ورزش های مناسب برای کودکان مبتلا به ADHD

برای کودکانی که مبتلا به کمبود توجه هستند، تمام ورزش ها مناسب نیستند. در این مقاله نظرات مختلف را در مورد ورزش ها و فعالیت های مناسب برای کودکان مبتلا به ADHD مشاهده خواهید کرد. هدف تعیین ورزش مناسب فردی یا جمعی برای این کودکان است.

اهمیت ورزش های فردی

به عنوان یک قانون کلی، کودکان مبتلا به ADHD زمانی که به طور فردی مورد توجه قرار می کیرند، خیلی بهتر فعالیت های خود را انجام می دهند. به همین دلیل این کودکان در ورزش های فردی، مانند شنا، کشتی، هنرهای رزمی و تنیس – و حتی شمشیر بازی و اسب دوانی – موفقیت بیشتری کسب می کنند.

گرچه این ورزش ها به طور فردی انجام می شوند، اما در عین حال به تقویت مهارت های اجتماعی کودک نیز کمک می کنند، زیرا آموزش این ورزش ها به صورت تیمی و همراه با کودکان دیگر انجام می شود. این گونه ورزش ها هم به صورت تیمی است که در واقع تلاش و عملکرد ورزش به طور فردی انجام می شود.

قرار گرفتن در تیم نیز باعث می شود باعث می شود گناه انجام خطا یا شکست در بین تمام افراد پخش شود و به کودک کمک می کند تا نقش خود را در این شکست تشخیص دهد و هم تیمی خود را سرزنش نکند. در اینجا والدین باید درگیر شوند.

در واقع والدین نقش مهمی در موفقیت کودکان مبتلا به ADHD ایفا می کنند، به ویژه زمانی که کودکان کم سن و سال هستند و به دنبال انتخاب ورزش مورد نظر خود می باشند. والدین باید به دقت استعدادها، علائق و شخصیت کودک خود را شناسایی کنند. در این زمینه هیچ فرمول خاصی وجود ندارد، زیرا هیچ یک از کودکان مبتلا به ADHD مشابه هم نیستند.

جادوی هنرهای رزمی

یکی از ورزش هایی که تمام محققان برای کودکان مبتلا به ADHD توصیه می کنند، ورزش های هنرهای رزمی مانند تکواندو است. در هنرهای رزمی همه چیز تحت کنترل هستند. کودک یادمی گیرد بدن خود را کنترل کند. حرکات نرم انجام می شوند. در تکواندو عنصر تمدد اعصاب (کنترل داخلی) وجود دارد. علاوه بر این در تکواندو معلم نقش راهنما را دارد و نه مربی. وقتی کودک گام به گام فرا می گیرد که چه کاری انجام دهد، فرصت کمی برای حواس پرتی به وجود می آید.

یکی دیگر از مزیت های هنرهای رزمی مربوط به آیین آن می شود، از جمله تعظیم به مربی. این آیین برای کودکان مبتلا به ADHD یا بیش فعالی بسیار مفید هستند، زیرا رفتار آنها را به طور خودکار می سازد. این آیین به کودکان می آموزد تا بپذیرند و از آنها در بخش های دیگری از زندگی خود استفاده کنند.

نگارنده: سمیه محمدی

• مریم عبداللهی 
• روانشناس و نوروتراپیست

گروه پزشکان آلومینا