بررسی آسیب شناسانه فیلم هیس

فیلم هیس فیلمی که از لحاظ اجتماعی رویکرد صریحی به یکی از معضلات اجتماعی دارد و در آن پوران درخشنده، برای نخستین بار موضوعی چون کودک آزاری را دستمایه خلق یک اثر سینمایی کرده است.

موضوع این فیلم،بی توجهی و سهل انگاری پدرومادر دختری 8 ساله که واقعه ای را برای او رقم میزند که زخمش سالها بر روح او باقی می ماند و همه زندگی اش را تحت الشعاع قرار میدهد و واقعه را به فاجعه ختم می سازد ،این است که دخترک هیچ کس را نمی یابد تا دردش را با او در میان بگذارد…

از چند دیالوگش واقعا نمیشه گذشت:

مثل این
((شیرین نعیمی(طناز طباطبایی) : من از کی دفاع کنم ؟ از یه جسد ؟
من کشته شدم … وقتی 8 سالم بود کشته شدم …
اما هیچ کس دنبال قاتل من نگشت ! …
چون هیچ کس منو ندید، هیچ کس صدامو نشنید…)).

همان طور که در فیلم عنوان شده بود تجاوز در کودکی می تواند اثرات کوتاه مدت و یا ماندگاری داشته باشد ،ممکن است با نمود  بیرونی مانند  افسردگی  خودش را نشان دهد  و عوارضی که نمود درونی دارند بسیار ماندگار تر هستند و این افراد خودشان را مقصر دانسته ویا حتی محیط واطرافیان آنها را مقصر می دانند که به  صورت ترس پنهان از مرد ها، ترس از تنهایی و یا عدم ازدواج و دیگر علائم روانی خودش را نشان دهد.

در نهایت :

اجازه دهیم کودکانمان صحبت کنند و ما بشنویم ، حتی چیزهایی که دوست نداریم شنیده شود ،  این‌که بی‌توجهی والدین به روان کودک چه تبعاتی دارد، به دنبال نشنیدن صدای فرزندانشان، تبعاتش سنگین‌تر است.

وقتی نخواهیم بشنویم شاهد بدترین اتفاقات خواهیم بود و در این فیلم نیز بدترین پیامدها نشان داده شد، فرار از عروسی اول، خودکشی در عروسی دوم و قتل در عروسی آخر. درباره قتل هم باید گفت بدترین پیامد آزار جنسی است ، تداعی‌کننده لحظاتی که فرد در آن موقعیت بوده و به دلیل خشمی که سراسر وجودش را فرا گرفته، انتقامش را از این حادثه به‌این‌گونه می‌گیرد.

اگر قرار است فقط پیامد روانشناسی مدنظر فیلم باشد انتظار ما این است که به عمق مسائل بیشتر پرداخته شود اما کلیات آن در همین حد تلنگر زدن به والدین، کافی بود.