چرا درمانگر شما نمی تواند دوست شما باشد؟

پیچیدگیهای  رابطه یک بیمار  با درمانگر

_________________________________________

زمانی که شما در یک اتاق نشسته اید و با درمانگر خود در مورد خصوصی ترین مسائل خود صحبت می کنید ، دردراز  مدت ممکن است که با درمانگر رابطه نزدیکی پیدا کنید و بسیار راحت صحبت کنید اما آیا این رابطه دو طرفه است؟ چیزی از درمانگر خود می دانید؟

البته باید بدانید که چنین رابطه ای بر اساس مشکلات شما شکل گرفته است و نباید این انتظار را داشته باشید که این رابطه و احساس از طرف شما، در درمانگر شما نیز وجود داشته باشد، روان درمانی یک رابطه نا متقارن است، مراجع هر گونه که بخواهد رفتار می کند و هر چه را که بخواهد بیان می کند ولی درمانگر نه،
این لازمه جلسه درمان است که درمانگر فقط بر روی مشکل مراجع تمرکز کند .

 مراجع این انتظار را از درمانگر خود دارد که شنونده خوبی باشد تا بتواند مشکلش را آزادانه و بدون محدودیتی بیان کند و امیدوار است که در حل مشکلش او را کمک کند اما درمانگر چنین انتظاری را ندارد.

در روابط دوستانه هر دو طرف رابطه، اطلاعاتی از هم دارند و به راحتی با هم صحبت می کنند ،ولی در چنین رابطه ای، در میان درمانگر- مراجع وجود ندارد.

رابطه درمانی قطعا باید یک رابطه دوستانه باشد البته این بستگی به نوع شخصیت درمانگر و مراجع دارد،درمانگران به مراجع خود احترام می گذارند و با وی همدلی کرده تا بتوانند جنبه های ناآشکار مراجع را نیز آشکار کنند تا بهتر بتوانند در جهت درمان وی ،به او کمک کنند، هدف از برخورد درمانگر ،پنهان کردن شخصیت وی نیست بلکه هدف از این نوع ارتباط  این است تا با صحبت با مراجع به کشف واکنش های مراجع بپردازد.

داشتن یک رابطه دو طرفه در درمان ، منجر به ایجاد مشکلاتی در رابطه درمانی میشود و غیر اخلاقی است

بهتر است به یاد داشته باشید که درمانگر دوست شما نیست  فقط  به شما کمک خواهد کرد تا تغییراتی که در زندگی شما نیاز است را ایجاد کند.

منبع:

mentalhealth