بیماری (بای پولار) دوقطبی در اطفال

بیماری (بای پولار) دوقطبی در اطفال مانند افراد بزرگسال با تغییر حالت رفتاری از بیش فعالی یا شیدایی به دپرشن (افسردگی) شدید همگام است.

تشخیص این مشکل در اطفال مسئله‌ی بغرنجی است.

بعضی متخصصان معتقدند بروز این مشکل در اطفال خیلی بندرت دیده می‌شود و در این‌باره اغراق میشود، بعضی دیگر خلاف این را باور دارند.

تاکنون متخصصان نتوانسته‌اند با اعتماد درباره‌ی میزان گسترش این مشکل در اطفال نظر بدهند.

دگرگونی (تغییرات) احساسی و رفتارهای ناهنجار برای هر طفل و نوجوانی عادی است.

اغلب زمانها این موارد نشانه‌ی هیچ بیماری یا مشکل روانی که نیازمند درمان باشد، نیست.

هر بچه‌ای امکان دارد روزهای دشواری را پشت سر بگذراند؛ احساس سرخوردگی، کسالت، عصبی‌بودن، خشم، بیش‌فعالی یا طغیان در دورانهای مختلف امری عادی است.، ولی چنانچه این علائم در فرزندتان ظهور شدیدتری دارد، ادامه‌دار است و دشواری هایی جدی ایجاد میکند، امکان دارد مسئله‌ی مهم‌تری درمیان باشد.

در اطفال شش تا هجده ساله نیز امکان دارد اختلال خلقی مخرب از هم گسیخته (DMDD) ظهور نماید.

این مشکل با کج‌خلقی و خشم شدید و به صورت تکرارشونده همگام است که با تعریف معمول بیماری (بای پولار) دوقطبی، هم‌خوانی ندارد.

مسئله‌ی مهم اینست که سریع نتیجه‌گیری نکنید.

چنانچه تشخیص داده شد فرزندتان مبتلا به بیماری (بای پولار) دوقطبی است، قبل از هر مبادرت (اقدام) درمانی با یک متخصص دیگر هم مشاوره انجام دهید.

باید نسبت به کسیکه درمان کودکتان را به‌عهده دارد، اعتماد داشته و با او راحت باشید.

نشانه‌های بیماری (بای پولار) دوقطبی در اطفال

بعضی از نشانه‌ی بیماری (بای پولار) دوقطبی در کودکان و نوجوانان شامل:

تغییر حالت و رفتار شدید که مختلف (متفاوت) از تغییر رفتارهای دوره‌ای و معمولی طفل است؛
بیش‌فعالی، رفتارهای عصبی، پرخاشگرانه و مخالف هنجارهای اجتماعی؛
رفتارهای خطرناک و بدون پروا که با شخصیت او هم‌خوانی ندارد، مانند استفاده از مواد یا ولخرجی‌های بی‌قاعده؛
بیخوابی یا کاهش چشمگیر احتیاج به خواب؛
کج‌خلقی و دلمردگی (افسردگی) در اغلب روز و تقریبا هر روز؛
خودبزرگ‌بینی و اغراق در زمینه توانایی‌های فردی؛
فکر خودکشی و رفتارهایی در جهت آن در اطفال بزرگ‌تر و نوجوان‌ها
نشانه‌های بیماری (بای پولار) دوقطبی در اطفال در دوره‌های ناپیوسته و مجزا آشکار می‌شوند؛ در فاصله‌ی بین این دوره‌ها رفتار طفل به حالت عادی و معمولی برمی‌گردد.

تشخیص بیماری (بای پولار) دوقطبی در اطفال

تشخیص بیماری (بای پولار) دوقطبی در اطفال دشوار است؛ زیرا بسیاری از نشانه‌های آن شبیه نشانه‌های کمبود توجه-بیش فعالی (ADHD)، اختلال سلوک (رفتاری که حقوق اساسی دیگران و هنجارهای اجتماعی متناسب با سن را نقض می‌کند) و حتی رفتارهای معمول کودکانه است.

یک مشکل اصلی اینست که دواهایی که به منظور درمان اختلال کمبود توجه-بیش فعالی تجویز می‌شوند، بطور معمول محرک شیدایی در اطفال گرفتار به بیماری (بای پولار) دوقطبی هستند.

شیدایی در اطفال نسبت به افراد بزرگسال با زیان‌های بیشتری همراه است؛ روان پریشی، دیدن یا شنیدن چیزهای غیرواقعی در حالت شیدایی کودکان بیشتر رخ میدهد.

اطفال در دوره‌ی دلمردگی (افسردگی) بیشتر از نشانه‌های فیزیکی دلمردگی (افسردگی) مانند درد و تیرکشیدن شکایت میکنند.

یکی از فرق‌های اصلی این مشکل در اطفال این است که چرخه‌های تغییر رفتار در اطفال گرفتار به دوقطبی بسیار تندتر از افراد بزرگسال رخ می‌دهند. درحالی‌که دوره‌های شیدایی و دلمردگی (افسردگی) در بالغین و بزرگسالان هفته‌ها، ماه‌ها و حتی سال‌ها زمان میبرد، تغییر دوره‌ها در اطفال امکان دارد به‌طور هر روزه رخ بدهد!

چطور به طفل مبتلا به بیماری (بای پولار) دوقطبی کمک کنیم؟

چنانچه فرزندتان مبتلا به بیماری (بای پولار) دوقطبی است، مجراهای زیادی برای یاری به او وجود دارد.

بعضی از این راه‌ها را در دنباله معرفی می‌کنیم.

به زمان‌بندی استعمال داروها پایبند باشید. 

باید کاری کنید فرزندتان دواهای واجب و ضروری را برای علاج اختلال اتخاذ میکند.

از یادآور، یادداشت یا هر چیزی که کمک تان میکند زمان استعمال داروها را به‌یاد بسپارید، سود بگیرید.

چنانچه فرزندتان می‌بایست در زمان مدرسه دارو ایجاد میشود، با مسئولین مدرسه و مربی بهداشت در این‌باره گفتگو کنید..

به اثرات ناخواسته دقت کنید. 

بخش زیادی از دواهای درمان بیماری (بای پولار) دوقطبی در بالغین و بزرگسالان موردآزمایش قرار گرفته‌اند و اثر شمار اندکی از داروها روی کودکان و نوجوانان مطالعه شده است.

کودکان با استعمال این داروها بطور معمول گرفتار عارضه‌های بیشتری مانند بالارفتن وزن، تغییر گلوگز (قند) خون و کلسترول پلاسمای خون می‌شوند.

از دکتر فرزندتان درباره‌ی عوارضی که می‌بایست تحت‌نظر قرار بدهید، پرس‌وجو کنید.

بنابر هشدار سازمان خوراک و داروی آمریکا برخی دواهای آنتی دپرسان (ضد افسردگی) امکان دارد، احتمال مبادرت (اقدام) به خودکشی را در کوکان، نوجوانان و جوان‌های زیر ۲۴ سال بالاتر ببرند..

با معلم‌های فرزندتان گفتگو کنید. 
در بعضی موارد طفل مبتلا به بیماری (بای پولار) دوقطبی به توجه ویژه‌ای در مدرسه احتیاج دارد.

به‌طور نمونه محتمل است به استراحت بیشتر یا تکلیف اندک‌تری در دوره‌های بحرانی داشته باشد.

گهگاه امکان دارد ناچار شوید زمانی کودکتان را به مدرسه نفرستید، دست‌کم تازمانی‌که نشانه‌های اختلال پایدار شوند.

برنامه‌ای منظم و یکنواخت داشته باشید. 

برنامه‌ی یکنواخت هر روزه بشکل قابل توجهی به اطفال گرفتار به دوقطبی یاری می‌کند.

به وی یاری کنید بیاموزد روزانه در ساعت معینی هوشیار شود، خوراک بخورد، فعالیت بدنی (ورزش) و بازی نماید و بخوابد.

تمام تلاش‌تان را به منظور کاستن تنش در خانواده بکنید.

درمان فامیلی را درنظر بگیرید. 

فرزند مبتلا به بیماری (بای پولار) دوقطبی بار بزرگی به دوش همه‌‌ی خانواده است.

حتی احتمال دارد پیوند زن و شوهری را گرفتار تنش کند.

امکان دارد بچه‌ها دیگر متوجه مشکل خواهر یا برادرشان نشوند یا از توجه بیشتر و خاص به او آزرده شوند.

جلسه‌های درمانی فامیلی به همه‌ی اعضای خانواده یاری می‌کند با وضعیت آشنا شوند و مناسب‌تر با آن کنار بیایند.

مراقب نشانه‌های تمایل به خودکشی باشید. 

هیچ پدر و مادری دوست ندارد به اینکه فرزندش محتمل است به خودش زیان بزند، فکر کند، ولی بدبختانه این تهدید وجود دارد؛ ولو در مورد کودکان

چنانچه فرزندتان از میل به انتها و پایان زندگی صحبت میکند یا دست به کاری می‌زند که زندگی‌اش را تهدید میکند، به آن بی‌توجه نباشید.

ابزار و دواهای پرخطر را از خانه بیرون (خارج) کنید و به‌سرعت کمک حرفه‌ای بگیرید.

بیماری (بای پولار) دوقطبی در نوجوان‌ها

علایم و روش درمان بیماری (بای پولار) دوقطبی در نوجوانان تا اندازه‌ی زیادی شبیه افراد بزرگسال است، ولی درگیربودن فرزند نوجوان‌تان با این مشکل، با دشواری‌ها (ی) ویژه‌ی دیگری همگام است.

وقتی نوجوانان بزرگتر میشوند، دلِ خوشی از اینکه وادار به پیگیری شیوه درمانی خاصی شوند، نخواهند داشت و امکان دارد در برابر آن مقاوت کنند.

پس با اونها صحبت کنید؛ روراست و همراه با دکتر فرزندتان درباره‌ی شیوه‌های درمانی مختلف گفت‌وگو کنید.

هنگام بحث درباره‌ی گزینش و انتخاب روش درمان و دواهای مورداستفاده کاری نکنید، فرزندتان احساس کند در برابر او هستید.

درست همانند افراد بزرگسال، نوجوانان مبتلا به بیماری (بای پولار) دوقطبی بایستی از مصرف الکل و مواد روانگردان ممانعت نمایند.

درغیر این‌‌صورت امکان دارد این مواد در ترکیب با داروی مصرفی‌شان سبب پیدایش یا تشدید تغییر حالت رفتاری شود.

احتمال وابستگی به دواهای مصرفی در نوجوانان افزون‌تر از کودکان و افراد بزرگسال است.

درمورد نوجوانان هم گزینش برنامه خواب و بیداری مشخص و معین و یکنواخت (تنظیم ساعت خواب) مهم است.

نیز می‌بایست راهکاری مؤثر به منظور مواجهه و کنارآمدن با پریشانی (اضطراب) و پریشانی‌های دوره‌ای گزینش کنید.

چنانچه فرزندتان گرفتار تغییرات جدی در رفتار و حالت، دلمردگی (افسردگی) یا دشواریها رفتاری است، با مشاور یا دکتر متخصص در زمینه‌ی درمان کودکان مشاوره انجام دهید.

تغییر حالت و رفتار متعاقب از بیماری (بای پولار) دوقطبی یا دیگر مسائل روانی محتمل است به مشکلات و ناهنجاری‌های جدی منتج شود.

درمان بموقع و زودهنگام از پیامدهای آسیب زننده جلوگیری میکند و از اثرات منفی مشکلات روانپزشکی بر تندرستی (سلامت) فرزندتان می‌کاهد.