با دانش اموزان بیش فعال چه باید کرد؟

تکالیفی برای والدین و دانش اموزان با اختلال بیش فعالی / نقص توجه

دانش آموز بیش فعال

این روز ها که مدارس باز شده است ممکن است خانواده های کودکان با اختلال بیش فعالی با مشکل مواجه شوند در این خصوص آموزش هایی را برای والدین و راحتی خود دانش آموزان ارائه خواهیم داد تا حس موفقیت بیشتری را در خود احساس کنند و بتوانند در مدرسه عملکرد بهتری داشته باشند:

مرحله (1): دادن تکالیف لازم توسط معلم در مدرسه قبل از پایان ساعت درسی و با تن صدای بلند گفته شود و مطمئن شود تا فرد یادداشت کرده است  و یا با والدین تماس بگیرند و تکالیف را  به والدین توضیح دهند یا خود والدین بعد از مدرسه با معلم تماس بگیرد ویا به صورت صوتی تکالیف را برای دانش اموز بیش فعال ضبط کند.

مرحله 2: تنظیم معمول صفحه اصلی
تنظیم یک زمان خاص ( در بحث با فرزند خود ) برای انجام مشق شب  . برای توسعه عادت مشق شب  واین کار برای حفظ برنامه مهم است تا  دانش آموز بیش فعال با این نوع برنامه هر روز سازگار شود وبرای این کار می توانید از تایمر نیز استفاده کنید تا شروع یا اتمام زمان انجام تکالیف و یا استراحت را به او یاد آوری کند .

 مطالعات نشان می دهد که شروع مشق شب در یک ساعت پس از رسیدن به خانه از مدرسه / فعالیت های بعد از مدرسه کمک می کند تا بچه ها موفق شوند  وبرای انجام تکالیف در منزل بهتر است در یک محل ساکت با نور پردازی خوب باشد وحتما از یک میان وعده هم استفاده کنند.باید سعی کنند تا از انواع وسیله هایی که باعث حواسپرتی میشود جلوگیری کنند.

مرحله (3): مربی کودک خود باشید

بعد از اینکه کودک از مدرسه به منزل آمد تکالیف او را بررسی کنید و به قسمتهای کوچک تر تقسیم کنید تا باعث خستگی در وی نشود به عنوان مثال به ازای هر 45 دقیقه 15 دقیقه استراحت کنند و یا به ازای یک درس راحت یک درس مهم وسخت بخواند یا هنگام نوشتن کلمات کلیدی ومهم را  برجسته سازی کنید تا توجه او را جلب کند ویا با هجی کردن وبخش کردن، باعث افزایش توجه در آنها شوید.

مرحله (4): بعد از اتمام کار وتکالیف توسط فرزندان بیش فعال /نقص توجه ، با ستایش کلامی آنها را تقویت کنید تا وی متوجه شود که شما تلاش سخت وی را تحسین می کنید ، تا انگیزه بیشتری برای انجام تکالیف در روز های آتی داشته باشد.


قسمت دوم

تعریف بیش فعالی

به حالتی اطلاق میشود که کودک به نحو افراطی و بیشتر از حد معمول فعال و پر جنب و جوش باشد و این تحرکات زیاد اطرافیان او را گرفتار مشکل میکند به دلیل بی دقتی امکان دارد در انجام تکالیف مدرسه و امورات محوله دیگر اشتباهات زیادی را مرتکب شوند.

این مشکل در تعدادی از کودکان پیش دبستانی یا دوره ابتدایی دیده شده است همراهی و جلب توجه آن‌ها سخت است، تقریباً بین سه تا پنج درصد از اطفال گرفتار به این مشکل می‌باشند.

البته این مشکل به عنوان عدم توانایی در فراگیری شمرده نمی‌شود بلکه بنوعی بی دقتی و حواس پرتی در یاد گیری محسوب میشود.

نداشتن آرام و قرار و تمرکز، پر جنب و جوش بودن و به قول معروف از دیوار راست بالا رفتن از جمله مشخصه‌های یک دانش آموز بیش فعال است.

دانش آموزی که ناخواسته با داشتن این مشکل، از فعالیت بیشتر از حدی بهره مند است بیشتر از سوی سایرین به خاص خانواده و معلم خود سرزنش و تحقیر میشود و از سمت دیگر با بازیگوشی و شیطنت بسیار همه را عاصی میکند در این بین بااهمیت‌ترین عاملی که می‌تواند یاری دهنده دانش آموزان بیش فعال باشد، اطلاع رسانی درست و مداخله بموقع یاری نمایید. این نقیصه است؛ مشکلی که چنانچه به دفع آن دقت نشود، صدمه جبران ناپذیری بر دانش آموز بیش فعال وارد خواهد کرد.

کودکان بیش فعال در روزگار کنونی بخش زیادی از مادران و پدران از شیطنت خیلی زیاد کودکانشان نارضایتی دارند.

آن‌ها اظهار می‌‌دارند که فرزندشان مرتب در حال حرکت و فعالیت است و نوعی حالت بی قراری و ناآرامی در او مشاهده می‌‌کنند.

بعضی از این پدر و مادر از فقدان تمرکز حواس و کاستی درسی کودک نیز حرف می‌زنند.

آن‌ها دلیل این فعالیت بیشتر از حد معمول را نمی‌‌دانند و مرتب فرزندشان را مورد سرزنش قرار میدهند.

این کودکان بعضاً مورد انتقاد و تنبیه خیلی زیاد قرار می‌‌گیرند.

تشخیص این مشکل در سالهای زیر ۵ سال قدری دشوار است زیرا امکان دارد با رفتارهای طبیعی و شیطنت ‌آمیز کودکان اشتباه گرفته شود.

این مشکل با فعالیت بیشتر از حد معمول، خرابکاری و آزار رساندن همگام است.

بیش ‌فعالی کودکان کودکان بیش ‌فعال – همانگونه که از این عنوان برمی ‌آید- بسیار پرتحرک اند و نمی‌‌توانند یک جا آرام بنشینند.

آن‌ها مازاد و اضافه بر ناآرامی خیلی زیاد، نوعی اضطرار و اجبار برای خرابکاری نیز دارند.

آنها اشیا را می‌شکنند یا پرتاب میکنند.

هم چنین کنجکاوی بسیار از خود نشان میدهند و نه فقط اسباب بازی‌هایشان را خراب میکنند، بلکه اشیاء و لوازم خانه را نیز دستکاری و خراب میکنند.

امورات پرخطر را دوست دارند و ابداً احساس خطر نمی‌‌کنند.

بنابراین رفتارهایی بی ‌مهابا از اونها سرمی ‌زند.

بعضی از افراد بزرگسال آن‌ها را افرادی بی ‌باک و شجاع تصور می‌‌کنند؛ درحالیکه این رفتارهای بی مهابا نشانگر این واقعیت است که احساس خطر حقیقی، که یک احساس عادی است و بایستی در اطفال وجود داشته باشد در این کودکان وجود ندارد.

بازی‌های پرخطر، از جمله بازی با کبریت و علاقه به وسایلی چون کارد و چاقو نشانه‌های دیگری از گرایش‌ها و رفتارهای غیرطبیعی این بچه هاست.

کودک بیش ‌فعال احساس خطر نمی‌کند کودکان بیش ‌فعال در زمینه کارها و اشیایی که بطور طبیعی می‌بایست در برابر آن‌ها احساس خطر کنند، خطری احساس نمی‌کنند؛ و اختلالات سلوک در این کودکان بعضاً دیده می‌شود؛ به عنوان مثال برخی از آن‌ها رفتارهای پرخاشگرانه دارند یا برای صدمه زدن به دیگران آنها را تهدید میکنند.

محتمل است به حیوانات نیز صدمه بزنند.

برخی دیگر در اعمالی چون سرقت و تقلب و بطور کلی فعالیتهایی که تخلف از قوانین و مقررات محسوب میشود شرکت میکنند.

گرایش به امورات خلاف و پرخطر این کودکان آچار پیچ گوشتی را درون پریز برق می‌کنند؛ اشیاء و وسایلی را که متعلق به خودشان نیست برمی‌دارند؛ گرایش بسیاری به سیگار کشیدن دارند (ته ‌سیگارها را برمی ‌دارند و علاقه به کشیدن آن‌ها دارند) و هم چنین گرایش به دروغگویی در آن‌ها بسیار بالاست و بیشتر دروغ می‌‌گویند.

بعلاوه آنها گرایش به ارتباط با کودکان و نوجوانان بزرگ‌تر از خود دارند.

بیشتر دوستانی بزرگ‌تر از خود گزینش و انتخاب می‌‌کنند و از مصاحبت با نوجوانان لذت می‌‌برند.

بسیار مایلند در صحبت‌ها و فعالیت‌های آنها شرکت کنند.

هم چنین گرایش به امورات خلاف از جمله دزدی در آن‌ها خیلی است.

به ‌نظر می‌رسد این کودکان زودتر از میزان رایج چشم و گوششان باز می‌‌شود و به کنجکاوی‌های خیلی زیاد دچار میشوند.

از نظر اجتماعی، کودکان بیش ‌فعال اثر مثبتی بر دیگران نمی‌‌گذارند و مرتب مورد انتقاد قرار می‌‌گیرند.

آن‌ها به ‌دلیل دقت پایین، بیشتر گرفتار اشتباه می‌‌شوند و انتقاد بقیه را نسبت به خود برمی‌انگیزانند.

این کودکان به جزئیات مسائل دقتی ندارند.

ولو در بازی‌ها نیز با دشواری رو به ‌رو می‌‌شوند و در رابطه خود با بچه ‌های دیگر مشکل پیدا می‌‌کنند.

بیشتر از قوانین پیروی انجام نمی‌دهند و از عهده تکالیف مدرسه و دیگر کارها و وظایف برنمی‌آیند.

کارکرد اجتماعی و تحصیلی کودک کاهش می‌‌یابد از نظر اجتماعی، کودکان بیش ‌فعال اثر مثبتی بر دیگران نمی‌‌گذارند و مرتب مورد انتقاد قرار می‌‌گیرند.

آن‌ها به ‌دلیل دقت پایین، بیشتر گرفتار اشتباه می‌‌شوند و انتقاد بقیه را نسبت به خود برمی‌انگیزانند.

این کودکان به جزئیات مسائل دقتی ندارند.

ولو در بازی‌ها نیز با دشواری رو به ‌رو می‌‌شوند و در رابطه خود با بچه ‌های دیگر مشکل پیدا می‌‌کنند.

بیشتر از قوانین پیروی انجام نمی‌دهند و از عهده تکالیف مدرسه و دیگر کارها و وظایف برنمی‌آیند.

آنها از گرفتار شدن با تکالیفی که مستلزم سعی ذهنی یکسره است، می‌پرهیزند.

بیشتر، لوازم خود را گم میکنند و گرفتار فراموشکاری‌اند.

به ‌طور افراطی حرف می‌‌زنند و قبل از تمام شدن پرسش‌ها، جواب می‌دهند.

درانتظار نوبت ماندن برایشان سخت است و بسیاری اوقات مزاحم کار دیگران می‌‌شوند.

مغز کودکان بیش فعال دیرتر کامل میشود پژوهشگران به دلیل ظهور بیش فعالی در اطفال بیش فعال مبتلا به نشانگان ADS پی بردند.

پژوهشگران انستیتو ملی سلامت، دریافتند مغز کودکان بیش فعال دیرتر از کودکان عادی و نرمال رشد میکند و کامل میشود. پژوهشگران با یاری تکنیک‌های پیشرفته آنالیز مغز ۴۴۶ کودک مبتلا به ADS و تندرست و سالم را مورد وارسی قرار دادند.به ویژه درلایه‌های خارجی بخش جلویی مغز اطفال گرفتار به ADS یا بیش فعالی و تمرکز نداشتن رویه تکاملی کند است و حتی این قسمت خاص از مغز این کودکان پس از ۵ سال به مسیر تکاملی می‌رسد.

هم چنین، بخش جلویی مغز و در منطقه پیشانی هنگام حل مسئله و هدایت تمرکز فعالیت خیلی زیادی دارد.

نشانه‌های رفتاری

کانون روانپزشکی آمریکا ۱۴ ویژگی را بعنوان نشانه‌های اختلال بیش فعالی برشمرده است.

دست کم باید هشت مورد از این ویژگی‌ها به مدت دست کم ۶ ماه در طفل مشاهده شود تا بطور قطعی وجود اختلال مذکور مورد تأیید قرار گیرد.

۱ وول خوردن در سرجا و در بیشتر موارد بازی با دست و پا

دو بی تابی کردن و بی قراری در رویایی با محرک‌های بیرونی

چهار پاسخگویی به سؤالات، پیش از کامل شدن آن‌ها

پنج فقدان ملاحظه نوبت در جریان بازی، یا موقعیت‌های گروهی

شش به انتها و پایان نرساندن امورات خواسته شده و پیروی نکردن از دستورالعمل

۷ توجه نکردن به درست انجام دادن تکالیف و بازی

۸ ناتمام رها کردن یک فعالیت و پرداختن به فعالیت دیگر

۹ نداشتن آرامش هنگام بازی بایست گفت اوقات

۱۰ صحبت کردن بیشتر از حد معمول

۱۱ قطع صحبت یا فعالیت دیگران در بیشتر موارد

دوازده گوش نکردن به صحبت‌های دیگران

۱۳ گم کردن لوازم و ملزومات مورد کاربرد در مدرسه

۱۴ پرداختن به امور فیزیکی پرخطر بدون در نظر داشتن عواقب آن

دلایل عمده ایجاد اختلال بیش فعالی و نقص توجه

دلایل ایجاد اختلال بیش فعالی و اندک دقتی هنوز بطور قطعی مشخص نشده است ولی عوامل ژنتیک، عوامل عصب شناختی و عصبی شیمیایی، سم‌های محیطی، عوامل مرتبط به تغذیه، عوامل روانشناختی (تعامل طبیعت تربیت) و نوع رفتار پدر و مادر از جمله علت‌های محتمل این مشکل است.

شیوه‌های درمان

گرچه هم اکنون مداوای صددرصد و قطعی برای این مشکل مذکور مشخص نشده ولی می‌توان با رجوع به تیم‌های روانپزشکان و روانشناسان که با سود مندی از روشهای دارودرمانی، رفتاردرمانی و اصلاح شناختی رفتاری به بهتر شدن رفتارهای اجتماعی، تحصیلی و روابط فامیلی کودک و نوجوان می‌پردازند کمک شایان دقتی به ارتقای مهارت‌های زندگی آنها کرد.

برای مداوای این مشکل اولیا و معلمان باید درباره چگونگی رفتار با این دسته از دانش آموزان اطلاعات لازم داشته باشند.

ضمن اینکه احتمال دارد کودک تحت دارو درمانی یا روان درمانی قرار گیرد.

معلمان بایست با شناسایی بموقع دانش آموزان بیش فعال آنها را به مشاوران مدرسه‌ها یا هسته‌های مشاوره ارجاع دهند تا تحت مداوا قرار گیرند.

چنانچه بیش فعالی در سن و سال بیشتر مداوا نشود احتمال دارد فعالیت بیشتر از اندازه فرد کاسته شود. ولی نقص تمرکز هم چنان تداوم داشته باشد.

دانش آموزان بیش فعال به دلیل نداشتن دقت واجب و ضروری گرفتار افت تحصیلی می‌شوند معلمان بایست با این دانش آموزان مهربان و صبور باشند، آنها را به رسمیت بشناسند، در فعالیت‌های مشارکتی آنهارا نیز شرکت دهند و برای انتقال مطالب درسی از وسائل کمک آموزشی و بازی بهره ببرند.

ارائه تکالیف کم‌تر به دانش آموزان بیش فعال لازم می‌باشد و توضیح مطالب درسی به آنها باید شفاف‌تر و گام به گام ارائه شود ضمن اینکه تعامل اولیای دانش آموزان بیش فعال با مدرسه به پیشرفت تحصیلی آن‌ها یاری می‌کند.

خانواده دانش آموز بیش فعال بایست با او با مهربانی رفتار کنند و از سنجش و سرزنش کردن کودک خود بطور جدی ممانعت نمایند و با رجوع به مشاور یا دکتر متخصص در صورت لزوم راه حل شایسته‌ای برای مداوای این اختلال به کار بگیرند.

انجام فعالیتهای ورزشی علی الخصوص شنا، دوچرخه سواری و دویدن برای دانش آموزان بیش فعال بسیار مؤثر می‌باشد و خوردن غذاهای محتوی امگا۳ برای این اشخاص خیلی بافایده است. همچنین آن‌ها باید از میل کردن مواد غذایی شیرین بجز عسل ممانعت نمایند مواد تند و ترش تحریک پذیری دانش آموزان بیش فعال را افزایش میدهد بنابراین مصرف این مواد نیز باید کاسته شود..

ضمن اینکه مواد حاوی رنگ تصنعی برای این اشخاص زیانبار است.

بررسیها نشان می‌دهد نور مهتابی برای اطفال بیش فعال زیانبار است.

بنابراین پسندیده‌تر است برای حفظ سلامت این کودکان از مهتابی برای روشنایی خانه استفاده نشود.

پدر و مادر دانش آموز بیش فعال، نباید از داشتن چنین فرزندی نگران باشند و به تنبیه و تحقیر اقدام کنند بلکه با همکاری با مربیان مدرسه و بکارگیری توانمندی مشاوران، آگاهی خود را نسبت به این مشکل بالاتر ببرند. و به شیوه علمی برای علاج آن اقدام کنند.

1. پدر و مادر چه نقشی در معالجه دارند

نخست بایست مطمئن باشیم که فرزندمان واقعاً نشانه ‌های این مشکل را دارد؛ بعلاوه تشخیص نهایی توسط متخصص و طبیبان مجرب انجام می‌پذیرد.

گاهی اولیایی که افرادی بسیار مضطرب و نگران هستند، احتمال دارد جنب و جوش‌های طبیعی فرزند را دلیلی بر بیش ‌فعالی بدانند.

از اینرو در قدم اول بایستی در مورد تشخیص مطمئن باشیم و به فرزندمان برچسب‌های اشتباه نزنیم.

دو. انرژی مازاد و اضافه این کودکان باید از مسیر فعالیت‌های مثبت، از جمله ورزش کردن، استفاده شود.

پسندیده‌تر است آن‌ها را برای بازی به زمین‌های بزرگ برد و اجازه داد که به فعالیت‌های لذتبخش بپردازند.

یا اینکه هر روزه برای پیاده روی آن‌ها را از خانه خارج کرد.

در خانه نیز بایستی مسئولیت‌هایی که از نظر بدنی قدری کودکان را خسته میکند به آن‌ها بسپاریم تا به این وسیله انرژی بیشتر از اندازه آنها گرفته شود.

البته خوبست. گاهی به منظور انجام این مسئولیت‌ها جوایزی هم در نگاه بگیریم.

۳. به خاطر داشته باشیم این اطفال را بهیچوجه کتک نزنیم؛ زیرا رفتارهای انتقام ‌جویانه از اونها سر خواهد زد.

خوبتر است آنها مؤدبانه و با محبت صحبت کنیم.

البته در مواجه با دیگر کودکان نیز داشتن رفتاری مهرآمیز و عاری از خشونت ضروری است.

چهار. گروهی از موادغذایی – از جمله کاکائو، فلفل، شیزینی‌های مغازه، غذا‌های تند وتیز، خوردنی هایی با انرژی بالا، شکلات، قهوه، نسکافه، نوشابه‌های رنگی و تنقلات – سبب برانگیختن ‌پذیری می‌شوند و نیاز است حتی الامکان از دادن آن‌ها به کودکان اجتناب شود.

پنج. خواب شبانگاهی این کودکان موضوع با اهمیتی است؛ آن‌ها بایست شب‌ها زودتر به رختخواب بروند.

پسندیده‌تر است پدر و مادر برنامه خانواده را بگونه‌ای مناسب تنظیم کنند و به هر طریق ممکن به طفل بفهمانند این یکی از قوانین خانواده اوست که شب‌ها تا دیروقت بیدار نماند.

در همین زمینه توصیه میشود کودک از وسایلی چون بازیهای کامپیوتر و تلویزیون فیلم‌های خشن و ترسناک به صورت افراطی استفاده نکند.

شش. چنانچه کودک بیش ‌فعال از نظر توجه و تمرکز بسیار مشکل داشته باشد و رفتارهای او سبب اذیت و آزار زیاد شود، خوبتر است روان دکتر متخصص کودک و نوجوان مشاوره شود تا به صلاحدید او کودک میزانی داروی اختصاصی این مشکل را مصرف کند.

۷. متخصصان توصیه میکنند پسندیده‌تر است این اشخاص را افزونتر ترغیب به کار‌های گروهی و عملی ترغیب نمود و سعی کنند کودکان یا نوجوانان خود را به طرف کار‌های که بیشتر تمرکز و دقت واجب و ضروری دارد سوق دهند.

ورزش کردن و انجام امورات مختلف در خانه و یا در نزد دوست و یا فامیلی که انرژی او را به امورات مثبت بکشاند بهترین کمک و یاری به اینگونه اطفال است.

۸. هرگز نباید اجازه بدهیم کودک و یا نوجوان ما به دیگران صدمه رساند و بعد ما آن را توجیه کنیم که او بچه است و نمی‌فهمد.

چه بهتر است که ما با شناسایی اینگونه اطفال در اول برای علاج آنها اقدام کنیم، در قیر این صورت باید منتظرعواقب شدیدتری باشند.

فکر میکنم چنانچه به این پاراگراف دقت کنید به جوابتون برسید … اختلال تمرکز در این اطفال در فعالیتهایی که فعالیت دائم و جدی مغزی را واجب و ضروری دارد مشهودتر است.

آن‌ها امکان دارد در نگاه کردن به تلویزیون، بازی با کامپیوتر و فعالیتهای فرحبخش با اطفال دیگر تفاوتی نداشته باشند ولی در فعالیتهایی که فعالیت یکسره مغزی و تمرکز واجب و ضروری دارد (انجام تکالیف درسی) تفاوت آن‌ها با اطفال دیگر نمایان میشود.

بنظر میرسد مغز آن‌ها اطلاعات محیطی را بیشتر از اندازه واجب و ضروری می‌گیرد، یعنی در برگزیدن پرداختن به اطلاعات لازم و بی دقتی و حذف اطلاعات بیهوده کاستی دارند.

ملاحظه قوانین خانه و مدرسه برای آنها دشوار است و برای پیروی از قوانین توجه بیشتری واجب و ضروری دارند.

در انجام تکالیف مدرسه، تمرکز روی درس، ملاحظه قوانین مدرسه و داشتن رابطه‌های گروهی اجتماعی مناسب با همکلاسی‌ها مشکل دارند.

به منظور نیل به اهداف درازمدت برنامه ریزی انجام نمی‌دهند.

درمان: درمان هایی که برای اطفال ADHD به کار میرود می‌تواند به چهار دسته تقسیم گردد: آموزش پدر و مادر آموزش آموزگاران بکارگیری کلاسهای ویژه درمان دارویی و درمان‌های روان شناختی توسط دکتر متخصص آموزش پدر و مادر و معلمین قسمت مهمی از درمان را تشکیل می‌دهد و شامل دو بخش است؛ آموزش برای شناخت بیماری توسط دکتر متخصص آموزش برای بکارگیری شیوه‌های درمانی پدر و مادر میبایست این اختلال را بعنوان یک نقص نه چندان شدید در فازهای ابتدائی رشد مغز دانسته و به فرزند خود به دید کودکی تنبل، نافرمان، شرور و فضول که چنانچه بخواهد می‌تواند رفتاری طبیعی داشته باشد نگاه نکنند، بلکه او را کودکی اگاه باشند که سعی میکند با درماندگی خود که خارج از کنترلش است، کنار بیاید.

پدر و مادر میبایست روش‌های دیگری برای ترغیب، تحکیم اعتماد بنفس و ایجاد احساس کامیابی در کودکشان بیابند. فعالیت ورزشی، هنری، فنی، اجتماعی می‌تواند مهلت هایی برای نمایان کردن توانائی‌های این کودکان ایجاد نماید. انتظار می‌رود معلمان عزیز مقطع ابتدایی با عنایت به مطالب فوق در جلسات معلم با اولیاء موارد را متذکر شوند. با این عمل می‌توان را بالا ببرید یک تعامل دوطرفه از پیدایش مشکلات بعدی ممانعت نمود.

برای علاج دانستن این نکته لازم است که درمان سریعی برای این مشکل وجود ندارد، می‌بایست اول سعی کنیم این مشکل را در همون مقطعی که هست کنترلش کنیم. که این نکته خیلی پراهمیت است، بعد با استمرار در این امر می‌توانیم به مداوا برسیم:

۱- بچه‌ها کارهایی را انجام میدهند که ما انجام می‌دهیم: پدر و مادر الگوی فرزند خود هستند آنچه آن‌ها انجام میدهند آنها نیز طوطی وار انجام میدهند یادمان باشد برای یاد دادن کاری باید خودمان هم انجام بدهیم نه فقط صحبتش را بکنیم ما بایست از کلمه لطفاً بهره ببریم تا آن‌ها نیز آنرا بیاموزند.

۲- احساساتمان را به آن‌ها نشان بدهیم: احوالمان را در قبال رفتارشان صادقانه بگوئیم زیرا ما آینه رفتار او هستیم می‌بایست در نوع رفتار و گفتارمان دقت کنیم زیرا الگوی رفتاری و کاری او هستیم آن‌ها حتی امورات ما را با عواطف ما ضبط میکنند.

۳- آن‌ها را ترغیب به امورات خوب بکنیم: در قبال پیشرفت و انجام کار خوب ترغیب شوند، ترغیب در قبال کار خوب ولو با جمله‌های مثبت، من به تو افتخار می‌کنم که فرزند من هستی!!!

۴-برقراری ارتباط مستقیم و قوی: با او ارتباط قوی و رو در روی داشته باشیم در مقابلش قرار بگیریم، وقتی ما به فرزندمان نزدیک می‌شویم و از دریچه قدرت (بلند قدی، قوی بودن و …) استفاده نکنیم، بنشینیم و با او حرف بزنیم هم قامت و هم کلام احساسی او شویم.

۵- شنونده خوبی برای گفته‌های آن‌ها با شیم: بگذاریم عقایدش را بگوید تا گرفتار نا امیدی نشوند بنوعی آن‌ها بایست انرژی گفتاری خود را تخلیه کنند در این راه باید حوصله و وقت بگذاریم.

۶- به قولهایمان عمل کنیم: سعی کنیم قولهایی بدهیم که از عهده انجام آن‌ها بر بیائیم.

و آن‌ها نیز بیاموزند که به وعدهای خود عمل کنند.

۷- لوازم با ارزش را از دسترس آن‌ها دور کنیم: به خاطر رفتارهایشان که غالباً تکانشی و بی قانون است بایست پیشگویی کنیم و برای فقدان برخورد فیزیکی با لوازم با ارزش و قیمتی آن‌ها را دور از دسترس قرار دهیم تا با این کار جلوی ضرر مادی و رنجش بعدی را بگیریم.

۸- مشخص کردن مرزها: خط کشی‌ها، دایره حرکتی می‌بایست میزان دخالت در امورات فرزندانمان رامشخص کنیم و لزوم انجام آن را بسنجیم و میزان جواب منفی به آن‌ها را پائین بیاوریم تا از پیدایش کشمکش جلو گیری شود.

۹- بی دقتی به فریادهای آنها: خواسته‌های توام با داد و فریاد او را با نه جواب دهید تا متوجه شود با این روش کارش پیش نمی‌رود و باید قوی باشد و از راهش وارد بشود و خواسته هایش را درست و منطقی عنوان کند.

۱۰-خواسته هایمان را آسان و راحت با بچه‌ها مطرح کنیم: خواسته هایمان را مشخص و ساده با اونها در میان بگذاریم و تفکراتشان را در یک گذرگاه مثبت قرار بدهیم و حتی المقدور از به کار بردن جملات منفی پرهیز کنیم.

۱۱- به آن‌ها مهلت و مسئولیت بدهیم: اجازه بدهیم در راه رشد مسئولیت رفتارش را خودش بپذیرد کم‌تر در این زمینه در کارش دخالت کنیم و بخواهیم به حرفهای ما کامل گوش کند او باید تجربه امورات خودش را ببیند تا خودش به نتایجی منطقی برسد.

۱۲- یکبار بگوئید و مهلت اجرا بدهید: انتقاد دائم منطقی نیست و سبب خسته شدن خودتان می‌گردد پس یاد گیری را در قالب بازی به او بیاموزید و اهمیت این بازی را به او گوش زد کنید.

۱۳- برای او اهمیت قائل شوید تا بفهمد فرد با اهمیتی است: با واگذار کردن امورات ساده خانه به وی او را در امور خانه سهیم کنید تا او نقش خود را بعنوان یک فرد اساسی و مهم در خانواده احساس کند سپردن امورات بدون خطر خانه به آن‌ها سبب می‌شود که:

الف) او تبدیل به فردی مسئولیت پذیر گردد ب) اعتماد بنفس در او به وجود آید.

ج) کمک خوبی برای ما میشود.

۱۴- بگذارید از حقش دفاع کند: می‌بایست در زندگی برای او موقعیتهایی را مهیا آوریم که از حقوق خودش دفاع کند و درک کند که جایگاهش و حد و مرز حقش کجاست.

۱۵- امورات پویا ودر حال حرکت به آن‌ها بسپاریم: کارهایی به آن‌ها بسپاریم که دائماً در حرکت باشند (مثل آوردن لوازم، پیغام بردن و …) در موقع کار یا درس به آن‌ها مهلت عوض شدن جا بدهیم و از حرکت آن‌ها خسته نشویم.

۱۶-اجازه انجام بازی با دستانشان را به آن‌ها بدهیم: وقتی زمان گوش کردن به صحبتها یا درس خواندن است اجازه بدهیم با دستان خود کارهایی انجام دهند (مثل بازی با مداد یا خودکار، تا کردن ورق، ضربه زدن به توپ با دست و پا و …) تا انرژی مضاعف آن‌ها همزمان تخلیه شود.

۱۷- لبخند هدیه شما به او باشد: با هر ترفندی که میتوانید با او شوخی کنید (شوخی‌های ساده) تلاش کنید لبخند را به او هدیه کنید که همین کار به ظا هر ساده سبب کاهش تنش‌های روانی و کشمکش‌های درونی وی میشود.

۱۸- رفتارهای درستش را تحکیم کنید: امورات خوبش را بزرگ نمایی کنید و تلاش نمایید به او بیاموزید که همه چیز در سایه آرامش و منطق بدست میآید، رفتار‌های مناسبش را بی پاداش نگذارید تا برای تکرار این رفتار اهرم خوشایندی را حس کند.

۱۹-به او نشان بدهید چه توقع رفتاری از او دارید: وقتی کودکان اگاه باشند که پدر و مادر از آن‌ها چه توقع رفتاری دارند و ما نیز خواسته‌های آن‌ها را درک کنیم.

وقتی آن‌ها پیشگویی عکس العمل ما را در برابر رفتارشان بتوانند حدس بزنند توانایی دارند رفتار خود را گزینش و انتخاب کنند و ما نیز مطمئناً می‌توانیم به آن‌ها اعتماد کنیم.

۲۰- روش رفتارتان را در برابر نامطلوب رفتاری او دگرگون کنید و تنبیه‌های معقول در نگاه بگیرید: در مقابل بچه هایتان از تنبیه هایی بهره جویی کنید که به آن‌ها بیاموزد که در مقابل اعمال و رفتارشان مسئول اند کودکان با تنبیه‌های معقول به خوب زندگی کردن ترغیب می‌شوند این تنبیه‌ها توانایی دارند شامل محدود کردن و کوتاه کردن زمان‌های بیرون بودنشان باشد. از یاد نبرید زمانی از دستشان عصبانی هستید بهیچوجه آن‌ها را تنبیه نکنید.

هر عملی که میشود انجام بدهیم تاکمکی به رشد اعتماد بنفس آنها باشد، اجازه بدهیم امورات شخصی خود را با نظارت نا محسوس ما خودشان انجام دهند و از این کار‌ها لذت ببرند و بفهمند که درحال رشد هستند.


بزرگترین گروه فوق تخصصی پزشکان مغز و اعصاب و متخصصین روانپزشکی در ایران

 

شاید دیگر کمتر کسی اطلاع نداشته باشد که در مجموعه بزرگ پزشکان جایروس بهترین فوق تخصص های مغز و اعصاب و اعصاب و روان و برترین فارغ التحصیلان آمریکا،اسپانیا و آلمان حضور دارند و خدمات مغزواعصاب و روان که در این مجموعه ارائه می شود با کیفیت ترین در تمام ایران است!

کادر درمانی جایروس از لحاظ تخصصی در حیطه های اعصاب، در تمام کشور بی نظیر است


شماره تماس های نوبت گیری سریع

مشاوره های تلفنی و ویزیت آنلاین ویدئویی نیز ارائه می شود.

واحد مغز و اعصاب و روان ☎ 22616377_021

 واحد ویزیت متخصص اختلالات خواب و نوبت انجام تست خواب ☎ 02122648627

واحد مشاوره و روانشناسی  ☎ 22636863_021


درمان بی خوابی در منزل بدون دارو

 

اگر بی خوابی دارید، علاوه بر خدمات حضوری در کلینیک، میتوانید با تهیه دوره جامع درمان بیخوابی که توسط دکتر مصطفی امیری فلوشیپ اختلالات خواب تهیه شده است، بی خوابی تان را بدون دارو و در منزل درمان کنید.

درمان بی خوابی بدون دارو با ۱۱۳ روش علمی و خانگی (برای شروع، اینجا کلیک کنید)


درمان افسردگی بدون دارو آنلاین

اگر دچار افسردگی هستید یا میخواهید احساس شادی و لذت را در زندگی تان تقویت کنید، میتوانید بصورت حضوری توسط متخصصین روانپزشکی یا روانشناسان مجموعه جایروس ویزیت شوید و علاوه بر خدمات حضوری، میتوانید با تهیه دوره آنلاین درمان افسردگی در خانه که توسط مجموعه پزشکان جایروس تهیه شده است، افسردگی تان را در منزل و بدون دارو درمان کنید (برای دیدن ویدئو معرفی دوره، کلیک کنید)

درمان افسردگی در منزل بدون دارو (برای شروع، اینجا کلیک کنید)

2 دیدگاه دربارهٔ «با دانش اموزان بیش فعال چه باید کرد؟»

    1. دپارتمان ارجاع تخصصی و سوالات

      سلام دوست عزیز
      جهت پاسخ دقیق در این خصوص، نیاز به معاینه و ارزیابی بالینی می باشد.
      راهکارهای متعددی در این خصوص وجود دارد که متناسب با شدت اختلال اتخاذ می گردد.
      در صورت تمایل با مرکز شماره یک تهران تماس بگیرید همکاران راهنماییتان می کنند.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *