تحریک جریان مستقیم الکتریکی از روی جمجمه (tDCS) و کمک به درمان بیماران مبتلا به آلزایمر و زبان پریشی

طبق گزارشات ارائه شده از سوی دانشگاه شیکاگو، تحریک جریان مستقیم الکتریکی از روی جمجمه (tDCS) به بهبود عملکرد ذهنی بیماران مبتلا به آزایمر و زبان پریشی (كمبود يا فقدان كامل قدرت به كار بردن يا فهم واژه ها معمولا در اثر آسيب مغزى ) کمک های فراوانی می کند.

مطالعات گذشته نشان داده است بسبب سازوکارهای سیناپسی و غیر سیناپسی، تحریک جریان مستقیم الکتریکی از روی جمجمه (tDCS) موجب تغییرات طولانی مدت و کارکردی (پزشكي: آنچه كه كاركرد اندام را تحت تاثير قرار مي دهد ولي در ساختمان آن تغييرى به وجود نمي آورد) در قشر خارجی مخ می شود. در صورتی که فرد بیمار تنها یک جلسه تحت روش درمانی تحریک جریان مستقیم الکتریکی از روی جمجمه (tDCS) قرار بگیرد، عملکرد وابسته به قشر مخ او افزایش پیدا میکند و همین عامل دانشمندان را واداشت تا به بررسی این تکنیک در محیط های آزمایشگاهی گوناگون بپردازند.

  روش درمانی تحریک جریان مستقیم الکتریکی از روی جمجمه (tDCS) به بیماران مبتلا به زبان پریشی کمک میکند تا بهتر بتوانند نام تصاویری را که به آنها نشان داده می شود، بیان کنند.

گروهی از دانشمندان به تحقیق درباره تاثیرات روش درمانی تحریک جریان مستقیم الکتریکی از روی جمجمه (tDCS) بر قسمت آسیب دیده گیجگاهی قدامی نیمکره چپ در بیماران مبتلا به زبان پریشی شدید پرداختند. از بیماران مبتلا به زبان پریشی شدید ( متوسط سن: 60 سال) که معمولا از دست راست خود برای انجام کارها استفاده میکنند، خواسته شد تا پس از قرار گرفتن تحت روش درمانی جریان مستقیم الکتریکی از روی جمجمه (tDCS) ، تصاویری را که کامپیوتر به آن نشان میدهد، به ترتیب نام برند. در ابتدا، جریان الکتریکی از سوی الکترود کاتود و سپس از سوی الکترود انود به نمیکره چپ فرستاده می شود. در این آزمایش به طور تصادفی انتخاب شدند و میان جلسه اول تا جلسه بعدی درمانی فاصله زمانی در حدود یک هفته قرار داشت. از هر گروه چهار نفره، دو نفر تحت قطبیدگی وارونه قرار گرفتند. بعد از دو ماهف این بار  جریان الکتریکی از سوی الکترود کاتود و سپس از سوی الکترود آنود به قسمت پس سری یا قمدوحی هر شش بیمار فرستاده میشد (جریانی در حدود دو آمپر و به مدت شش دقیقه).

در هر جلسه از بیماران خواسته شد تا تصاویری که نمایشگر به آنها نشان می دهد به ترتیب نام برند. هر لیست شامل 20 مورد بود. نمره ای که برای نام بردن هر تصویر اختصا داده شد، عدد یک بود. متوسط زمان پاسخ دادن به هر یک از تصاویر نیز ثبت و ضبط میشد. در نهایت دانشمندان دریافتند از طریق جریانی که از الکترود کاتود به سمت گیجگاهی قدامی نیمکره چپ فرستاده میشد، بیماران قادر بودند که تصاویر بیشتری را در ذهن بسپارند و نام تک تک تصاویر را بیان کنند و به طور مشابه انتقال جریان به قسمت پس سر و قمدوحی بیماران هیچ تاثیری در تشخیص درست تصاویر نداشت.

به منظور بررسی تاثیراتی که این روش بر فرآیند یادگیری و ادراک بیماران مبتلا به آلزایمر و زبان پریشی می گذارد، دانشمندان به  انتقال جریان مستقیم الکتریکی ( 1.5 تا 15 آمپر) از آنود و کاتود به قسمت گیجگاهی آهیانه ای بر روی ده بیمار پرداختند. نیم ساعت پس از آنکه بیماران تحت جریان الکتریکی قرار گرفتند، آزمایشی به طور مشابه بر روی آنها انجام گرفت، بدین صورت که از بیماران خواسته شد تا نام اشیاء و تصاویری که مشاهده می کنند، بیان کنند و نام 10 قلم از اجسام را به ذهن خود بسپارند. جریانی که از سوی الکترود آنود به مغز فرستاده می شد، باعث تقویت شده بود که بیماران کلمات و لغاط را درست تلفظ کنند، در حالی که جریان کاتودی باعث کاهش این کیفیت شده بود.

علاوه بر این، از آنجایی که جریان آنودی تحریک پذیری مغز را بالا می برد، قابلیت و سرعت پاسخگویی بیماران به سوالات نیز افزایش پیدا کرده بود.

تکنیک آسان، ایمن و کم هزینه

یافته های بدست آمده از مطالعات فراوان نشان می دهد که تحریک جریان مستقیم الکتریکی از روی جمجمه (tDCS) روشی بی خطر، کم هزینه و غیرتهاجمی است که به راحتی صورت می پذیرد. اعمال جریان الکتریکی بر روی این دسته از بیماران مطمئنا موجب بهبود عملکرد ذهنی و جسمی بیماران خواهد شد.

منبع:

http://www.neurologyreviews.com

نگارنده: حدیث بختیاری

[divider]

کلینیک فوق تخصصی مغز و اعصاب و روان آلومینا