ارتباط سایز بیضه ها با خصوصیات اخلاقی در پدران

 

 با توجه به مطالعه در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است مردانی که بیضه های کوچکتر  دارند، بیشتر احتمال دارد که پدران بهتری برای کودکان نو پای خود باشند.

مجموعه ای از محققان از دانشگاه اموری در گرجستان برای تعیین اینکه چرا برخی از پدران سرمایه گذاری انرژی بیشتری را نسبت به دیگران می کنند تحقیقاتی را انجام دادند.

مطالعات قبلی نشان داده اند که سطوح پایین تر تستوسترون در مردان  به افزایش دخالت پدر و مادر  با فرزندانشان در ارتباط است.

اما محققان علاقمند هستند بدانند آیا حجم بیضه ها، نزدیک به تعداد و کیفیت اسپرم به جای سطح تستوسترون در ارتباط انها با فرزندان نقش دارد یا خیر؟

برای این بررسی، محققان 70 نفر از پدران را  که دارای کودک بین سنین 1 و 2 سال داشتند از لحاظ بیولوژیکی مورد بررسی قرار دادند.
یافته ها نشان داد که سطح تستوسترون و اندازه بیضه در ارتباط با مقدار “مراقبت مستقیم پدری” که توسط پدر و مادر در مطالعه گزارش شده بود ارتباط داشت .

پدرانی که در بررسی ، بیضه های کوچکتری داشتند ودر حال مشاهده عکس فرزندانشان بودند دارای افزایش فعالیت قسمتی از مغز(VTA) منطقه ای از مغز که مربوط به پاداش و انگیزه والدین است را نشان داده است .

البته این یک تحقیق بوده و لزوما این طور نیست.

پدران پرمشغله و حضور کمرنگ در خانواده

 

ارتباط پدر و فرزندی از دوره کودکی شکل میگیرد و چنانچه پدر در وقت کودکی با فرزندش  ارتباط عاطفی مناسب برقرار نکند، با او بازی نکند و با عواطف او هماهنگ نشود، درمرحله نوجوانی چنانچه بخواهد به فرزندش نزدیک شود، به دشواری برمی‌خورد و نوجوان همسالانش را به پدر و مادرش ترجیح می‌دهد.

یکی دیگر از تبعات منفی این موضوع این است که وقتی پدر حضور مؤثری در منزل ندارد و بیشتر اوقات غایب است، ارتباط عاطفی مادر با او قوی نخواهد بود و فضای منفی در منزل بوجود می‌آید و چون مادر ناچار است وقت زیادی را با کودکان بگذراند، احساس تنش و ملال و خستگی فراوانی دارد. .

بنابراین هم رابطه‌اش با کودکان گرفتار مشکل میشود و هم از همسرش فاصله می‌گیرد.

در واقع فضایی در منزل شکل میگیرد که اعضای خانواده همدیگر را تحمل میکنند .

کیفیت ارتباط از کمیت ارتباط مهم‌تر است.

برخی اوقات پدرها شاید خیلی دیر به خانه نیایند ولی در طی مدت زمانیکه در خانه هستند، باز هم ارتباط مؤثری با فرزندشان ندارند، در حالیکه تصور خودشان این نیست.

در خصوص ارتباط مؤثر پدر و فرزندی باید بر این نکته تصریح کرد که کیفیت ارتباط مهم است نه کمیت آن.

احتمال دارد زمان کوتاهی پدر با فرزندش باشد ولی همان زمان کوتاه را صرف نصیحت وسنجش زمان گذشته با شرایط موجود کند که اینکار ارتباط را کمرنگ‌تر میکند ، در حالیکهپدر میتواند با رفتار مناسبش برای فرزندش الگوسازی کند.

به عنوان مثال چنانچه می‌خواهد به او یاد بدهد در مقابل خواسته‌های غیرمنطقی همسالانش قاطعیت داشته باشد و قاطعانه «نه» بگوید، به جای نصیحت، برآیند عملی این کار را در پیوندهای با سایرین به فرزندش نشان بدهد. 

 

وقت‌گذرانی پدران در فضای مجازی

یک مشکل بزرگ دیگر که مازاد بر مشغله کاری، پدران را گرفتار کرده، وقت گذراندن درفضای مجازی در خانه است.

این کار حضور آن‌ها را در منزل کمرنگ‌تر میکند و مهلت برقراری روابط عاطفی را از اونها می‌گیرد و حتی برای خودشان نیز جز اطلاعات مازاد و اضافه و تنش و اضطراب و نگرانی سودی ندارد.

داستان معروفی که در این حیطه مطرح و خیلی هم تأثیر‌گذار است، مرتبط به بچه‌ای است که  چند ماه پول‌هایش را جمع کرده وقتیکه پدرش شب به خانه آمده، به او گفته ساعتی چند تومان در محل کارت می‌گیری من همان را به تو پرداخت می‌کنم ولی فردا ساعتی بیشتر در منزلبمان.

این داستان نشان میدهد هیچی با ارزش‌تر از زمانی که پدر و مادر با بچه‌های‌شان صرفمیکنند ، نیست.

 

همراهی پدر با مادر در فرزندپروی

بطور معمول کودکان تا سنین زیر پنج سال بیشتر به مادرشان وابسته هستند که قسمتی از آن به علت برآورده کردن نیازهای نخستین عادی است.

بطور معمول مادرها بیشتر اوقات‌شان را با کودکان هستند ولی حضور و همراهی پدران در همین سن تقویمی نیز مهم است .

برآیند بررسی‌ها نشان میدهد پدرانی که در دوره نوپایی کودک به همسرشان کمک و از طفل خود مراقبت میکنند و ارتباط عاطفی با نوزادشان دارند، نسبت به بقیه پدرها کم‌ترکودک‌آزاری (به اشکال مختلف) در آن‌ها مشاهده شده است.

خیلی مهم است که کودکان از همان ابتدای طفولیت به مادرشان زیاد وابسته نباشند و مراقبانی  جز مادر داشته باشند و می‌توانیم بگوییم بهترین مراقب برای فرزند، پدر است.

 

یک اشتباه معمول در فرزندپروری

گاهی شغل پدر بگونه‌ای است که زمانی ، به عنوان مثال یک ماه، در خانه نیست. سؤالی کهدر این مورد مطرح میگردد ، اینست که در این فاصله مادر چطور می‌تواند جای وی را برای بچه پر کند تا فاصله ایجادشده بین آن‌ها ژرف نشود؟

متأسفانه اشتباهی که بعضی از مادرها تندرستی بدن مرتکب می‌شوند، اینست که در این اثنااز پدر لولو خورخوره می‌سازند وقتیکه پدر به خانه برگشت، تمام اشتباه‌های فرزندشان را به او می‌گویند و با این کار سعی در تربیت او دارند، درحالیکه این رفتار ارتباط عاطفی پدر و فرزندی را دچار اختلال میکند

مادرها می‌بایست دقت داشته باشند از پدر پیش بچه‌ها بدگویی نکنند و او را بی‌ارزش جلوه ندهند، چون سبب اضطراب کودکان میشود و آن‌ها با وجود احساس دلتنگی‌ای که برایپدرشان دارند، از او بیشتر فاصله می‌گیرند و حس میکنند که پدر و مادرشان که حامیان آن‌ها   محسوب میشوند ، آدم‌های خوبی نیستند.

 

طفل را از سر خودتان باز نکنید

هم اکنون ارتباط بخش زیادی از پدرها با فرزندشان بیشتر جنبه مالی دارد؛ یعنی به عنوان مثال کودکان دستور می‌دهند پدرشان تبلت برای‌شان بخرد و پدر هم بی‌چون و چرا خواستهآن‌ها را برآورده میکند و هر دو سمت نیز خیلی راضی هستند.

ولی حقیقت اینست که به هر میزان هم که پدر به خواسته‌های مالی فرزندش تن بدهد، باز هم جای ارتباط عاطفی را نمی‌گیرد.

حتی من مراجعانی داشته‌ام که می‌گفتند پدر در منزل عکس‌های بامزه گوشی‌اش را به کودکان  نشان میدهد تا آن‌ها را از سر خودش باز کند، درحالیکه این یک ارتباط نیست.

هر چه پدر وقت بیشتری برای بازی و همسو شدن عاطفی با فرزندانش بگذارد، کودکان حس آسایش و امنیت بیشتری میکنند .

 

حضور در فضای مجازی را مختصر کنید

منطقی‌ترین کار اینست که یک‌سوم وقتش را استراحت و سایر را صرف بازی و اموراتمشترک با کودکان کند و حتماً وقتی را برای همسرش بگذارد چون اینکار به کودکان امنیتخاطر می‌دهد و کودکان تصور انجام نمی‌دهند پدر و مادرشان از هم فاصله دارند.

در وقت حضور در خانه وقت گذراندن در فضای مجازی را به کمترین حد برسانند و گوشی همراه را از خود و تبلت را از بچه‌ها دور کنند و یک زمان فامیلی حتی یک ساعت، برایخود تعریف کنند و در اختیار اعضای خانواده باشند.

یک وعده غذایی دور همی فضای بسیار شایسته‌ای به منظور برقراری ارتباط عاطفی بین اعضای خانواده است.

 

نقش پدر در رشد شخصیت کودک

پدران مظهر قدرت و امنیت هستند و کودکان هنگامی که پدر در مجاور آن‌ها حضور دارد،حس آسایش و امنیت میکنند

حتی موقعی که پدر در خانه نیست، مادر باید این حس را به کودکان بدهد.

از طرفی، همانندسازی رفتار پدرها برای کودکان خیلی اهمیت دارد؛ به شیوه‌ای که پسرکودکان رفتارهای مردانه را از پدرشان می‌آموزند و چنانچه دائم با مادرشان باشند، شاید ازاشخاص دیگری الگو بگیرند که به صلاح‌شان نیست.

برای دختر کودکان والد غیرهمجنس الگویی برای همسریابی در سن و سال بیشتر خواهد بود و چنانچه پدر همواره غایب یا آدم سردی باشد، این ذهنیت در دختر او شکل میگیرد که آقایان  محبت بلد نیستند یا آدم‌های مادی هستند.

بنابراین گاهی یک ارتباط عاطفی قوی بین اعضای خانواده گران‌قیمت‌تر از شیفت مازاد و اضافه کاری پدر است که مقرر شده است به امرار معاش خانواده یاری رساند .

منبع 

• مریم عبداللهی 
• روانشناس و نوروتراپیست
• درمانگر تخصصی کودکان