دیستروفی عضلانی در چه سنی بروز می کند؟ علل و علائم

دیستروفی عضلانی در چه سنی بروز می کند؟ علل و علائم

دیستروفی عضلانی در همه گروه های سنی رخ می دهد. و می تواند باعث ناتوانی جسمی شود. اختلالات عضلانی به ویژه هنگامی که کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار می دهند، بسیار شدید است. درمان های مورد نیاز این بیماران پیچیده است و لازم است که به طور مرتب به پزشک مراجعه کنند.

برخی از بیماری های عضلانی به درمان های پزشکی پاسخ می دهند ، در حالی که بسیاری از ناتوانی های جسمی را می توان بهبود و یا پیشگیری کرد. از این رو، هر چند که بیماری های عضلانی به شدت اختلالات عصبی مانند سکته مغزی یا صرع رایج نیستند ، اما نیاز به توجه کامل دارند.

علل اختلالات عضلانی

علل اختلالات عضلانی عبارتند از:

• آسیب دیدگی یا استفاده بیش از حد از عضله ، مانند دررفتگی یا کشیدگی ، گرفتگی یا تاندونیت ؛
• یک اختلال ژنتیکی ، مانند دیستروفی عضلانی ؛
• برخی از سرطان ها ؛
• التهاب مانند میوزیت ؛
• بیماری های اعصاب که بر عضله تاثیر می گذارد ؛
• بیماری های عفونی ؛
• داروهای خاص ؛

گاهی اوقات علت این نوع اختلالات شناخته شده نیست.

علائم اختلالات عضلانی

علائم بیماری های عضلانی با توجه به انواع مختلف دیستروفی عضلانی متفاوت است.

در دیستروفی عضلانی همه عضلات ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند. یا اینکه فقط  گروه های خاصی از عضلات تحت تأثیر قرار می گیرند. مانند عضلات اطراف لگن ، شانه یا صورت .  دیستروفی عضلانی می تواند بر بزرگسالان اثر بگذارد ، اما انواع شدید تر این بیماری در دوران کودکی رخ می دهد.

علائم این بیماری عبارتند از:

• معلولیت ذهنی (تنها در برخی از انواع بیماری ها وجود دارد) ؛
• ضعف عضلانی که به تدریج بد تر می شود ؛
• تاخیر در توسعه مهارت های حرکتی – عضلانی ؛
• مشکل در استفاده از یک یا چند گروه عضلانی ؛
• آب ریزش از دهان ؛
• افتادگی پلک (پتوز) ؛
• زمین خوردن های مکرر ؛
• از دست دادن قدرت یک عضله یا گروهی از ماهیچه ها در افراد بالغ ؛
• کاهش حجم عضله ؛
• مشکلات راه رفتن (راه رفتن با تاخیر) .

انواع دیستروفی عضلانی

دیستروفی عضلانی  گروهی از بیماری های ارثی هستند که با ضعف و از بین رفتن بافت عضلانی با شکستگی بافت عصبی یا بدون شکستگی بافت عصبی مشخص می شود. 9 نوع دیستروفی عضلانی وجود دارد.، که هر نوع از آن شامل کاهش قدرت عضلانی ،  افزایش ناتوانی و امکان تغییر شکل عضله همراه می باشد.

دیستروفی عضلانی دوشن – شناخته شده ترین نوع دیستروفی عضلانی ، دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) است که در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری صورت نمی گیرد.  این بیماری به صورت ژنتیکی از مادر به کودک منتقل می شود. علائم بیماری در سنین بین 3 تا 5 سالگی مشاهده می شوند.  با پیشرفت بیماری مفاصل سفت شده و قدرت عضلات از دست می رود.

دیستروفی عضلانی بکر: علائم بیماری بکر تقریباً مشابه با اختلال عضلانی دوشن اما کمتر است ؛ پیشرفت این بیماری آهسته تر است و مردان مبتلا به دیستروفی عضلانی بکر تا سنین میانی عمر می کنند.

دیستروفی عضلانی مادرزادی: علائم ممکن است شامل ضعف عمومی عضلانی و ناهنجاری های مفصلی باشد. بیماری به آرامی پیشرفت می کند. طول عمر  بیماران مبتلا به این نوع دیستروفی کوتاه است.

دیستروفی عضلانی دیستال: علائم شامل ضعف و کاهش حجم عضلات دست ، ساعد و پایین پاها می باشد.  پیشرفت بیماری آهسته است و به ندرت منجر به ناتوانی کامل می شود.

دیستروفی عضلانی لیمب گیردل: علائم شامل ضعف و از بین رفتن عضلات است. که ابتدا کمربند شانه و کمربند لگن را تحت تدثیر قرار می دهد. پیشرفت بیماری آهسته است. مرگ بیمار به طور معمول به علت عوارض قلبی – عروقی اتفاق می افتد.

دیستروفی عضلانی میوتونیک : علائم شامل ضعف همه گروه های عضلانی همراه با تأخیر در شل شدن عضلات  پس از انقباض است. در ابتدا روی  صورت ، پا ، دست و گردن تأثیر می گذارد. پیشرفت بیماری آهسته است.

علل آتروفی عضلات

گرفتگی عضلات : انقباض ناخواسته طولانی مدت در عضلات اسکلتی است.

فیبروزیت: التهاب بافت های همبند فیبروز در عضلات است.  همچنین عضلات تنه و پشت را تحت تأاثیر قرار می دهد.

بیماری های عضلانی – التهابی

هنگامی که سیستم ایمنی بدن بیمار به عضلات خود آسیب می زند ، نتیجه آن یک بیماری التهابی -عضلانی است. سه نوع اصلی از بیماری های التهابی عضلانی تا کنون شناسایی شده اند :

• پلیموسیت ،
• درماتومیوزیت ،
• میوزیت بدن درگیر.

این بیماری ها به طور معمول در بزرگسالان مشاهده می شوند. اگر چه ممکن است درماتوميوزيت کودکان را نيز تحت تأثير قرار دهد.

تشخیص اختلالات عضلانی

بیماری اختلالات عضلانی ممکن است با استفاده از یک یا چند تست زیر تشخیص داده شود :

• آزمایش خون برای کراتین کیناز (CK) – در بسیاری از انواع اختلالات عضلانی CK  سطح خون بسیار بالا است.
• بیوپسی عضلانی – شامل گرفتن یک نمونه کوچک از عضلات تحت بی حسی موضعی است. نمونه در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفته و مواد شیمیایی عضلانی (پروتئین ها) مورد آزمایش قرار می گیرند.
• تجزیه و تحلیل ژنتیکی – این شامل آزمایش DNA فرد با استفاده از یک نمونه خون است. این آزمایش تجزیه و تحلیل ژنتیکی می تواند بسیاری از (نه همه) موارد MD را تشخیص دهد.
• الکترومیوگرافی (EMG) – این روش شامل ضبط فعالیت الکتریکی در یک عضله است.
• اولتراسوند عضله – برای بررسی CMD مشکوک استفاده می شود.

درمان اختلالات عضلانی

در حال حاضر هیچ درمانی برای دیستروفی عضلانی (MD) وجود ندارد. اما روش های درمانی مختلف می توانند به درمان این بیماری کمک کنند.  از جمله تمرینات کم اثر مانند شنا

• فیزیوتراپی می تواند برای حفظ قدرت عضلانی ، حفظ انعطاف پذیری و جلوگیری از سفت شدن مفاصل مفید باشد
• کمک های فیزیکی مانند صندلی چرخدار، بریس پا یا عصا می تواند به بیمار در حفظ موقعیت و حرکات او کمک کند.
• مصرف خوراکی کورتیکواستروئیدها گاهی اوقات برای کودکان تجویز می شود. این کار کمک می کند که کودک تا زمانی که ممکن است به راه رفتن ادامه بدهد.
• شخص باید تا حد ممکن فعال باشد. عدم فعالیت کامل (مانند بستری شدن در رختخواب) می تواند بیماری را بدتر کند.

پیشگیری از اختلالات عضلانی

وقتی در یک خانواده سابقه اختلالات عضلانی وجود دارد ، مشاوره ژنتیکی به آنها توصیه می شود.  ممکن است زنان هیچ نشانه ای از این بیماری نداشته باشند. اما حامل ژن آن باشند. دیستروفی عضلانی دوشن با دقت 95٪ در دوران بارداری با مطالعات ژنتیکی انجام می شود.

محقق و مترجم : مینو شفیعی

لینک منبع

لینک منبع