اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی که هراس اجتماعی نیز نامیده می شود، ترس شدید نسبت به مضطرب شدن یا تحقیر شدن در موقعیت های خاص اجتماعی می باشد – به ویژه تحقیر کردن خود در مقابل دیگران.

شخص مبتلا به اضطراب اجتماعی تصور می کند که دیگران در صحبت کردن و یا برقراری ارتباط با دیگران، خیلی برتر از او هستند. این فرد بر روی اشتباهات کوچک خود در موقعیت های اجتماعی تمرکز کرده و آنها را بزرگ تر جلوه می دهد.

افراد مبتلا به اختلال هراس در برخی موقعیت ها دچار خجالت و شرم شدید می شوند، زیرا که تصور می کنند تمام چشم ها به طرف آنهاست. این افراد از صحبت کردن در مقابل دیگران هراس دارند، به عنوان مثال صحبت کردن با رئیس خود در مورد مسائل کاری. بعضی وقت ها این ترس کلی تر می شود، به عنوان مثال ترس از هر موقعیت اجتماعی، به ویژه رویارویی با غریبه ها.

در برخی موارد نادر اضطراب اجتماعی منجر به بروز ترس در استفاده از سرویس بهداشتی عمومی، غذا خوردن در جمع یا صحبت کردن با تلفن در مقابل دیگران منجر شود.

اختلال اضطراب اجتماعی با کمرویی متفاوت است، گرچه گاهی اوقات مردم در تشخیص این دو دچار اشتباه می شوند. افراد خجالتی در جمع احساس راحتی نمی کنند، اما معمولا دچار اضطراب های مربوط به اختلال اضطراب اجتماعی نیز نمی شوند. به علاوه افراد خجالتی خیلی زیاد از قرار گرفتن در موقعیت های اجتماعی اجتناب نمی کنند، بر خلاف افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی که از قرار گرفتن در موقعیت های اجتماعی هراس دارند و از آنها اجتناب می کنند.

افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی اصلا خجالتی نیستند. این افراد اکثر اوقات با دیگران احساس راحتی می کنند، اما برخی موقعیت های خاص، مانند راه رفتن در مقابل دیگران یا ارائه سخنرانی، برای آنها موقعیت های استرس زایی است.

هراس اجتماعی زندگی اجتماعی و شغلی فرد را مختل خواهد کرد. به عنوان مثال فرد مبلتا به این اختلال به خاطر عدم توانایی صحبت کردن در مقابل دیگران ارتقاء شغلی را از دست خواهد داد. ترس از بروز یک رویداد اجتماعی هفته ها قبل از رویداد شروع می شود و علائم آن بسیار آزاردهنده هستند.

اکثر افراد مبتلا به این اختلال آگاه هستند که احساسات آنها افراطی و غیرمنطقی است. با این حال قبل از رویداد مورد نظر ترس شدیدی را تجربه می کنند و حتی ممکن است برای اجتناب از آن مسیر خود را تغییر دهند. حتی اگر تصمیم به رویارویی با این موقعیت بگیرند، دچار اضطراب های شدید می شوند. این احساسات ناخوشایند با فکر کردن به قضاوت و افکار دیگران تشدید می شود.

علائم خاص اضطراب جتماعی

اضطراب اجتماعی دارای تمام علائم زیر می باشد:

• ترس مداوم و مشخص از انجام فعالیت های اجتماعی که فرد قرار است با افراد غریبه روبه رو شود. ترس های شخصی که در وی به نحوی بروز می کنند که آزار دهنده و تحقیر کننده خواهند بود. نکته: در کودکان باید شواهدی از ظرفیت روابط اجتماعی متناسب با سن، با افراد آشنا وجود داشته باشد و اضطراب باید در برخورد با هم سن و سالان نیز بروز کند و تنها در برخورد با بزرگسالان نیست.
• طبق DSM – 5، اگر ترس در متن موقعیت های اجتماعی رخ دهد، اختلال تشخیص داده می شود.
• ترس قرار گرفتن در موقعیت مورد نظر باعث بروز اضطراب می شود که حمله هراس را به دنبال خواهد داشت. نکته: در کودکان اضطراب از طریق گریه، کج خلقی، بی حرکت شدن یا لرز در مقابل غریبه ها، مشخص می شود.
• شخص تشخیص می دهد که ترس او بیش از حد و غیرمنطقی است. نکته: در کودکان این وضعیت وجود ندارد.
• از قرار گرفتن در این موقعیت های اجتماعی ترسناک اجتناب می شود و یا با اضطراب خیلی شدید انجام می شود.
• اجتناب از موقعیت، پیش بینی های هراس آمیز و اضطراب در این موقعیت ها باعث مختل شدن زندگی فرد، عملکردها و فعالیت های اجتماعی یا روابط فرد می شود.
• در افراد زیر 18 سال این دوره حداقل 6 ماه است.
• ترس یا اجتناب نتیجه تاثیر مستقیم اثرات فیزیولوژیکی یک ماده (مانند مصرف مواد مخدر یا دارو) نیست یا شرایط پزشکی منجر به آن نمی شوند.
• اگر فرد مبتلا به بیماری یا اختلال روانی دیگری باشد، ترس در مراحل اولیه مرتبط به این بیماری می باشد، به عنوان مثال ترس از لکنت زبان، ترس از لرزش در بیماران پارکینسون یا بروز رفتارهای غیرعادی خوردن در افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی.

نگارنده: سمیه محمدی

گروه پزشکان آلومینا