انواع اختلالات زبانی (مشکلات ارتباطی)

طبقه بندی­های اختلال در زبان

نقایص ویژه زبانی (SLA):

یک نقص زبانی خالص بدون هیچ علت مشخص یا اختلالات همراه است. کودکان دچار SLA همان زنجیره عمومی یادگیری زبان را که کودکان طبیعی طی می­کنند، می­گذرانند اما سرعت آن طبیعی نیست. گذاشتن تشخیص SLA تا 4 سالگی مناسب نیست.کودکان مبتلا به SLA اغلب کمتر از همسالان خود صحبت می کنند و ارتباط برقرار می کنند.

ناتوانی در یادگیری زبان (LLD):

شرایطی است که در آن مشکلات خاص برای کسب و استفاده از مهارت­های لازم برای شنیدن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، استدلال ریاضیات وجود دارد. اعتقاد بر این است که این وضعیت در اثر اختلال در عملکرد سیستم اعصاب مرکزی به وجود می­آید.

طیف اختلال اتیسم (ASD) یا اختلال نافذ رشد (PDD):

اختلالی است که به صورت صدمه در ارتباط و مهارت­های اجتماعی و الگوهای رفتاری کلیشه­ای و محدود مشخص می­شود. این اختلال شامل نقص در عملکردهای بیانی ارتباط و رفتارهای اجتماعی طبیعی است. این اختلال از طریق کاهش زبان شفاهی یا موتیسم آشکار می شود. این اختلال در افرادی که صحبت می کنند، اما استفاده آن ها از زبان به صورت طغیر عادی است نیز دیده می شود.

جراحت مغز:

شرایطی عصب شناختی است که پس از انواع آسیب به مغز مثل جراحت در اثر ضربه، سکته، تومور، اختلالات تشنجی، عفونت یا هنجارهای مادرزادی رخ می­دهد. در صورت وقوع آسیب به سر تکامل زبان دچار مشکلی شایع می­شود که می توان به آن عنوان “آفازی اکتسابی” اطلاق کرد. پیش آگهی آسیب های اکتسابی پیش از سن 2 سالگی نامطلوب تر از آسیب هایی است که در سال های دبستان ایجاد می شوند. علاوه بر آفازی اکتسابی ضربات شدید وارد به سر می­تواند منجر به مشکلات دیگر ارتباطی نظیر تاخیر عمومی در رشد، دیزارتری، یا دیس پراکسیا، مشکلات تغذیه و بلع و کاهش شنوایی حسی- عصبی شود. به علاوه سایر پیامدهای آسیب بسته ی سر در کودکان عبارتند از : آسیب توانایی حرکت، قدرت و هماهنگی، حافظه، توجه و نقایص حل مساله، مشکلات بینایی حرکتی، اختلالات رفتاری نظیر تکانشگری، قضاوت ضعیف، عدم بازداری، استعداد کم، ضعف انگیزه و مشکلاتی در قضاوت اجتماعی

عقب ماندگی ذهنی (MR):

شرایطی است که به واسطه عملکرد هوشی که مشخصاً کمتر از طبیعی باشد، مشخص می­شود. عقب ماندگی ذهنی به دلیل شرایط زیست شناختی یا سندرم ایجاد می­شود. محدودیت در مهارت برقراری ارتباط اغلب یکی از اولین نشانه­های MR است. ویس، ویز و برمفیلد (1986) نشان دادند که تا سن عقلی 10 سالگی، کودکان MR پیشرفتی کند و آهسته از کسب زبان را، شبیه به آنچه که در رشد طبیعی مشاهد می شود دنبل می کنند و به جز این که جملات، تا حدودی کوتاهتر و از نظر تولید زبانی ضعیف تر هستند و درک کمتری حاصل می شود.

ناشنوایی:

وضعیتی است از کم شنوایی تا ناشنوایی، علل آن ممکن است زیست شناختی یا محیطی باشد. آسیب شنوایی رشد زبان را به طور جدی به تاخیر می اندازد، شناخت نیز به دنبال آن متاثر خواهد شد.

منبع:

Paul R, Language disorders from infancy through adolescence, 2001

[divider]

 الهام معصومی

گفتار درمانگر

کلینیک آلومینا مرکز تخصصی درمان اختلالات مغز و اعصاب و روان در ایران است.