قرص دی سیکلومین چیست و چگونه عمل می کند؟

قرص دی سیکلومین دارویی است که برای درمان سندرم روده تحریک پذیر (IBS) استفاده می شود. این دارو همچنین گاهی در درمان اسهال و دل درد نیز مورد مصرف قرار می گیرد.

دی سیکلومین از دسته ای از داروهاست که به آنتی کولینرژیک ها شناخته می شوند.

داروهای آنتی کولینرژیک اثرات استیل کولین (فرستنده شیمیایی که برخی اعصاب آزاد می کنند) را بلوک می کند. آنها از انقباض ماهیچه ها (با مسدود کردن گیرنده های استیل کولین در سلول های عضلانی) جلوگیری می کنند. در واقع این دارو اسپاسم عضلات روده ها را مهار می کند.

داروهای آنتی کولینرژیک همچنین اثر آرامش بخش مستقیم نیز روی عضلات دارند و به همین دلیل دی سیکلومین برای کاهش انقباض عضلات در روده نیز استفاده می شود.

دی سیکلومین توسط سازمان غذا و داروی آمریکا از سال 1950 مورد تایید قرار گرفته است.

هشدارهای مصرف دی سیکلومین

دی سیکلومین می تواند تفکر یا سرعت واکنش دهی شما را مختل کند. در صورت استفاده از دی سیکلومین ، باید هنگام رانندگی یا انجام کاری که نیاز به تمرکز بالا داشته باشید، مراقب باشید.

دی سیکلومین همچنین ممکن است شما را دچار سرگیجه یا دچار اختلال دید کند.

اگر دچار عوارض جانبی جدی نظیر گیجی و منگی، توهم، افکار و رفتارهای غیر معمول، ضربان قلب سریع یا ناخوشایند، یا ادرار کمتر از حد معمول شدید، باید از دی سیکلومین استفاده نکنید و به پزشکتان فورا عوارض را اطلاع دهید.

دی سیکلومین توانایی بدن شما را برای تعریق کاهش می دهد. برای همین باید مراقب باشید چون در جاهای گرم می تواند تب و گرمای غیر معمول ایجاد کند.

مراقبت ویژه در بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی و در بیماران با فشار خون بالا ضروری است.

آقایانی که به مشکلات پروستات مبتلا هستند بهتر است پیش از مصرف دی سیکلومین با پزشک خود مشورت کنند.

همچنین در صورتی که فرد سابقه هرگونه مشکلات و بیماری های گوارشی از قبیل رفلاکس، اسهال، زخم معده، یبوست و مشکلات چشمی، اختلالت عصبی، ضربان قلب نامنظم یا سابقه حمله قلبی داشته باشد بهتر است پیش از مصرف داروی دی سیکلومین با پزشک خود هماهنگ باشد. علاوه بر این افرادی که به میاستنی گراویس و سندروم دان مبتلا هستند تنها باید با احتیاط کاملا و تحت نظر پزشک از این دارو استفاده کنند.

افرادی که پایین تر از 18 سال یا بالاتر از 65 سال سن دارند نیز باید با احتیاط از داروی دی سیکلومین استفاده کنند.

از طرف دیگر به واسطه تداخلات دارویی بالای دی سیکلومین، بهتر است پیش از شروع مصرف فهرستی از داروها و مکمل هایی که در حال مصرف آنها هستید را به پزشک ارائه کنید تا هرگونه احتمال تداخلات دارویی را پیش بینی و از ابتدا کنترل کند.

دی سیکلومین و بارداری

اگر باردار هستید، فقط وقتی میتوانید از این دارو استفاده کنید که طبق نظر پزشکتان با وجود حاملگی، قطعا مورد نیاز است.

قبل از مصرف، باید در مورد تمام ریسک ها و مزایا را با پزشک تان صحبت کنید.

دی سیکلومین به شیر مادر منتقل می شود و ممکن است عوارض جانبی جدی بر روی شیرخوار داشته باشد. بنابراین در هنگام استفاده از این دارو شیر ندهید.

این دارو نباید در کودکان زیر 6 ماه (به علت خطر عوارض جانبی جدی) استفاده شود.

عوارض جانبی دی سیکلومین

در هنگام مصرف ، ممکن است برخی عوارض جانبی را تجربه کنید که عموما جدی نیستند. داشته باشید. برخی عوارض جانبی نسبتا رایج عبارتند از:

• خشکی دهان
• ناراحتی معده
• استفراغ
• یبوست
• دل درد
• گاز یا نفخ معده
• از دست دادن یا کاهش اشتها
• حالت مشابه سرماخوردگی
• مور مور بدن
• سردرد
• خواب آلودگی
• احساس ضعف
• تاری دید
• دوبینی
• مشکل ادرار کردن (اختلال ادراری)

[divider]

عوارض جانبی جدی دیسیکلومین

اگر با هریک از این عوارض جانبی زیر مواجه شدید، بلافاصله با پزشکتان مشورت کنید یا به اورژانس مراجعه کنید.

• گیجی
• فراموشی
• دیدن چیزها یا شنیدن صداهایی که وجود ندارد (توهم)
• احساس ناپایداری
• اضطراب
• خستگی بیش از حد
• دشواری در به خواب رفتن یا در خواب ماندن
• هیجان زیاد غیرعادی
• خلق و خوی نامناسب غیرعادی
• ضعف عضلانی
• ضربان قلب سریع یا تپش قلب
• کهیر
• بثورات پوستی
• خارش
• دشواری تنفسی یا مشکل در بلع
• کاهش سطح هوشیاری

مقدار و نحوه مصرف دی سیکلومین

از دی سیکلومین به صورت قرص، شربت و آمپول استفاده می شود.

مصرف دارو باید به نیازهای فردی و توسط پزشکتان تنظیم شود.

اما بطور کلی در اغلب بزرگسالان دوز اولیه توصیه شده 20 میلی گرم چهار بار در روز است. پس از یک هفته درمان با دوز اولیه، دوز ممکن است به 40 میلی گرم چهار بار در روز در صورت صلاحدید پزشکتان افزایش یابد مگر اینکه عوارض جانبی ایجاد شود.

اگر اثربخشی دارو در عرض دو هفته دیده نشود، معمولا دارو باید قطع شود.  دوزهای بالاتر از 80 میلی گرم در روز برای دوره های بیش از 2 هفته ای توصیه نمی شوند.

چه دوزهایی از دارو دی سیکلومین در دسترس است

• کپسول: 10 میلی گرم.
• قرص: 20 میلی گرم و 40 و 60 میلی گرم
• شربت: 10 میلی گرم در هر 5 میلی لیتر
• نوع مخصوص تزریق (عضلانی): 10 میلی گرم در میلی لیتر

برخی عوارض جانبی با شیوع ناشناخته و کم به تفکیک سیستم های مختلف بدن عبارتند از:

اختلالات قلبی: تپش قلب،آریتمی های قلبی
اختلالات چشمی: سیکلوپژی، تاری دید
اختلالات دستگاه گوارش:درد شکمی، یبوست، خشکی دهان، ناراحتی معده، تهوع، استفراغ
اختلالات عمومی : خستگی و اختلال در خواب
اختلالات سیستم ایمنی: حساسیت دارویی از جمله ادم و باد کردن صورت، آنژیوادم، شوک آنافیلاکتیک
اختلالات سیستم عصبی: سرگیجه، سردرد، خواب آلودگی، سنکوپ
اختلالات روانشناختی: فراموشی، آشفتگی، حالت سردرگمی، توهم، اختلال در تمرکز، توهم  و همچنین جنون، خلق و خوی تغییر یافته و فراموشی شبه آلزایمر
سیستم تولید مثل و اختلالات پستان: ناتوانی در شیردهی
اختلالات تنفسی، قفسه سینه : انسداد تنفسی، احتقان بینی
اختلال در بافت پوست و زیر پوستی: درماتیت آلرژیک (حساسیتی)، اریتم، بثورات پوستی
مواردی از لخته خون (ترومبوز، ترومبوفلبیت) و واکنش های محل تزریق مانند درد موضعی، ادم، تغییر رنگ پوست و حتی سندرم دیستروفی سمپاتیک رفلکس سمپاتیک نیز گاهی رخ می دهد

تداخلات دارویی دی سیکلومین

• آنتی کولینرژیک ها از اثرات عوامل ضدگلوتومات جلوگیری می کنند. داروهای آنتی کولینرژیک در صورت افزایش فشار داخل چشم ممکن است هنگام مصرف همزمان کورتیکواستروئیدها (کورتون ها) خطرناک باشند. استفاده از این دارو همچنین در بیماران مبتلا به گلوکوم (آب سیاه) توصیه نمی شود.
•  آمانتادین
• داروهای ضد آرتریت کلاس I (به عنوان مثال، کینیدین)
• آنتی هیستامین ها
• داروهای ضد پریشانی (مانند فنوتیازین)
• بنزودیازپین ها
• مهارکننده های MAO
• داروهای ضد مواد مخدر (مانند مپریدین )
• نیترات ها و نیتریت ها
• عوامل سمپاتومیتیک
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و سایر داروهای دارای فعالیت آنتی کولینرژیک.
• متوکلوپرامید
• داروهای ضد اسید معده (آنتی اسیدها)
• دیگوکسین؛ و برخی داروهای دیگر قلبی

تجربه مصرف دی سیکلومین

من تقریبا تمام عمر با درد شدید معده، گرفتگی، نفخ و اسهال دست و پنجه نرم می کردم.

این مشکلات در بعضی موارد برای من بسیار ناتوان کننده بود و منجر به غیبت از مدرسه و همچنین بعدا غیبت از کارم می شد.

این وضعیت زندگی منو مختل کرده بود و منو از رفتن پیش دوستانم هم دور کرده بود. عملا برای من زندان اتاق خواب و حمام درست شده بود و به ندرت خانه ام را ترک می کردم.

در نهایت به پرشک مراجعه کردم و برای من دی سیکلومین 20 میلی گرم دو بار در روز تجویز شد و از زمانی که من شروع به مصرف این دارو کردم علائمم تقریبا صفر شد.

تا اونجایی که به من مربوط می شود این دارو من را درمان کرده و اگر چه بسیاری از افراد عوارض جانبی مانند تاری دید و یا خواب آلودگی و سرگیجه را گزارش می کنند؛ من هیچ عارضه جانبی از این دارو تجربه نکردم.

توصیه می کنم اگر شما هم مثل من هستید حتما با پزشکتان در مورد درمان های احتمالی مشورت کنید.

داروهای هم خانواده دی سیکلومین

• اتروپین
• پروبانتلین
• هیوسیامین
• تیوتروپیوم
• ایپراتروپیوم بروماید
• بلادونا پی بی
• کلیدینیوم-سی
• گلیکوپیرونیوم

هشدار مهم!

تجويز و تعيين دوز دارو همیشه به عهده پزشک است و جایروس مسئوليتی در قبال مصرف خود سرانه دارو ندارد.

اغلب داروها موارد مصرف بسیار متنوعی دارند و ممکن است هدف پزشک شما در تجویز این دارو در این سایت و در اینترنت ذکر نشده باشد.

این مطلب فقط برای آموزش اطلاعات عمومی پزشکی برای عموم مردم است و به هیچ عنوان جنبه تشخیصی یا درمانی ندارد و جایگزین ویزیت تخصصی و حضوری پزشک نیست.

دکتر مصطفی امیری متخصص مغز و اعصاب و فوق تخصص اختلالات خواب

بورد تخصصی مغزواعصاب از دانشگاه تهران