حمایت از کودکان سرپرست خانواده

در حالت عادی زمانی که کودک مریض می شود و نیاز به مراقبت دارد، والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ از کودک مراقبت می کنند. اما در بعضی خانواده ها این الگو معکوس است و کودکانی در سنین حدودا 8 تا 10 سال مسئول مراقبت از بزرگسالانی هستند که با آنها زندگی می کنند.

این کودکان گاهی لازم است خرید کنند، غذا بپزند و خانه را تمیز کنند و به دلیل تامین نیازهای خانواده قادر به مراقبت از خود نیستند.

این کودکان همزمان باید به مدرسه بروند، تکالیف خود را انجام دهند و تلاش کنند، اما معمولا موفق نمی شوند و توانایی شرکت در فعالیت هایی مانند ورزش و برقراری روابط دوستی را ندارند.

کانی که یک پرستار در بوکاراتون فلوریداست، چالش هایی را که این کودکان با آن ها روبه رو هستند را به خوبی می شناسد. وقتی کانی 11 ساله بود پدر و مادر وی از هم جدا شدند و او از آن پس با پدر برزگ و مادربزرگش در نیوجرسی زندگی کرد. او با پدربزرگ خود خیلی راحت بود و به او کمک می کرد.

او می گوید: من در اتاق نشیمن می خوابیدم تا به پدربزرگم نزدیک باشم و اگر چیزی لازم دارد به او برسانم. یک شب که به اتاق خواب او رفتم تا داروهایش را بدهم متوجه شدم به خاطر بیماری قلبی فوت کرده است.

هیچ سیستم پشتیبانی وجود نداشت که از کانی محافظت کند. او در سن 13 سالگی با شکست های عاطفی روبه رو شده بود. کانی معتقد است این شکست ها باعث شد پس از آن تصمیم گیری های اشتباهی داشته باشد، از جمله او سه ازدواج ناموفق داشت. تنها انتخاب درستی که در این مدت انجام داد رفتن به مدرسه پرستاری بود. سپس در پرستاری قلب پیشرفت کرد و به مدیریت مراقبت های بهداشتی رسید و سپس مدرک دکتری گرفت.

پس از شکست در ازدواج سوم، او توانست از طریق مشاوره تعادل عاطفی خود را به دست آورد. بعد از آن با مردی ازدواج کرد که از لحاظ روحی و عاطفی بسیار مشابه بودند و با تشویق شوهرش شروع به اقداماتی برای کمک به کودکانی کرد که دارای موقعیتی مشابه کودکی خودش بودند و از این طریق سعی کرد از برخی پیامدهایی که خودش تجربه کرده پیشگیری کند.

در سال 2006 به مراقبت و کمک از جوانانی پرداخت که به افراد معلول یا مسن در خانواده خود کمک می کردند. با کمک های مالی سازمانی و خصوصی به شناسایی کودکانی پرداخت که نیاز به کمک و مراقبت دارند.

حدود 1.4 میلیون کودک امریکایی در سنین بین 8 تا 18 سال از والدین و پدربزرگ و مادربزرگ خود یا خواهر و برادرشان به خاطر بیماری یا معلولیت مراقبت می کنند، اما این مسئله یک مشکل پنهان باقی می ماند. والدین اغلب خجالت می کشند که میزان وابستگی خود به کودکشان را بیان کنند و کودکان مراقبت کننده نیز می ترسند که از والدین خود دور شوند.

بسیاری از این کودکان در خانواده های کم درآمد و اغلب خانواده تک والد هستند. آنها اغلب در مدرسه دچار مشکل می شوند و از کم خوابی، افسردگی و اضطراب رنج می برند. محققان می گویند 58 درصد از این کودکان بیش از حد نگران تمرکز بر روی تکالیف مدرسه خود هستند و در عین حال تعداد کمی از آنها در مورد مشکلات خود با معلم خود صحبت می کنند. طی یک تحقیق دیگر در سال 2006 محققان دریافتند که 22 درصد دانش آموزان در دبیرستان ترک تحصیل می کنند تا به مراقبت از والدین خود بپردازند.

دکتر کانی در پروژه خود در 8 مدرسه راهنمایی و 9 دبیرستان در فلوریدا در کلاس ها موضوعاتی مانند مقابله با اضطراب و عصبانیت و مدیریت مشکلات مالی را ارائه می دهد.

مسئولان در مدارس می دانند که علت عملکرد تحصیلی ضعیف کودکان و تکالیف ناقص آنها مربوط به مسئولیت های آنها در خانه است. کانی در پروژه خود معلم های خصوصی و برنامه های آموزشی را در خانه برای این کودکان ارائه داد. حتی برای آنها کامپیوتر و تجهیزات کمک آموزشی ارائه داد. پس از اینکه 4 خانه در اثر آشپزی کودکان در آتش سوخت، این پروژه به خانواده ها تجهیزاتی مانند کپسول آتش نشانی و آرام پز داد.

شاید مهم ترین مطلبی که این کودکان در این پروژه یاد گرفتند این است که آنها تنها نیستند و افرادی برای کمک همیشه وجود دارند. این کودکان احساس ارزش بیشتری داشتند.

منبع:

http://well.blogs.nytimes.com/2016/05/23/supporting-children-who-serve-as-caregivers/?_r=2

نگارنده: سمیه محمدی

• مریم عبداللهی 
• روانشناس و نوروتراپیست

برای کسب نوبت ویزیت با ایشان در شعب تهران و کرج اینجا را کلیک کنید

گروه پزشکان جایروس