روان درمانی روان پویشی

عملکرد روش های درمانی وابسته به پویش شناسی روانی

همان طور که به طور خلاصه در بالا ذکر شد، رویکرد روان درمانی روان پویشی بر این قاعده کلی بنا شده است که ضمیر ناخودآگاه احساسات و افکار ریشه دار و نهفته ای را که ممکن است بر رفتار ما تاثیر گذار باشد، در خود می پروراند.

روان درمان ها نیز با توجه به این قواعد و اصول عمل می کنند، با در نظرگرفتن یک چهار چوب مشخص و دقیق، تکنیک ها و روشهای درمانی مورد نیاز را برای بیماران فراهم می کنند. آنها رابطه برابری را با مراجع خود حفظ کرده، سعی در پذیرش و اتخاذ نگرشی بی قید و شرط داشته و با هدف ایجاد یک رابطه خوشبینانه با بیمار به کار خود ادامه می دهند و این سبب ترغیب مراجع شده تا بتواند به راحتی با مشکلات روحی و روانی درونی خویش و نیز تعارضات نهفته در ضمیر ناخودآگاه که بر رفتار و افکار او تاثیرگذار هستند، روبه رو شود و از آنها شناخت پیدا کند.

به منظور کمک به مراجع در درک شوریدگی و اختلالات ضمیر ناخودآگاه و چگونگی عملکرد ذهن، روان درمانان از تکنیک های مورد استفاده در روانکاوی بهره می جویند. این تکنیک ها عبارتند از:

مصاحبت و رابطه آزادانه و فارغ از هرگونه مقررات و سنت ها

این تروند به بیمار کمک می کند تا به راحتی و آزادانه با مشاور و روان درمان خود صحبت کند _ به معنای دیگر، بدون در نظر گرفتن چیزی هر چه که به ذهن بیمار خطور می کند بر زبان آورد. نیازی به تفکر و سنجیدن کلمات و جملات قبل از صحبت نیست و لزومی هم ندارد که مراجع تمام داستان را به صورت خطی و سلسله وار برای پزشک توضیح دهد.

این عمل و حرکت خودانگیخته سبب می شود بدون در نظر گرفتن اینکه افکار و احساسات واقعی ما چه اندازه احمقانه، خنده دار و دردناک هستند، بروز پیدا کنند.

[divider]

انتقال اميال و افكار سركوب شده

این تغییر جهت احساسات برای فرد از اهمیت خاصی برخوردار است _ بویژه احساسات محبوس در ضمیر ناخودآگاه از دوران کودکی که اکنون به روان درمان انتقال پیدا می کند. اغلب مراجعین یک جاذبه جنسی نسبت به مشاور خود پیدا می کنند و این انتقال احساسات می تواند به شکل های متفاوتی چون تنفر، بی اعتمادی، خشم و وابستگی ظهور پیدا کند.

از طریق شناخت و بررسی رابطه متقابل مراجع و پزشک، با به یادآوردن نمونه ها یا تجاربی از دوران کودکی ،مراجع شروع به شناخت احساسات واقعی و نیز تعارضات درونی خود می کند.

 [divider]

برداشت و تفسیر گفته ها

در طول درمان روان درمان می بایست سکوت اختیار کند، اما گاهی اوقات می تواند از میان صحبت های مراجع، موضوع یا حرفی را پیش بکشد. کاربرد این تعابیر به آگاهی و هشیاری روان درمان نسبت به وضعیت روانی مراجع و نیز توانایی او در یکپارچه کردن (روان و شخصیت) آنچه بدان آگاه نیست، بستگی بسیار دارد.

در نهایت، بر عهده روان درمان است به بیمار و مراجع کمک کند تا الگوهای رفتاری و فکری جدیدی را در خود پروش دهد، بر محدودیت های ناشی از ضمیر ناخودآگاه غلبه کند تا موجبات رشد شخصیتی او فراهم شود. به طور کلی، فرآیند درمان باید در مدت زمان کوتاه و به سرعت انجام گیرد، جلسات درمان هر هفته یکبار به مدت 50 دقیقه. پویش شناسی روانی بدنبال رفع مشکلات مستقیما درک شده (فطری) است.

در ادامه:پویش شناسی روانی کوتاه مدت