بچه ی من دزدی می کند

فرزندتان تکالیف مدرسه را به موقع  انجام می‌دهد، در تمیز کردن میز شام کمک می‌کند و حتی آخرهفته‌ها در کارهای خانه نیز کمک می کند. آیا می‌تواند حقیقت داشته باشد که همین کودک دزدی می کند؟

قبل از اینکه واکنشی نشان دهید، بهتر است درمورد دزدی کردن بچه‌‌ها و راه های کمک به اصلاح آن بیشتر بدانید.

 کودکان و نوجوانان چرا دزدی می‌کنند؟

کودکان در  تمامی سنین، از پیش‌دبستانی‌ها گرفته تا نوجوانان، ممکن است به دلایل مختلف دست به دزدی بزنند:

♦     گاهی ‌اوقات بچه‌های خیلی کوچک چیزهایی که دوست دارند برمی‌دارند، بدون اینکه بدانند آن چیزها ارزش پولی دارند و درست نیست که بدون پرداخت پولی، آن را بردارند.

♦   بچه‌ها در سن مدرسه‌، معمولاً می‌دانند که نباید چیزی را بدون پرداخت هزینه آن بردارند اما اینکار را می‌کنند چون کنترل کافی روی خود ندارند.

♦     نوجوانان می‌دانند که نباید دزدی کنند اما ممکن است بدلیل هیجان آن و یا به این دلیل که دوستانشان هم اینکار را می‌کنند، دزدی کنند. بعضی از آنها ممکن است تصور کنند که می‌توانند با آن فرار کنند. بعضی از نوجوانان هم بعنوان راهی برای سرکشی و کنترل بیشتر زندگی خودشان دزدی می‌کنند.

دلایل پیچیده دیگری هم می‌توانند جزء عوامل این دزدی ها محسوب شوند . برخی از کودکان ممکن است به خاطر عصبانیت و یا جلب توجه دیگران این کار را بکنند. رفتار آنها می‌تواند منعکس کننده ی  استرس در خانه، مدرسه یا با دوستانشان است. بعضی از آنها بعنوان فریادی برای درخواست کمک بدلیل سوءاستفاده عاطفی و یا آزار فیزیکی دست به سرقت می زنند.

در سایر موارد، کودکان و نوجوانان به این دلیل دزدی می‌کنند که پول پرداخت چیزهایی که نیاز دارند را ندارند. به عنوان مثال: ممکن است به دلیلعادت به مصرف مواد مخدر و نداشتن پول مورد نیاز برای تهیه آن دست به دزدی بزنند.

دلیل این دزدی‌ها هرچیزی که باشد، والدین باید ریشه این رفتار را پیدا کنند و مشکلات زمینه‌ای آن مانند مصرف مواد- را مورد رسیدگی قرار دهند.

چه باید بکنیم؟

وقتی مچ کودکی حین دزدی گرفته می‌شود، واکنش والدین بستگی به این دارد که این اولین بار است که کودک دزدی می کند یا قبلاً هم این مورد را انجام داده است

والدین باید به فرزندان خود کمک کنند که بفهمند دزدی کاری اشتباه است – به این معنی که  وقتی شما چیزی را بدون اجازه و پرداخت هزینه ی آن برمی‌دارید، به فردی دیگر آسیب می‌زنید. اگر کودکی پیش دبستانی یک تکه آب نبات برمی‌دارد،  مثلاً والدین می‌توانند به او کمک کنند که آن را برگرداند. اگر کودک آن شکلات را خورده باشد، والدین می‌توانند او را به مغازه برگردانند تا عذرخواهی کند و پول آن شکلات را پرداخت کند.

درمورد کودکان مدرسه‌ای هم می توانید به همین ترتیب عمل کنید، خیلی مهم است که شیء دزدیده شده پس داده شود. درمورد بچه‌های کلاس اولی و دومی، باید به آنها یاد داد که دزدی کردن کار زشت و نادرستی است اما باید آنها را از عواقب بد این کار هم مطلع کنید.

به یک نمونه اشاره می‌کنیم: اگر کودکی با دستبند دوستش به خانه می‌آید و مشخص است که آن را بدون اجازه دوستش برداشته است، مادر یا پدر باید برای فرزندشان توضیح دهند که اگر کسی بدون اجازه آنها چیزی که متعلق به آنهاست را بردارد چقدر می توانید حس بدی است. والدین باید کودک را تشویق کنند که به دوست خود زنگ بزند و عذرخواهی کند و توضیح دهد که چه اتفاقی افتاده است و قول دهد که دستبند را به او برگرداند.

وقتی نوجوانان دزدی می‌کنند، به والدین توصیه می‌شود که با عواقب سخت گیرانه تری برای آنها اعمال کنند. به عنوان مثال وقتی نوجوانی حین دزدی دستگیر می‌شود، والدین می‌توانند او را به مغازه برگردانده و او را به بخش حراست فروشگاه معرفی کنند تا به آنها توضیح دهد و عذرخواهی کند. احساس خجالت و شرمندگی از روبه‌رو شدن با کاری که انجام داده است و برگرداندن شیء دزدیده شده، درسی ماندگار به آنها می‌دهد که دزدی کردن عملی بسیار اشتباه است.

 مجازات دیگر، مخصوصاً تنبیه بدنی غیر ضروری است و می‌تواند کودک را عصبانی کند و به احتمال زیاد ترغیب شود کارهایی حتی بدتر از آن را انجام دهد.

اگر برای اولین بار اینکار را انجام داده باشد، بعضی مغازه‌ها عذرخواهی را پذیرفته و هزینه‌ای طلب نمی‌کنند اما بعضی از فروشگاه‌ها برای بار اول هم فرد را جریمه می‌کنند و اغلب در این مورد دل رحمی کمی نشان می دهند.

بچه‌ها در همه سنین باید بدانند که دزدی از مغازه‌ها و فروشگاه‌ها فقط برداشتن یک شیء یا وسیله از آنجا نیست. دزدیدن پول از صاحب آن مغازه است. علاوه بر اینکه برداشتن جنس از مغازه، قیمت‌ها را برای سایر مشتریان بالاتر می برد. کودکان باید بدانند که دزدی جرم است و می تواند عواقب به مراتب بدتر از این به همراه داشته باشد از جمله بازداشت و اعزام به مراکز اصلاح تریبت نوجونان.

اگر دزدی کردن از والدین صورت می‌گیرد، باید برای کودک انتخاب‌هایی برای برگرداندن پول ارائه شود، مثل انجام کارهای خانه خارج از حیطه ی وظایف تعیین شده برای او. خیلی مهم است انجام داده نشود- یعنی والدین با این فکر که آیا کودک مرتکب دزدی می شود یا نه ، در جاهایی از خانه پول بگذارند. این عمل حس اعتماد بین والدین و فرزند را از بین می‌برد.

اگر کودک به دزدی کردن ادامه داد

اگر فرزندتان بیش از یکبار به این کار دست زد، می‌توانید از متخصص برای او کمک بگیرید. تکرار این جرم می‌تواند نشاندهنده مشکلی بزرگ‌تر باشد.

یک سوم نوجوانانی که حین دزدی از فروشگاه‌ها دستگیر می شوند می‌گویند که ترک این کار برایشان سخت است. بنابراین خیلی مهم است که به آنها کمک کنید درک کنند که چرا دزدی کردن کاری اشتباه است و اینکه ممکن است عواقب ناخوشایندی برای آنها در پی داشته باشد.

افراد دیگری که می‌توانند در این رابطه به شما و فرزندتان کمک کنند عبارتند از:

●    مشاور روانشناس خانواده

 ● مشاور مذهبی

●    پزشک خانواده (که می‌تواند شما را به یک مشاور معرفی کند)

●    مشاور مدرسه ( بخصوص اگر کودک از دست به دزدی در مدرسه زده است)

اگر چه بیشتر اعمال عادی دزدی کردن عمدی هستند اما برخی از افراد بخاطر اختلال جنون  (Kleptomania) ( میل و اشتیاق به دزدی) دست به این کار می‌زنند. در این اختلال نادر که حجم بسیار کمی از موارد دزدی را در بر می گیرد، فرد قبل از دزدی احساس فشار و اضطراب شدیدی می‌کند و بعد از ارتکاب به آن این حس از بین رفته و آرام می‌شود. ممکن است فرد پس از دزدی احساس گناه کند و شیء دزدیده شده را برگرداند. سایر بیماریهای اجباری( مانند اختلال در غذا خوردن و یا اختلال وسواس اجیاری نیز می تواند با ارتکاب به دزدی همراه باشد.

علت زمینه ای دزدی‌ها هرچه که باشد، اگر دزدی در حال تبدیل شدن  به یک عادت در فرزندتان است، حتماً با دکتر و مشاور در مورد این رفتار مشورت کنید. همچنین خیلی مهم است که بطور مداوم رفتار فرزندانتان را تحت کنترل داشته باشید و آنها را از موقعیت‌هایی که وسوسه دزدی به سراغشان بیاید دور نگه دارید و اگر چنین اتفاقی افتاد عواقب و تنبیه معقولی برای آن درنظر بگیرید.

منبع:

kidshealth