اضطراب و احساس بی قراری و ناخوشی

اسید معده

زمانی که دچار اضطراب و تنش های عصبی می شوید، اسید معده نیز تغییر می کند و اغلب اوقات افزایش پیدا می کند. افزایش اسید معده سبب می شود تصور کنید که بیمار هستید و البته در نهایت موجب بروز بیماری می شود.

حالت تهوع و دل به هم خوردگی

علاوه بر اضطراب و فشارهای روحی و روانی، عوامل دیگری سبب حالت تهوع و استفراغ می شوند. برای مثال، مشاهدات نشان می دهد برخی هورمون های مشخص و فرا رسان های عصبی (ماده اى كه موجب انتقال انگيزه ها و پيام ها در اعصاب مي شود) آزاد شده به بدن یا مغز دستور می دهد که شما را دچار دل آشوبگی کند. به همین علت است که اندرون انسان (دل و روده) بعنوان مغز دوم انسان نامگذاری شده اند و نسب به احساسات مختلف به شدت واکنش نشان می دهند.

آدرنالین

زمانی که دچار اضطراب و نگرانی می شوید، آدرنالین در قسمتهای مختلف بدن بالا و پایین می رود و همین عامل سبب می شود که شما استرس پیدا کنید. این حالت جریان خون را تغییر می دهد و اندام ها را دچار رعشه و لرزش می کند. ترشح آدرنالین موجب بروز احساس خستگی مفرط میشود.

تغییرات سیستم ایمنی بدن

 اضطراب و استرس موجب ایجاد تغییراتی در سیستم ایمنی بدن می گردد. سیستم ایمنی بدن وظیفه حفظ سلامت کل اندام های بدن را برعهده دارد و بروز کوچکترین مشکل، واکنش سریع سیستم ایمنی بدن را در پی دارد. به همین علت است که احساس بیمار گونگی پیش از خود بیماری به سراغ انسان می آید. محتمل است زمانی که اضطراب سیستم ایمنی بدن را تغییر میدهد، ايستايي (توقف جريان آبگونه مثلا خون در بدن ) منجر به بروز آسیب های جسمی در قسمت های مختلف بدن میگردد.

خستگی مفرط

اضطراب باعث تحلیل رفتن انرژی، توان و احساسات  انسان می شود و خستگی نیز به تبع آن میتواند آزار دهنده باشد. زمانی که احساس خستگی و ناتوانی می کنید، تصور می کنید که اندام های بدنتان ضعیف و بیمار هستند یا ذهن تان به درستی کار نمی کند. البته باید توجه داشت که اضطراب و تنش های عصبی، ساختار شیمیایی مغز، عملکرد هورمون ها، عملکرد اندام ها، گردش خون، سیستم تنفسی،  جذب و دفع گلوکوز و مواد مغذی و … را تغییر می دهد. حتی تصور اینکه اضطراب می تواند چه پیامدهای احتمالی دیگری داشته باشد، موجب ناراحتی و بیماری انسان می شود.

تشدید احساسات

علاوه بر کسالت و رخوت پیش از بیماری، یکی دیگر از علائم بیماری اضطراب و استرس بیمار گونه، حساس شدن بیش از حد است، طوری که حواس پنجگانه شما بزرگتر شده و دامنه حساسیت بالاتر می رود، زیرا دقت و تمرکز ذهن یا مغز به شدت افزایش پیدا کرده است. برای مثال، احساس سیری پس از خوردن، حقیقتا احساس خاصی نیست، اما بسیاری از مردم نسبت به آن بی توجه هستند. افراد مبتلا به اضطراب و استرس بیمار گونه حتی اگر بخواهند، نمی توانند نسبت به این احساس بی توجه باشند. آنها بر روی مشکل تمرکز می کنند و مشکل پیوسته بزرگ و بزرگتر می شود تا جایی که موجب بیماری آنها می شود. هر زمان که شما میوه ای را میل می کنید اما از خوردن آن لذت نمیبرید و احساس خوبی پیدا نمی کنید یا به نحوی می نشینید که به معده و شکم شما فشار وارد می کند، بیشتر از افراد عادی متوجه احساس گرسنگی می شوید.