4 نکته کلیدی برای مدیریت اختلال دو قطبی

اختلال دوقطبی یک بیماری پیچیده و مزمن است و تغییرات اساسی در خلق و خوی و انرژی ایجاد می کند. این موضوع همه زمینه های زندگی یک فرد از جمله کار، روابط و عملکرد روزانه را تحت تاثیر قرار می دهد. خوشبختانه، درمان موثر برای اختلال دو قطبی وجود دارد و شما می توانید وضعیت خود را بهبود دهید.  در قسمت زیر، نظر دو متخصص در زمینه اختلال دوقطبی ارائه شده است که چهار کلید اساسی را  برای موفقیت در اداره اختلال دوقطبی مطرح می سازند.

دارو درمانی

همانند سایر اختلالات روانپزشکی، دارو درمانی برای اختلال دو قطبی درمان انتخابی است. اختلال دوقطبی یکی از اختلالات روانپزشکی است که دارودرمانی در روند درمانی آن کاملاً ضروری است.

بیماران معمولاً نیاز دارند داروهای متعددی دریافت نمایند. پرستون گفت: “به طور متوسط، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، همزمان سه نوع دارو مصرف می کنند.” مطالعه ی وسیع موسسه ملی بهداشت روان نشان داد که 89 درصد از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که عملکرد خوبی دارند، چندین نوع دارو مصرف می کردند.

ممکن است  مدتی طول بکشد تا داروهای مناسب شما پیدا شوند بنابراین دلسرد نشوید. تقریبا همه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باید از همین فرایند عبور کنند. “به همین دلیل است که برای یافتن بهترین درمان برای هر فرد پزشکان داروهای مختلف و ترکیبات مختلف را تجویز می کنند. هدف این است که ترکیب مناسب را با کمترین عوارض جانبی پیدا کنید.

متاسفانه، عوارض جانبی پیامد طبیعی دارو درمانی است. در حقیقت، حدود 50 تا 60 درصد از بیماران مصرف داروی خود را متوقف می کنند یا مطابق دستورالعمل تجویز شده مصرف نمی کنند. به همین دلیل ارتباط برقرار کردن منظم و صادقانه با پزشک تان بسیار مهم است. به یاد داشته باشید که شما و دکتر شما یک تیم هستند. پرستون گفت: “شما حق دارید در مورد هر مشکلی که با آن مواجه می شوید، صحبت کنید.”

علت دیگری که  افراد مبتلا به اختلال دو قطبی داروهای خود را متوقف می کنند، انکار بیماری است. معمولاً پس از چندین ماه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی مصرف داروی خود را متوقف می کنند تا مجدداً دوره دیگری از بیماری رخ دهد. تفکر غالب زیر بنایی این رفتار این است که آنها معتقدند بیماری وجود ندارد. به دنبال این قطع دارو دوره های بیماری برگشت می کنند که  به طور معمول این دوره ها بیشتر و شدید تر خواهند شد.

مدیریت سبک زندگی

پرورش عادات زندگی سالم بسیار مهم است. محرومیت از خواب و سوء مصرف مواد باعث تشدید علائم اختلال دوقطبی می شود. حتی بیمارانی که درمان مؤثر را دریافت می کنند، بایستی مصرف مواد مخدر و الکل را رها کنند.

اگر قصد دارید مصرف مواد مخدر را متوقف کنید، به دنبال کمک حرفه ای باشید. خواب را اولویت قرار دهید.  سعی کنید هر شب هفت تا هشت ساعت بخوابید و در زمان مشخصی هر روز صبح بیدار شوید.

حمایت اجتماعی

اغلب موفقیت یا شکست درمان بستگی به درگیری خانواده در فرآیند درمان دارد. خانواده می توانند نقش مثبتی در درمان داشته باشند یا به طور ناخواسته آن را تضعیف کنند. به عنوان مثال، اگر دیدگاه یکی از اعضای خانواده این باشد که فرد مبتلا به اختلال دوقطبی به دارو نیازی ندارد و خودش می تواند علائم بیماری را کنترل کند؛ این موضوع می تواند روند درمان دارویی را با مشکل مواجه سازد.

از طرف دیگر عضویت در گروه های حمایتی ، چه حضوری و چه آنلاین، می توانند مفید باشند. چرا که به افراد این نکته را یادآوری می کنند که در این مسیر تنها نمی باشند.

روان درمانی

“ستون فقرات درمان دارو است. اما رواندرمانی نیز بسیار مهم است.” اگرچه داروها به تثبیت خلق و خوی فرد مبتلا به اختلال دوقطبی کمک می کنند، الگوهای ذهنی وی را  تغییر نمی دهند.  شیوه تفکر ما بسیار اثرگذار است چرا که شیوه ای که ما فکر می کنییم بر احساسات ما تاثیرگذار است. عنوان مثال، تغییر داستانهای منفی که در ذهن شما وجود دارد به جلوگیری از وقایع افسردگی کمک می کند. در واقع رواندرمانی به افراد کمک می کند که یک دیدگاه تعدیل شده ای نسبت به وقایع ناراحت کننده زندگیشان داشته باشند.

از طرفی آموزش ذهن آگاهی و “زندگی در لحظه و تمرین پذیرش” بسیار کمک کننده خواهد بود. . این به بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی کمک می کند تا نه تنها تشخیص خود را قبول کنند، بلکه بیشتر نسبت به خودشان و علائمشان آگاه خواهند شد. “ما از افکار، عواطف و احساسات جسمانی مان آگاهتریم؛ زیرا ما در حال حاضر زندگی می کنیم و به تجربیات خودمان می پردازیم حتی اگر دردناک باشند”. این خودآگاهی می تواند باعث جلوگیری از افزایش علائم شود. زیرا بیماران می توانند احساسات خود را شناسایی کنند پیش از آنکه تبدیل به یک دوره کامل بیماری شود.

مطالعات متعدد نشان می دهد رواندرمانی متمرکز بر خانواده در روند درمان موفق موثر بوده است. هدف از روان درمانگری متمرکز برخانواده، کمک به بیمار و خانواده است تا شرایط بیماری را بشناسند و درک کنند و اهمیت درمان مداوم برایشان روشن شود. از طرفی به خانواده ها می آموزد که چگونه از بیمار حمایت کنند.

درمان بین فردی شامل خانواده یا افراد مهم زندگی فرد می باشد. است. هدف این درمان این است که “خانواده ها و زوج ها یاد بگیرند که به طور موثر ارتباط برقرار کنند و تجارب شدید عاطفی را کاهش دهند. ” با این حال یک مشکل بزرگ در زمینه رواندرمانی پیدا کردن افراد متخصص در این حوزه می باشد.

بنابراین به طور کلی:

پذیرش این که مبتلا به اختلال دوقطبی هستید ممکن است برایتان دشوار باشد. اما دنبال نکردن درمان توسط شما زندگی شما را با دشواری های متعددی مواجه خواهد کرد. بنابراین با خودتان صادق باشید و سعی کنید داروهایتان را براساس دستورالعمل تجویز شده مصرف کنید. عادات سالمی را برای زندگیتان طراحی کنید و از مصرف مواد مخدر و الکل اجتناب کنید.

لینک منبع

زهرا بابایی، دکتری تخصصی روانشناسی بالینی، دانشگاه شهید بهشتی