چطور می‌توانیم فاصله‌ی میان خود و بقیه را ملاحظه کنیم. فاصله‌ها در زبان بدن چگونه است؟

این که مایلید تا چه حد با بقیه رابطه‌ی صمیمانه برقرار کنید، به این مطلب وابسته است که تا چه حد از بودن با اونها حس آسایش و امنیت میکنید.

جز مواقعیکه در میان جمعی هستیم و حق گزینش و انتخاب نداریم، علاقه مندیم اشخاصی را که نمی‌شناسیم، «در حریم عمومی» به فاصله‌ی بیشتر از ۶/۳ متر نگاه داریم.

همکاران یا آشنایان میتوانند به درون حریم اجتماعی ما، به فاصله دوازده تا ۶/۳ متر قدم بگذارند.

هر چند آن‌ها میتوانند برای سلام و خداحافظی کردن به ما نزدیک شوند.

حریم خصوصی ما به فاصله چهل و پنج سانتی متر تا ۲/۱ متر متعلق به اعضای خانواده و رفیقان نزدیک است و تنها همسر و بچه‌ها اجازه دارند پا را از چهل و پنج سانتی متر فراتر بگذارند و برای در بغل گرفتن و لمس کردن نزدیک شوند.

بهرحال اینگونه فاصله بندی، صادر کردن نوعی حکم کلی است.

این که دوست دارید چه میزان به دیگران نزدیک شوید، بستگی به عوامل متعدد دیگری دارد.

از جمله می‌تواند به نحوه‌ی تربیت شما مرتبط باشد، زیرا آنهایی که در خانواده‌های لمسی تربیت می‌یابند، گرایش دارند خود نیز لمسی بار بیایند.

دیگر آنکه به نوع فرهنگی که شما بدان تعلق دارید، وابسته است.

یک وارسی و تحقیق نشان می‌داد در «پورتوریکو»، آشنایان چنانچه ساعتی را با همدیگر سپری می‌کردند، ۱۸۰ بار یکدیگر را لمس می‌کردند، درحالیکه این میزان در «پاریس» ۱۱۰ بار و در «فلوریدا» یکبار بود و در لندن هرگز لمس کردنی در کار نبود! این که از نزدیک شدن به دیگران چه میزان احساس شادمانی میکنید می‌تواند ازاین مطلب ناشی شود که بوی تن فرد مقابل تا چه مقدار برایتان خوشایند و قابل تحمل است.

چنانچه بوی ناخوشایندی از او به مشام می‌رسد، به عنوان نمونه به این علت که بهداشت فردی را ملاحظه نمی‌کند، ناخودآگاه از او دوری میکنید.

میزان نزدیکی شما به دیگران، بستگی به اخلاق و رفتار شما هم دارد.

چنانچه مضطرب باشید به دیگران اجازه می‌دهید به شما نزدیک شده و برای پشتیبانی از شما، شما را لمس کنند.

چنانچه آشفته باشید، خود را از افرادیکه در مواجه با آن‌ها احتیاط میکنید، دور نگاه می‌دارید و به کسانی نزدیک می‌شوید که حس میکنید میتوانند از شما مراقبت کنند.

وقتی خشمگین هستید از نزدیکی با بقیه اجتناب میکنید تا آن‌ها متوجه حرکات یا عواطف منفی شما نشوند، یا آنکه گرفتار وسوسه نشوید و آنها را به باد انتقاد بگیرید.

فاصله در زبان بدن میتواند لبریز از ناگفته‌ها باشد.

چنان که دیگران برای دست یافتن به آرامش، بیشتر از حد معمول به شما نزدیک شوند، پیکرتان زنگهای خطر را به صدا در می‌آورد.

احساس درونی قوی و بیشتر دردناکی وجودتان را در بر می‌گیرد.

آمیزه‌ای از هراس و خشم که شما را از خطر آگاه می‌سازد و بهتان میگوید که بگریزید یا حمله کنید.

به همین جهت گرفتار دلشوره شده یا مورد حمله انرژی روانی قرار می‌گیرید که سبب میشود از خودتان حفاظت کنید.

به همین جهت عقب گرد میکنید، به تندی رو برمی گردانید و از حرکات زاویه دار دست استفاده میکنید.

تا آن‌ها ناگزیر شوند به عقب گام بردارند.

یا احتمال دارد ناخودآگاه ابرو درهم بکشید و عصبانی به نظر آیید، تا دیگران محتاطانه با شما رفتار و خود به خود از شما دوری کنند.

از سمت دیگر چنانچه احساس کنید که بیشتر از حد معمول از کسی دور هستید، شاید در این وضعیت نیز حس خوبی نداشته باشید.

چنانچه دوستی، نشستن بر روی یک صندلی که در آن سوی اتاق قرار دارد را ترجیح دهد یا نامزدتان در آن سوی دیگر کاناپه بنشیند، چه بسا حس ناراحتی و طرد شدن بکنید.

حریم شخصی زبان بدن در آقایان و زن هامتفاوت است.

آنگاه بطور غیر ارادی می‌کوشید این فاصله را از میان بردارید، جهت خود را تغییر می‌دهید، به جلو خم می‌شوید، یا دستتان را برای از میان بردن این فاصله بلند میکنید. از دید زبان بدن، ما اوقات زیادی از زندگیمان را صرف چرخیدن به دور دیگران می‌کنیم: بسمت پیش رو و جلو حرکت می‌کنیم، آهسته و با دقت عقب می‌رویم یا به سویی می‌چرخیم.

همه برای آنکه میان خود و دیگران آن فاصله‌ی واجب و ضروری را ایجاد کنیم.

تنها زمانی می‌توانیم به آن اعتدال بین نزدیکی و دوری برسیم که آرامش داشته باشیم و به تعامل مناسب فرد با شخص بیندیشیم.