بیماری نارکولپسی چیست؟ | انواع نارکولپسی

نارکولپسی نوعی اختلال سیستم عصبی است که خواب فرد را دچار مشکل می کند. این بیماری باعث اختلال در خواب شبانه و پرخوابی در طول روز می شود. در واقع این اختلال نوعی از پرخوابی است که همانطور که گفته شد، نشانه اصلی آن خواب آلودگی شدید در طول روز است. این اختلال می تواند کیفیت زندگی فرد را به کلی تحت الشعاع قرار بدهد. با اینحال، این بیماری شایع نیست و از هر 2000 نفر، 1 نفر به این بیماری مبتلا می باشند. علائم این بیماری بین سنین 10 تا 25 سال بروز می کند. در موارد زیادی این بیماری به راحتی تشخیص داده نمی شود.

نارکولپسی باعث بی خوابی شدید در طول روز و نیز حمله خواب می شود. در موارد زیادی افراد مبتلا به این بیماری دچار کاتاپلکسی نیز می شوند. کاتاپلکسی به معنای از دست دادن کنترل ماهیچه ها به طور ناگهانی و برای مدتی محدود است. نارکولپسی به خودی خود بیماری مرگباری نیست، اما طی بازه های زمانی که بروز می کند ممکن است باعث وقوع تصادفات، جراحات و یا دیگر حوادث خطرناک شود.

به طول کلی می توان نارکولپسی را بر حسب شدت آن از خفیف تا شدید دسته بندی کرد. در موارد شدید ، فعالیت های اجتماعی، تحصیل، کار و سطح عمومی سلامت فرد تحت تاثیر قرار می گیرد. کسی که دچار نارکولپسی است ممکن است هر زمانی به خواب برود. مثلا ممکن است این اتفاق در حین صحبت کردن یا رانندگی کردن اتفاق بیفتد.

در چرخه خواب عادی، فرد ابتدا وارد مرحله ابتدایی خواب می شود، پس از 90 دقیقه مراحل عمیق تر خواب رخ می دهند و در نهایت نوبت به مرحله « آر – ای – ام » یا عمیق ترین مرحله خواب می رسد.

در افرادی که مبتلا به نارکولپسی هستند، فرد پس از 15 دقیقه از چرخه خواب وارد مرحله «آر- ای – ام» می شود. این اتفاق ممکن است زمانی که فرد بیدار است نیز اتفاق بیفتد. خواب دیدن و شل شدن ماهیچه ها در مرحله «آر- ای – ام» اتفاق می افتند.

علائم نارکولپسی ممکن است در نوجوانی و یا دهه سوم یا چهارم زندگی فرد بروز کند. احتمال بروز آن در مردان و زنان برابر است. به طور دائم 135000 تا 200000 نفر از مردم آمریکا دچار این اختلال هستند.

در اینجا بعضی از جالب توجه ترین نکات درباره این بیماری ذکر می شود:

• نارکولپسی، پس از آپنه انسدادی خواب اصلی ترین عامل خواب آلودگی روزانه است.
• علائم آن از سن 10 تا 30 سالگی بروز می کنند.
• می توان آن را با روش دارویی و یا ایجاد تغییراتی در سبک زندگی درمان کرد.

انواع نارکولپسی

نارکولپسی سه نوع است:

نوع اول؛ نارکولپسی همراه با کاتاپلکسی

نوع دوم؛ نارکولپسی بدون کاتاپلکسی که اصلی ترین علائم آن خواب آلودگی شدید در طول روز است.

نوع سوم؛ این نوع نارکولپسی به خاطر جراحت هیپوتالاموس رخ می دهد. هیپوتالاموس قسمتی از مغز است که در فرایند خواب دخیل است.

به طول کلی، نوع اول نارکولپسی شایع تر است. نارکولپسی، به خصوص در کودکان، ممکن است با تشنج اشتباه گرفته شود.

علائم بیماری نارکولپسی

متخصصان حوزه خواب نارکولپسی را ناشی از اختلال در مرحله  «آر – ای – ام» خواب می دانند. تعداد دفعات و شدت بروز علائم این بیماری در افراد مختلف متفاوت است.

شایع ترین علائم این بیماری عبارتند از:

• خواب آلودگی شدید روزانه

معمولا خواب آلودگی شدید در طول روز اولین علامت ابتلا به نارکولپسی است که هر کسی که مبتلا به این اختلال می شود آن را تجربه می کند. اما شدت خواب آلودگی ناشی از نارکولپسی در افراد متفاوت است. در موارد زیادی، شدت آن به میزانی است که فرد به دفعات و بدون اراده در حالی که در کلاس نشسته، یا رانندگی می کند و یا فیلم تماشا می کند به خواب می رود. به طور خلاصه، فرد دائما احساس خواب آلودگی می کند و ممکن است در هر ساعتی از روز ناخودآگاه به خواب برود. این خواب ناگهانی که معمولا در زمان نامناسبی نیز اتفاق می افتد «حمله خواب» نام دارد. بسیاری از کسانی که مبتلا به نارکولپسی می باشند می گویند در طول روز تا حدی خواب آلود هستند که انگار تمام طول شب را بیدار بوده اند.

این شدت و مداومت خواب آلودگی معمولا منجر به کم توجهی و خواب آلودگی فرد می شود. در مواردی افراد مبتلا به نارکولپسی رفتاری تحت عنوان ” رفتار اتوماتیک” از خود بروز می دهند. به این معنا که کاری مانند رانندگی یا جزوه نوشتن در کلاس را با سطح هشیاری بسیار پایینی انجام می دهند.

در کودکان کم سن و سال، خواب آلودگی سبب بروز علائم دیگری می شود. علائم خواب آلودگی در کودکان شامل موارد زیر می شود:

• تحریک پذیری عصبی
• بیش فعالی
• دشواری توجه کردن در مدرسه
• چرت های طولانی مدت در طول روز که خستگی آنها را نیز برطرف نمی کند

بسیاری از اختلالات خواب دیگر مانند آپنه انسدادی خواب، باعث خواب شبانه بد و ناکافی می شود. در نتیجه کسانی که دچار آپنه خواب هستند زمانی که از خواب بیدار می شوند، هنوز احساس خستگی می کنند، و بنابراین در تمام طول روز خواب آلود هستند. در مقابل، کسانی که مبتلا به اختلال نارکولپسی هستند، زمانی که از خواب بیدار می شوند سرحال و هشیار هستند، اما در مدت زیادی از روز احساس خواب آلودگی می کنند. این در حالی است که خواب شبانه آنها با کیفیت و کافی بوده است.

در بیشتر افراد مبتلا به نارکولپسی، یک خواب کوتاه 15 تا 20 دقیقه ای باعث می شود برای یک تا دو ساعت بسیار احساس سرحالی کنند. این موضوع نشان دهنده این است که خواب آلودگی در افراد مبتلا به نارکولپسی ناشی از کیفیت پایین خواب و یا خواب ناکافی نیست؛ بلکه به خاطر مشکلی در قسمت تنظیم کننده خواب مغز است.

به طور خلاصه می توان گفت مهم ترین عوارض پرخوابی ناشی از نارکولپسی شامل موارد زیر است:

• اختلال فکری
• تمرکز ضعیف
• کمبود انرژی
• خطای حافظه
• خستگی شدید
• حالت افسردگی

ادامه یافتن این شرایط در نهایت باعث می شود فرد نتواند وظایف خود در طول روز را به خوبی انجام دهد.

• کاتاپلکسی

حدود نصف کسانی که دچار نارکولپسی هستند، کاتاپلکسی دارند. کاتاپلکسی به معنای از دست دادن ناگهانی کشمندی عضلانی برای مدتی محدود است.دوره هایی از ضعف عضلانی که به واسطه احساسات شدید به وجود می آید. به این معنا که در صورت، گردن و زانوها احساس ضعف می کنید.این ضعف معمولا در چند ثانیه بروز می کند و یک تا دو دقیقه ادامه می یابد.  بعضی افراد فقط ضعف خفیفی احساس می کنند، اما عده ای دیگر ضعف می کنند و روی زمین می افتند. همانطور که گفته شد، این عارضه در اثر بروز احساسات شدید این حس به شما دست می دهد. این احساسات می تواند هیجان، خنده، عصبانیت و یا ترس باشد. تعداد دفعاتی که ممکن است یک فرد دچار کاتاپلکسی شود متفاوت است. این حالت در بعضی از افراد یک تا دو بار در تمام طول زندگی شان اتفاق می افتد. در عده ای دیگر ممکن است تا 20 بار در طول روز تجربه شود. این ضعف موقتی است و دو دقیقه یا کمتر طول می کشد. کاتاپلکسی معمولا چند ماه بعد از بروز پرخوابی اتفاق می افتد. حتی در مواردی، کاتاپلکسی سال ها پس از شروع پرخوابی در فرد مشاهده می شود.

در موارد شدید، کاتاپلکسی باعث ضعف در صورت، دست و پا و یا کل بدن می شود. این شرایط باعث ضعف و افتادن روی زمین می شود. همچنین در مواردی نیز باعث می شود فرد برای یک یا دو دقیقه با وجود بیداری، نتواند حرف بزند و یا حرکت کند. در بیشتر موارد این دوره های کاتاپلکسی خیلی شدید نیستند و باعث گنگی تکلم و ضعف در صورت، گردن و یا دست ها می شوند. این موارد خفیف تر کاتاپلکسی، «کاتاپلکسی جزئی» نام دارند.

با وجود اینکه فرد در طول کاتاپلکسی ضعف می کند و به خواب می رود، هوشیاری او از بین نمی رود. در دوره های طولانی تر کاتاپلکسی، که کم تر اتفاق می افتند، بعضی افراد توهم هایی شبیه به خواب را تجربه می کنند.

توهم در حین خوابیدن

توهم یکی دیگر از علائمی است که ممکن است در افراد مبتلا به نارکولپسی بروز کند. این توهم ها غالبا آشفته و ترسناک هستند و در حین به خواب رفتن فرد اتفاق می افتند. این وضعیت ناشی از ترکیب بیداری و خواب دیدن است. به این معنا که خواب دیدن معمولا در مرحله عمیق خواب (REM) اتفاق می افتد و اگر هنگامی که نیمه بیدار هستید خواب ببینید، این خواب شبیه به واقعیت (توهم) خواهد بود.

فلج خواب

به این معنا که فرد نمی تواند در حین به خواب رفتن، خواب، و یا بیدار شدن حرکت و یا صحبت کند. دوره هایی که این حالت به شما دست می دهد، از چند ثانیه تا چند دقیقه به طول می انجامد. بعد از اینکه این چند دقیقه تمام شود، فرد به سرعت توانایی تحرک و صحبت کردن را به دست می آورد. فلج خواب شبیه به بی حرکتی بدن در مرحله REM خواب است. این عارضه بر حرکات چشم یا تنفس کشیدن تاثیری ندارد. حتی افرادی که نارکولپسی ندارند هم ممکن است دچار این عارضه شوند.

نارکولپسی ممکن است مرتبط با دیگر اختلالات خواب، مانند آپنه انسدادی خواب، سندرم پای بی قرار، و بی خوابی باشد.

در حین بروز این عارضه ممکن است فرد رفتارهای اتوماتیک نیز از خود بروز دهد. ممکن است برای لحظاتی به خواب رود اما کاری که پیش از خواب انجام می داد را همچنان ادامه دهد. مانند رانندگی بدون هشیاری.

خواب پروقفه و پرخوابی

افرادی که نارکولپسی دارند در طول روز بسیار خواب آلود هستند. بسیاری از آنها نیز برای خواب شبانه نیز دچار مشکل هستند. در خواب این افراد وقفه هایی به وجود می آید و باعث می شود نتوانند خواب یکدستی داشته باشند. آنها چندین بار از خواب بیدار می شوند و برای 10 تا 20 دقیقه نمی توانند بخوابند. این وضعیت باعث وخیم تر شدن خواب آلودگی طول روز می شود.

علت نارکولپسی چیست؟

دقیقا مشخص نیست که نارکولپسی به چه دلیل رخ می دهد. با اینحال، اغلب کسانی که مبتلا به نارکولپسی و کاتاپلکسی هستند از کمبود پروتئین مغزی هیپوکرتین رنج می برند. یکی از کارکردهای هیپوکرتین تنظیم چرخه خواب و بیداری است.

دانشمندان معتقدند کمبود هیپوکرتین – ماده شیمیایی که مغز برای بیدار ماندن به آن نیاز دارد –  ناشی از عوامل متعددی است. جهش ژنی ممکن است باعث سطح پایین هیپوکرتین شود. زمانی که این نقصان ژنتیکی با حمله سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم همراه شود، موجب نارکولپسی می شود.

هیپوکرتین یک پیام رسان عصبی است. این ماده با انفعالاتی که با سلول های عصبی یا عصب های مغزی انجام می دهد، خوابیدن و بیدار ماندن ما را کنترل می کند. این ماده در قسمت هیپوتالاموس مغز تولید می شود.

بیشتر افرادی که دچار نوع 1 نارکولپسی هستند از کمبود این ماده مغزی رنج می برند. اما افراد مبتلا به نوع 2 این بیماری چنین کمبودی ندارند.

هیپوکرتین برای بیدار ماندن ما ضروری است. زمانی که دچار کمبود این ماده در مغز شویم، مرحله REM (مرحله عمیق خواب) هنگام بیداری ما اتفاق می افتد و باعث اختلال در زندگی و کارهای روزمره ما می شود. در نتیجه، افرادی که نارکولپسی دارند هم در طول روز دچار خواب آلودگی شدید می شوند و هم خواب شبانه خوبی ندارند.

همانطور که اشاره شد، در اختلال در سیستم خود ایمنی سیستم عصبی بدن به اشتباه به خود حمله می کند و سلول های سالم را نابود می کند. دیگر اختلال های سیستم خود ایمنی عبارتند از:

• روماتیسم مفاصل
• دیابت نوع 1
• بیماری سلیاک

بیماری های زیر نیز ممکن است باعث نارکولپسی شوند:

• جراحت مغزی
• تومور
• هر نوع بیماری دیگری که به سر آسیب می رساند

دیگر عوامل بروز آن عبارتند از:

• استرس
• قرار گرفتن در معرض مواد سمی
• عفونت

عوامل ایجاد کننده نارکولپسی

به طور کلی عواملی که خطر ابتلا به نارکولپسی را افزایش می دهند عبارتند از:

• سطح پایین هیپوکرتین در مغز
• وراثت. در حدود 10 درصد از کسانی که مبتلا به این بیماری می شوند، وراثت از عوامل تاثیرگذار است.
• کمبود هیستامین موجود در خون
• برخی از جراحات مغزی مانند تومور، سکته مغزی و تروما
• قرار گرفتن در معرض محیط های سمی مانند فلزات سنگین، کودهای شیمیایی، حشره کش ها و سیگار
• اختلالات خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس، یا بیماری سلیاک
• زنان بیش از مردان در معرض ابتلا به نارکولپسی قرار دارند.
• کمبود ویتامین D

در اینجا مراحل خواب عادی و تفاوت آن با الگوی نامتعارف خواب مورد مقایسه قرار می گیرد:

خواب عادی در چند مرحله و در یک چرخه منظم اتفاق می افتد. در اینجا این مراحل معرفی می شوند:

1. در ابتدای چرخه خواب از خواب سبک به خواب عمیق فرو می رویم.
2. سپس وارد مرحله REM خواب می شویم. در این مرحله است که خواب می بینیم و ماهیچه ها بی حرکت می شوند (فلج ماهیچه ای). حدود 70 تا 90 دقیقه طول می کشد تا یک چرخه REM کامل شود.

هر چه خواب ما بیشتر ادامه پیدا کند، بیشتر در مرحله REM، و کمتر در مرحله خواب عمیق می مانیم. دانشمندان  معتقدند سپری کردن زمان کافی در مرحله REM برای زنده ماندن ما ضروری است.

همانطور که گفته شد، افرادی که مبتلا به نارکولپسی هستند ناگهان به خواب می روند، تون ماهیچه ای خود را از دست می دهند، و خواب می بینند. این حالت ممکن است در حین انجام هر کاری و یا در هر ساعتی از روز اتفاق بیفتد. زمانی که این شرایط به وجود می آید، مرحله REM خواب به طور نامناسب و یک دفعه اتفاق می افتد.

تشخیص نارکولپسی |درمان قطعی نارکولپسی

مرکز نارکولپسی دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد گزارش داده است که از هر 2000 آمریکایی یک نفر دچار نارکولپسی است. بی خوابی روزانه مزمن ممکن است ناشی از عوامل متعددی باشد. چنانچه در طول روز دچار خواب آلودگی شدید می شوید و یا دیگر علائم نارکولپسی – که به آنها اشاره شد – را در خود مشاهده می کنید، حتما با یک متخصص اختلالات خواب ویزیت کنید. خواب آلودگی روزانه از علائم تعداد زیادی از اختلالات خواب است. برای تشخیص اختلالات خواب پزشک معالج شما پیشینه پزشکی شما را بررسی می کند و یک تست فیزیکی از شما می گیرد. پزشک ها در این زمینه پیشینه خواب آلودگی روزانه در شما را بررسی می کنند. همچنین از شما درباره سابقه ضعف شدید ماهیچه ای می پرسند. به این ترتیب، برای تشخیص صحیح این اختلال، مطالعه ای بر روی خواب شما انجام می شود و چند تست انجام می شود.

با این همه، معمولا نارکولپسی در ابتدا به درستی تشخیص داده نمی شود.

این اختلال ممکن است با بیماری های زیر اشتباه گرفته شود:

• بیماری های روانی
• آپنه خواب
• سندرم پای بی قرار
• یا دیگر بیماری های حوزه خواب

آماده شدن برای ویزیت دکتر

برای اینکه با این اختلال مقابله کنید، باید با یک پزشک ویزیت کنید. بهترین گزینه ای که پیش روی شما قرار دارد، ویزیت یک متخصص اختلالات خواب است.

در اینجا اطلاعاتی را در اختیار شما قرار می دهیم که می توانید با انجام آنها برای ویزیت متخصص اختلالات خواب آماده شوید.

کارهایی که می توانید انجام دهید

• اطلاعاتی درباره محدودیت هایی که باید قبل از ویزیت دکتر در تغذیه و فعالیت های خود ایجاد کنید کسب کنید.

زمانی که می خواهید وقت ویزیت دکتر بگیرید، از آنها بپرسید که پیش از ویزیت دکتر باید چه کارهایی انجام دهید.

• هر نوع علائمی که در خود مشاهده می کنید را یادداشت کنید.

این علائم ممکن است در ظاهر بی ربط باشند و دلیل مراجعه شما به پزشک آنها نباشند؛ با اینحال توصیه می شود همه آنها را یادداشت کنید.

• اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید.

شامل هر نوع استرس و فشاری که در زندگی شخصی خود تجربه می کنید و یا تغییرات اخیری که در زندگی تان به وجود آمده است.

• لیستی از داروهایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

شامل ویتامین ها یا مکمل هایی که استفاده می کنید.

• از یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود بخواهید که همراه با شما نزد پزشک بیاید.

در مواردی سخت است که همه اطلاعات لازم را به خاطر بسپارید. فردی که با شما می آید به شما کمک می کند چیزهایی که از قلم انداخته اید یا فراموش کرده اید را به یاد بیاورید.

• سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید را یادداشت کنید.

آماده کردن یک لیست از سوالاتی که می خواهید از پزشک خود بپرسید باعث می شود از زمانی که نزد پزشک هستید نهایت استفاده را بکنید. سوالات را بر حسب میزان اهمیت آنها بنویسید.

برای مراجعه به پزشک برای بیماری نارکولپسی بعضی از مهم ترین سوالاتی که می توانید بپرسید عبارتند از:

• اصلی ترین دلیل بروز این بیماری چیست؟
• چه دلایل دیگری می تواند باعث بروز این بیماری ها شود؟
• چه تست هایی را برای تشخیص این بیماری باید انجام دهم؟
• آیا لازم است مطالعه ای بر روی خواب من انجام گیرد؟
• این بیماری موقتی است یا برای مدتی طولانی با من خواهد بود؟
• چه درمانی را برای این بیماری توصیه می کنید؟
• در کنار روش اصلی درمان، از چه درمان های جایگزین دیگری می توان استفاده کرد؟
• بیماری های دیگری هم دارم. چگونه می توانم همه این بیماری ها را با هم کنترل کنم؟
• آیا می توانم به جای داروهایی که تجویز کردید از داروهای جایگزین استفاده کنم؟
• بروشورها یا مطالب دیگری هستند که بتوانم با خود ببرم؟ وب سایتی هست که در این زمینه معرفی کنید؟

هر سوال دیگری که به ذهنتان می رسد بپرسید.

همانطور که گفته شد، برای تشخیص این اختلال پزشک شما سوالاتی را درباره خواب و علائم بیماری شما می پرسد.

این سوالات عبارتند از:

• آیا بیشتر ساعات روز را خواب آلود هستید؟
• چه زمانی اولین بار این علائم را در خود مشاهده کردید؟
• علائم بیماری شما دائما مشاهده می شوند یا در به صورت موقتی بروز می کنند؟
• چند بار در طول روز به صورت غیر ارادی به خواب می روید؟
• شدت علائم بیماری شما چقدر است؟
• چیزی هست که باعث شود این علائم بهبود بیابد؟
• به نظر می رسد که چه چیزی باعث وخامت علائم بیماری تان می شود؟
• کسی هست در خانواده شما که علائمی شبیه به علائم بیماری شما داشته باشد؟
• شبی چند ساعت می خوابید؟
• آیا زمانی که از خواب بیدار می شوید، خستگی شما برطرف شده است؟
• آیا چرت هایی که در طول روز می زنید باعث رفع خستگی شما می شود؟
• آیا هنگام به خواب رفتن حس های غیرعادی را تجربه می کنید؟
• تا حالا پیش آمده است که زمانی که دارید می خوابید یا تازه از خواب بیدار شده اید، حس کنید نمی توانید حرکت کنید؟
• تا حالا اتفاق افتاده که زمانی که می خندید یا عصبانی می شوید در ماهیچه های خود احساس ضعف کنید و یا از هوش بروید؟

مشاهده و بررسی که بر روی خواب شما انجام می شود به تشخیص نارکولپسی کمک می کند. برای تشخیص نارکولپسی روش ها و تست های مختلفی وجود دارد. در اینجا چند مورد از پرکاربرد ترین این تست ها را معرفی می کنیم.

تست خواب نارکولپسی

تست های خوابی که برای تشخیص نارکولپسی مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:

• سنجش خواب اپوورس(ESS)

این تست یک پرسشنامه ساده است. این پرسشنامه از شما می پرسد که در شرایط مختلف چگونه می خوابید.

• آنتی گراف

به جای این روش می توان از دیگر سیستم های مطالعه خواب در خانه استفاده کرد. در این روش چگونگی و زمان خوابیدن شما ثبت می شود. این وسیله مانند ساعت مچی به دست بسته می شود. می توان در کنار این روش، از روش ثبت وقایع خواب نیز استفاده کرد.

• پولی سونوگرافی (PSG)

برای انجام این تست لازم است یک شب در یک مرکز پزشکی بمانید. در این روش، الکترودهایی به پوست سر شما وصل می شوند و موارد زیر مورد سنجش و ارزیابی قرار می گیرند:

• فعالیت مغزی
• ضربان قلب
• ریتم قلبی
• حرکات چشم
• حرکات ماهیچه ها
• تنفس

از این تست برای تشخیص آپنه خواب نیز استفاده می شود.

• تست متعدد شروع به خواب رفتن(MSLT)

در این تست بررسی می شود که در طول روز چقدر زمان می برد تا به خواب بروید. همچنین در این روش سرعت رسیدن به مرحله REM خواب نیز سنجیده می شود. MSLTمعمولا یک روز پس از پولی سونوگرافی انجام می شود. برای انجام این تست باید چهار تا پنج بار در طول روز برای مدتی کوتاه بخوابید. بین هر یک از این خواب های کوتاه دو ساعت فاصله است.

• شیر نخاعی یا سوراخ بین کمری

از این روش برای خارج کردن مایع مغزی نخاعی (CSF) از بدن استفاده می شود. پس از خارج کردن این مایع میزان هیپروکرتین موجود در مغز بیمار بررسی می شود. هیپروکرتین موجود در مایع مغزی –  نخاعی ماده ای است که افراد مبتلا به نارکولپسی دچار کمبود آن هستند. برای انجام این تست، پزشک شما سوزن باریکی را بین دو مهره ستون فقرات شما وارد می کند.

درمان قطعی نارکولپسی

در واقع نارکولپسی درمان ندارد. این بیماری، اختلال مزمنی است که تا آخر عمر زندگی فرد را تحت الشعاع قرار خواهد داد. بنابراین، هدف روش های درمانی کنترل علائم نارکولپسی و کمک به فرد برای انجام مسئولیت های روزانه است. موارد زیر برای درمان این اختلال بسیار مهم هستند:

• داروهای محرک
• تغییرات در سبک زندگی
• دوری از فعالیت های خطرناک

درمان دارویی نارکولپسی

از چند دسته از داروها می توان برای درمان نارکولپسی استفاده کرد. این داروها عبارتند از:

• داروهای محرک مانند:
• آرودافینیل (نویگیل)
• مودافینیل (پروویجیل)
• متیل فنیدات

از این داروها می توان برای بهبود توانایی بیدار ماندن در فرد استفاده کرد.

• ضدافسردگی های سه حلقه ای

از این دسته از داروها برای بهبود این علائم استفاده می شود:

• کاتاپلکسی
• فلج خواب
• توهم

عوارض استفاده از این داروها عبارتند از:

• یبوست
• خشکی دهان
• اختباس ادرار
• مهارکننده های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین (SNRIs)

مهم ترین دارویی که از این دسته برای درمان نارکولپسی مورد استفاده قرار می گیرد ونلافاکسین (افکسور) است. کاربرد این دارو برای تنظیم خواب و خلق و خوی فرد است.

این دارو برای درمان علائم زیر مورد استفاده قرار می گیرد:

• کاتاپلکسی
• توهم
• فلج خواب

• مهارکننده های بازجذب سروتونین (SSRIs)

فلوکستین (پروزاک) اصلی ترین دارو در این دسته است. از این دارو برای تنظیم خواب و بهبود خلق و خوی فرد استفاده می شود.

تا اینجا روش های دارویی درمان این اختلال معرفی شد. در این قسمت روش های درمانی که برای دو علامت اصلی این بیماری – کاتاپلکسی و پرخوابی – ارزیابی می شود.

• پرخوابی (EDS)

همانطور که گفته شد، برای درمان این عارضه از محرک هایی مانند دگزامتامین، متیل فنیدات یا مودافینیل استفاده می شود. به دلیل قیمت پایین، در دسترس بودن، و موثر بودن این داروها، همیشه در وحله اول از آنها استفاده می شود.

با این حال این داروها، به جز مودافینیل، اعتیاد آور هستند. به این معنا که بدن شما پس از مدتی در برابر آنها مقاوم می شود و مصرف آنها اعتیاد گونه می شود.

به طور کلی عوارض مصرف این داروها عبارتند از:

• اضطراب
• بی خوابی
• تحریک پذیری عصبی

همچنین مصرف مودافینیل نیز عوارض زیر را به دنبال دارد:

• سردرد
• حالت تهوع

کاتاپلکسی

همانطور که اشاره شد، می توان از داروهای ضدافسردگی برای تسکین این عارضه استفاده کرد. این داروها از وقوع مرحله REM جلوگیری می کنند.

از داروی کلومیپرامین – نوعی ضد افسردگی – برای درمان نارکولپسی استفاده می شود. همچنین همانطور که گفته شد، مهارکننده های بازجذب سروتونین و مهارکننده های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین نیز می توانند برای تسکین این عارضه موثر باشند.

همچنین از سدیم اکسیبات برای تسکین علائم زیر استفاده می شود:

• پرخوابی
• خواب بد شبانه
• کاتاپلکسی

این دارو عوارض کمی دارد و با داروهای خیلی کمی تداخل پیدا می کند.

تا پیش از کنترل علائم نارکولپسی توسط پزشک از انجام فعالیت خطر آفرین مانند موارد زیر پرهیز کنید:

• رانندگی ماشین های سنگین
• رانندگی با خودروی شخصی

همچنین به خاطر داشته باشید، در صورتی که تغییری در علائم بیماری خود مشاهده کردید، حتما این موضوع را پزشک معالج خود در میان بگذارید؛ زیرا در صورت تغییر علائم، باید در درمان نیز تغییراتی به وجود بیاید.

درمان خانگی نارکولپسی

تغییرات در سبک زندگی می تواند به تسکین علائم این بیماری کمک کند.

برخی از مهم ترین این تغییرات به طور کلی عبارتند از:

• رعایت بهداشت خواب
• تنظیم برنامه زمانی منظم برای خواب های کوتاه روزانه
• ورزش منظم
• برنامه تغذیه منظم

با توجه به محورهای کلی که گفته شد، 8 مورد از مهم ترین اصولی را که می توانید برای بهبود این بیماری انجام دهید را به طور مفصل مورد بررسی قرار می دهیم:

• تغذیه سالمی داشته باشید.

آنچه می خورید تمام بدن و زندگی شما را تحت تاثیر قرار می دهد. ما می خوریم که بدن خود را بسازیم و انرژی کافی را برای آن فراهم کنیم. اگر بدن خود را با غذاهای ناسالم تغذیه کنید، احساس بدی خواهید داشت.

بنابراین، همیشه عادات غذایی خود را کنترل کنید. وعده ها و عادات غذایی خود را ثبت کنید. اگر متوجه شدید که بخش عمده ای از غذای شما را گوشت، سیب زمینی، نوشیدنی های قنددار، و غذاهای فراوری شده تشکیل می دهد، باید تغییراتی را در رژیم غذایی خود ایجاد کنید. اگر از میوه یا سبزیجات بسیار کم استفاده می کنید باید حتما رژیم غذایی دیگری را در پیش بگیرید.

اگر نمی دانید چه تغییراتی در رژیم غذایی خود به وجود بیاورید، می توانید به این توصیه ها عمل کنید:

• جستجو در اینترنت
• کتاب هایی در زمینه تغذیه سالم مطالعه کنید
• از یک متخصص تغذیه کمک بگیرید
• کمک گرفتن از متخصصین تغذیه که در زمینه تغذیه ارگانیک و طبیعی تخصص دارند

دیگر توصیه ها در زمینه راهکارهای حوزه تغذیه عبارتند از:

• اگر آلرژی دارید که باعث کاهش انرژی بدن می شود حتما این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
• در وعده های منظم غذا بخورید تا گرسنه نمانید. اینکار باعث می شود سطح قند خون شما ثابت بماند.
• مصرف الکل و کافئین را کاهش دهید و یا مصرف آن را به کلی متوقف کنید.
• مصرف قند را به کمترین میزان ممکن برسانید.
• همیشه آب بنوشید و تشنه نمانید.
• روز خود را با نوشیدن یک لیوان آب گرم که در آن آب لیموی تازه حل شده است آغاز کنید. استفاده از روغن های عصاره ای هم هنگام صبح توصیه می شود.
• حداقل دو ساعت پیش از خواب چیزی نخورید.

• ورزش و تحرک

دلیلی وجود دارد که باعث می شود که زمانی که از سلامتی صحبت می شود، حتما اسمی از ورزش باشد. ورزش کردن به خاطر تحرکی که ایجاد می کند باعث این موارد می شود:

• افزایش سطح هشیاری
• ترشح اندورفین
• خواب آرام تر

پیدا کردن زمان مناسب برای ورزش کردن یکی از مسائل اساسی است، به خصوص زمانی که میزان انرژی شما پایین است. با اینحال، لازم نیست همیشه در یک زمان ورزش کنید.

توصیه های زیر برای کسانی است که در اختصاص دادن تایم برای ورزش کردن دچار مشکل هستند:

• به جای اینکه از پله برقی یا آسانسور استفاده کنید، پله ها را بالا بروید.
• ماشین خود را در محل دوری از محل کار یا مغازه پارک کنید تا مجبور شوید کمی راه بروید.
• پس از صرف ناهار کمی راه بروید.
• در محل کار پس از 30 تا 45 دقیقه نشستن، بلند شوید و کمی حرکات کششی انجام دهید و یا کمی قدم بزنید. سعی کنید روی صندلی های نرم تری بنشینید تا کمر شما آسیب نبیند.
• در کنار کارهایی که پس از بیدار شدن انجام می دهید، 10 تا 15 هم تمرین یوگا کنید.
• به جای برداشتن ماشین یا استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، تا محل کار را قدم بزنید یا با دوچرخه بروید.

به یاد داشته باشید که تحرک باعث جریان یافتن خون می شود. زمانی که خون در بدن جریان پیدا کند، مغز شما هم بهتر کار می کند. ورزش باعث می شود تناسب اندام بهتری داشته باشید و وزن کم کنید.

• روغن عصاره ای مصرف کنید

روغن های عصاره ای علاوه بر اینکه بوی خوبی دارند، دارای خواص پزشکی نیز می باشند.

روغن های عصاره ای برای افزایش انرژی:

• نعناع تند
• پرتغال طبیعی
• لیمو

روغن های عصاره ای برای بهبود خواب و آرام سازی بدن:

• بابونه رومی
• اسطوخدوس

• ویتامین ها و مکمل ها

پزشکان معتقدند کسانی که مبتلا به نارکولپسی هستند می توانند با بهبود تغذیه خود خواب بهتری داشته باشند. مواد مغذی که برای کنترل نارکولپسی مفید هستند شامل موارد زیر می شوند:

• کلسیم
• منیزیم
• کولین
• کروم
• پیکولینات
• کوآنزیم کیو 10
• اسیدهای چرب امگا 3
• ویتامین B
• ترکیب ویتامین C (شامل بیوفلاوونویدها)
• ویتامین D و E
• LLV نیز می تواند در کاهش دوره کاتاپلکسی و بهبود خواب موثر باشد.

مکمل ها حتی برای سلامت ترین افراد هم مفید هستند. در واقع، در دنیای امروز ما نمی توانیم هر چیزی که نیاز داریم را از محیط اطرافمان (هوا، خاک، گیاهان و دیگر غذاهای طبیعی) بگیریم. بنابراین بدن ما از همه مواد مغذی به اندازه کافی بهره مند نمی شود. حتی ارگانیک ترین غذاهایی که مصرف می کنیم از زمین هایی می رویند که خاک آنها بسیار فقیر هستند. محیط زیست ما به طور کلی، بیش از هر زمان دیگری در طول تاریخ سمی است. بدن ما هر روز در محیطی قرار می گیرد که با محیط طبیعی زندگی انسان بسیار متفاوت است.

به طور کلی شرایط زندگی امروز ما را می توان در این موارد خلاصه کرد:

• هر روز کار کردن
• نورهای مصنوعی
• مواد سمی در غذاهایی که می خوریم، لباسی که می پوشیم و هوایی که تنفس می کنیم

بنابراین، با توجه به این شرایط استفاده از مکمل ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

• کارهای مشخصی را برای پیش از خواب و زمان خواب در نظر بگیرید.

انجام این کار باعث می شود که بدن و مغز شما تشخیص دهد که چه زمانی وقت خواب است و چه زمانی وقت بیدار شدن است. آغاز یک روز کاری و آماده شدن برای خواب گاها می تواند استرس آور باشد. این کار باعث می شود استرس کمتری از ایت بابت سراغ شما بیاید.

پیشنهادهایی در مورد کارهایی که می توانید پس از بیدار شدن انجام دهید:

• پیش از آغاز روز کاری به خود زمان کافی بدهید.
• برای اینکه حتما در وقت تعیین شده از خواب بیدار شوید، در چند زمان مختلف ساعت زنگ بگذارید.
• آلارم ساعت خود را موسیقی آرامش بخش بگذارید. اما صدای آن به میزانی که از خواب بیدار شوید بلند باشد.
• 10 تا 15 دقیقه را به یوگا، حرکات کششی و یا ورزش های سبک اختصاص دهید.
• صبحانه مفصلی بخورید تا بدن شما انرژی کافی برای آغاز یک روز کاری را داشته باشد.
• به آرامی از خواب بیدار شوید. با سرعت و عجله از تخت خود بیرون نیایید، با اینحال سعی کنید آنقدر هم در تخت خود نمانید که دوباره به خواب بروید.

توصیه هایی برای کارهایی که می توانید پیش از خواب انجام دهید:

• سعی کنید زمانی برای خواب آماده شوید که می دانید می توانید خواب کافی داشته باشید.
• همه وسایل الکترونیکی و همچنین وسایلی همچون وای فای را خاموش کنید.
• یک لیوان چای بنوشد – می توانید از بابونه و اسطخدوس برای طعم دادن به چای خود استفاده کنید.
• مدیتیشن انجام دهید، عبادت کنید و شکرگزار باشید.
• 10 تا 15 دقیقه را به حرکات ملایم یوگا اختصاص دهید.
• لباس ها و وسایل دیگری را که فردا نیاز دارید جدا کنید و کنار بگذارید.
• لیستی از کارهایی که باید فردا انجام دهید تهیه کنید.

• مراقب باشید چه کسانی را به عنوان دوست خود انتخاب می کنید.

همه ما تا حالا با این چنین افرادی برخورد داشته ایم:

• کسانی که دائما وقت شما را می گیرند و دائما به دنبال جلب توجه شما هستند.
• کسانی که دائما در زندگی خود درد و ناراحتی دارند.
• کسانی که هیچ چیز و هیچ کس برایش خوشایند نیست.

بودن با چنین افرادی باعث می شود بخش عمده ای از انرژی شما هدر داده شود. آنها زندگی شما را مختل می کنند و در عوض آن هیچ چیزی عاید شما نمی شود. اگر شما این چنین دوستانی دارید و با آنها وقت می گذرانید، بخش زیادی از انرژی شما برای بودن با آنها تلف می شود.

مراقب رابطه هایی که با دیگران برقرار می کنید باشید. ببینید بودن با چه کسانی حال شما را بهتر می کند. و اینکه ببینید از بودن با چه کسانی احساس خستگی شدید به شما دست می دهد.

توصیه نمی کنیم که این افراد را به کلی از زندگی خود حذف کنید. در مواردی این کار درست نیست و حتی اگر بخواهیم هم نمی توانیم آن را انجام دهیم. به جای اینکار، مراقب باشید که زمانی که با آنها هستید چه احساسی دارید. سعی کنید خود را از احساسات منفی و درد و ناله آنها جدا کنید. همچنین یادتان باشد شما نمی توانید عقاید و طرز تفکر آنها را تغییر دهید. شما فقط می توانید واکنش خود نسبت به رفتار آنها را تغییر دهید.

• سرعت زندگی خود را کم تر کنید و زندگی آرام تری داشته باشید.

ما در جهانی به شدت پرسروصدا و پر سرعت زندگی می کنیم، به همین خاطر آرام کردن ریتم زندگی تصمیمی از سر ضعف، تنبلی و حتی خودخواهی قلمداد می شود. اما آرام کردن و آرامش بیشتر در زندگی نشانه هیچ کدام از این ویژگی ها نیست. انجام این کار فرصتی را برای ما مهیا می کند که در محلی ساکت آرام بگیریم، افکار خود را متمرکز کنیم و بهبود پیدا کنیم. این کار برای سلامتی ما ضروری است، با اینحال معمولا در انجام آن سهل انگاری می شود.

پیشنهادهایی برای کسب آرامش بیشتر در زندگی:

• مدیتیشن
• ماساژ
• دقایقی از روز را با خود تنها باشید
• گوش دادن به موزیک هایی که با ساز نواخته شده اند
• در طبیعت قدم بزنید

آن کاری را انجام دهید که می دانید برایتان بهتر است. تنها نکته کلیدی این است که زمانی را به خود اختصاص دهید.

• عضو یکی از گروه های حمایتی شوید.

نارکولپسی اختلالی است که تا آخر عمر با فرد خواهد بود و سبب اختلال در زندگی او خواهد شد. این بیماری باعث توهم، افسردگی و اضطراب شدید می شود. یادگیری روش های موثر برای مقابله با این اختلال و در میان گذاشتن نگرانی ها و ترس ها با کسانی که این چالش ها را می فهمند، بسیار مفید خواهد بود.

کودکان و نوجوانان بیش از بقیه گروه های سنی در برابر افسردگی و اضطراب آسیب پذیر هستند. به همین دلیل گروه های حمایتی و صحبت درمانی برای آنها بسیار مفید خواهد بود. معمولا علائم زیر در کودکان و نوجوانانی که مبتلا به این اختلال هستند مشاهده می شود:

• خستگی شدید
• بی انگیزگی
• احساس تنهایی
• رفتارهای تهاجمی

چیزی بین 30 تا 57 درصد از کسانی که مبتلا به نارکولپسی هستند، از افسردگی رنج می برند. هر روش درمانی که می خواهیم برای نارکولپسی به کار ببریم، باید بتواند روش هایی برای مقابله با افسردگی نیز در اختیار ما قرار دهد. پس بهتر است دانش خود را درباره این بیماری افزایش دهیم و گروه هایی را پیدا کنیم که افراد در آن تجارب خود را با دیگران به اشتراک می گذارند.

در اینجا بعضی دیگر از مهم ترین توصیه ها در زمینه خود مراقبتی بیماران مبتلا به نارکولپسی به صورت تیتروار آورده شده است:

• شرایط بیماری خود را با معلم ها و صاحب کارتان در میان بگذارید. اگر ناگهان به خواب رفتید، آنها باید از بیماری شما آگاه باشند.
• در جریان باشید که مصرف بعضی از داروهای محرک باعث می شود که جواب تست اعتیاد به مواد مخدر شما مثبت باشد. در این خصوص با صاحب کارتان صحبت کنید تا سوء تفاهمی در این باره به وجود نیاید.
• در طول روز غذاهای سبک و یا گیاهی بخورید. پیش از انجام فعالیت های مهم غذاهای سنگین نخورید.
• پس از غذا خوردن 10 تا 15 دقیقه بخوابید.
• در طول روز به طور منظم خواب های کوتاهی داشته باشید. این کار باعث می شود از خواب آلودگی روزانه شما کاسته شود.
• از مصرف نیکوتین و الکل بپرهیزید. مصرف آنها باعث وخیم تر شدن عوارض بیماری می شود.
• به طور منظم ورزش کنید. انجام این کار باعث می شود موقع شب راحت تر بخوابید و در طول روز سرحال تر باشید.
• وزن خود را کنترل کنید. تحقیقاتی که انجام شده است نشان می دهد بین نارکولپسی و اضافه وزن داشتن ارتباط وجود دارد.
• در مواردی نیز توصیه می شود افراد مبتلا به نارکولپسی از رانندگی بپرهیزند.
• برنامه خواب منظم و دائمی داشته باشید. در تمام طول هفته (حتی آخر هفته ها و تعطیلات) در یک زمان مشخص بخوابید و از خواب بیدار شوید.
• وقت خواب خود را طوری تنظیم کنید که حداقل 7 ساعت خواب مفید داشته باشید.
• فقط زمانی به تخت خواب بروید که واقعا خواب آلود باشید.
• اگر تا 20 دقیقه به خواب نرفتید از تخت خود خارج شوید.
• هر شب قبل خواب کاری که به آن علاقه دارید را انجام دهید.
• از تخت خود فقط برای خواب و آمیزش جنسی استفاده کنید.
• اتاق خوابی ساکت و راحت داشته باشید. سعی کنید دمای اتاق خواب خنک باشد و دمای آن باعث اختلال در خواب شما نشود.
• سعی کنید هنگام غروب کمتر در معرض نور خورشید قرار بگیرید.
• از پرخوری پیش از خواب بپرهیزید. اگر قبل خواب گرسنه هستید اسنکی سبک و سالم بخورید.
• رژیم غذایی سالمی داشته باشید.
• از مصرف کافئین به خصوص در ساعات پایانی روز خودداری کنید.

افرادی که مبتلا به نارکولپسی هستند با چالش های زیادی مواجه هستند. اما می توان گفت مهم ترین این چالش ها عبارتند از:

• تشخیص صحیح در زمان مناسب
• پیدا کردن پزشکی که بتواند به بهترین نحو نارکولپسی را کنترل کند.
• یافتن ترکیب صحیح روش های درمانی به نحوی که فرد بتواند به بهترین شکل وظایف روزانه خود را انجام دهد.

نارکولپسی در کودکان

نوجوانان خیلی می خوابند! 28 درصد از نوجوانان حداقل هفته ای یک بار در مدرسه می خوابند. این شرایط باعث می شود کار تشخیص نارکولپسی یا دیگر اختلالات خواب برای والدین آنها سخت شود.

با اینکه نارکولپسی بیماری شایعی نیست و فقط نیم درصد از جمعیت آمریکا دچار نارکولپسی هستند. با این حال در موارد زیادی تشخیص آن خیلی دیر انجام می شود. این اختلال معمولا بین سن 10 تا 20 سالگی بروز می کند.

همانطور که گفته شد، در موارد زیادی این بیماری با اختلالاتی مانند صرع، اختلالات مغزی یا دیگر اختلالات خواب اشتباه گرفته می شود. سختی این تشخیص در مورد کودکان بیشتر است زیرا:

• کودکان معمولا از بیماری نارکولپسی و ابتلا به آن آگاه نیستند.
• به این دلیل که معمولا کودکان و نوجوانان موقع شب خواب کافی ندارند، پرخوابی در طول روز در بین آنها شایع است.

به طور میانگین، اغلب افرادی که مبتلا به نارکولپسی هستند 10 سال پیش از تشخیص، علائم این بیماری در آنها وجود داشته است.

علائم نارکولپسی در کودکان

• اضطراب
• بیش فعالی
• بیرون ماندن زبان
• چشمان نیمه بسته
• راه رفتن نامتعادل

در اینجا توصیه هایی ارائه می شود که در صورت مشاهده آن در فرزند خود بایستی او را نزد یک متخصص اختلالات خواب ببرید.

• سعی کنید تشخیص دهید که آیا واقعا کودک شما دچار پرخوابی است

اصلی ترین علامت نارکولپسی خواب زیاد در طول روز است. سوال اساسی در این باره این است که آیا خواب زیاد کودک شما ناشی از عارضه پرخوابی است و یا خستگی عادی ناشی از کمبود خواب و کیفیت بد خواب است. خواب آلودگی یعنی فرد در هر زمانی از روز میل به خواب دارد و بیدار ماندن برای او دشوار است. معمولا افراد به طور منظم از به اندازه کافی نمی خوابند و در مواردی خواب آلودگی پدیده ای طبیعی است.

• شرایطی را فراهم کنید که فرزند شما حتما به اندازه کافی بخوابد.

به طور متوسط، نوجوانان به 8 تا 10 ساعت خواب شبانه نیاز دارند. در سنین پایین تر این میزان خواب به 9 تا 12 ساعت می رسد. شایع ترین دلیل خواب آلودگی در طول روز، خواب ناکافی است. اگر با وجود اینکه کودک شما خواب شبانه کافی دارد، باز هم در طول روز خواب آلود است از یک متخصص اطفال بخواهید که شما را به یک متخصص اختلالات خواب معرفی کند. حتی اگر فرزند شما نارکولپسی نداشته باشد، ممکن است مبتلا به اختلالات خواب شایع تر مانند آپنه خواب و بی خوابی باشد.

یکی از علائم وجود اختلالات خواب در کودک یا نوجوان این است که هم سن و سال هایش او را به خاطر خواب آلود بودنش مسخره می کنند و فرزند شما به خاطر خواب آلودگی اش نمی تواند در فعالیت های گروهی شرکت کند.

• از دوستان فرزند خود درباره خواب آلودگی او بپرسید.

یکی از نکات مهم این است که نوجوانان معمولا نمی دانند چقدر خواب آلود هستند. والدین و معلمان هم اطلاعات کافی در این زمینه ندارند. معلمان می گویند 25% از دانش آموزان شان در کلاس می خوابند، بنابراین تشخیص اینکه کدام یک از آنها مبتلا به اختلالات خواب هستند کار دشواری است. بهترین منبع کسب اطلاعات در این زمینه، دوستان او هستند. همانطور که گفته شد، مسخره شدن نوجوان به خاطر خواب آلودگی اش و ناتوانی او برای شرکت در بازی ها و فعالیت هایی گروهی از مهم ترین علائم بروز اختلالات خواب است.

• علائم بلوغ در فرزند خود را نادیده نگیرید.

بسیاری از علائم خواب آلودگی به خاطر تغییرات سن بلوغ است. بیمارانی که دچار نارکولپسی هستند معمولا دچار بلوغ زودرس می شوند و اضافه وزن پیدا می کنند. اگر این علائم را به همراه خواب آلودگی شدید در فرزند خود مشاهده می کنید، با متخصص اطفال ویزیت کنید.

• سعی کنید علائم دیگر نارکولپسی را در فرزند خود تشخیص دهید.

دیگر علائم نارکولپسی عبارتند از:

• بیدار شدن از خواب شبانه به دفعات
• توهم هنگام به خواب رفتن یا از خواب بیدار شدن
• خواب های آشفته یا کابوس
• تکان خوردن دست و پا در طول خواب شبانه
• فلج خواب
• دشواری در توجه کردن
• مشکلات حافظه
• بیش فعالی
• مشکلات رفتاری
• کاتاپلکسی

حدود 60 درصد از کسانی که دچار نارکولپسی می شوند، کاتاپلکسی نیز در آنها مشاهده می شود. علائم این عارضه عبارتند از:

• از دست دادن ناگهانی کنترل سر
• گنگی در تکلم
• ساییدگی و خمیدگی زانوها

این علائم معمولا در اثر احساسات شدیدی مانند خنده زیاد به وجود می آیند.

• شناخت کافی از کاتاپلکسی داشته باشید.

اغلب افراد تصوری غیر واقعی از کاتاپلکسی دارند. آنها تصور می کنند که فرد مبتلا به کاتاپلکسی می خندد و سپس از هوش می رود. در مواردی تشخیص کاتاپلکسی کار دشواری است. در اغلب موارد، علائم زیر نشان دهنده کاتاپلکسی می باشد:

• افتادن سر برای بازه زمانی کوتاه
• افتادگی شانه
• احساس ضعف در زانوها

کاتاپلکسی غالبا با تشنج اشتباه گرفته می شود.

• با پزشک کودک خود مشورت کنید.

می توان با استفاده از روش هایی از شدت نارکولپسی و دیگر اختلالات خواب کم کرد. اگر در مورد عادات خواب کودک خود و یا دیگر علائم او نگرانی دارید، نگرانی خود را با پزشک او در جریان بگذارید. دکتر کودک شما شرایط او را بررسی می کند و در صورت نیاز تست خواب مناسب را تجویز می کند.

نارکولپسی در محیط کار

برای مدیریت کردن نارکولپسی در محل کار، فرد باید از علائم بیماری خود به خوبی آگاهی داشته باشد و با صاحب کار و همکاران خود درباره بروز این علائم صحبت کند. روش واحدی برای مقابله با این شرایط وجود ندارد. با این حال بهتر است فرد مبتلا به این اختلال، پیش از اینکه علائم آن در محل کار بروز کند آن را با همکاران خود در میان بگذارد. برای مثال، ممکن است صاحب کار شما اجازه بدهد که بعد از ظهر خواب کوتاهی داشته باشید تا بهره وری شما در کار افزایش یابد و در عوض آن بعد از پایان ساعت کار، یک ساعت بیشتر بمانید تا ساعتی که خوابیدید را جبران کنید.

اگر شرایط بیماری خود را با صاحب کار خود در میان نگذارید، او ممکن است خواب آلودگی شما در حین کار را به حساب بی علاقگی و بی انگیزگی شما بگذارد.

• مطلع کردن صاحب کار

اغلب افراد از اینکه داشتن نارکولپسی را با صاحب کار خود در میان بگذارند احساس اضطراب می کنند. به همین خاطر، در بعضی از محیط های کاری بهتر است به شکل غیر رسمی این کار را انجام دهید. بعد از اینکه روابط دوستانه ای با همکاران خود بر قرار کردید، بهتر است صادقانه به دیگران بگویید که این مشکل را دارید. بسیاری از افراد با این اختلال آشنایی دارند، اما بهتر است توضیح مختصری از این اختلال و علائمی که ممکن است در محل کار بروز کند ارائه دهید.

یکی دیگر از راهکارهایی که در این باره پیشنهاد می شود این است که نامه ای از یک متخصص خواب ارائه دهید که در آن شرح بیماری شما و توضیحاتی درباره علائم بیماری تان توضیح داده شده باشد.

در وحله اول، سعی کنید لیستی از چیزهایی را که به عملکرد بهتر شما در محل کار کمک می کند تهیه کنید. مانند:

• تعیین ساعت خواب های کوتاه در حین ساعات کاری
• آزادی بیشتر برای ساعت شروع و اتمام کار
• صحبت با صاحب کارتان در مورد موارد بالا

در بقیه محیط های کاری می توانید به صورت رسمی با سرپرست بخش یا بخش منابع انسانی شرکت یا اداره خود صحبت کنید تا شرایط لازم را برای شما فراهم کنند.

در جریان گذاشتن همکاران

مطلع کردن همکاران از ابتلا به این بیماری نیز تصمیم دشواری است. بسیاری از کارمندان چیز زیادی درباره نارکولپسی نمی دانند و یا دانش کلیشه ای در این زمینه دارند. بهتر است اطلاعاتی درباره موارد زیر در اختیار آنها قرار دهید:

• ماهیت نارکولپسی
• علائم نارکولپسی
• اتفاقاتی که ممکن است در اثر این اختلال در محیط کار بیفتد

این کار باعث می شود که اطلاعات غلط و کلیشه ای آنان در زمینه پرخوابی، کاتاپلکسی، و دیگر علائم نارکولپسی کاهش بیابد.

همچنین برقراری رابطه مبتنی بر اعتماد، احترام و دوستی با همکاران باعث می شود آنان به شکلی مناسب نسبت به این عارضه واکنش نشان بدهند و از شما در این شرایط حمایت کنند.

افزایش سطح هشیاری

با انجام کارهای زیر می توانید سطح هشیاری خود در محیط کار را افزایش دهید:

• با دکتر خود صحبت کنید تا دفعات مصرف و دوز داروهای خود را افزایش دهید.
• خواب شبانه کافی داشته باشید. در مورد مضرات کم خوابی اطلاعات کافی کسب کنید. همچنین اگر شبی به اندازه کافی نخوابیدید، راه هایی برای جبران کسری خواب مدنظر قرار دهید.
• با صاحب کار خود صحبت کنید تا در طول ساعات کاری یک خواب کوتاه 15 تا 20 دقیقه ای داشته باشید.
• زمانی که بالاترین میزان هشیاری را دارید خسته کننده ترین وظایف کاری خود را انجام دهید.
• با استفاده از روش های زیر می توانید در محل کار فعال تر باشید:
• مطالعه کردن زمانی که ایستاده اید
• خنک نگه داشتن دفتر کار
• هر 20 دقیقه استراحتی به خود بدهید و کمی قدم بزنید.

در صورتی که از علائم بیماری نارکولپسی و یا کاتاپلکسی رنج می برید و به دنبال یک مرکز تخصصی برای درمان اختلالات خواب هستید، می توانید از تخصص متخصصان زبده جایروس کلینیک بهره مند شوید. برای رزرو نوبت اینجا کلیک کنید.