آشنایی با بیماری اوتیسم

سندرم اسپرگر

افراد مبتلا به سندروم اسپرگر دچار کم هوشی یا مشکلات زبانی نیستند. در حقیقت آنها مهارت های کلامی پیشرفته ای دارند. اما از نظر اجتماعی منزوی بوده و در فهمیدن مسائل غیرکلامی، مانند حالت چهره، دچار مشکل هستند. این افراد با اشتیاق بر روی یک موضوع تمرکز می کنند اما در پیدا کردن دوست یا برقراری ارتباط با دیگران مشکل دارند.

درمان اوتیسم

برنامه های رفتاری: رفتار درمانی برای کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم به کار می رود تا بتوانند صحبت کنند، رابطه برقرار کنند، فعالیت جسمی داشته باشند و با دیگران به طور موثر روبه رو شوند. این برنامه های فشرده گام به گام فعالیت های مثبت را تشویق کرده و از بروز فعالیت های منفی جلوگیری می کند.

مدارس خدمات خاصی برای کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم ارائه می دهند تا یاد بگیرند و رشد کنند. این آموزش های خاص شامل گفتار درمانی و کار درمانی می باشد. مدارس برنامه های آموزشی فردی برای هر کودک ارائه می دهند.

درمان دارویی برای اوتیسم وجود ندارد، اما مصرف برخی داروها به بهبود علائم کمک می کند. داروهای ضد روان پریشی برای مشکلات رفتاری جدی استفاده می شوند. اگر تشنج یکی از مشکلات کودک مبتلا به اوتیسم باشد، داروهای ضد تشنج نیز تجویز می شوند. داروهای افسردگی از دیگر داروهای مربوط به اوتیسم هستند. واکنش کودک نسبت به داروها باید به دقت کنترل شوند.

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است به صدا، لامسه، چشایی و بو – که مشابه یک بیماری تحت عنوان اختلال یکپارچگی حسی می باشد – بسیار حساس باشند. طی بررسی های مختلف محققان دریافتند که کمک به کودکان برای هماهنگی با حواس مختلف به بروز کمتر علائم اوتیسم و رفتار بهتر کمک می کند.

اوتیسم و فناوری

حتی کودکان بدون کلام با دستگاه های جدیدی که برای تبدیل تصاویر به متن یا گفتار طراحی شده اند، می توانند به راحتی سخن بگویند. تلفن های همراه هوشمند و کامپیوترها از این دسته فناوری ها محسوب می شوند.

رژیم غذایی مناسب برای اوتیسم

مشکلات گوارشی در بین کودکان مبتلا به اوتیسم رایج می باشد و حدود 30 درصد این کودکان ممکن است تمایل به خوردن مواد غیر خوراکی مانند کاغذ داشته باشند. برخی والدین رژیم غذایی بدون گلوتن (موجود در گندم) و کازئین (پروتئین موجود در شیر) را امتحان کرده اند. برخی مکمل ها مانند ویتامین B6 و منیزیم نیز مورد استفاده قرار می گیرند. تاکنون در مورد تاثیر رژیم غذایی بر بیماری اوتیسم چیزی ثابت نشده است. تغییر رژیم غذایی تحت نظارت پزشک انجام شود تا از تاثیرات آن اطمینان حاصل شود.

عامل بروز اوتیسم چیست؟

دانشمندان در مورد علت اصلی بروز بیماری اوتیسم مطمئن نیستند، اما از آنجایی معمولا در بین اعضای یک خانواده چند مورد مشاهده می شود احتمالا ژنتیک نقش مهمی در بروز این بیماری بازی می کند. در مورد تاثیر مواد شیمیایی در محیط و یا عفونت های قبل از تولد محققان در حال انجام تحقیقات هستند. بیماری اوتیسم بیشتر در بین افراد مبتلا به دیگر اختلالا ژنتیک، مانند توبروز اسکلروز و سندروم X شکننده، شایع می باشد. مصرف والپروئیک اسید یا تالیدومید در دوران بارداری خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می دهد.

اگر یک کودک مبتلا به اوتیسم دارید، تا 19 درصد احتمال متولد شدن یک کودک اوتیسمی دیگر در خانواده شما وجود دارد. اگر دو کودک مبتلا به این اختلال دارید، میزان این درصد در فرزند سوم شما بیشتر خواهد شد. تحقیقات بر روی دو قلوها نشان داده که اگر یکی از دوقلوهای پسر به اوتیسم مبتلا باشد، احتمال بروز این بیماری در نوزاد دیگر 31 درصد خواهد بود. اگر دو کودک از نوع دوقلوهای مشابه باشند، خطر برز اوتیسم در دیگری به میزان 77 درصد خواهد بود.

فرد مبتلا به اوتیسم یا سندروم اسپرگر قادر به حضور در دانشگاه یا انجام یک شغل می باشد.

منبع:

http://www.webmd.com/brain/autism/ss/slideshow-autism-overview

نگارنده: سمیه محمدی

مریم عبداللهی

روانشناس و نوروتراپیست

جهت بررسی و تشخیص اختلال اوتیسم با شعبه شریعتی و یا کرج تماس حاصل فرمائید.

گروه پزشکان جایروس