تفاوت اوتیسم با بیش فعالی

صفات مشترک افراد مبتلا به اوتیسم با برخی از کودکان مبتلا به بیش فعالی

autism

بیماری اوتیسم از سن و سال هجده ماهگی به بعد خود را نمایان میکند که خانواده‌ها طی این زمان باید حرکات فرزندانشان را تحت نظر داشته باشند.بیماری اوتیسم در بعضی موردها به صورت اندک انرژی ذهنی و گهگاهی به صورت پرخاشگری و نهایتا بیش فعالی خود را نمایان میکند.شناسایی بیماری اوتیسم در فازهای ابتدائی بسیار سخت بوده و این کودکان زیادتر در ارتباطات اجتماعی و نقش هایی که می‌بایست ایفا کنند با مشکل رو به رو‌ می‌شوند.بیماری اوتیسم نوعی بیماری روانی بوده که هفتاد درصد کودکان دچار این بیماری دارای اختلالات ذهنی و بیست درصد از آن‌ها در وضعیت میانه و باهوشی قراردارند و ده درصد از اونها دارای زندگی اجتماعی هستند.

بهزیستی همدان برنامه‌های گوناگونی برای خانواده‌ها برگزار کرده تا خانواده‌ها با این اختلال آشنا شوند و علایم آن را بدانند و حرکات فرزندانشان را تحت نظر داشته باشند.اوتیسم یکی از بیماریهایی است که عامل آن ناشناخته بوده ولی زمینه‌های ژنتیکی در پیدایش این اختلال بی تاثیر نیست.کودکان از دوره شش ماهگی آغاز بانجام حرکات میکنند ولی اطفال گرفتار به بیماری اوتیسم در ابراز عواطف، ایجاد ارتباطات، قدرت فهم و بیان از این مرحله دارای اختلال هستند.

گاهی وقتها اطفال گرفتار به اوتیسم حرکات نوسانی انجام میدهند و علاقه زیادی به حرکات چرخشی دارند ولی بایستی بدانیم که انجام این فعالیت‌ها به صورت حتمی نشانه این اختلال نیست.روانشناسان مجموعه بهزیستی توانایی دارند این اختلال را تشخیص دهند بنابراین خانواده‌هایی که مشکوک به این مریضی در فززندانشان هستند میتوانند به مشاوره مراجعه کرده و فرزندانشان را تحت مراقبت مشاوران وارد میکند.

پرخاشگری، خودزنی و بی دقتی به پدر و مادر از دیگر علایم این بیماریست که این اشخاص در بزرگسالی به امورات مکانیکی علاقه مند می‌شوند.

بیماری اوتیسم احتمال دارد نه چندان شدید و یا سهمگین باشد که روانشناسان مجموعه بهزیستی امور درمانی را با هر درجه‌ای که باشد آغاز میکنند که ایجاد ارتباطات اجتماعی و رساندن توانایی این اشخاص به افراد تندرست از اولویت‌های امور درمانی آنها است.

در یک مطالعه ای محققان دریافتند به میزان قابل توجهی کودکان بیش فعال دارای صفات مشترکی با کودکان اختلال اوتیسم دارند.

علاوه بر صفات خاصی که مربوط به خود اختلال اوتیسم است دیگر صفاتی هستند که میان این دو اختلال مشترک هستند از جمله : مشکلاتی در خانواده، مدرسه،مشکلات اجتماعی .

مطالعه ای که توسط یک گروه تحقیقاتی که در مجله بین المللی به چاپ رسیده است نشان داده است که علائم بالینی قابل توجهی در اختلال بیش فعالی با اختلال اوتیسم مشترک می باشد.

حتی در مطالعه ژنتیکی دیگری که در کانادا در سال 2011 بر روی این دو اختلال انجام گرفت  نشان داد که برخی از ژن های مشترک و مرتبطی با هم،  همپوشانی داشتند.


قسمت دوم

بیش فعالی و اوتیسم چه تفاوت هایی دارند؟

شاید همه ما قبل از این بارها نام بیش فعالی به گوشمان خورده باشد. ولی آیا همه ما حقیقتأ اطلاع داریم که این مشکل چیست، چه نشانه‌هایی دارد و هرگز تفاوت بشی فعالی و اوتیسم چیست؟

گاهی وقتها اشخاص تفاوت بیش فعالی و اوتیسم را متوجه نمی‌شوند.

دلیل این است که بعضی از نشانه‌های هر دو اختلال بیش فعالی و اوتیسم به میزان قابل توجهی مشترک است.

از نمونه این نشانه‌های مشترک میتوان به مواردی مانند چالش در پرداختن به دیگران، فعالیت بیشتر از اندازه، عدم توانایی در برقراری ارتباطات اجتماعی و رفتارهای تکانشی اشاره کرد.

نیاز به گفتن است که امکان وقوع این دو اختلال به صورت توام در فرد هم هست.

در دنباله بیش از این دو اختلال خواهیم گفت تا تفاوت بیش فعالی و اوتیسم را مناسب‌تر درک کنید.

تفاوت بیش فعالی و اوتیسم از دید نشانه‌های در چیست؟

 

علایم و نشانه‌های اوتیسم که به عنوان طیف اختلال اوتیسم یا ASD شناخته می‌شوند، در شدت و وخامت متفاوت هستند.

هرچند اختلال بیش فعالی یا اندک دقتی (ADHD یا ADD)، مانند اوتیسم دارای طیف نیست ولی گستره متفاوتی از نشانه‌های دارد و هر نشانه هم در اطفال متفاوت به شکل متفاوتی بروز پیدا میکند.

چنانچه بخواهیم شفاف‌تر و دقیق‌تر به تفاوت بشی فعالی و اوتیسم پی ببریم، ضروری است با هر یک مناسب‌تر آشنا شویم.

تفاوت اوتیسم با اختلال ADHD چیست؟

اختلال بیش فعالی، وضعیتی بیولوژیکی است که در آن کودک بسختی قادر به توجه، تمرکز و آرام نشستن است.

ولی اوتیسم، گستره‌ای از مشکلات توسعه عصبی است که چالش‌هایی در زمینه مهارت‌های اجتماعی، برقراری ارتباطات و تفکر برای فرد گرفتار بوجود میاورد.

رفتارهای تکراری هم قسمتی از طیف اوتیسم هستند.

نشانه‌های بیش فعالی چیست؟

 

علایم و نشانه‌های بیش فعالی یا همان ADHD در هر کودک به شکل متفاوتی بروز پیدا میکند، ولی در حالت کلی این موارد در مبتلایان به آن دیده می‌شود:

  • فراموشکاری، حواس‌پرتی و رویاپردازی زیاد
  • فقدان گوش کردن مؤثر و چالش در جهت یابی
  • مستعد بدخلقی به خاطر هراس و اختلال کنترل تکانه
  • چالش در ایجاد نظم و تکمیل وظایف و تکالیف
  • چالش در انجام کامل وظایف (تنها در حالتی به تکمیل کارها علاقه مشخص میکنند که فعالیت برای آنها لذت‌بخش باشد)
  • چالش در به کارگیری مهارت‌های اجتماعی
  • چالش در آرام نشستن هنگام فعالیت‌های ساکن و آهستگی چون خوراک خوردن یا زمان‌های آزاد در مدرسه
  • چالش در صبر کردن و درانتظار شدن برای رسیدن نوبت
  • بی‌قراری، آرام نگرفتن و دست زدن و بازی با اشیا و اجسام دور و بر
  • وسط حرف دیگران پریدن، بی‌فکر و ناگهانی صحبت کردن و فقدان درک ارتباطات غیرکلامی
  • بی‌فکر عمل کردن و فقدان پرداختن به عواقب این قبیل اقدامات غیرمنتظره خود
  • واکنش‌های اغراق‌شده نسبت به بوها، صداها، مزه‌ها و دیگر ورودی‌های تحریک‌کننده حواس پنج‌گانه
  • بازی‌های پرخطر و فعالیت‌های بدنی پرریسک

چنانچه با دقت بیشتری به این نشانه‌ها و نشانه‌های اوتیسم که در دنباله می‌آید دقت کنید، شاید مناسب‌تر قادر باشید به تفاوت بی فعالی و اوتیسم پی ببرید.

نشانه‌های اختلال اوتیسم چیست؟

 

  • اجتناب از برقراری تماس چشمی و فیزیکی
  • حرف نزدن، دیر به حرف افتادن یا تکرار مکرر عبارات
  • مستعد بی‌قراری و رنجش به خاطر وجود مشکلات در فرایند حسی، اضطراب، هراس و چالش در برقراری ارتباطات
  • ابراز رنجش از بر هم خوردن روتین‌ها و عادت‌ها و ابراز بازتاب نسبت به تغییرات
  • چالش در مهارت‌های اجتماعی
  • استفاده اغراق‌آمیز در حرکات بدن برای ریلکس نمودن خود؛ مانند وول خوردن و به هم زدن دست‌ها
  • علاقه‌ها وسواس‌گونه و پای‌بندی به آنها
  • بی‌قراری و جنبش زیاد، احتیاج به بازی و دست زدن به اشیا و اجسام اطراف
  • پیشرفته و ماهر در مهارت‌ها کلامی و کاستی در مهارت‌های غیرکلامی
  • فقدان ابراز مؤثر درک کردن احساسات و عواطف خود و دیگران
  • واکنش‌های اغراق‌شده نسبت به بوها، صداها، مزه‌ها و دیگر ورودی‌های تحریک‌کننده حواس پنج‌گانه
  • چالش در درک اهیمت امنیت و دور شدن از خطرات

تأثیرات عاطفی و اجتماعی اختلال ADHD چیست؟

تفاوت اوتیسم و ADHD

فقدان درک درست قواعد اجتماعی سبب تنهایی افراد مبتلا به بیش فعالی میشود.

واکنش‌هایی که فرد به خاطر رفتارهای اغراق‌شده و بی‌توجهی به اطراف از بقیه اخذ میکند، عموما منفی هستند.

بنابراین واکنش‌های منفی دریافتی، سبب کاهش اعتماد بنفس و انگیزه در فرد بیش فعال میشود.

نتیجتا کودک مبتلا به اختلال ADHD با خود فکر می‌کند که به میزان مکفی مناسب نیست یا هرگز نامطلوب و متمایز است..

تأثیرات عاطفی و اجتماعی اختلال اوتیسم چیست؟

چنانچه بخواهیم تفاوت اوتیسم با بیش فعالی یا باقی اختلالات را وارسی کنیم، باید از اثرات عاطفی و اجتماعی آن آگاه باشیم.

از اصلی‌ترین چالش‌های اشخاص گرفتار اوتیسم میتوان به وجود چالش در برقراری ارتباطات، درک الزامات اجتماعی و انجام کارها و عادت‌های تکراری اشاره کرد.

بخش زیادی از کودکان اوتیسمی حتی عده‌ای که چندان گرفتار چالش‌های شناختی نیستند، در دوست‌یابی و برقراری ارتباطات اجتماعی و فهم سرنخ‌های ارتباط اجتماعی مشکل دارند.

چه متخصصانی میتوانند به درمان ADHD کمک کنند؟

 

حالا که متوجه تفاوت بیش فعالی با اوتیسم شده‌ایم، پس می‌دانیم که به منظور درمان هر یک از این اختلا‌ل‌ها باید سراغ متخصصان متفاوتی هم برویم.

بعد از بررسی نشانه‌های تفاوت بیش فعالی و اوتیسم سراغ شیوه‌های درمان هر یک از این اختلال‌ها در اطفال می‌رویم.

از جمله متخصصانی که میتوانند به مداوا اختلال اندک توجهی-بیش فعالی پرداخته و در این مورد دواهایی تجویز کنند، متخصصان اطفال، اعصاب و متخصصان طفل در زمینه رفتارهای رشد هستند.

این اشخاص توانایی دارند مشکلات اضطراب طفل را هم حل و فصل کنند.

روانشناسان بالینی هم میتوانند از رفتاردرمانی به منظور آموزش مدیریت تعاملات و فعالیت‌های گوناگون به طفل بهره ببرند.

درمان رفتاری-شناختی به مشکلات عاطفی و احساسی اختلال ADHD یاری می‌کند.

تشخیص این مشکل و دیگر مشکلات روحی مانند اضطراب که شاید رخ بدهد هم در حوزه تخصص روانشناسان بالینی قرار دارد.

این متخصصان به مشکلات فراگیری در اطفال بشی فعال هم می‌پردازند.

متخصصان عصب‌شناسی کودک هم میتوانند اختلالات این چنینی را تشخیص داده و به ارزیابی مشکلات فراگیری بپردازند.

درمان‌های آموزشی و سازماندهی شده تربیتی هم تاثیر گذار است.

در این درمان‌های آموزشی، مهارت‌هایی مانند مدیریت زمان و نظم تدریس میشود.

چه متخصصانی میتوانند به درمان اوتیسم کمک کنند؟

تفاوت اوتیسم و ADHD - متخصصان

متخصصان اطفال، عصب‌شناسان، متخصصان طفل در زمینه رفتارهای رشد، روانپزشکان کودک و روانشناسان در زمینه درمان اوتیسم فعال هستند.

آن‌ها توانایی دارند نشانه‌های محتمل را شناسایی و اوتیسم را تشخیص بدهند.

این متخصصان خدمات درمانی واجب و ضروری برای یاری به بیماران اوتیسم را ارائه می‌دهند.

روانشناسان بالینی و مددکاران اجتماعی هم به اطفال اوتیسم در التیام و بهبود مهارت‌ها اجتماعی کمک میکنند.

درمان‌های رفتاری-شناختی به دفع مشکلات احساسی و عاطفی کودکان می‌پردازد.

این متخصصان میتوانند به ارزیابی مشکلات فراگیری در اطفال پرداخته و دیگر مریضی‌ها ممکن و در ارتباط با اوتیسم مانند اختلال ADHD را شناسایی کنند.

عصب‌شناسان کودک هم میتوانند به تشخیص اوتیسم پرداخته و مشکلات در ارتباط با آن نظیر اختلال ADHD یا اضطراب را شناسایی کنند.

ضمن اینکه قادر به تجویز دارو در صورت لزوم هم هستند.

علاوه بر این‌ها، متخصصان کاردرمانی هم به فراگیری مهارت‌های واجب و ضروری در رویایی با موقعیت‌های چالشی کمک میکنند.

درمان‌های ترکیبی در زمینه افزایش مهرات‌های حسی و درمان با ملاحظه رژیم حسی از جمله کمک‌هایی است که کاردرمانی به اطفال اوتیستیک ارایه می‌نماید.

نیاز به گفتن است که مقصود از رژیم حسی به هیچ‌وجه برنامه غذایی نیست بلکه به مجموعه فعالیت‌های فیزیکی گفته میشود که کودک مبتلا به اتیسم به منظور بهترشدن عملکردهای فیزیکی خود یاد میگیرد.

گفتاردرمانان هم روی مهارت‌های زبانی کار میکنند و در حقیقت به اطفال مبتلا، مهارت‌های زبانی برای تواناییِ رابطه برقرار کردن با سایرین را آموزش می‌دهند.

در مدرسه برای گرفتاران ADHD چه باید نمود؟

 

با وجود موارد متعدد تفاوت بیش فعالی و اوتیسم، می‌بایست دقت داشته باشیم که اطفال گرفتار به هر دو این اختلال‌ها به مراقبت‌های ویژه‌ای در مدرسه احتیاج دارند.

اطفال گرفتار به بیش فعالی می‌بایست در مدرسه مورد مداقه و مراقبت بیشتری قرار بگیرند.

به عنوان نمونه، ضروری است در صندلی نزدیک به معلم یا جایی که حواسشان کم‌تر پرت میشود، بنشینند.

این کودکان به منظور داشتن تمرکز افزون‌تر از سایرین احتیاج به همکاری دارند.

برای جلب توجه و یادآوری به این کودکان برای دقت بیشتر، میتوان از نشانه هایی خاص و تصاویر استفاده کرد.

ضمنا ضروری است تکالیف طولانی، برای این کودکان به بخش‌های کوچک تفکیک بشود.

تکالیف این کودکان باید به روش توام، شامل تصویر و نوشته باشد.

در میان فعالیت‌های مختلف هم احتیاج به وجود وقفه‌هایی وجود دارد.

این وقفه‌ها بمنظور بوجود آوردن امکان حرکت و جنب و جوش بیشتر اطفال در نظر گرفته می‌شوند.

در مدرسه برای گرفتاران به اتیسم چه باید نمود؟

برای گرفتاران به اتیسم می‌بایست در کلاس، جایی نزدیک به معلم در نگاه گرفت.

در حقیقت باید جایی به آنها اختصاص داد که کم‌تر حواسشان به محرک‌های دیداری و شنیداری پرت بشود.

آموزش به این کودکان اوتیستیک احتیاج به لوازم کمک‌آموزشی ویژه‌ای است.

به عنوان مثال به منظور آموزش مفاهیم جدید باید از رمزگذاری با رنگ‌ها سود برد.

کودکان اوتیسم در طی روز احتیاج به ممارست بعضی از مهارت‌های حرکتی و فیزیکی دارند.

پسندیده‌تر است برای آشنایی بیشتر این کودکان با مهارت‌های اجتماعی از داستان‌ها استفاده بشود.

داستان‌هایی که در حین آن‌ها موقعیت‌های اجتماعی و ارتباطی به طفل آموزش داده میشود.

به این کودکان باید از نظر آموزش صبر کردن هم توجه بشود.

ضمنا ایجاد راهکارهایی که از اضطراب آن‌ها می‌کاهد هم لازم است.

در منزل برای نگاهداری از کودک مبتلا به ADHD چه باید نمود؟

تفاوت اوتیسم و ADHD چیست

در خانه باید قوانینی مشخص و انتظاراتی معلوم، وضع بشود.

برای اینکه قوانین موجود در خانه به عادت تبدیل بشوند، ضروری است روزانه آن‌ها را تکرار نمایید.

فعالیت‌ها و مسئولیت‌های مرتبط به طفل را بایست به اجزای کوچک‌تر تقسیم کرد.

برای یاری به افزایش تمرکز کودک هم میتوان از برنامه‌ریزی تصویری، چک‌لیست‌ها و کاغذهای برنامه‌ریزی رنگی به شکل برچسب استفاده کرد.

این موردها به افزایش توجه، تمرکز و نظم بیشتر کودک یاری می‌کند.

در موقع انجام تکالیف هم بایست به طفل اجازه وقفه و استراحت داده شود تا از دید مغزی و حرکتی، بازیابی انرژی پیدا کند.

برای مطالعه و نوشتن مشق‌ها باید محیطی ویژه در نگاه گرفته بشود.

در زمینه تغییرات ممکن در هر برنامه‌ای هم ضروری است به کودک اطلاع و به او آموزش‌های واجب و ضروری برای رویارویی با تغییرات غیر قابل پیش‌بینی داده بشود.

در منزل برای نگاهداری از کودک مبتلا به اتیسم چه باید نمود؟

تفاوت اوتیسم با بقیه مریضی‌ها و اختلالات سبب می‌شود احتیاج به در نظر داشتن موارد تربیتی و آموزشی خاصی در خانه به وجود آید و به همین سبب درک تفاوت اوتیسم و بیش فعالی هم به علت شباهت‌هایی زیاد این دو به هم خیلی مهم است.

به عنوان مثال برای اینکه مهارت‌های حضور در اجتماع به طفل آموزش داده بشود، ضروری است از بازی‌هایی که در آن هر کس نقشی را بر عهده می‌گیرد، استفاده شود.

علاوه بر این‌ها، باید انتظارات و برنامه‌های هر روزه مشخصی تنظیم بشود.

مسئولیت‌ها و وظایف هم پسندیده‌تر است به اجزای کوچک‌تری تفکیک بشوند.

علاوه بر این‌ها باید مهارت‌هایی به طفل یاد داده بشود که به یاری آن قادر باشد با بقیه رابطه برقرار کند.


قسمت سوم

فرق بیش فعالی با اوتیسم، آیا می‌دانید؟

بیماری نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یکی از بیماری‌های رایج در سنین کودکی است.
این اختلال که در حقیقت یک طیف را تشکیل می‌دهد، از دوره کودکی با علایمی مانند چالش در تمرکز و عدم توانایی در انجام کارها خودش را نشون میدهد و با رسیدن کودک به مدرسه، مشکلات تحصیلی متعددی را برای وی بوجود میاورد.به همین علت است. که بیشتر گرفتاران به این مشکل در سالهای مدرسه شناسایی می‌شوند.

این کودکان نه به علت اندک هوشی بلکه به دلیل نداشتن تمرکز و پرداختن به دروس گرفتار افت تحصیلی می‌شوند و کادر آموزشی و پدر و مادر را به دردسر می‌اندازند.

هرچند مشکلات رفتاری آن‌ها اندک‌تر از مشکلات تحصیلی نیست از آن جا که بخش زیادی از خانواده‌ها با این معضل روبرو هستند، اطلاع رسانی و ارائه آموزش به مردم به منظور تشخیص و شناسایی این کودکان لازم است.

در حقیقت یک فرد عادی تواناست در برابر یک محرک، هیجان خود را از پاسخی که مقرر شده است بدهد، منفک کند و جواب درست، ابراز هیجان درست و بموقع داشته باشد.ولی در یک کودک مبتلا به ADHD تاخیر در جواب نداریم و پاسخ‌های هیجانی آن‌ها ادغام شده در پاسخ‌های رفتاری آن هاست.

این کودکان وقتی حرف می‌زنند به همراه حالت‌های هیجانی که آن لحظه تجربه کرده اند، رفتار میکنند، رفتار و هیجانی که در ارتباط با آنچه می‌گویند، نیست.

چنانچه رفتاری هم انجام میدهند قادر به تفکیک آن نیستند و هیجان لحظه را به رفتارشان جابه‌جا‌ میکنند.

به همین سبب گفته میشود کودکان مبتلا به ADHDبه جای این که Responsive باشند، Reactive هستند در Reactive فرد نمیتواند پاسخ‌های خود را متناسب با شرایط تنظیم کند و صرفا به جواب می‌پردازد.

چنانچه کودکی از کنار یک کودک ADHD عبور کند و به او تنه بزند، به جای اندکی تامل برای ابراز بازتاب درست، همان لحظه با کودک گرفتار میشود.

کتک کاری میکند، فحش میدهد و به هر نحو ممکن عصبانی شدن خود را ابراز میکند.

گهگاه امکان دارد گریه کند و جواب هیجانی خود را به صورت گریه بروز دهد.

یک کودک معمولی در رویایی با این شرایط اندکی تامل میکند، بعد تلاش میکند متناسب با شرایط عکس العمل نشان دهد در حقیقت تواناست هیجانات خود را تنظیم کند.

امری که در اطفال گرفتار به ADHD رخ نمی‌دهد.

براساس نظریه بار کلی قسمتی از مغز اطفال گرفتار به ADHA که مرتبط به تنظیم هیجانات است، رشد لازم نکرده است و نبود بلوغ در تنظیم هیجانات در آنها از این امر ناشی میشود.

تفاوت بیش فعالی با اوتیسم
اطفال گرفتار به اوتیسم در شناخت نشانه‌های هیجان مشکل دارند، ولی مشکل آنها در بروز هیجان کم‌تر و در شناسایی هیجان‌ها بیش‌تر است.بعبارتی یک کودک اوتیستیک وقتی چهره عصبانی مادر خود را می‌بیند، نمیتواند عصبانی شدن او را بابت رفتارش درک کند درنتیجه به رفتارش ادامه میدهد.

یا چنانچه می‌بیند فردی خوشحال است، نمیتواند خوشحالی او را درک کند بنابراین نمیتواند با او همدلی کند بنابراین اشکال در شناخت هیجان مشکل اساسی کودکان اوتیستیک است.

درباره اطفال گرفتار به ADHDنیز میتوان گفت این اطفال در تنظیم هیجانات خود مشکل دارند آیا در درک هیجان مشکل خاصی ندارند؟ گفته میشود کودکان مبتلا به ADHDدر درک نشانه‌های هیجانی مشکل دارند و قادر نیستند هیجانات را متناسب با آنچه ابراز میشود، درک کنند وی از حرکات دست، چهره، تغییرات در position به عنوان نمایه‌های هیجان یاد میکند و می‌گوید: ما در عالم خارج امری به عنوان هیجان نمی‌بینیم، هیجان منفک از فرد نیست بلکه نشانه هایی را مشاهده میکنیم که ما را به طرف هیجان سوق می‌دهد.

چنانچه سرنخ‌ها را متناسب با موقعیت درک نکنیم، نمی‌توانیم هیجان شایسته‌ای ابراز کنیم و یا جواب مناسب با هیجان داشته باشیم نکته‌ای که مطرح میگردد این است که امکان دارد کودکان مبتلا به ADHD برای درک نشانه‌های هیجانی به بلوغ نرسیده باشند و نتوانند خوشحالی، رنجش یا هر احساس دیگری را از انسان‌های اطراف درک کنند.

آن‌ها برخلاف کودکان اوتیستیک که درکی از هیجان ندارند، هیجانات را درک میکنند ولی قادر نیستند رفتارهای خود را متناسب با موقعیت هیجانی تنظیم کنند.

گاه احتمال دارد بازتاب افراط و تفریطی نسبت به هیجانات پیرامون خود داشته باشند و به همین سبب قادر نیستند متناسب با علایم و محرک‌های محیطی بازتاب شایسته‌ای نشان دهند.

با اشاره به مطالعاتی که در دهه ۹۰ روی کودکان مبتلا به ADHD برای شناسایی درک هیجان در آنها انجام شد، این کودکان در قیاس با کودکان دسته کنترل، با دقت پایین‌تر از مشاهده یکسری تصاویر، ابراز هیجان کردند.درمطالعه دیگری معین شد، اطفال گرفتار به ADHDتمرکز پایین‌تر بر هیجانات خود دارند و قادر نیستند نام هیجانات را بدرستی به کار ببرند.

پژوهشگران همچنین دریافتند این کودکان نه فقط در درک هیجانات اطراف مشکل دارند شاید که در درک حالت و روحیه خود نیز مشکل دارند؛ کودکانی که سوابق خانوادگی ADHD دارند یعنی پدر یا مادریا خواهر و برادر مبتلا به ADHD نیز در درک هیجانات گرفتار مشکل می‌شوند.

 


بزرگترین گروه فوق تخصصی پزشکان مغز و اعصاب و متخصصین روانپزشکی در ایران

 

شاید دیگر کمتر کسی اطلاع نداشته باشد که در مجموعه بزرگ پزشکان جایروس بهترین فوق تخصص های مغز و اعصاب و اعصاب و روان و برترین فارغ التحصیلان آمریکا،اسپانیا و آلمان حضور دارند و خدمات مغزواعصاب و روان که در این مجموعه ارائه می شود با کیفیت ترین در تمام ایران است!

کادر درمانی جایروس از لحاظ تخصصی در حیطه های اعصاب، در تمام کشور بی نظیر است


شماره تماس های نوبت گیری سریع

مشاوره های تلفنی و ویزیت آنلاین ویدئویی نیز ارائه می شود.

واحد مغز و اعصاب و روان ☎ 22616377_021

 واحد ویزیت متخصص اختلالات خواب و نوبت انجام تست خواب ☎ 02122648627

واحد مشاوره و روانشناسی  ☎ 22636863_021


درمان بی خوابی در منزل بدون دارو

 

اگر بی خوابی دارید، علاوه بر خدمات حضوری در کلینیک، میتوانید با تهیه دوره جامع درمان بیخوابی که توسط دکتر مصطفی امیری فلوشیپ اختلالات خواب تهیه شده است، بی خوابی تان را بدون دارو و در منزل درمان کنید.

درمان بی خوابی بدون دارو با ۱۱۳ روش علمی و خانگی (برای شروع، اینجا کلیک کنید)


درمان افسردگی بدون دارو آنلاین

اگر دچار افسردگی هستید یا میخواهید احساس شادی و لذت را در زندگی تان تقویت کنید، میتوانید بصورت حضوری توسط متخصصین روانپزشکی یا روانشناسان مجموعه جایروس ویزیت شوید و علاوه بر خدمات حضوری، میتوانید با تهیه دوره آنلاین درمان افسردگی در خانه که توسط مجموعه پزشکان جایروس تهیه شده است، افسردگی تان را در منزل و بدون دارو درمان کنید (برای دیدن ویدئو معرفی دوره، کلیک کنید)

درمان افسردگی در منزل بدون دارو (برای شروع، اینجا کلیک کنید)

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *