اختلال بیش فعالی ( ADHD ) وخطر ابتلا به بیماری پارکینسون

بزرگسالانی که مبتلا به اختلال بیش فعالی – نقص توجه ( ADHD ) تشخیص داده شده و کسانی که داروهای روانپزشکی را مصرف می کنند بیشتر احتمال دارد به  اختلالات پارکینسون مبتلا شوند.این یک مطالعه جدید است که در مجله نوروسایکو فارماکولوژی به چاپ رسیده است .

بیماری پارکینسون یک اختلال حرکتی – عصبی است که معمولا در بیماران 60 ساله و بالاتر تشخیص داده می شود.

این اتفاق  زمانی می افتد که نورون های مغزی از بین می روند و در نتیجه دوپامین  که مسئول حرکت بدن است تولید نمی کند،.
نشانه های رایج پارکینسون شامل لرزش های غیر قابل کنترل و تغییرات در صدا و دست خط است. پارکینسون به طور کامل درمان نمیشود، بنابراین درمان بر مدیریت علائم تمرکز دارد.

دکتر Glen Hanson، استاد داروسازی و سم شناسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه یوتا و یکی از نویسندگان ارشد تحقیق جدید، گفت: “ما درباره مکانیزم های زیرین پارکینسون نمی دانیم.”

وی افزود: “از لحاظ بیماری های روانی، من از هر گونه بیماری ای که با پارکینسون ارتباط دارد آگاه نیستم”. وی معتقد است پارکینسون  از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی رخ می دهد.

از سوی دیگر،اختلال بیش فعلای – نقص توجه ( ADHD)  اختلال روانشناختی است که موجب رفتارهای تکاملی می شود.

این می تواند از خفیف تا شدید و هر دو گروه بزرگسالان و کودکان باشد.

اختلال بیش فعالی -نقص توجه غالبا با بی توجهی بیش از حد نشان داده میشود به این معنی که بیماران اغلب با تمرکز مبارزه و یا اغلب بیش از حد انرژی صرف تمرکز شان می کنند .

این علائم معمولا با آمفتامین های تجویزی (محرک ها) که دوپامین و نوراپی نفرین را در مغز تنظیم می کنند، تحت درمان قرار می گیرند.

این مطالعه نشان داد

از 4،960 بیمارکه با اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) تشخیص داده شده بودند و درمان داروی مانند: ریتالین یا آددلول داشتند  و همچنین  محققان  158،790 نفر  بدون تشخیص ADHD  بودند را مورد بررسی قرار  داده اند  و با هم مقایسه کردند .

آنها دریافتند که افراد مبتلا به ADHD بیش از دو برابر، احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را دارند .

برای بیمارانی که  ADHD داروهای روانپزشکی تجویز شده بود نیز خطر ابتلا به پارکینسون را به میزان شش تا هشت برابر برآورد کردند.

مدیر ارشد این تحقیق خاطر نشان کرد که ADHD تا اواخر دهه 1970 به عنوان یک تشخیص استفاده نمی شد.

 بر اساس تحقیقات قبلی ، محققان بر این باور بودند در مواردی که بیشترین میزان پارکینسون در افرادی که متامفتامین (meth)و یا نوع غیرقانونی آمفتامین مصرف کرده بودند  بروز کرده است.

 آمفتامین ها باعث آزادی دوپامین  در مغز میشود و انرژی را تقویت می کند.

مطالعات قبلی در مورد مت و پارکینسون در ژانویه 2015 در مجله Drug and Alcohol Dependence منتشر شد. محققان دریافتند که گروهی که مت و آمفتامین مصرف کرده بودند، خطر سه گانه بیماری پارکینسون را داشتند.

در آن زمان “به نظر می رسید”  محرک ها برای درمان بیماران مبتلا به اختلال بیش فعالی – نقص توجه ( ADHD ) نیز استفاده می شوند و این باعث می شود که بیماران ADHD  در درازمدت جهت رسیدن به سلامت مفید باشد.

این امر پژوهشگران را متقاعد کرد تا توجه خود را به آمفتامین های تجویزی که میزانشان نسبت به آمفتامین های متال و غیرقانونی کمتر است متمرکز کنند.

در این مطالعه اخیر در Neuropsychopharmacology مواردی از ابتلا به پارکینسون در مبتلایان ADHD که متیل فنیدات (ریتالین ) و ترکیبات نمک آمفتامین (Adderall) را مصرف کردند، بیشتر بود.

محققان این مطالعه گفتند که این موضوع بسیار جالب است زیرا دو دارو “به لحاظ شیمیایی متفاوت از دیدگاه فارماکولوژی است” اما اثرات طولانی مدت مشابه بر مغز بیماران ADHD دارد.

منبع