زوال عقل و از دست دادن مشاعر (دمانس)

بیماری دمانس (زوال عقل)— درمان خانگی

ایجاد یک فضای امن و راحت و انجام کارهای روزانه تا حد ممکن آسان و به آرامی صورت بگیرد. افرادی که بیماری دمانس هنوز در آنها پیشرفت نکرده است، حتی می توانند برای روزهای آتی شان نیز برنامه ریزی کنند.

توصیه های پزشکی برای پرستاران و مراقبان

همکاری با تیم حرفه ای از پزشکان به منظور:

• حتما از امنیت منزل اطمینان حاصل کنید.
• حتما از خوب غذا خوردن فرد بیمار اطمینان حاصل کنید.
• به بیمار کمک کنید تا راحت تر بتواند با مشکلات روده و کنترل مثانه کنار بیاید.
• به بیمار در رانندگی کردن و امور منزل کمک کنید.
• تیم پزشکی میتوانند به شما در اصلاح بروز رفتارهای نابهنجار ناشی از بیماری کمک کنند.
• به فرد بیمار کمک کنید تا از توانایی های باقی مانده اش به خوبی استفاده کند و در نیمه راه درمان هرگز ناامید نشود. به او کمک کنید تا همواره استقلال خودش را حفظ کند.
• به بیمار کمک کنید تا کمتر دچار اختلال حواس شود.
• درک تغییر در رفتار بیمار
• جلوگیری از بروز احساس آشفتگی، عذاب وجدان و سردرگمی در بیمار

همواره به خاطر داشته باشید که فرد بیمار به حمایت عاطفی دوستان و نزدیکان خود بیش از همه چیز نیاز دارد.

البته باید بدین نکته اشاره کرد، در مواقعی که بیماری غیرقابل درمان بوده و راهی برای بهبود بیمار وجود ندارد، حتی پرستار نیز دیگر نمی تواند بیمار را از نظر روحی، عاطفی و فکری حمایت کند و دیگر کاری از دست کسی ساخته نیست.

البته استخدام پرستار هم مشکلات خود را دارد و خانواده فرد بیمار باید مسائل مالی را نیز در نظر بگیرد.

روش های درمان

پزشکان معمولا برای درمان بیماری دمانس، دارو تجویز می کنند، برای مثال:

• بازدارنده كولين استراز (آنزيمي كه كولين را هيدروليز مي كند) مانند: دونپزیل، گالانتامین و ریواستیگمین. البته باید توجه داشت که این داروها برای درمان بیماری آلزایمر تجویز می شوند، اما در برخی موارد برای درمان بیماری دمانس از نوع عروقی نیز مورد استفاده قرار می گیرند و هنوز هم مدت زمان اثربخشی داروها برای بیماری معلوم نیست. اثرات جانبی مصرف دارو عبارتند از: بی خوابی، اسهال، حالت تهوع و کاهش وزن.
• ممانتین: از این دارو برای درمان بیماری آلزایمر استفاده میشود، البته برای درمان افرادی که به نوع خفیف دمانس عروقی مبتلا هستند نیز استفاده می گردد. از اثرات آن می توان به اصلاح رفتار های نابهنجار بیمار و تغییر خلق و خوی بیمار اشاره کرد. البته بسیاری از این رفتارهای نادرست بدون مصرف دارو و جلسات روانشناختی برطرف می شوند.
• داروى ضد روان پريشي مانند: زیپرکسا، ریسپریدون، داروهای ضد افسردگی بویژه بازدارنده های باز جذب سروتونین و داروهایی که از بروز سکته قلبی جلوگیری می کنند. البته برای افرادی که به بیماری دمانس از نوع عروقی مبتلا هستند، داروهایی برای کاهش کلسترول و فشار خون تجویز می شود. مصرف این داروها شرایط کنونی بیمار تغییر نمی دهد، بلکه از بروز بیماری های قلبی و آسیب های مغزی در آینده جلوگیری می کنند.
• از قرص های گینکو بیلوبا برای تقویت حافظه و جلوگیری از پیشرفت بیماری دمانس استفاده می شود.

البته نباید تاثیر داروهای غیر استروئیدی، ضد التهاب و ضد افسردگی را در درمان بیماری نادیه گرفت.

گاهی اوقات برنامه های سازمان سافته ای برای فرد بیمار فراهم می شود که در طی آن بیمار آموزش می بیند که بر روی موضوعات مختلف تمرکز کرده و به گونه ای خلاقانه به آنها فکر کند.

گاهی اوقات نیز بیمار کلماتی بیان می کند یا صحبت هایی می کند که اصلا معنایی ندارند و پرستار بیمار نیز در جواب یا با او مخالفت می کند یا ادامه صحبت را می دهد که این کار هم برای بیمار و هم برای اطرافیان گیج کننده است. در این مرحله به پرستار اموزش داده می شود که با فرد بیمار همدلی کند. این کار به بیمار آرامش و اطمینان می دهد؛ یعنی اینکه کسی به فکر اوست و به او توجه می کند.

در مرحله آخر پزشک  بر روی توانایی فردی شخص بیمار تمرکز می کند تا او بتواند استقلال خودش را بدست آورد و در فعالیت های اجتماعی حضور پیدا کند.

به یاد داشته باشید که محبت و حمایت خانواده می تواند معجزه ای کند که با بهره گیری از پیشرفته ترین وسایل نیز نمی توان آن تاثیرات را بدست آورد.  😛

منبع:

www.webmd.com

[divider]

کلینیک فوق تخصصی مغز و اعصاب و روان آلومینا