ایجاد یک محیط بهینه برای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم (قسمت دوم)

محیط بهینه برای کودکان مبتلا به اوتیسم به بهتر شدن حال روحی آنان بسیار کمک کننده است. در ادامه قسمت دوم ایجاد یک محیط بهینه برای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم را با هم میخوانیم.

 ● تحریک بصری

به تحریک بصری نیز باید توجه داشته باشیم .در بسیاری از کلاس ها دیوار ها با اشیاء، پوستر ها، رنگ ها و کلمات و جمله ها  و موارد دیگر پوشش داده می شود. یک عقیده این است که کودکان  به شکل پنهان با نگاه کردن به دیوار هر لحظه در حال یادگیری می باشند حتی زمانی که معلم به آموزش نمی پردازد. این تفکر در باره کودکان مبتلا به اوتیسم می تواند نا مناسب می باشد. تمایل به  ارتباط چشمی در چنین محیط های شلوغ برای کودکان اوتیسمی کاهش می یابد. زمانی که دوست دارید کودکتان با مردم ارتباط بر قرار کند سعی کنید شلوغی دیوار ها و اطراف را به حداقل برسانید.

● روشنایی

نورپردازی نیز امر مهمی می باشد، در محیطی که به وسیله ی لامپ های مهتابی روشن می شوند،کودکان خیلی سریع خسته می شوند و تماس چشمی و توجه آنها کاهش می یابد .توصیه می شود از لامپ های رشته ای در روشنایی استفاده شود، البته این تأثیر به قطعیت ثابت نشده است بنابراین شما می توانید چند نوع نور را امتحان کنید و با توجه به عکس العمل و واکنش کودکتان به نورپردازی منزل بپردازید.

● رنگ

رنگ ها نیز می توانند جزء موارد مهم و تأثیر گذار باشند. مشاهده ی این مورد که کودک شما  به چه رنگ هایی توجه دارد و از آنها استفاده می کند کار عاقلانه ای خواهد بود.به عنوان مثال فرض کنید کودک شما به رنگ های روشن توجه بیشتری نشان می دهد و شما ممکن است اقلامی با این  رنگ را از کمد لباس و دیوار حذف کنید به این خاطر که توجه او به در و دیوار و لباس های خودش را کم کنید تا به مردم دیگر توجه کند .اما هنگامی که می خواهید کودکتان به شما توجه کند یا او را با فعالیت های جدیدی آشنا کنید، سعی کنید لباسهایی با رنگ های مورد علاقه ی کودکتان  بپوشید.

● خانه یا میدان مین!

اغلب اوقات شما خود را  در این حالت می بینید که می گویید(نه!!! به آن دست نزن)(نه!!! اونجا نرو)(بزار سرجاش).

اگر شما اغلب به این شکل رفتار می کنید به این معنی است که خانه را به یک میدان مین تبدیل کرده اید. گروهی از کودکان با واکنش های قوی والدین بیشتر مصمم می شوند که رفتار نادرست خود را ادامه دهند تا در نهایت واکنش مورد نیاز و جالبی از طرف والدین دریافت کنند .گروه دیگری از کودکان نیز عقب نشینی می کنند و تمایل به کاوش در آنها کاهش می یابد. اگر شما دائماً بگویید (نه!نکن) این دو نوع رفتار را از کودک خود خواهید دید که هر دو نتیجه ی نامطلوب رفتار شما می باشد.

تصور کنید، مواردی را که دوست ندارید کودک به آنها دست بزند در کمد و یا کشو پنهان می کنید و در آنرا قفل می کنید در حالی که در این مدت  تلاش می کنید همکاری کودک خود را جلب کنید.باز هم این رفتا ر باعث آسایش خودتان می شود و معقولانه به نظر می رسد.

 از سوی دیگر یک خانواده ظروف چینی ارزشمند خود را در بوفه گذاشته است.دختر خانواده وقتی آنها را می بیند خیلی شیفته ی آنها می شود.او تلاش می کند تا به آنها دست بزند و هر بار به او نه گفته می شود و او بیشتر وسوسه می شود تا به آنها دست بزند.

برای رهایی از این مشکل به این  خانواده توصیه شد برای چند ماه این وسایل را درکمد نگه داری کنند و به جای آن در بوفه لوازمی کم ارزش بگذارند تا کودک هر زمان که خواست بتواند به آنها دست بزند و واکنش های شدید از طرف والدین نداشته باشد .کم کم علاقه ی کودک به ظروف کاملاً از بین رفت، حتی زمانی که بعد از چند ماه ظروف با ارزش در بوفه گذاشته شد او به سمت بوفه نرفت.

در پدر و مادر یک کودک مبتلا به اوتیسم ایجاد ارتباط و تفاهم هدف اصلی می باشد. بر داشتن اقلام با ارزش و قفل کردن آنها می تواند شرایطی را ایجاد کند که شما نیاز به( نه، نکن) نخواهید داشت  و یا احتمال تنبیه را از بین ببرد و به شما آزادی تعامل  راحت و آسوده تری با کودکتان را فراهم می کند.

● اتاق بازی

سعی کنید برای کودک یک اتاق بازی یا حدافل در منزل قسمتی را برای بازی کودک اختصاص دهید.اتاق بازی باید طوری باشد که در این محیط به کودک نگویید (نه،نکن). و باید شرایط آرام و مناسب برای تعامل شما و کودک فراهم کند.

 و نهایتاً اینکه ایجاد  یک محیط راحت، هم برای شما وهم کودکتان بسیار مهم می باشد.تمامی مواردی که بیان شد قانون نیستند، بلکه را ه هایی است که شما می تونید برای ایجاد یک محیط شاد و آرام به کار بگیرید.

منبع

بخش اول