پرخوابی

پرخوابی، یا خواب آلودگی بیش از حد، شرایطی است که به دنبال آن فرد در بیدار ماندن طی روز مشکل دارد. افرادی که پرخوابی دارند می توانند در هر زمانی به خواب روند، برای مثال، هنگام کار یا حتی وقتی در حال رانندگی هستند. ممکن است آن ها مشکلات دیگر مرتبط با خواب از قبیل کمبود انرژی و مشکل در وضوح تفکر نیز داشته باشند.

علائم پرخوابی

پرخوابی به وسیله ی دوره های مکرر خواب آلودگی روزانه یا خواب طولانی مدت در شب شناخته می شود. افراد مبتلا به پرخوابی اغلب در بیدار شدن از یک خواب طولانی مشکل دارند و ممکن است احساس گیجی داشته باشند. علائم دیگر این اختلال شامل موارد زیر است:

• اضطراب
• افزایش تحریک پذیری
• کاهش انرژی
• بی قراری
• تفکر کند
• گفتار کند
• از دست دادن اشتها(بی اشتهایی)
• توهم
• مشکل حافظه

بعضی از بیماران توانایی انجام فعالیت هایی در زمینه ی خانوادگی، اجتماعی، شغلی، یا دیگر زمینه ها را از دست می دهند. برخی دیگر ممکن است یک استعداد ژنتیکی برای پرخوابی داشته باشند.

پرخوابی معمولا نوجوانان و جوانان را تحت تاثیر قرار می دهد.

تشخیص پرخوابی

ویژگی غالب این اختلال خواب آلودگی بیش از حد به مدت حداقل 1 ماه(در شرایط حاد) یا حداقل 3 ماه(در شرایط مزمن) است که هم به وسیله ی دوره های طولانی مدت خواب و هم دوره های خواب روزانه که حداقل 3 بار در هفته اتفاق می افتند، مشخص می شود.

• خواب آلودگی بیش از حد که باعث پریشانی یا اختلال قابل توجهی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر می شود.
• خواب آلودگی بیش از حدی که توسط بی خوابی و دیگر اختلالات خواب( از قبیل نارکولپسی، اختلال خواب مرتبط با تنفس، اختلال خواب ریتم شبانه روزی، و یا نابهنجاری خواب) بهتر قابل توصیف نباشد.
• این اختلال ناشی از اثرات فیزیولوژیکی مستقیم استفاده ی مواد(از قبیل سو مصرف مواد، یا دارو) و یا یک شرابط پزشکی عمومی نیست.

پرخوابی می تواند با دیگر اختلالات پزشکی یا ذهنی نیز همراه شود، هرچند که این شرایط نمی تواند به طور کامل شکایت پرخوابی را توضیح دهد. به عبارت دیگر، پرخوابی خود به اندازه ی کافی برای توجه بالینی و درمان مهم و حائز اهمیت است.

این اختلال می تواند نتیجه ی یک مشکل جسمی، از قبلی تومور، ضربه به سر، یا آسیب سیستم عصبی مرکزی باشد. شرایط پزشکی شامل مالتیپل اسکلروزیس(MS)، افسردگی، آنسفالیت(ورم مغز)، صرع، یا چاقی نیز ممکن است به این اختلال کمک کنند.

اگر در طول روز به طور مداوم احساس خواب آلودگی می کنید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک برای تشخیص وجود اختلال پرخوابی، در مورد عادت های خواب شما، مدت زمان خواب شبانه تان، اینکه آیا شب ها از خواب بیدار می شوید، آیا در طول روز به خواب می روید و … سوالاتی از شما می پرسد. پزشک در مورد اینکه آیا مشکلات هیجانی دارید یا دارویی مصرف می کنید که با خوابتان مقابله کند نیز سوال می پرسد.

ممکن است پزشکتان آزمایش هایی، مثل آزمایش خون، سی تی اسکن، و یک تست خواب به نام پلی سومنوگرافی را نیز انجام دهد. در برخی موارد، به الکتروآنسفالوگرافی(EEG)، که فعالیت الکتریکی مغز را اندازه گیری می کند هم نیاز است.

درمان پرخوابی

بهترین درمان برای پرخوابی بر اساس علائم تجربه شده، می باشد. داروهای محرک، از قبیل دزهای کنترل شده ی آمفتامین ها، که اغلب برای درمان بیش فعالی توصیه می شوند، می توانند برای حفظ هوشیاری در افراد مبتلا به پرخوابی استفاده شوند.

چندین نمونه از این داروها شامل: دی_آمفتامین، متیل فنیدیت( با نام تجاری ریتالین، و کونسرتا ) و مودافینیل هستند. داروهای دیگری که برای درمان پرخوابی استفاده می شوند نیز شامل کلونیدین، لوودوپا، بروموکریپتین، ضد افسردگی های فعال، و مهار کننده های مونوآمین اکسیداز هستند.

تکنیک های رفتاری نیز می توانند برای تنظیم برنامه ی خواب فرد در راهی که باعث گسترش عملکرد مطلوب روزمره شود مفید باشند. برای مثال، اجتناب از کار کردن و فعالیت های اجتماعی تا دیر وقت می تواند از تاخیر در زمان خواب( که یکی از دلایل خواب آلودگی روزانه است) جلوگیری کند.

بیماران همچنین باید از مصرف الکل و کافئین در ساعات نزدیک به زمان خواب اجتناب کنند.

[button color=”purple ” size=”medium” link=”http://www.medicinenet.com/hypersomnia/article.htm” target=”blank” ]لینک منبع 1[/button]

[button color=”purple ” size=”medium” link=”http://www.medicinenet.com/hypersomnia/page2.htm” target=”blank” ]لینک منبع 2[/button]

[button color=”purple ” size=”medium” link=”https://psychcentral.com/disorders/treatments-for-hypersomnolence/” target=”blank” ]لینک منبع 3[/button]