به نظرتان خواب ناشی از استرس خوبه یا بد ؟

June 30, 2022

بر اساس تحقیقات جدید، استرس نوعی خواب را در موش تقویت می کند که متعاقباً اضطراب را تسکین می دهد.

از آنجایی که خواب در بین پستانداران مشابه است، احتمالاً مکانیسم مشابهی در مغز انسان ایجاد می شود. کشف این مکانیسم می تواند به روش های مصنوعی برای تقویت اثرات آن منجر شود و به درمان اختلالات استرس پایدار مانند PTSD کمک کند.

ما اغلب به این فکر می کنیم که استرس ما را در شب بیدار نگه می دارد، اما به نظر می رسد که انواع خاصی از استرس باعث خوابیدن می شود.

اکنون، مطالعه‌ای که توسط محققان امپریال کالج لندن و موسسات چین انجام شده است، چگونگی وقوع این اتفاق در مغز موش‌ها را کشف کرده است.

علاوه بر کشف چگونگی القای خواب، آنها گزارش دادند که خواب تجربه شده توسط موش ها به نظر

می رسد سطح اضطراب آنها را در روز بعد کاهش می دهد.

این یافته ها امروز در مجله Science گزارش شده است. دو نوع خواب اصلی وجود دارد که ما و همه

پستانداران آن را تجربه می‌کنیم:

REM (حرکت سریع چشم، جایی که تمایل داریم رویا ببینیم) و غیر REM (NREM؛ خواب عمیق‌تر و بدون رویا).

افرادی که از   استرس پس از سانحه (PTSD ) رنج می‌برند، خواب REM کمتری را تجربه می‌کنند، که به این

نظریه کمک می‌کند که خواب REM به ما کمک می‌کند تا احساسات و استرس‌های سخت را پردازش کنیم.

پروفسور بیل ویزدن، محقق ارشد، از دپارتمان علوم زیستی در امپریال، گفت:

«نتایج ما به این ایده که خواب REM به ما کمک می‌کند تا با استرس مقابله کنیم، وزن می‌افزاید. با این حال،

ما قبلاً فقط در مورد راه هایی که خواب REM کاهش می یابد، مانند برخی از داروهایی که آن را سرکوب

می کنند، می دانستیم.

اکنون، مطالعه ما مکانیسمی را نشان داده است که توسط آن خواب REM القا می‌شود و راه را برای

داروها یا سایر مداخلاتی که نورون‌های مناسب را هدف قرار می‌دهند و قدرت از بین بردن استرس

خواب را افزایش می‌دهند، هموار می‌کند.

محققان نوعی استرس روانی اجتماعی به نام «شکست اجتماعی» را در موش ها ایجاد کردند که

مشابه آن در انسان به عنوان  قلدری  تلقی می شود.

موش‌ها در معرض موش‌های پرخاشگر (بدون آسیب فیزیکی) قرار گرفتند، پس از آن محققان خاطرنشان کردند که هورمون‌های «مبارزه» در خون آنها افزایش می‌یابد که نشان‌دهنده استرس است.

هنگامی که موش ها خوابیدند، محققان فعالیت نورون های آنها (سلول های مغز) را دنبال کردند.

این مجموعه خاصی از نورون‌ها را نشان داد که سطوح هورمون استرس را شناسایی کرده و به آن

پاسخ می‌دهند و خواب بالا را در NREM و REM القا می‌کنند.

فعالیت این نورون‌ها و سطوح خواب NREM و REM برای حدود پنج ساعت خواب بالا ماند و در طی آن

سیگنال‌هایی را به نورون‌های دیگری ارسال کردند که هورمون‌های استرس را تنظیم می‌کنند و

مانع از ترشح بیشتر آن‌ها می‌شوند.

بنابراین، نورون‌های تازه کشف‌شده نه تنها استرس را تشخیص دادند و در نتیجه خواب را القا کردند،

بلکه باعث کاهش هورمون‌های استرس نیز شدند.

هنگامی که موش ها از خواب بیدار شدند، محققان پاسخ اضطراب آنها را آزمایش کردند تا ببینند خواب

چگونه بر رفتارهای استرس زای آنها تأثیر گذاشته است. آنها این کار را با اندازه‌گیری مدت زمانی که

موش‌ها در نور سپری کرده‌اند، به جای جستجوی تاریکی انجام دادند، زیرا وقتی مضطرب هستند بیشتر

این کار را انجام می‌دهند.

پاسخ‌های آن‌ها با موش‌های تحت استرس مقایسه شد که یا از خواب محروم بودند (با اشیا تحریک می‌شدند)

یا نورون‌های تازه شناسایی‌شده‌شان دچار اختلال شده بود، به این معنی که خواب ترمیمی موش‌های معمولی

را نداشتند.

منبع 

مریم عبداللهی 

روانشناس و رواندرمانگر 

درمانگر تخصصی اختلالات خواب