همراهی با افراد مبتلا به افسردگی دو قطبی

وجود فرد مبتلا به افسردگی دو قطبی در خانواده چالش برانگیز بوده و صبر زیادی می خواهد. در این شرایط بسیار مهم است که از فرد بیمار حمایت کنید و از لحاظ جسمی و عاطفی مراقب خود باشید و اطلاعات خود را در زمینه افسردگی دو قطبی افزایش دهید. نکات زیر در این راه به شما کمک می کنند.

1. حمایت از فرد بیمار

• درک کنید که برخی رفتارهای فرد مربوط به بیماری وی می باشد. به عنوان مثال فردی که به تعریف از خود می پردازد و بلوف می زند، به عنوان یک فرد خودخواه در نظر گرفته می شود. این رفتار در یک بیمار مبتلا به افسردگی دو قطبی نشانه ای از جنون می باشد که نوعی رفتار پرخطر محسوب می شود که البته ناخوشایند به نظر می رسد. سعی کنید تشخیص دهید که این رفتار یکی از علائم بیماری است و عمدی نمی باشد.

با این حال مراقب باشید تمام روحیات و رفتارهای وی را به بیماری او ربط ندهید. فرد مبتلا به افسردگی دو قطبی هم ممکن است مانند دیگران ناراحت یا خوشحال باشد و این حالت به بیماری وی ارتباطی نداشته باشد. بهترین راه برای تشخیص علائم بیماری این است که با وی در مورد تجربیاتش صحبت کنید. با این حال ابتدا اطمینان حاصل کنید که وی از صحبت کردن در مورد بیماری خود ناراحت نمی شود.

• از فرد بیمار در مسیر درمان حمایت کنید. بهترین راه درمان برای افسردگی دو قطبی دارو و برخی روش های درمانی می باشد. اما مهم تر از همه این است که در زمان انجام درمان حامی وی باشید. می توانید در جریان فرایند روان درمانی وی قرار بگیرید و خانواده درمانی نیز یک روش موثر برای حمایت از فرد بیمار می باشد.

با پزشک فرد بیمار ارتباط برقرار کنید. از این طریق می توانید اطلاعات بیشتری در مورد بیمار و روش های کمک به وی به دست آورید.

اگر فرد بیمار تحت درمان سلامت روحی نیست وی را تشویق کنید تا به دنبال درمان باشد. شما نیز می توانید روانپزشکان و مشاوران خوبی را به وی معرفی کنید. به هرحال مراقب باشید که فرد بیمار را مجبور به درمان نکنید، این مسئله باعث ترس او می شود و همچنین ممکن است مشکلاتی در رابطه شما و بیمار رخ دهد.

• مصرف دارو توسط بیمار را کنترل کنید. معمولا افراد مبتلا به افسردگی دو قطبی از مصرف داروهای خود اجتناب می کنند زیرا این افراد از ابتلا به جنون بالا لذت می برند. اگر متوجه شده اید که بیمار عزیزتان داروهای خود را مصرف نمی کند، اولین اقدامی که باید انجام دهید اطلاع دادن به پزشک وی می باشد. در این شرایط به احتمال زیاد پزشک با بیمار صحبت خواهد کرد و به شما نیز اطلاعاتی در زمینه کمک به وی خواهد داد.

اگر امکان صحبت با پزشک برایتان فراهم نیست، با رفتاری خاص یا انجام کاری خوشایند، وی را تشویق به مصرف دارو کنید.

• در زمان بروز حالت جنون به فرد بیمار کمک کنید. در این شرایط اقداماتی انجام دهید تا فرد آسیب کمتری به خود برساند.

در زمان انجام رفتارهای پرخطر با وی صحبت کنید. در این شرایط کودکان، افراد ناتوان و آسیب پذیر را از فرد بیمار دور کنید تا آسیب نبینند. اگر رفتار بیمار طوریست که احتمال آسیب رساندن به خود و دیگران زیاد است بلافاصله به پزشک یا اورژانس اطلاع دهید.

• برای بحران آمادگی داشته باشید. بسیار مهم است که برای رویارویی با موقعیت های اورژانسی آمادگی داشته باشید و به طور موثر عمل کنید. اطلاعات تماس از اقوام نزدیک که می توانند کمک کنند و همچنین اطلاعات تماس پزشک و اورژانس را داشته باشید.

این اطلاعات را فقط در تلفن همراه خود ذخیره نکنید، بلکه بهتر است آنها را در جایی نیز یادداشت کنید تا در صورت عدم دسترسی به تلفن همراه خود این اطلاعات را از دست ندهید. زمانی که بیمار از لحاظ روحی ثبات دارد، برنامه خود را با وی نیز درمیان بگذارید.

• بیمار را تشویق کنید تا از محرک ها دوری کند. محرک ها رفتار یا موقعیت هایی هستند که احتمال بروز حالت جنون یا افسردگی را افزایش می دهند. برخی از این محرک ها عبارتند از موادی مانند کافئین، الکل و دیگر مواد مخدر.

این محرک ها ممکن است احساسات و حالات منفی نیز در پی داشته باشند، مانند اضطراب، بی نظمی در خواب و تضادهای درونی شخصیت. گاهی انتقاد کردن باعث بروز حالات افسردگی دو قطبی می شود. برای کاهش بروز حالات افسردگی دو قطبی محیطی آرام بخش در خانه ایجاد کنید و از نور و موسیقی ملایم استفاده کنید.

• دلسوزی خود را نشان دهید. هر چه اطلاعات خود را در مورد افسردگی بیشتر افزایش دهید، بهتر می توانید بیمار را درک کنید. همدلی با بیمار تاثیر موثری بر روی وی دارد. به او نشان دهید که در کنارش هستید و فقط قصد کمک و حمایت از او را دارید. اگر می خواهید در مورد بیماری خود صحبت کند، با دقت به او گوش دهید.

2. تمرین همدلی کنید.

سعی کنید خود را به جای بیمار قرار دهید تا هم بتوانید او را بهتر درک کنید و هم اینکه احساس منفی شما نسبت به رفتارها و عکس العمل های او کاهش یابد. سعی کنید درک کنید که چه حسی خواهید داشت اگر صبح در حالت افسردگی بیدار شوید یا با حالتی که پر از انرژی هستید.

• مراقب سلامت روحی خود باشید. مراقبت از عزیزی که به افسردگی دو قطبی مبتلاست گاهی منجر به اضطراب یا افسردگی می شود. به یاد داشته باشید که تنها زمانی می توانید به دیگران کمک کنید که خودتان از سلامت جسمی کافی برخوردار باشید. نسبت به رفتارهای خود و احساسات فرد بیمار آگاهی کافی پیدا کنید.
• به خود یادآوری کنید که نمی توانید رفتار دیگر اعضای خانواده را کنترل کنید. فرد مبتلا به این بیماری دارای شرایطی است که شما نمی توانید به طور کامل آن را حل کنید.
• توجه خود را به نیازهای خودتان متمرکز کنید. به عنوان مثال می توانید لیستی از اهداف خود را تهیه کرده و در مسیر آنها حرکت کنید.
• سعی کنید فعالیت های مورد علاقه تان را انجام دهید، مانند مطالعه کردن، گوش دادن به موسیقی، فعالیت های خارج از خانه، ورزش کردن و غیره. فعالیت های درمانی مانند تمدد اعصاب، ریلکسیشن و هنر درمانی موثر خواهند بود. همچنین در چنین شرایطی بهتر است خود را از موقعیت های استرس زا دور کنید.
• به دنبال کمک های تخصصی باشید. اگر احساس کردید در مقابله با علائم افسردگی دو قطبی در در یکی از اعضای خانواده، خودتان هم دچار مشکل شده اید، بهتر است برای درمان خود به پزشک مراجعه کنید. مطالعات نشان داده اند که خانواده درمانی در این شرایط بسیار مفید خواهد بود.

3. افسردگی دو قطبی را بشناسید و درک کنید.

• درک کنید که افسردگی دو قطبی یک بیماری بیولوژیکی است. به این معنا که این بیماری ژنتیکی است و ممکن است در بین دیگر اعضای خانواده نیز بروز کند. بنابراین وضعیت به وجود آمده تقصیر هیچ کس نیست. به یاد داشته باشید که افسردگی دو قطبی شرایطی نیست که بتوان آن را با اراده کنترل کرد.
• علائم مختلف افسردگی دو قطبی را بشناسید. به طور کل دو نوع اختلال دو قطبی وجود دارد: اختلال دو قطبی نوع 1 و 2. بهتر است تشخیص دهید که عزیز شما به کدام نوع مبتلا شده تا بتوانید علائم آن را درک کرده و به وی بیشتر کمک کنید.

اختلال دو قطبی نوع اول با بروز حالات جنون مشخص می شود که معمولا یک هفته یا بیشتر طول می کشد. برخی علائم مربوط به جنون عبارتند از: خلق و خوی تحریک پذیر، اعتماد به نفس اغراق آمیز، کاهش نیاز به خواب، زیاد صحبت کردن، حواس پرتی، افزایش فعالیت معطوف به هدف و درگیر شدن در رفتارهای مخاطره آمیز.

علائم مربوط به افسردگی دو قطبی نوع دوم به این شکل است که شامل یک دوره جنون می شود که مشابه جنون بروز کرده در نوع یک است، اما شدت آن کمتر می باشد و حداکثر 4 روز طول می کشد. به علاوه فرد دچار افسردگی اساسی نیز می شود.

• چگونگی درمان افسردگی دو قطبی را بشناسید. اختلالات دو قطبی معمولا با استفاده از دارو و روش های درمانی درمان می شود. روانپزشکان یا پزشکان عمومی اغلب تثبیت کننده های حالات روحی، مانند لیتیوم Lithium، برای کاهش نشانه های اختلال دو قطبی تجویز می کنند. انواع روش های درمانی نیز عبارتند از درمان شناختی رفتاری، خانواده درمانی و درمان بین فردی.
• در مورد اثرات اختلال دو قطبی بر روی اعضای خانواده آموزش ببینید. در صورت وجود یک فرد مبتلا به افسردگی دو قطبی در خانواده، دیگر اعضای خانواده نیز دچار کمبود انرژی می شوند. افراد نزدیک به فرد بیمار، به عنوان مثال همسر وی، احساس کمبود پشتیبان خواهند کرد.
• اگر احساس شود که فرد بیمار به بیماری خود و علائم آن کنترل دارد، منجر به بروز مشکل در روابط بین اعضا می شود.

منبع:

http://www.wikihow.com/Deal-with-a-Bipolar-Family-Member

نگارنده: سمیه محمدی

گروه پزشکان جایروس