گاهی ارتباط چشمی می تواند موثر باشد یا خیر؟

با توجه به این ایده که گاهی داشتن ارتباط چشمی می تواند یک راه موثر در ارتباط با دیگران باشد وترغیب دیگران وتغییر ذهنیت آنها است باشد اما یک مطالعه جدید نشان داده است که

همیشه این حالت نمی تواند موثر واقع شود.

این یافته ها ی تحقیق در مجله اخیر علوم روانشناسی منتشر شده است توسط دستیار استاد در دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا مورد بررسی قرار گرفته وعنوان شده که حتی ارتباط

چشمی نیز می تواند در افزایش مقاومت در فرد تاثیر داشته باشد.

محققان دریافتند که حتی گاهی ارتباط چشمی در بعضی شرایط  منجر به ترس ورعب در فرد مقابل میشود مانند زمانی که مادر در جمعی می خواهد به فرزندش تذکری دهد ونیاز است

که از نگاه استفاده کند ویا در هنگام یک سخنرانی ،فرد با نگاهش شنوندگان را به تایید صحبت هایش ترغیب می کند.

نتایج نشان داد که حفظ ارتباط چشمی از روی عمد کمتر باعث تغییر نگرش در فرد میشود البته باید در نظر داشت که شرایط هم بی علت نیست و در بعضی ونوع نگاه نیز می تواند

موثر واقع شود.

این تیم در حال حاضربر روی محتوای بیولوژیکی تماس با چشم برای پیدا کردن ارتباط آن با هورمون استرس، فعالیت مغز و ضربان قلب در زمینه های مختلف فعالیت می کنند.

پروفسور چن می گوید:

تماس با چشم آنقدر ابتدایی است که ما فکر می کنیم  احتمالا  با یک مجموعه کامل از تغییرات فیزیولوژیکی ناخودآگاه در ارتباط است .

در پایان این تحقیق به این نتیجه رسیدند که افراد افسرده و غمگین ازبرقراری تماس چشمی اجتناب می کنند.

منبع:

http://www.medicalnewstoday.com/articles/266941.php