اهمیت دوران نوجوانی و نقش والدین

نکاتی برای والدین

آیا می خواهید مسیر مشخصی در راهنمایی نوجوان خود داشته باشید؟ در اینجا چند نکته به این منظور ارائه می شود:

• خود را آموزش دهید.

مطالعات خود را در مورد نوجوانان افزایش دهید. به دوران نوجوانی خود فکر کنید. مبارزات و مخالفت های خود را در این دوران به یاد آورید. به این ترتیب سعی کنید بپذیرید که برخی تغییرات در روحیات فرزند شما طبیعی است. والدینی که در این مورد اطلاعات کافی داشته باشند، بهتر می توانند با آن مقابله کنند. هر چه بیشتر بدانید، بهتر می توانید آماده شوید.

• با کودک خود بیشتر صحبت کنید.

به سوالات کودک خود در مورد بدنش پاسخ دهید، به عنوان مثال تفاوت های بدنی بین دختران و پسران و اینکه نوزادها چطور وارد این دنیا می شوند. اما اطلاعات بیش از حد برای کودک بیان نکنید. اگر پاسخ به سوالی را نمی دانید، بهتر است با یک مشاور صحبت کنید.

شما فرزند خود را می شناسید. خواسته ها و شیطنت های وی را می شناسید. اگر کودک در مورد بدن صحبت کرد، می توانید سوالاتی خود را از وی بپرسید:

• آیا متوجه تغییراتی در بدن خود شده اید؟
• آیا احساس عجیبی در بدن خود دارید؟
• آیا گاهی ناراحتید و علت آن را نمی دانید؟

معاینات فیزیکی سالانه نیز بسیار موثر است. دکتر شخصی را که هنوز به بلوغ نرسیده معاینه می کند و سپس در مورد اتفاقاتی که قرار است در آینده ای نزدیک در بدنش رخ دهد، با وی صحبت می کند.

• خود را به جای فرزندتان تصور کنید.

سعی کنید با فرزند خود همدلی کنید و درک کنید که نگرانی تا حدی طبیعی است. همچنین به یاد داشته باشید که بروز برخی رفتارهای غیر طبیعی و نامتعادل طبیعی است، اینکه فرزندتان لحظه ای کودک باشد و لحظه ای احساس بزرگی کند.

• جنگ و مبارزه را کنار بگذارید.

اگر نوجوان شما دوست دارد موهایش را رنگ کند، ناخن های خود را لاک سیاه بزند، یا لباس های عجیب بپوشد، قبل از اینکه اعتراض کنید، بهتر است کمی فکر کنید. نوجوانان می خواهند والدین خود را شوکه کنند و این که کاری موقتی و بی ضرر انجام دهند خیلی بهتر است. اعتراضات خود را برای کارها و مسائل مهم تر نگه دارید، مانند مصرف الکل، تنباکو، مواد مخدر یا تغییرات دائمی در ظاهر خود.

از خود بپرسید که چرا نوجوان شما دوست دارد لباس های خاص یا ظاهری عجیب داشته باشد. سعی کنید به این مسئله فکر کنید و احساس نوجوان خود را درک کنید. به علاوه می توانید در مورد چگونگی درک دیگران در مورد ظاهر متفاوت وی با نوجوان خود صحبت کنید.

• انتظارات خود را تنظیم کنید.

نوجوانان نسبت به برخی انتظارات والدین ها ناراحت هستند. با این حال آنها درک می کنند و لازم است که بدانند والدین به خاطر اهمیتی که برای آنها قائل هستند برخی انتظارات را از آنها دارند، از جمله گرفتن نمره های خوب، رفتار قابل قبول و احترام به قوانین داخل خانه. اگر والدین انتظارات مناسبی داشته باشند، نوجوانان نیز سعی در برآورده کردن آنها خواهند داشت بدون انتظارات منطقی این تصور در نوجوان به وجود می آید که شما اهمیت زیادی به وی نمی دهید.

• علائم هشدار دهنده را بشناسید.

برخی تغییرات در سال های نوجوانی طبیعی هستند. اما تغییرات بی از حد یا طولانی مدت در شخصیت و رفتار ممکن است علائم بروز مشکل واقعی باشند. مراقب این علائم هشدار دهنده باشید:

• افزایش یا کاهش شدید وزن
• مشکلات خواب
• تغییرات سریع و شدید در شخصیت
• تغییرات ناگهانی دوستان
• غیبت از مدرسه
• افت نمرات
• صحبت یا حتی شوخی در مورد خودکشی کردن
• نشانه هایی از مصرف الکل، تنباکو و مواد مخدر
• زیر پا گذاشتن قوانین

هر رفتار نامناسب دیگری که بیش از 6 هفته طول بکشد، نشانه ای از بروز یک مشکل می باشد. در این شرایط نوجوان به طور ناگهانی منزوی نخواهد شد. می توانید با مشورت با پزشک یا مشاور محلی به یک مشاور و متخصص کمک به نوجوانان مراجعه کنید.

• به حریم خصوصی فرزند خود احترام بگذارید.

برخی والدین نسبت به این مسئله، حریم خصوصی، بسیار حساس هستند. آنها تصور می کنند که باید در جریان هر کاری که فرزندشان انجام می دهد، قرار گیرند. اما برای اینکه به نوجوان خود کمک کنید تا به فردی بزرگسال تبدیل شود، بهتر است حریم خصوصی وی را حفظ کنید. اگر به علائم هشدار دهنده دقت داشته باشید، می توانید در مواقع خطر و مشکل وارد این حریم شوید. اما در غیر این صورت بهتر است که عقب بایستید.

به عبارت دیگر اتاق، پیام ها، ایمیل ها و تماس های تلفنی فرزندتان باید خصوصی بمانند. به علاوه نباید انتظار داشته باشید که فرزندتان تمام فعالیت ها و افکار خود را برای شما بیان کند. اما برای امنیت نوجوان، لازم است بدانید به کجا می رود و چه زمانی برمی گردد، چه کاری انجام می دهد و همراه چه کسانی است. اما لزومی ندارد از تمام جزئیات مطلع باشید.

بهتر است مبنا بر اعتماد قرار دهید. به فرزند خود بگویید که به وی اعتماد دارید، اما اگر این اعتماد از بین برود از آزادی های کمتری برخوردار خواهد بود تا این اعتماد مجددا ساخته شود.

نگارنده: سمیه محمدی

• مریم عبداللهی 
• روانشناس و نوروتراپیست

 

گروه پزشکان جایروس