تسکین فشار جسمانی کودک مضطرب

چگونه پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال) را رفع کنیم؟

سر بامداد که بچه مدرسه‌ای‌ها همگی درانتظار سرویس ایستاده‌اند، پسرتان رو کرده به شما و می‌گوید: «نمی‌خوام سوار بشم

دلم درد می‌کنه.

نمی‌خوام برم» یکه می‌خورید و با شما می‌گویید: «دوباره آغاز شد» بیشتر پدرومادرها حاضرند کوه را جا‌به‌جا کنند تا رنج کودکان‌شان را نبینند، ولی برای افرادی که با پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال) سروکار دارند موضوع جابه‌جایی سیاره‌ها و ستاره‌هاست! امکان دارد این دشواری به شما حس بی‌کفایتی و استیصال داده باشد.

در این نوشته شیوه‌های مدیریت پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال) را با بکارگیری تکنیک‌های کاربردی که متناسب با سن آنهاست برای شما شرح می‌دهیم.

در نمونه بالا آنچه قاعدتا باید روال معمولی صبحگاهی باشد به مبارزه‌ای اضطراب‌آور برای شما و فرزندتان مبدل میشود ، به پسرتان نگاه انجام می‌دهید (می کنید) در صورتش وحشتی را می‌بینید که حقیقی است.

شما می‌خواهید این دلواپسی مفرط را که به جزءِ جدانشدنیِ زندگی او تبدیل شده تسلی بدهید.

در مرحله‌ی اول از منطق مدد (کمک) می‌گیرید: «ببین عزیزم سرویسی رو برات گزینش و انتخاب کردم که همه می‌گفتن مطمئنه، تابحال حتی ۱ تصادف جزئی هم نداشته» ولی او از جایش جُم نمی‌خورد.

سعی انجام دهید به او اعتماد بدهید.

«بهت قول می‌دم که اتفاقی نمیفته.

پسرم منو ببین… بهم اعتماد داری، مگه نه؟» سرش را به نشانه‌ی تأیید تکان می‌دهد.

چند لحظه بعد ولی، با صدایی آرام می‌گوید: «میشه مجبورم نکنی برم؟»

پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال) – دل درد

به خشم متوسل می‌شوید: «گوش کن امیر! همین حالا سوار سرویست می‌شی.

وگرنه من می‌دونم و تو.

۱ هفته خبری از آیپدت نیست!» جوری به شما نگاه میکند انگار مجبورش کرده‌اید خود را به درون اقیانوس پرت کند، شکست‌خورده سوار سرویس مدرسه میشود.

و شما احساسی را تجربه انجام می‌دهید (می کنید) که خیلی ناخوشایند است.زجرآور است که می‌بینید فرزندتان نگران موقعیت‌هایی است که به راستی ترسناک به نظر نمی‌رسند. ولی مساله (نکته) اینجاست: در ذهن فرزند شما این موقعیت‌ها حقیقتأ تهدیدآمیزند و حتی وقتی تهدید خیالی است همچنان جواب ساختار عصبی را به صورت حقیقی برمی‌انگیزد.

در حقیقت میلیون‌ها بزرگسال، و هم چنین ۱ نفر از هر ۸ بچه (کودک) به پریشانی (اضطراب) دچارند ، پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال) به غیبت از مدرسه، فقدان مشارکت در فعالیت‌های معاشرتی (اجتماعی) و فقدان خواب پسندیده شبانه -در اثر افکار نگران‌کننده- منتج میشود.

بخش زیادی از پدرومادرها وقتی مکررا شاهد پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال) هستند مستأصل و درمانده می‌شوند.

شمار زیادی تکنیک‌های مبتنی بر بررسی‌ها (تحقیقات) دانشورانه (علمی) (که بعضا خیلی ساده هستند) هستند که توانایی دارند به مدیریت پریشانی (اضطراب) مدد (کمک) کنند.

آنچه امکان‌پذیر است این است که تاجاییکه امکان دارد پدرومادرها و بچه‌های (اطفال) با این مهارت‌های سازگاری با زندگی آشنا بشوند.

آنچه امکان‌پذیر است اینست که به بچه‌های (اطفال) این مهارت‌ها را یاد بدهیم تا زندگی آن‌ها صرفا زنده ماندن نباشد و بتوانند به راستی معنا، هدف و خوشحالی را در زندگی‌شان بیابند..

در اینجا ۹ تکنیک را با شما در میان می‌گذارم که خلاصه‌ای از برنامه‌ی مختص به کاهش پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال) است و می‌توانید آن‌ها را بی درنگ به کار بگیرید:

از اعتماد دادن به فرزندتان دست بردارید.

فرزند شما مضطرب است و شما می‌دانید دلیلی برای دلواپسی وجود ندارد، پس می‌گویید: «به حرفم اعتماد کن.

چیزی نیست که بخوای نگرانش باشی» تمام شد رفت.

مگر نه؟ همه‌ی ما آرزو میکنیم که کار به همین سادگی بود.

تابحال از خود پرسیده‌اید که چرا بچه (کودک) اطمینان‌بخشی شما را نشنیده می‌گیرد؟ این مسئله به خاطر سنگینی گوش‌هایش نیست.

بچه (کودک) مضطربِ شما با همه وجود می‌خواهد که به حرف‌تان گوش بدهد، ولی مغز او اجازه‌ی این کار را نمی‌دهد.

در جریان پریشانی (اضطراب) موادشیمیایی با شتاب زیادی در پیکر (بدن) آزاد می‌شوند و برای حفظ بقای فرد وضعیت ذهنی او تغییر پیدا میکند. در نهایت تکاپو (فعالیت) قشر جلویی مغز (که بخش منطقی‌تر مغز شمرده می‌شود) کاهش پیدا میکند، و در عوض بخش‌هایِ بیشتر خودکارِ مغز کنترل فرد را بدست می‌گیرند.

به بیان دیگر برای بچه (کودک) بسیار دشوار است که در جریان تجربه‌ی پریشانی (اضطراب) قادر باشد بدرستی فکر کند، از منطق سر در بیاورد یا حتی از یاد نبرد که وظایف ساده‌اش را انجام بدهد.

به جای سعی برای رفع کردن نگرانی‌های بچه (کودک) با بکارگیری آوردن علت و منطق تلاش کنید از تکنیک «مهار» استفاده کنید:

(م) مکث: اندکی درنگ کنید و همراه فرزندتان نفس‌های ژرف بکشید.

دم و بازدم ژرف یاری می‌کند جواب ساختار عصبی به پریشانی (اضطراب)، معکوس بشود.

دم و بازدم ژرف به همراه بچه (کودک) – پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال)

(ه) همدلی: پریشانی (اضطراب) ترس‌آور است.

بچه (کودک) از شما می‌خواهد که این موضوع را درک کنید.

(ا) ارزیابی: وقتی بچه (کودک) آرام شد نوبت یافتن راه‌حل‌های ممکن فرا می‌رسد.

(ر) رهایی: شما پدرومادری بی‌نظیر هستید که ابزار واجب و ضروری برای مدیریت دلواپسی را در اختیار فرزندتان قرار داده‌اید، بعد از حس گناه رها باشید.

 جنبه‌ی مثبت دلواپسی را به فرزندتان نشان بدهید.

به یاد داشته باشید تجربه‌ی پریشانی (اضطراب) برای بچه (کودک) به میزان مکفی (کافی) دشوار هست و ضروری نیست این عقیده را نیز به او القا کنیم که مشکلی دارد.

بخش زیادی از بچه‌های (اطفال) حتی امکان دارد از هراس اینکه مبادا مضطرب شوند پریشانی (اضطراب) بگیرند! به فرزندتان یاد بدهید که در واقع برای دلواپسی کاربردهایی وجود دارد.

زمانیکه اجداد ما شکارچی بودند و از طبیعت خوراک جمع می‌کردند خطرهایی در محل زندگی‌شان وجود داشت.

دلواپسی به آن‌ها مدد (کمک) می‌کرد که از حمله‌ی گربه‌سانان دندان‌شمشیری که در بوته‌ها کمین می‌کردند در امان بمانند.

در زندگی مدرن نیاز نداریم از دست شکارچیان گوشت‌خوار فرار کنیم، ولی این نشانِ تکاملیِ محافظ را به یادگار داریم: دلواپسی.

دلواپسی ۱ مکانیسم محافظتی است.

دلواپسی زنگِ خطری را در وجودمان به صدا در می‌آورد تا از خطرات جان تندرست و سالم به در ببریم.

به فرزندتان یاد بدهید که نگران شدن بطور کامل عادیست، و میتواند به مراقبت از ما یاری رساند.

به وی بگوئید همه‌ی آدم‌ها هر از گاهی گرفتار دلواپسی می‌شوند.

گاهی ساختار مغزی ما بی‌جهت زنگ بیم (خطر) را به صدا در می‌آورد ولی این شکل (نوع) دلواپسی (اضطراب) را میتوان با تکنیک‌های آسان (ساده) تخفیف داد.

نگرانی‌های کودکتان را تجسّم ببخشید.

برای پریشانی (اضطراب) بچه (کودک) شخصیتی خیالی خلق کنید. همانگونه که شاید متوجه شده‌اید نادیده گرفتن پریشانی (اضطراب) کمکی به حل آن نمی‌کند.

ولی تجسّم بخشیدن به دلواپسی و سخن گفتن درباره‌ی آن میتواند کمک‌کننده باشد. میتوانید با خلق شخصیت برای دلواپسی این کار را انجام بدهید.

به عنوان مثال «دلیِ دلواپس»، دلی شخصیت خیالی است و نقش پریشانی (اضطراب) را برعهده دارد.

خانه‌ی دلی در مغز قدیمیِ ماست، همانجایی که مسئول مراقبت از ما در مقابل بیم (خطر) است.

گهگاه هم پیش میاید که دلی کنترل خود را از دست میدهد و در این موقعیتها ما به وی یاری می‌کنیم مجدد منطقی فکر بکند.

شما میتوانید این ایده را با عروسک‌های دستی بازی کنید یا نقش آن را برعهده بگیرید و در خانه بازی کنید.

جان بخشیدن یا خلق شخصیت برای دلواپسی فایده‌های فراوانی دارد. این کار درک نشانه‌های ترسناک پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال) را برای آن‌ها آسان (ساده) میکند.

هم چنین جان‌بخشی به دلواپسی میتواند مغز منطقی را مجددا پویا (فعال) کند و مضاف بر این ابزاری باشد که بچه‌های (اطفال) به تنهایی بتوانند هر وقت که می‌خواهند از آن بهره ببرند.

به او آموزش بدهید افکارش را موشکافی کند.

به یاد داشته باشید که دلواپسی راه حل مغز برای مراقبت از ماست . مغز بیشتر موضوع دلواپسی را بزرگ جلوه می‌دهد (مثلا امکان دارد ۱ شاخه‌ی درخت را با مار اشتباه بگیریم) تا اعتماد پیدا کند که به موضوع دقت می‌کنیم.

شاید شنیده باشید که با آموزش دادن تفکر مثبت می‌توان پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال) را کنترل کرد.

ولی بهترین درمان برای افکار تحریف‌شده مثبت‌اندیشی نیست، بلکه درست اندیشیدن است.

از تکنیک «۳ شین» استفاده کنید:

شکار کردن

فرض کنید تمام افکاری که دارید در حبابی والای سر شما شناورند (مثل نقاشی‌های کارتونی)

سپس یکی از این افکار نگران‌کننده را شکار کنید.

مثلا: «هیچ کس در مدرسه از من خوشش نمیاد»
شاهد آوردن

در این وهله شواهدی را در تأیید یا رد فکر گزینش و انتخاب شده جمع کنید.

با این کار به طفل یاد می‌دهید که درباره‌ی نگران‌کننده بودن ۱ موضوع تنها بر اساس احساساتش تصمیم نگیرد.

عواطف مختلف (متفاوت) از واقعیت‌ها هستند.

شواهد تأییدکننده: وقتی خانم معلم گفت گروهی کار کنیم اولش کسی منو تو گروهش نبرد.
شواهد مردودکننده: پریسا و من مشق‌هامونو با هم نوشتیم، اون دوست منه.

شاخ به شاخ شدن

افکار را به چالش بکشید؛ ساده‌ترین کار (وجالب‌ترین) روش این است که به طفل یاد بدهید مناظره و گفت‌وگویی درونی در ذهنش انجام بدهد.
قطعا بخوانید: چگونه با فرزند خود رفتار کنیم؛ ۱۳ مساله (نکته) برای تربیت بچه (کودک) مودب
پنج به آن‌ها اجازه بدهید نگران شوند.

همانگونه که متوجه شده‌اید گفتن «نگران نباش» جلوی پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال) را نمی‌گیرد. چنانچه بچه (کودک) قادر باشد بطور طبیعی عواطف نگران‌کننده را کنار بزند از پریشانی (اضطراب) دور خواهند ماند ولی اینکه به بچه‌های (اطفال) اجازه بدهید دلواپسی را در اندازه‌ی کوچک امتحان کنند، میتواند در کنترل آن کمک‌کننده باشد.

روال روزانه‌ای برای این کار در نظر بگیرید.

در «وقت نگرانی» که ۱۰ الی پانزده دقیقه زمان میبرد به طفل یاری دهید. به کمکِ نوشتن نگرانی‌هایش را بیرون بریزد.

میتوانید این کار را به صورت ۱ تفریح انجام بدهید و ۱ جعبه‌ی دلواپسی با تزئینات درست کنید.

جعبه دلواپسی

در «وقت نگرانی» هیچ قانونی وجود ندارد که کدام نگرانی‌ها معتبرند و کدام‌ها معتبر نیستند؛ هر فکری که به ذهن می‌آید آزاد است.

در انتها این وقت درِ جعبه‌ی دلواپسی را ببندید و تا روز بعد با آن خداحافظی کنید.

 به آن‌ها یاری دهید. از «شایدها» بسوی «آنچه هست» پیش بروند.

انسان‌ها قادرند در وقت سفر کنند در واقع، ما زمان زیادی را از نظر ذهنی در آتیه می‌گذرانیم.

برای کسیکه گرفتار پریشانی (اضطراب) است سفر ذهنی به آتیه میتواند دلواپسی را تشدید کند.

۱ مسافر زمان با «چه میشود اگر…» ‌ها سروکار دارد.

فرزند شما از خودش می‌پرسد: «چه میشود چنانچه نتوانم کمد مدرسه‌ام را باز کنم و کلاس را از دست بدهم؟»، «چه میشود چنانچه پریسا امروز با من حرف نزند؟»

بررسی‌ها (تحقیقات) نشان میدهند با بازگشت به زمان حال می‌توان تشویش‌های مرتبط به آتیه را کاهش داد.

تمرین‌های ذهن‌آگاهی از تکنیک‌های مؤثر برای دست‌یابی به این هدف هستند.

ذهن‌آگاهی یاری می‌کند بچه (کودک) دقت خود را از «اگرها» به آنچه در وقت حال جریان دارد معطوف کند.

برای این کار کفایت میکند. به فرزندتان یاد بدهید به جریان دم و بازدم خود برای چند دقیقه دقت کند ،به جریان هوا که وارد بینی میشود، وارد شش‌ها و سپس بیرون می‌آید و به جنبش قفسه‌ی سینه و بدنش دقت بکند.

از موقعیت‌های استرس‌زا پرهیز نکنید.

چنانچه فرزندتان می‌خواهد از دورهمی‌ها، حیوانات، مدرسه، هواپیما یا هر موقعیتی که برایش ایجاد دلواپسی میکند دوری کند شما به عنوان پدرومادر چه می‌کنید؟ غالبا به طور عادی (نرمال) به وی یاری میکنید که همین کار را انجام بدهد.

بازتاب پیکر (بدن) در مقابله با بیم (خطر) که شامل جواب جنگ، گریز و فلج‌شدگی است فرزند شما را به فرار از موقعیت‌های ترسناک سوق می‌دهد.

متأسفانه، در درازمدت، پرهیز از موقعیت‌های اضطراب‌آور به تشدید این دشواری می‌انجامد.

پس راه‌حل جایگزین چیست؟ شما میتوانید از روش «نردبانی» بهره جویی کنید.

کودکانی توانایی دارند نگرانی‌هایشان را مدیریت کنند که آن‌ها را به بخش‌های قابل مدیریت تقسیم میکنند.

روش نردبانی روی بخش‌بخش‌کردن مسئله و مواجهه‌ی مرحله‌به‌مرحله برای وصول به اهداف متمرکز است.

بیایید ۱ نمونه بزنیم.

فرض کنید فرزند شما می‌ترسد روی صندلی تاب در پارک بنشیند.

به جای این که تاب میل کردن (خوردن) را به کلی از برنامه حذف نمایید، اهداف کوچکی را پیش‌بینی کنید که نهایتا به هدف بزرگ ختم بشوند.

در قدم اول از کنار پارک عبور کنید.

در مرحله‌ی بعد به درون پارک بروید.

در مرحله‌ی بعد نزدیک تاب‌ها بروید و نهایتا نوبت به نشستن روی تاب می‌رسد.

مواجهه‌ی بچه (کودک) با هر مرحله را آن‌قدر مرور کنید. تا تبدیل به کاری بی‌دغدغه بشود، در چنین حالتی می‌توانید ۱ قدم روی نردبان بالاتر بروید و طفل را با مرحله‌ی بعدی مواجه کنید.

اجتناب از پرهیز از موقعیت ترسناک – پریشانی (اضطراب) بچه‌های (اطفال)

به آن‌ها یاری دهید. طبق ۱ چک ‌لیست عمل کنند.

خلبانان تعلیم‌دیده در موقعیت‌ها اضطراری چه می‌کنند؟ آن‌ها به جای این که بدون فکر دست بعمل بزنند به چک لیست موقعیت‌ها اضطراری که در اختیارشان است رجوع میکنند.

حتی بعد از سال‌ها ممارست، هر خلبانی تکاپو (فعالیت) خود را با ۱ چک لیست مطابقت می‌دهد از این جهت در موقعیت‌ها بیم (خطر) گاهی دشوار است که درست فکر کنیم.

در زمینه اضطرابِ بچه‌های (اطفال) هم این مسئله مصداق دارد.

می‌توانیم چک لیست مرحله به مرحله‌ای در اختیارشان بگذاریم تا با بکارگیری آن آسودگی (آرامش) خودشان را بازبیابند.

شما می‌خواهید وقتی پریشانی (اضطراب) بسراغ فرزندتان آمد او در مرحله‌ی نخست چه کاری انجام بدهد؟ چنانچه دم و بازدم به آن‌ها یاری می‌کند، پس نخستین قدم این است که هر وقت گرفتار دلواپسی شد مکث کند و تنفس عمقی (عمیق) بکشد.

در مرحله‌ی بعد توانایی دارند موقعیت دلهره‌آور را ارزیابی کنند.

در نهایت می‌توانید ۱ چک لیست نوشتاری آماده کنید. تا هر وقت که خواست به آن رجوع کند و مرحله به مرحله موارد آن را انجام بدهد.

دلسوزِ خود باشید.

مشاهده‌ی فرزندتان که از پریشانی (اضطراب) رنج می‌برد میتواند دردآور و ناامیدکننده باشد و شما را دست‌پاچه کند.

پدرومادری وجود ندارد که حتی شده برای ۱ بار از خود نپرسیده باشد که «آیا علت پریشانی (اضطراب) فرزندم من هستم؟» پاسخ این است که مطابق بررسی‌ها (تحقیقات) علل و دلایل چندگانه‌ای در پدیدآیی پریشانی (اضطراب) دخالت دارد (ژن‌ها، ساختار مغزی، خلق‌وخو، علل محیطی، ضربه‌های روحی در گذشته و غیره).

لطفا این را به ذهن بسپارید که شما علت ایجاد پریشانی (اضطراب) فرزندتان نیستید، ولی می‌توانید یاری دهید. تا بر اضطرابش غلبه کند.

دلسوزی نسبت به شما را تمرین نمایید تا با این کار تمام اعضای خانواده از زندگی سالم‌تری برخوردار بشوند.

به یاد داشته باشید که شما نه تنهایید و نه مستحق سرزنش.

زمان آن فرا رسیده که از خودانتقادگری‌های ناتوان‌کننده رها شوید و شما را ببخشید.

شما قهرمان فرزندتان هستید.

درمان گیاهی اضطراب

زالزالک

زالزالک خواص آرا مبخشی دارد. کپسول‌های این رستنی (گیاه) ضربان قلب، حالت‌های عصبی، زودرنجی یا عواطف افراطی را کاهش داده و تپش قلب را تنظیم مینماید. تمام این‌ها هم سبب میشود که آرامشتان را بازیابید و اضطرابتان کم‌تر شود ،در این حالت خواب راحتی هم تجربه انجام می‌دهید (می کنید).

اسطوخودوس

دلهره (استرس) ۱ گیاه ضد پریشانی (اضطراب) است. این رستنی (گیاه) به آسانی میتواند اعصابتان را آرام و عضلاتتان را شل کند.

می‌توانید هرروز ۲ تا سه فنجان دم کرده‌ی اسطوخودوس میل کنید.

از این رستنی (گیاه) مفید برای از بین بردن مشکلات خواب، درد سر (سردرد) و ناراحتی‌های عصبی هم استفاده میشود.

در حقیقت دم کرده این رستنی (گیاه) به طور مثال ۱ مسکن عمل میکند که ساختار عصبی را آرام کرده و مشکلات خواب را برطرف میکند.

روغن یا افشره‌ی خوردنی اسطوخودوس نیز برای کاهش و درمان دلهره (استرس) و فشارهای روحی پیشنهاد (توصیه) میشود.

البته بکارگیری افشره‌های خوردنی برای خانمهای حامله، شیرده و بچه‌های (اطفال) توصیه نمیشود.

گیاه جینسنگ
گیاه جینسنگ برای مقابله با تشویش و قویتر شدن ساختار اطمینان (ایمنی) پیکر (بدن) فوق‌العاده است. این رستنی (گیاه) به طور اثربخش با پریشانی (اضطراب) مقابله کرده و خواب راحتی را برای شما به ارمغان می‌آورد. میتوانید از کپسول‌های ۲۵ تا پنجاه میلی‌گرمی عصاره‌ی خشک جینسینگ بهره جویی کنید.

پزشک (طبیب) داروساز میتواند در زمینه مقدار استفاده آن توضیحاتی به شما بدهد. دقت داشته باشید که دوره‌ی درمانی با این رستنی (گیاه) نباید بیشتر از ۳ ماه زمان ببرد.

بادرنجبویه
بادرنجبویه خواص ضد اکسیدیشن دارد و دم کرده‌ی آن نیز آرامش‌بخش است و با پریشانی (اضطراب) مقابله میکند.

به عقیده‌ی پژوهشگران این رستنی (گیاه) اختلالات عصبی به طور مثال خوابی، دلواپسی و آشفتگی را رفع میکند.

از روغن این رستنی (گیاه) نیز برای از بین بردن تنش‌های عصبی استفاده میشود.

سنبل الطیب
سنبل الطیب ۱ درمانگر همه کاره است. دم کرده یا کپسول‌های آن آرامبخش اعصاب است، حالت‌های عصبی را کاهش داده و کیفیت خواب شما را بهتر می‌کند.

در حقیقت این گیاه خواب راحتی برای شما مهیا میکند بدون این که پس از استعمال آن گرفتار خواب‌آلودگی شده باشید.

بابونه
بابونه هم یکی از آن رستنی‌ها (گیاهان) همه‌کاره هست.مضاف بر اثر مفیدی که روی پوست می‌گذارد آرامبخش، ضداسپاسم، ضد ملتهب شدن، ضدعفونی‌کننده، بادشکن و برطرف‌کننده‌ی جراحات می‌باشد.

چنانچه گرفتار حالت‌های عصبی شده‌اید، مضطرب، نگران، آشفته، بی‌خواب هستید و سردردهای عصبی و میگرنی گرفته‌اید بابونه را دریابید. این رستنی (گیاه) به جذب مواد کانی (معدنی) مدد (کمک) زیادی میکند.

توصیه میکنیم از عطار یا پزشک (طبیب) داروساز نحوه‌ی استعمال این رستنی (گیاه) را بر حسب شکل (نوع) نیازتان جویا شوید.

گیاه رازک
رازک قدمتی هزاران ساله دارد.

این رستنی (گیاه) آرام‌بخش و خواب‌آور عادی است..

۱۵ گرم گیاه رازک را در ۱ لیتر آبجوش بریزید و اجازه بدهید به مدت حدود ده دقیقه بجوشد.

سپس بگذارید محلول بدست آمده خنک‌تر شود و سپس آنرا صاف کنید.

می‌توانید هرروز دو تا سه فنجون از این دم کرده میل کنید.

استعمال این جوشانده برای درمان دل شوره، دلواپسی و دلهره (استرس) بسیار مفید است.

بازی درمانی

اجرای ۱ دوره بازی درمانی در قالب ۵ مرحله بازشناسی (تشخیص)، گزینش و انتخاب روش بازی درمانی، برنامه ریزی برای درمان، اجرای برنامه درمان و ارزیابی فرایند درمان توضیح داده شده است. بازی کلمات احساسی، بادکنک خشم، بازی جنبش آهسته و بازی صندلی‌ها به مانند تکنیک‌های معرفی شده. می‌باشد.

مریم عبداللهی

روانشناس و درمانگر تخصصی کودک

عضوئ انجمن روانشناسان ایران

ارائه خدمات تخصصی کودک در مرکز تخصصی جایروس (آلومینا) توسط تیم تخصصی و حرفه ای و با تجربه روانشناسان مرکز