشت، اما این مسئله در مورد کودک مبتلا به اوتیسم درست نیست. در کودکان اوتیسمی مهارت های شناختی با سرعت بیشتری رشد می کنند، در حالیکه مهارت های اجتماعی و زبانی رشد خوبی نخواهند داشت.

گاهی نیز مهارت های زبانی ممکن است به خوبی پیشرفت کنند، اما مهارت های حرکتی پیشرفت خوبی نداشته باشند. به عنوان مثال کودک مبتلا به این اختلال ممکن است قادر نباشد مانند همسن و سالان خود توپ را بگیرد. به هرحال مهارت های اجتماعی این کودکان مانند دیگران دارای رشد و پیشرفت نخواهد بود.

یادگیری غیرقابل پیش بینی

سرعت یادگیری کودک مبتلا به اوتیسم قابل پیش بینی نخواهد بود. این کودکان ممکن است یک مطلب را سریعتر از دیگران یاد بگیرند، به عنوان مثال خواندن لغات بلند را.

تیک های جسمی

بروز تیک در بین افراد مبتلا به اوتیسم نیز معمولا مشاهده می شود. این تیک ها معمولا جنبش های جسمی هستند که به طور ناگهانی اتفاق می افتند. برخی از این تیک ها بسیار پیچیده هستند و ممکن است مدت زیادی طول بکشند. برخی مبتلایان به این اختلال قادرند تیک های خود را کنترل کنند.

وسواس فکری

مبتلایان به اوتیسم معمولا دچار وسواس هستند.

[button color=”blue” size=”medium” link=”http://www.medicalnewstoday.com/info/autism” target=”blank” ]لینک منبع[/button]

نگارنده: سمیه محمدی

گروه پزشکان جایروس