بیش فعالی در بزرگسالان

برخی از مشکلاتی که  ممکن است شما با داشتن شریک زندگی تان با اختلال بیش فعالی / کم توجهی روبرو باشید:

 

اشکال در گوش دادن و توجه.

فرد مبتلا به ADHD ممکن است در خارج از حیطه یا بدون رعایت نوبت صحبت کند وهمین امر منجر به دشوار کردن ارتباطات میشود ، همچنین این رفتار ممکن است در شریک زندگی این احساس را بر انگیزد که مورد توجه نیست و صحبت های وی برای همسرش اهمیتی ندارد.

مشکل انجام وظایف.

اختلال  ADHD به علت عدم سازماندهی و فراموشی در بعضی کارها مهارت های ضعیف ی را منجر میشود.مرد مبتلا به ADHD ممکن است تولد همسرش و یا سالگرد عروسی خود را و یا خواسته  همسرش را در راه باز گشت به  خانه فراموش کند.

 ناتوانی رسیدگی به مسئولیت.

 کسی که مبتلا به ADHD  است ممکن است پرداخت صورتحساب را فراموش کند، غفلت در روشن شدن شمع در حیاط خلوت و یا در دسترس گذاشتن مواد شوینده در مقابل کودکی که در حال بازی است.

 رفتار تکانشی.

افراد مبتلا به ADHD به طور مداوم نیاز به تحریک دارند و ممکن است قادر نباشند به عواقب اعمال خود فکر کنند. این می تواند منجر به بی پروایی، رفتارهای غیر مسئولانه (مانند رانندگی بیش از حد سریع با حضوربچه ها در ماشین) شود.

 واکنش افراطی عاطفی.

 کسی که مبتلا به ADHD است ممکن است خلق و خوی شان به راحتی  تغییر پیدا کند و  منجر به سوء تفاهمی بزرگ شود. استدلالشان می تواند به سرعت به طور مارپیچ خارج از کنترل شود زیرا فرد مبتلا به ADHD  قادر نیست  از طریق  صحبت کردن آرام به حل مسائل بپردازد.

---

قسمت دوم

بیش فعالی در بالغین و بزرگسالان

اختلال نقص توجه و بیش فعالی افراد بزرگسال یک اختلال روانی است که بصورت آشفتگی در حفظ تمرکز فکری و بیش فعالی و رفتارهای تکانشی و غیرعادی ظهور میکند. نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بالغین و بزرگسالان می‌تواند به مواردی مانند روابط ناپایدار، کارکرد ناپسند کاری و تحصیلی و اعتماد بنفس پایین منتج شود.

اختلال نقص توجه و بیش فعالی همواره در اویل دوره طفولیت آغاز میشود ولی در بعضی موارد تا زمان بزرگسالی نیز تشخیص داده نمی‌شود.

در گذشته تصور می‌شد که اختلال نقص توجه و بیش فعالی تنها محدود به دوره طفولیت میشود ولی اکنون دیده شده که نشانه‌های این مشکل تا دوره بزرگسالی نیز استمرار پیدا میکند.

در بعضی بیماران اختلال نقص توجه و بیش فعالی افراد بزرگسال سبب دشواری هایی میشود که با درمان التیام و بهبود می‌یابند.درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی افراد بزرگسال شبیه درمان این مشکل در اطفال می‌باشد و شامل داروهای محرک یا باقی داروها، مشاوره روانشناسی (روان درمانی) و درمان بیماریهای روانی به همراه این مشکل می‌باشد.

علایم

اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اختلال نقص توجه (ADD) و بیش فعالی نیز نامیده میشود.

ولی برای این اختلال اصطلاح اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) بیشتر استفاده می‌شود زیرا شامل هر دو جنبه این اختلال یعنی فقدان دقت و تمرکز و رفتارهای بیش فعالی- تکانشی میشود.
نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی افراد بزرگسال می‌تواند شامل موردهای زیر باشد:

• نقص تمرکز
• بی قراری
• تکانشگری (انجام کارهایی بدون فکر و به صورت ناگهانی)
• چالش در انجام کارها و فعالیت‌ها و اتمام آن‌ها
• بی نظمی
• آستانه تحمل پایین
• درجه حرارت بالای بدن
• آشفتگی در کنار آمدن با استرس‌ها
• روابط ناپایدار

بخش زیادی از افراد بزرگسال مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی افراد بزرگسال از بیماری خود آگاهی ندارند و تنها در انجام فعالیتهای روزمره خود گرفتار مشکل می‌شوند.

افراد بزرگسال مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بزرگسالی احتمال دارد دشواری هایی در تمرکز کردن یا اولویت بندی کارها و فراموشی جلسات یا برنامه‌های دسته جمعی را تجربه نمایند.

عدم توانایی در کنترل رفتارها می‌تواند بی حوصلگی و بی قراری در صف یا رانندگی در وقت ترافیک تا نوسانات خلقی و ابراز غیرمنتظره خشم را شامل شود.تمام افراد بزرگسال مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بزرگسالی در دوره طفولیت اختلال نقص توجه و بیش فعالی اطفال را نیز داشته اند حتی چنانچه در دوره طفولیت آن‌ها تشخیص داده نشده باشد.

در بعضی اشخاص مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی با بالارفتن سن، نشانه‌های کاهش میابد ولی در بعضی دیگر نشانه‌های تا زمان بزرگسالی ادامه دارند.

چه مواردی طبیعی تلقی شده و چه چیزی به عنوان اختلال نقص توجه و بیش فعالی در نگاه گرفته می‌شود؟

بیشتر اشخاص در بعضی زمان‌ها نشانه‌های شبیه با اختلال نقص توجه و بیش فعالی را دارند.

چنانچه نشانه‌های شما اخیراً رخ داده یا در گذشته تنها در بعضی زمان‌ها بروز می‌کرد، شما احتمالاً مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی نیستید.

اختلال نقص توجه و بیش فعالی تنها زمانی تشخیص داده میشود که نشانه‌های آن به اندازه‌ای سهمگین باشد که سبب مشکلات یکسره و پایدار در بیشتر از یک زمان از زندگی فرد شود.

این نشانه‌های پایدار و مخرب را میتوان در دوره طفولیت جستجو کرد.

تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بالغین و بزرگسالان امر دشواری است زیرا نشانه‌های این مشکل شبیه با بقیه مریضی‌ها مانند اضطراب یا اختلالات خلقی است.

هم چنین بخش زیادی از افراد بزرگسال مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی، مبتلا به دیگر مشکلات روانپزشکی مانند افسردگی و اضطراب نیز هستند.

دلیل

دلیل دقیق اختلال نقص توجه و بیش فعالی مشخص نشده است ولی تلاش‌های محققین در زمینه شناسایی علت‌های این مشکل ادامه دارد.

عوامل متعددی در اختلال نقص توجه و بیش فعالی مؤثر هستند.

بررسی‌های مشخص کرده اند که این مشکل احتمال دارد زمینه ارثی داشته باشد.

برخی علل محیطی همچنین میتوانند خطر ابتلاء به آن را بیشتر کنند زیرا این عوامل توانایی دارند اختلالاتی در ساختار عصبی مرکزی ایجاد نمایند. که وظیفه مهمی در مسیر تکاملی فرد دارد.

عوامل خطر

عوامل زیر خطر دچار شدن فرد به اختلال نقص توجه و بیش فعالی را افزایش می‌دهند:

• نسبت داشتن با مبتلایان به اختلال نقص توجه و بیش فعالی یا باقی مشکلات روانپزشکی (مانند داشتن پدر و مادر یا خواهر و برادر مبتلا به این اختلالات)
• استفاده از سیگارت، الکل یا باقی داروها توسط مادر فرد هنگام حاملگی
• رویارویی با سموم محیطی مانند پلی کلرینیتد بیفنیل‌ها (PCB) توسط مادر فرد طی ماه‌های حاملگی
• رویارویی با سموم محیطی در دوره طفولیت مانند سرب که بطور معمول در رنگ و لوله‌های ساختمان‌های قدیمی وجود دارد.
• نارس بودن در وقت نوزادی

عارضه‌های

اختلال نقص توجه و بیش فعالی میتواند منجر به نکته‌های زیر شود:

• کارکرد تحصیلی پایین
• چالش در اجرای قانون
• مشکلات کار کردن
• استفاده از الکل یا مواد روانگردان
• تصادفات مکرر رانندگی یا باقی تصادفات
• روابط ناپایدار
• استرس‌های مالی
• سلامت روانی و‌جسمی پایین

گرچه اختلال نقص توجه و بیش فعالی منتهی به دیگر بیماری‌های روانی یا تکاملی نمی‌شود، برخی از اختلالهای دیگری که در مجاور اختلال نقص توجه و بیش فعالی توانایی دارند رخ دهند شامل موردهای زیر هستند:

• اختلالات خلقی بخش زیادی از افراد بزرگسال مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بزرگسالی، افسردگی، اختلال دو قطبی یا باقی اختلالات خلقی را نیز دارند.

گرچه اختلالات خلقی لزوماً به علت اختلال نقص توجه و بیش فعالی رخ نمی‌دهند، یک الگوی تکرار شونده ناامیدی و عدم توانایی در اختلال نقص توجه و بیش فعالی می‌تواند افسردگی فرد بیمار را تشدید کند.

• اختلالات اضطراب در مبتلایان به اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اختلالات اضطراب نیز بطور میانگین رخ می‌دهند.

اختلالات اضطراب احتمال دارد سبب احساس دلواپسی شدید، عصبانی شدن و دیگر نشانه‌های شوند.

اختلالات اضطراب همچنین میتوانند با اختلال نقص توجه و بیش فعالی تشدید شوند.

• اختلالات شخصیتی در بالغین و بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی، احتمال ایجاد اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیتی مرزی یا اختلال شخصیتی اجتماع ستیز یا ضداجتماع بیش‌تر است.

• ناتوانی‌های فراگیری افراد بزرگسال مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی احتمال دارد نسبت به سن، هوش و تحصیلاتی که دارند در امتحانات نمرات پایین‌تر کسب کنند.

آمادگی برای ویزیت دکتر متخصص

شما احتمالاً در اول به دکتر متخصص همگانی مراجعه نمایید.

بر اساس برآیند ارزیابی اولیه‌ای که دکتر متخصص بر روی شما انجام میدهد، محتمل است به یک روانشناس یا متخصص اعصاب و روان ارجاع داده شوید.

شما چه اقداماتی می‌توانید انجام دهید.

برای آمادگی برای ملاقات با دکتر، اقدامات زیر را انجام دهید:

• تمام علایمی را که داشته اید یادداشت نمایید.

مانند مشکل در محیط کار، مدرسه یا روابطتان با بقیه.

• اطلاعات شخصی اساسی و مهم خود را یاداشت نمایید.

این اطلاعات می‌تواند شامل هرنوع اضطراب و نگرانی شدید یا تغییرات تازه اساسی و مهم در زندگیتان باشد.

• لیستی از تمام دواهایی را که مصرف میکنید آماده کنید.

این لیست حتی باید شامل ویتامین‌ها یا مواد معدنی باشد که مصرف میکنید.

هم چنین در این لیست میزان کافئین و الکل مصرفی خود را ذکر کنید.

چنانچه از داروهای روانگردان استفاده میکنید نیز ضروری است آن‌ها را ثبت نمایید.

• سؤالات خود را یادداشت کنید.

سؤالاتی را که میخواهید از دکتر خود بپرسید یادداشت کنید.
بااهمیت‌ترین سؤالاتی کی می‌توانید از پزشکتان بپرسید شامل موردهای زیر هستند:

• علت محتمل ایجاد این نشانه‌های یا مریضی در بدن من چیست؟
• من باید چه آزمایش هایی را انجام دهم؟
• برترین شیوه مداوای این بیماری چیست؟
• من بیماری‌های دیگری نیز دارم. چگونه می‌توانم همه این بیماریها را در مجاور یکدیگر به نحو احسن کنترل کنم؟
• آیا احتیاجی هست من به متخصصی مانند روانشناس یا متخصص اعصاب و روان مراجعه کنم؟
• آیا جایگزین مخصوصی برای دواهایی که برای من تجویز کرده اید، وجود دارد؟
• آیا بروشور یا مطلب دیگری در این زمینه دارید که به من بدهید؟ چه وب سایتی را در این زمینه به من توصیه می‌کنید؟

علاوه بر پرسش هایی که آماده کرده اید تا از دکتر خود سؤال کنید چنانچه سؤال دیگری در وقت ویزیت دکتر به ذهنتان رسید آن را بپرسید.

چه انتظاراتی می‌توانید از دکتر خود داشته باشید.

برای پاسخگویی به سؤالات پزشکتان آماده باشید. دکتر متخصص شما امکان دارد سؤالات زیر را بپرسد:
• برای نخستین بار علایمی مانند مشکلات تمرکز یا توجه را چه وقتی تجربه کرده اید؟
• آیا بطور مستمر و مداوم علایمی مانند بیش فعالی، بی دقتی یا رفتارهای تکانشی را دارید یا علایمتان تنها گاهی وقتها بروز می‌کند؟
• کدامیک از علایمتان شما را افزونتر ناراحت میکند و به نظرتان چه دلایلی سبب پیدایش این موارد می‌شود؟
• شدت علایمتان چه میزان است؟
• در کدامیک از موقعیت‌ها شما متوجه علایمتان می‌شوید؟ در خانه، محیط کار یا موقعیت‌های دیگر؟
• دوره طفولیت خود را چگونه سپری کرده اید؟ آیا در مدرسه مشکلی داشته اید یا پیشینه مشکلات اجتماعی را دارید؟
• کارکرد تحصیلی یا کاری شما هم اکنون چگونه است و در گذشته چطور بوده است؟
• الگوی خواب شما چگونه است و چند ساعت در روز و شب می‌خوابید؟
• چه مواردی علایمتان را کاهش میدهد و مناسب‌تر می‌کند؟
• چه مواردی علایمتان را شدت می‌بخشد و نامطلوب‌تر می‌کند؟
• هم اکنون چه دواهایی مصرف می‌کنید؟
• آیا کافئین مصرف می‌کنید؟
• آیا استفاده از الکل یا مواد روانگردان دارید؟

چه وقتی به طبیب مراجعه کنیم؟

چنانچه رفتارهای تکانشی، فقدان دقت و تمرکز یا بیش فعالی بطور مستمر و مداوم به زندگی تان زیان می‌زند، به دکتر رجوع کنید.

به علت این که نشانه‌های و نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی شبیه با بقیه مشکلات روانپزشکی است، شما امکان دارد اختلال نقص توجه و بیش فعالی نداشته باشید ولی مبتلا به اختلال روانی دیگری باشید که احتیاج به مداوا دارد.

آزمایش‌های تشخیصی

احتمال دارد طبیبان گوناگونی بتوانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی را تشخیص داده و درمان کنند.

ولی تلاش کنید فردی را برگزینید. که در این حیطه تخصص داشته و آموزش‌های واجب و ضروری را دیده باشد.

روانشناس، متخصص اعصاب و روان، دکتر متخصص همگانی و نورولوژیست می‌تواند اختلال نقص توجه و بیش فعالی را مشخص کند ولی تنها روانشناس و متخصص اعصاب و روان می‌تواند مشاوره واجب و ضروری در زمینه مداوای این بیماری را در اختیار شما قرار بگذارد..

روانشناس نمیتواند دارویی برای شما تجویز نماید..

تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بالغین و بزرگسالان

تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بالغین و بزرگسالان مشکل‌تر از تشخیص آن در اطفال می‌باشد.

شناسایی نشانه‌های و نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بالغین و بزرگسالان کار سختی است.

هیچ تست و آزمایش مشخصی به منظور تشخیص این مشکل وجود ندارد.

دکتر متخصص شما امکان دارد به منظور تشخیص این اختلال از معاینه فیزیکی شما و پرسیدن چندین سؤال آغاز کند.

رد کردن دیگر مریضی‌ها

دکترتان این مورد را در نگاه خواهد داشت که نشانه‌های و نشانه‌های شما امکان دارد به علت دیگری جز اختلال نقص توجه و بیش فعالی باشد. مواردی که سبب ایجاد نشانه‌های شبیه اختلال نقص توجه و بیش فعالی می‌شوند شامل:

• اختلالات تندرستی ذهنی برخی اختلالات تندرستی ذهنی مانند اضطراب، اختلالات خلقی، اختلالات قضاوت، نقص‌های فراگیری و تکلم و اختلالات سایکوتیک در اطفال و افراد بزرگسال توانایی دارند نشانه‌های شبیه اختلال نقص توجه و بیش فعالی را ایجاد نمایند.

• دیگر مریضی‌ها چنانچه شما پیشینه برخی مریضی‌ها مانند اختلالات تکاملی، صرع، مشکلات تیروئید، مسمومیت با سرب یا قند موجود در خون پایین (هیپوگلیسمی) را داشته باشید پزشکتان احتمال دارد تشخیص دیگری جز اختلال نقص توجه و بیش فعالی را برای شما بدهد یا شما را به یک متخصص ارجاع دهد.

• داروها الکل یا مواد روانگردان و بعضی از داروها توانایی دارند نشانه‌های شبه اختلال نقص توجه و بیش فعالی را ایجاد نمایند.

ارزیابی نشانه‌های و نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی در دوره طفولیت

یک الگوی پایدار از نشانه‌های و علایم در دوره طفولیت به منظور تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالی ضروری است.

شما امکان دارد بسختی به یاد بیاورید که کدامیک از مشکلاتتان را از دوره کودکی داشته اید.

به خاطر این پزشکتان احتمال دارد اطلاعات ثبت شده در مدرسه‌های شما را نیز بخواهد و از معلمان، پدر و مادر و کسانیکه شما را در دوره طفولیت می‌شناختند کمک بخواهد.

هم چنین دکتر متخصص شما امکان دارد بخواهد که با همسر، پدر و مادر، دوست صمیمی یا هر شخص دیگری که شما را می‌شناخته صحبت کند.

معیارهای تشخیصی برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی

به منظور تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی، فرد باید معیارهای دستورالعمل تشخیصی و آماری مشکلات روانپزشکی (DSM) که بوسیله کانون روانپزشکی آمریکا انتشار یافته است را داشته باشد. فرد باید شش مورد یا افزون‌تر از نشانه‌های و نشانه‌های زیر را از ۱ یا دو دسته زیر داشته باشد:

بی دقتی

• چالش در تمرکز دقیق بر روی جزئیات در بیشتر موارد یا اشتباه و بی دقتی در انجام کار یا باقی فعالیت‌ها
• اختلال توجه تمرکز و توجه در هنگام انجام کار در بیشتر موارد
• بنظر میرسد زمانیکه با او صحبت میکنید بیشتر گفته‌های ما را نمی‌شنود.
• بنظر میرسد این اشخاص بیشتر قادر نیستند از یک دستورالعمل مشخص پیروی کنند و کاری را به اتمام برسانند.
• چالش در سازماندهی کارها و فعالیت‌ها در بیشتر موارد
• این اشخاص بیشتر از فعالیتهایی که احتیاج به تمرکز فکری داشته باشد پرهیز میکنند یا اینگونه فعالیت‌ها را دوست ندارند.
• بیشتر، آیتم‌های مورد احتیاج به منظور انجام کارها و فعالیت‌ها را فراموش میکنند.
• بیشتر، به آسانی حواسشان پرت میشود.
• بیشتر، در انجام فعالیتهای هر روزه فراموشکار هستند.

بیش فعالی و رفتارهای تکانشی

• غالبا با حالت بی قراری دست‌ها و پاهای خود را وول داده و روی صندلی جابجا می‌شوند.
• بیشتر زمانی که مقرر شده است در اتاقی درانتظار بمانند اتاق را ترک میکنند.
• در شرایط ناپسند بیشتر از دید فیزیکی فعال بوده و بی قرار هستند.
• غالبا در انجام فعالیتهای اوقات فراغت گرفتار مشکل می‌شوند.
• دائم در حال حرکت هستند یا موتورسواری میکنند.
• بیشتر زیاد حرف می‌زنند.
• بیشتر پیش از تمام شدن سؤال، یه آن جواب می‌دهند.
• بیشتر برای ایستادن در نوبت یا صف مشکل دارند.
• بیشتر حرف و مکالمه بقیه را قطع میکنند.

علاوه بر داشتن دست کم شش مورد از نشانه‌های این دو دسته، برخی افراد بزرگسال مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی نشانه‌های زیر را نیز دارند:

• داشتن بی دقتی و نشانه‌های و نشانه‌های بیش فعالی – تکانشی در دوره طفولیت
• در دوره طفولیت رفتارهایی را داشته اند که نسبت به رفتارهای کودکان هم سن تقویمی خود طبیعی نبوده است.
• نشانه‌های و علایم را دست کم به مدت شش ماه دارند.
• نشانه‌های را در بیشتر از یک موقعیت دارند که کارکرد آن‌ها را در مدرسه یا محیط کار مختل میکند یا اثر منفی بر زندگی شخصی یا روابطشان دارد.

دیگر معیارها

به علت این که نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی امکان دارد در برخی افراد بزرگسال نسبت به معیارهای دستورالعمل تشخیصی و آماری مشکلات روانپزشکی علی الخصوص با معیارهای رفتارهای بیش فعالی متفاوت باشد، برخی معیارهای اختصاصی‌تر نیز برای یاری به تأیید تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بالغین و بزرگسالان استفاده میشود.

دکتر متخصص شما امکان دارد به منظور تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی شما یک پرسشنامه و لیستی از نشانه‌های و علایم را بشما بدهد تا پر نمایید.

افزون بر این، پزشکتان اثر نشانه‌های و علائمی که دارید را بر روی رویه زندگی تان مانند عملکردتان در محیط کار یا مدرسه و روابطتان با رفیقان و خانواده تان بطور دقیق بررسی میکند.

درمان دارویی

درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی هم اکنون شامل دارودرمانی، مشاوره روانشناسی یا هر دو مورد می‌باشد.

ترکیبی از شیوه‌های درمانی و دارودرمانی بیشتر برای علاج اختلال نقص توجه و بیش فعالی مؤثرتر است.

داروها

داروهای محرک (محرک‌های روانی) بطور معمول برای علاج اختلال نقص توجه و بیش فعالی تجویز میشوند ولی داروهای دیگری هم محتمل است برای مداوای این اختلال تجویز شوند.

• داروهای محرک

این داروها سبب ازدیاد و متعادل کردن میزان مواد شیمیایی درون مغز (نوروترنسمیترها) می‌گردند.

برخی از این دواها شامل متیل فنیدات (کنسرتا، متادات، ریتالین و غیره)، دکستروآمفتامین (دگزدرین)، دکستروآمفتامین- آمفتامین (آدرال ایکس آر) و لیزدگزامفتامین (ویوانز) هستند.

این داروها به مداوا نشانه‌های و نشانه‌های بی دقتی و رفتارهای بیش فعالی در اختلال نقص توجه و بیش فعالی کمک میکنند و در بعضی موارد اثر درمانی آن‌ها بسیار زیاد است.

داروهای محرک به شکل‌های کوتاه اثر و طولانی اثر در دسترس هستند.

• دیگر داروها

دیگر دواهایی که به منظور درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل آتوموکستین (استراترا) و درمانهای ضد افسردگی مانند بوپروپیون (ول بوترین).

آتوموکستین و درمانهای ضد افسردگی، آهسته‌تر از داروهای محرک عمل میکنند و احتمال دارد چندین هفته زمان ببرد تا اثر کامل خود را نشان دهند.

چنانچه شخص مبتلا شده به برخی بیماریها باشد، پیشینه وابستگی به مواد روانگردان داشته باشد، اختلال تیک داشته باشد یا داروهای محرک برای او پیامدهای جانبی شدیدی داشته باشد و قادر به مصرف داروهای محرک نباشد، این داروها گزینه‌های شایسته‌ای برای وی خواهند بود. نوع داروها و دوز مناسب آن‌ها در انسانهای مختلف متفاوت است بنابراین امکان دارد در اول زمانی زمان نیاز باشد تا دکتر متخصص قادر باشد داروی مناسب برای مریض را گزینش کند.

در زمینه مزایا و مضرات مصرف داروهای مختلف با دکترتان صحبت کنید.

چنانچه با مصرف داروهایتان گرفتار پیامدهای جانبی می‌شوید این مورد را با دکتر خود در میان بگذارید.

مشاوره روانشناسی

مشاوره برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی افراد بزرگسال می‌تواند سودمند باشد و بطور معمول شامل مشاوره روانشناسی (روان درمانی) و آموزش در خصوص این مشکل می‌باشد. روان درمانی از طرق زیر میتواند برای شما مفید واقع شود:

• مدیریت زمان و مهارتها و توانایی‌های ساماندهی فعالیت‌ها را در شما بهتر می‌کند.
• به شما شیوه اندک کردن حرکات و رفتارهای تکانشی را آموزش می‌دهد.
• مهارت‌های رفع مشکل را در شما تقویت میکند.
• بهتان کمک میکند که با شکست‌های تحصیلی و اجتماعی خود کنار بیایید.
• اعتماد بنفس شما را افزایش میدهد.
• راهکارهایی را بشما آموزش میدهد تا قادر باشید روابط خود را با خانواده، همکاران و رفیقان خود التیام و بهبود ببخشید.

• راهکارهایی را بشما آموزش می‌دهند تا قادر باشید اخلاق و رفتار و طبع خود را مهار کنید.

شیوه‌های متداول روان درمانی برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی افراد بزرگسال شامل:

• رفتاردرمانی شناختی این شیوه مشاوره، مهارت‌های خاص برای مدیریت رفتارها و تغییر الگوهای فکری منفی به افکار مثبت را بشما آموزش می‌دهد.

هم چنین این نوع مشاوره بهتان کمک میکند که با مشکلات زندگی خود مانند دشواری هایی که در مدرسه، محیط کار یا روابط خود دارید آسان‌تر برخورد کنید و به شناسایی دیگر بیماری‌های روانی مانند افسردگی و وابستگی به داروهای روانگردان یاری می‌کند.

این شیوه مشاوره به صورت فردی یا گروهی قابل اجراست.

• خانواده درمانی این نوع درمان میتواند کمک کند که همسر شخص مبتلا شده به اختلال نقص توجه و بیش فعالی با تشویش زندگی با چنین فردی کنار آمده و بیاموزد که چگونه می‌تواند به شخص مریض یاری رساند.

برخی مشاوره‌ها میتوانند سبب التیام و بهبود مکالمات و روابط و مهارت‌های حل چالش در این اشخاص شوند.

تغییر سبک زندگی

به علت این که اختلال نقص توجه و بیش فعالی یک اختلال پیچیده بوده و در هر کس به صورت اختصاصی ظهور میکند، ارائه توصیه کلی برای تمام افراد بزرگسال مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی امر دشواری است. اما بعضی از این توصیه‌های مفید شامل موردهای زیر هستند:

• روزانه لسیتی از امورات هر روزه خود آماده کنید.

این لیست را با عنایت به میزان توانی که دارید تنظیم نمایید.

• امورات خود را تقسیم کنید.

تلاش کنید امورات خود را به امورات کوچکتر تقسیم کنید.

• از برگه‌های یادداشت برای نوشتن یادداشت برای خودتان بهره جویی کنید.

این برگه‌ها را بر روی یخچال یا آینه خود چسبانده یا درون ماشینتان یا باقی مکان‌ها بگذارید امورات خود را از خاطر نبرید.

• یک دفترچه یادداشت یا وسیله الکترونیکی همراه خود داشته باشید.

این کار به شما کمک می‌کند که قادر باشید در موقعیت‌ها نیاز موردی را درون آن‌ها یادداشت کنید یا چنانچه چیزی را فراموش کرده باشید از درون آن‌ها ببینید.
• حتی الامکان روزانه مطابق ۱ برنامه مشخص امورات خود را انجام دهید و اشیای مورد احتیاج خود را در مکان‌های مشخص بگذارید مانند کلیدها یا کیف پولتان

• در موقعیت‌ها نیاز از نزدیکان یا اعضای خانواده خود یاری بخواهید.

روابط

مبتلایان به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بزرگسالی احتمال دارد قرار ملاقات‌های خود را فراموش کنند و تصمیمات غیرمنتظره و نامعقول داشته باشند.

این رفتارها میتوانند سبب آزار همکاران، رفیقان یا نزدیکان شخص مریض شوند.

درمانی که بر روی این موضوعات تمرکز داشته باشد و به بیمار یاری رساند که کنترل بیشتری بر رفتارهای خود داشته باشد برای این بیماران خیلی سودبخش خواهد بود.

هم چنین کلاس هایی به منظور بهترشدن روابط، رویارویی با مشکلات و مهارت‌های رفع مشکل توانایی دارند در این زمینه مفید باشند.

بعلاوه درمان زوجین و کلاس هایی که در آن اعضای خانواده فرد شرکت داشته باشند و در زمینه اختلال نقص توجه و بیش فعالی آموزش ببینند می‌تواند مؤثر باشد. بررسی‌های اندکی مشخص کرده اند که درمان‌های طب جایگزین توانایی دارند نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی را کمتر کنند.

قبل از بکارگیری هر نوع درمان طب جایگزین با دکتر خود در این مورد مشاوره انجام دهید تا خطرات و مزیت‌های محتمل این درمان‌ها برای شما معلوم شود.

برخی درمان‌های جایگزین که برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی توصیه شده اند ولی تاکنون کاملا تأییدشده نیستند شامل موردهای زیر هستند:

• یوگا یا مدیتیشن

انجام دادن منظم یوگا یا مدیتیشن و تکنیک‌های ریلکسیشن میتوانند به حفظ آرامش فرد بیمار و آموزش نظم به بیمار یاری رساند که میتواند در کنترل نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی بافایده باشد.

نکات غذایی

• رژیمهای غذایی خاص

برخی رژیمهای غذایی که برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی توصیه می‌شوند شامل حذف خوراکی هایی هستند که بیش فعالی را افزایش میدهند مانند شکر و کافئین و برخی آلرژن‌های متداول مانند گندم، شیر و تخم مرغ.

برخی رژیمهای غذایی، حذف رنگ‌های تصنعی و افزودنی‌های غذایی را نیز توصیه میکنند گرچه این مورد در بررسی‌های کاملاً تأیید نشده است.

چنانچه به نظرتان غذای خاصی سبب دگرگونی هایی در نشانه‌های شما میشود تلاش کنید این خوراکی را از رژیم غذاییتان حذف نمایید و تغییرات را بررسی نمایید..

با این حال، قبل از آغاز هر نوع برنامه غذایی محدود کننده با دکتر یا رژیم درمان مشاوره انجام دهید.

برنامه غذایی که حذف مواد خوراکی زیادی را توصیه کند برنامه غذایی شایسته‌ای نیست زیرا میتواند منجر به کمبود ویتامینها و مواد قوت بخش شود.

• مکمل‌های ویتامین و املاح

گرچه ویتامین‌ها و املاح برای تندرستی جسم لازم هستند ولی هیچ مدرکی مبنی بر این مورد وجود ندارد که مکمل‌های ویتامین و املاح توانایی دارند منتج به کاهش نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی شوند.

استفاده زیادتر از حد ویتامین‌ها (مقادیر بیشتر از میزان سفارش شده رژیمی یعنی RDA) میتواند برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی زیان آور باشد.

• مکمل‌های گیاهی

قبل از مصرف هرنوع مکملی با پزشکتان مشاوره انجام دهید.

شواهد علمی در خصوص اثربخشی این مکمل‌ها اندک است و بعضی از این مکمل‌های گیاهی توانایی دارند به تندرستی فرد نیز زیان برسانند.

• اسیدهای چرب لازم

این چربی‌ها که شامل روغن‌های امگا۳ هستند برای کارکرد مناسب مغز لازم هستند.

برای گزینش اثربخشی این اسیدهای چرب در التیام و بهبود نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی نیاز بانجام بررسی‌های بیشتری وجود دارد.

• نوروفیدبک

آموزش نوروفیدبک که بیوفیدبک الکتروانسفالوگرافیک نیز نامیده میشود شامل جلسات منظمی است که در آن‌ها شما بر روی امورات خاصی تمرکز میکنید در حالیکه یک سیستم ساختار و الگوی امواج الکتریکی مغزی شما را نماش میدهد.

از دید تئوری شما میتوانید یاد بگیرید که ساختار و الگوی امواج الکتریکی مغزی خود را در قسمت جلوی مغزتان فعال نگاه دارید و این مورد میتواند در التیام و بهبود نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی بافایده باشد.

برای گزینش اثربخشی این شیوه نیاز بانجام بررسی‌های بیشتر در این عرصه وجود دارد.

جلوگیری

در حالیکه مصرف داروها می‌تواند نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی را التیام و بهبود ببخشد، در مجاور آن برخی اقدامات دیگر می‌تواند به کنترل مناسب‌تر بیماری یاری رساند. نکته‌های زیر در این زمینه میتوانند به شما یاری کنند:

• گروه‌های حمایتی

گروه‌های حمایتی بشما این امکان را میدهند که دیگر مبتلایان به اختلال نقص توجه و بیش فعالی را ملاقات کنید و تجربیات، اطلاعات و راهکارهای کنار آمدن با بیماریتان را با همدیگر در میان بگذارید.

این گروه‌های حمایتی در غالب جوامع و نیز به صورت آنلاین در شبکه اینترنت موجود هستند.

• پشتیبانی اجتماعی

همسر، نزدیکان صمیمی و رفیقان خود را در معالجه اختلال نقص توجه و بیش فعالی خود گرفتار کنید.

شما امکان دارد گرایش نداشته باشید که دیگران از بیماریتان مطلع شوند ولی اجازه دهید دیگران از این مورد آگاه شوند تا اگاه باشند که چطور توانایی دارند روابط بهتری با شما داشته باشند.

• همکاران، سرپرستان و معلمان

اختلال نقص توجه و بیش فعالی میتواند در کارکرد فرد در مدرسه یا محیط کار تداخل ایجاد نماید.

شما امکان دارد نتوانید بیماریتان را با کارفرما یا استاد خود در میان بگذارید ولی با احتمال فراوان این اشخاص به شما یاری خواهند کرد تا قادر باشید بیماری خود را مهار کنید.