5 نمونه از کارهایی که نباید در برابر کودکان انجام دهید

سگ کوچولوی من  ,همیشه از تنهایی متنفر بود و وقتی تنها بود وسایل خانه  را میجوید .

کودکان نیز متنفرند که انها را نادیده بگیرید  و یا تنها بگذارید ولی انها نمیتوانند  به وسایل خانه اسیب برسانند تا ما را اگاه سازند .

به جای ان توانایی های پیشرفتی انها کاهش می  یابد و خانواده و جامعه باید با یک کودک افسرده و و مضطرب کنار بیاید .

از انجام چه کار هایی در برابر کودکان باید  بپرهیزیم ؟

نباید کودکان را نادیده بگیریم

کودکانی که در طی زایمان طبیعی و با شرایط متناسب به دنیا می ایند اماده هستند تا با مادر و پدر خود ارتباط برقرار کنند .انها نمیتوانند صحبت کنند ولی میتوانند بازو های خود  را حرکت دهند و یا صدا هایی تولید کنند که به منزله ایجاد ارتباط میباشد .

تعدادی از مادران از طریق خواندن و صحبت کردن و یا حتی لمس کردن با  جنین داخل شکم خود ارتباط برقرار میکنند .حتی در بعضی از فرهنگ ها مادر مسئول ایجاد روح و روان کودک بوده و باید یک موسیقی متفاوت برایش بسازد و ان را بخواند .

معمولا جهت گیری پاسخ گویی دو جانبه  در طی مدت زمانی به نتایج مثبتی منجر میشود مانند اگاهی ,رفتار های اجتماعی و مهارت های دوست یابی .پاسخ گویی دو جانبه بدین معنا میباشد که کودک و والدین برای برقراری ارتباط با هم تلاش میکنند و بر هم موثرند .

این نوع از همکاری بین والدین و کودکان باعث ایجاد یک محیط دوستانه برای رشد عاطفی و ذهنی کودک میشود .انها با هم داستانها و بازی های خلاقانه ای را ایجاد میکنند که در طی زمان تغییر خواهد کرد .

چرا یک ارتباط دوستانه برای کودکان حائز اهمیت میباشد ؟درک ما از جهان پیرامون خود در 3 سال ابتدای زندگی ایجاد میگردد . با مراقبت های کافی در طی این دوران ,مغز یاد میگیرد که به خوبی کار کند و فرد را سالم و اجتماعی حفظ نماید .تمام انچه که ما در طی این سه سال می اموزیم در تمام عمر خود به کار میبریم .

کودکانی که زود به دنیا می ایند و یا از حمایت های متناسب والدین برخوردار نمیشوند باید در روابط ارتباطی قرار گیرند و توجه لازم را دریافت نمایند .

در واقع والدین  باید توجه بسیاری به سیگنالهای رفتاری کودک داشته باشند و زمانی که کودک اماده است ,او را به داخل رابطه ببرند .والدین میتوانند از لمس و اواز خواندن و زمزمه واژه های ارام بخش شروع کنند.

نباید اجازه دهید که گریه کنند 

تصور کنید که به کسی نیاز داشته باشید و درخواست کمک کنید ولی شما را نادیده بگیرند .در این صورت درباره خود و خانواده خود چه حسی پیدا میکنید ؟این موضوع برای کودکان بسیار سخت تر است زیرا مغز اتها در دوره یادگیری و ایفای نقش های اموخته میباشد .

بخش بزرگی از رشد کودک پس از تولد وی صورت میگیرد که در ان 75 درصد از مغزش شکل گرفته است و تاثیرات توابع ژنتیکی خود را نشان میدهند که البته بر پایه ی مراقبت و توجهات دریافتی میباشد .

زمانی که شما کودکتان را رها میکنید تا گریه کند در واقع او را شکنجه میدهید .زیرا از لحاظ ریاضی و روان شناسی کودکان باید تا 18 ماهگی در رحم مادر باشند .بنابراین زمانی که کودکان ناراحت و پریشان هستند ,بدن انها یاد میگیرد که به خود و دیگران اعتماد نکند و در نتیجه این حالت فردی خود مرکز و مضطرب و سخت پرورش می یابد .

زمانیکه نوزادان گریه میکنند به این معنا نیست که میخواهند توجه شما را جلب نمایند بلکه نیاز دارند که فقط با گریه میتوانند ان را نشان دهند .

معمولا نوزادان زمانی که شروع به گریه میکنند به سختی ارام میشوند و بهتر است که شما از اغاز این گریه هم اجتناب نمایید . زمانی که کودک پریشانی بیش از اندازه ای را در طی گریه تجربه نماید انگاه سیناپس های مغزی وی کشته میشوند (شبکه های مغزی که برای پاسخ گویی در زمانهای مشخص تعبیه شده اند  )که در سال اول زندگی با سرعت بالایی پیشرفت میکنند .

کودکان در چندین ماه اولیه از زندگی خود پریشانی بیشتری را تجربه میکنند و البته این بدین معنا نیست که انها باید در طی این دوران دائما گریه کنند و  دقیقا در همین دوران رابطه بین مادران و کودکان ساخته میشود .

نباید انها را تنها بگذارید :

تنهایی یکی از بدترین تجربه های بشر است که در نهایت به مشکلات روان پریشی می انجامد .

نوزادان باید از لحاظ فیزیکی و روحی به والدین خود متصل باشند و زمانیکه تنهایی را تجربه میکنند ان را به حس اشتباه و بدی تعبیر میکنند و همین موضع رنگ زندگی انان را تغییر میدهد  .

تصور کنید که در یک سرزمین نا شناخته تنها مانده اید در حالیکه نمیتوانید حرکت کنید و یا از خود مراقبت نمایید چه حسی دارید ؟

کودکان از لحاظ زیستی به خانواده خود محتاج هستند تا زمانی که رشد نمایند و خود بتوانند نیاز هایشان را پاسخ گویند و اگر انها را تنها گذارید نتیجه عکس میدهد و انها محتاج تر و منزوی تر خواهند شد .

انها ترس و نا امنی را تجربه میکنند و ان را با خود در زندگی اینده شان میبرند و در واقع به همین روش یک انسان خود شیفته  پرورش می یابد .تنهایی به کودکان یاد میدهد که به خود فکر کنند نه به دیگران و اشفتگی شخصی کودک را از حس همدردی و مهربانی جدا میسازد .

باید در مواقع لازم کودک را به اغوش بکشید 

کودکان باید در اغوش گرفته شوند و شما باید این تجربه را به انها القا نماید در صورتی که انها لذت اغوش گرم مادر در دوران کودکی را نچشند در این صورت در اینده هم نمیتوانند ریلکس باشند و زندگی اسوده ای داشته باشند .

زمانیکه کودک از لحاظ فیزیکی از والدین خود دور باشد ,پاسخ های درد در مغز وی فعال میشود و بر حضور نوروپپتید ها و هورمونهای متفاوت اثر میگذارد .جدایی چندین سیستم را در طی زمان تخریب میکند .حتی جدایی به مدت 3 ساعت در طی روز میتواند باعث ایجاد استرس شود و اختلالات حافظه ای در بزرگسالی فرد ایجاد میکند .کودکانی که توجه و اغوش گرم والدین را در طی دوران اولیه زندگی خود دریافت نمیکنند ,دارای دریافت گر های سروتنین ضعیف تری میباشند  و اکسیتوسین و اوپیویدس کمتری دارند (مواد شیمیایی مولد شادی )

 نباید انها را مورد تنبیه فیزیکی قرار دهید .

هنوز هم تعدادی از والدین کودکان خود را مورد تهاجم و خشونت قرار میدهند و در حالی که این روش باعث کاهش عصبانیت انها میشود ولی در طی زمان طولانی خسارات زیادی را برای کودک به همراه خواهد داشت .

تاثیرات منفی تنبیه فیزیکی شامل این موارد میشود :

• کودک اعتماد کمتری بر عشق و مراقبت والدین خود خواهد داشت و از والدین خود دوری میکند .
• کودک اعتماد کمتری به خود خواهد داشت زیرا والدین به او اموزش داده اند که احترام کمی برای خود قائل شود و حس نامتناسبی به خود داشته باشد .
• اگر والدین برای یادگیری بیشتر کودک را مورد تنبیه فیزیکی قرار دهند انگاه انگیزی وی برای اموزش کاهش خواهد یافت
• کودک یاد خواهد گرفت که از علائق خود در برابر والدین صحبت نکند زیرا انها علائق و گرایشات وی را نادیده بگیرند .
• تنبیه فیزیکی باعث افزایش استرس خواهد شد که در سالهای اولیه زندگی کودک اصلا توصیه نمیشوند زیرا تاثیر منفی بر روند عملکرد کودک در جامعه و پیشرفت ذهنی او خواهد داشت .

[divider]

نگارنده :فرحناز ال احمد

   مرکز تحقیقات کلینیک پوست ,لیزر و تناسب اندام الومینا