چگونه با عضو دو قطبی خانواده رفتار کنیم؟

چگونه با عضو دو قطبی خانواده رفتار کنیم؟

سرو کار داشتن با عضو دوقطبی خانواده نیازمند صبوری، آموزش و دلسوزی است.اگر این ویژگی ها را در خود بیابید می بینید که چه تاثیر بسیار زیادی در فرد مبتلا و کیفیت رابطه شما با آنها دارد.

1.درک کنید که اختلال دوقطبی بیماری ناشی از مغز است.این به این معناست که، تقصیر اعضای خانواده نیست اگر دچار سرطان شود.شروع از این نقطه ممکن است به شما کمک کند که دلسوز تر و مهربان تر باشید.

2.اگر یکی از اعضای خانواده دچار حمله قلبی شود شما تلاش نمی کنید که خودتان او را عمل کنید.در عوض شما پیش یک جراح می روید.از یک متخصص درخواست کمک کنید:اختلال دو قطبی باید توسط یک روان پزشک درمان شود.

3.یاد بگیرید که رفتار عضوخانواده را در زمینه بیماری مشاهده کنید.به عنوان مثال، اگر فرد مبتلا به اختلال دو قطبی خشمگین شد یا حالت دفاعی گرفت، این اغلب یکی از نشانه های بیماری است.این نیاز به صبر و دلسوزی دارد.

4.بدانید که این بیماری باعث احساس های درونی آشفته و بی نظم برای عضو بیمار می شود که می تواند نتایجی در تمام انواع رفتار های دفاعی، کنترل کردن خود و رفتار های مخرب داشته باشد.خودتون را تصور کنید اگر روزی از خواب بلند شوید و آن روز به سمت افسردگی سرازیر شوید یا پر از نشاط شوید و با انرژی فراوان به سمت دیوانه شدن بروید.تلاش کنید که با این مسئله همدردی کنید.

5.از رفتارها و احساسات اساسی خودتون نسبت به اعضای خانواده آگاه باشید.اگر شما عصبی و خشمگین باشید درباره آن فرد یا رفتارش، این به آنها منتقل خواهد شد.افرادی که مبتلا به اختلال دو قطبی هستند ممکن است اضطراب و خشم را تهدیدی برای خود تلقی کنند، در نتیجه رفتار دفاعی از خود نشان می دهند.

6.با نشانه های افسردگی و مانیا آشنا شوید.به عنوان مثال، فردی که تند تند درباره خودش خود خواهانه  خودستایی می کند و لاف می زند به طور معمول به عنوان فرد متکبر و خود محور شناخته می شود.این رفتار در فرد مبتلا به اختلال دو قطبی نشانه مانیا است، به عنوان مثال بسیاری از رفتار های غیر مسئولانه و مخاطره آمیز که ممکن است برای شما مساوی رفتار های غیر منطقی باشد.شناخت نشانه های این بیماری کمک می کند که شما مهربان تر باشید.

7.در صورت امکان در جلسات درمانی عضو خانواده خود شرکت کنید.خانواده درمانی و درمان حمایتی به کیفیت زندگی فرد مبتلا به دو قطبی کمک می کند.

8. از آنها به طور روزانه تعریف کنید.چیز خوبی درباره آنها بگویید.حتی به آنها بگویید که دوستشان دارید.اگر راحت نیستید که به آنها چیزی بگویید برای آنها کاری انجام دهید.به عنوان مثال:لباس هایشان را تا کنید، ظرف هایشان را بشویید یا حتی به آنها سخت نگیرید.

9.درباره خودتان هم فکر کنید.احساس خرسندی شما هم به اندازه سایر اعضای خانواده مهم است.اگر که بیماری او شما را از لحاظ احساسی تحت تاثیر قرار دهد، شما نمی توانید به او کمک کنید.یعنی در واقع شما با دو مشکل سرو کار دارید.پس درباره مشکلات، شادی ها وزندگی خود احساس عذاب وجدان نکنید.