این طبیعی است که وقتی با یک موقعیت چالش بر انگیز روبه رو می شوید مانند: مصاحبه ی شغلی، امتحان دشوار و… احساس اضطراب کنید.اما اگر این نگرانی ها و ترس ها، در بیشتر مواقع زندگی شما اتفاق بیافتد و روند زندگی شما را مختل کند، ممکن است به این معنی باشد که شما احتمالاً از اختلالات اضطرابی رنج می برید. اختلالات اضطرابی انواع مختلفی داشته و روش های درمانی و راهکارهای موثر متفاوتی نیز برای آن وجود دارد.زمانی که شما متوجه شدید اختلال اضطراب دارید، می توانید برای کاهش علائم آن و به دست گرفتن مجدد کنترل زندگی اقدامات متفاوتی انجام دهید.
آشنایی با اختلالات اضطرابی
اضطراب واکنش طبیعی بدن به خطر،یک زنگ اتوماتیک برای زمانی است که شما با یک موقعیت استرس زا،تهدید یا فشار روبه رو می شوید.اضطراب حالتی است که به وسیله ی وحشت مشخص می شود،و با ترس که پاسخی متناسب به یک تهدید شناخته شده است فرق دارد، اضطراب پاسخ به تهدیدی ناشناخته،مبهم و ناشی از تعارض است.
اضطراب همیشه چیز بدی نیست. در واقع، اضطراب به هوشیار و متمرکز ماندن شما کمک می کند،شما را به کار کردن تحریک می کند و برای حل برخی مشکلات در شما ایجاد انگیزه می کند.اما زمانی که وقوع احساس اضطراب همیشگی،ثابت و آزار دهنده باشد،زمانی که در فعالیت و کارهای شما تداخل ایجاد کند، می تواند روند زندگی شما را از مسیر نرمال خارج کند و این می تواند نشان دهنده ی اختلال اضطرابی باشد.
علائم اختلال اضطرابی
اگر شما برخی از علائم و نشانه های زیر را در خود دیدید،که مدتی است شما را اذیت می کند به طوری که احساس می کنید نمی خواهند شما را رها کنند، ممکن است با ختلال اضرابی روبه رو باشید:
◌ آیا شما به طور مداوم احساس می کنید که عصبی و نگران هستید؟
◌ آیا این اضطراب در کار، مدرسه، مسئولیت های خانه تداخل ایجاد کرده است؟
◌ آیا شما ترسی دارید که نمی دانید دلیلش چیست و نمی توانید هم از آن رها شوید؟
◌  آیا شما در زندگی روزمره از فعالیت ها و یا موقعیت هایی اجتناب می کنید زیرا آنها شما را مضطرب می کنند؟
◌ آیا شما حملات ناگهانی از تپش قلب و وحشت دارید؟
◌ آیا شما دائماً احساس می کنید با خطر مواجه هستید یا قرار است اتفاق بدی بیافتد؟
_  علائم و نشانه های اختلال اضطرابی
□ نشانه های فیزیکی
♦ لرز،انقباض عضلانی
♦ احساس لرزش
♦ درد پشت،سر درد، خستگی
♦ تنش عضلانی
♦ تنگی نفس، واکنش از جا پریدن
♦ تعرق
♦ دستهای سرد
♦ خشکی دهان
♦ تکرار ادرار،اسهال
♦ اشکال در بلع
□  علائم روانشناختی
♦ احساس وحشت
♦ اشکال در تمرکز
♦ گوش به زنگ بودن
♦ بی خوابی
♦ کاهش میل جنسی
♦ احساس توده در گلو
♦ دل به هم خوردگی( پروانه در شکم)
انواع اختلال اضطرابی
♦ اختلال اضطرابی فراگیر(Generalized Anxiety Disorder)

اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، رایج‌ترین و گسترده‌ترین نوع اضطراب است.

میلیون‌ها نفر در کل دنیا به GAD گرفتارند.

GAD عبارتست از حالتی پیوسته از تنش جسمی/روانی و دلواپسی، بی‌هیچ عامل خاصی یا درماندگی برای رها شدن از آن به صورت موقت.

به بیان دیگر، چنانچه چنین احساس میکنید که همواره تحریک‌پذیر، نگران، مضطرب یا زیر فشار بدنی یا روانی هستید و این موضوع زندگیتان را دچار اختلال میکند است، شاید به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا باشید.

مجدد تأکید میکنیم که میزانی اضطراب، بخشی معمولی از زندگی روزانه و روزمره است و طبیعیست که گاهی‌اوقات، اندکی اضطراب داشته باشید؛ ولی هنگامی که ظاهرا اینطور نشان می‌دهد که آن اضطراب، بی هیچ عاملی بروز میکند یا به دلایلی این بررسی‌ها نباید سبب آن میزان از اضطراب شوند، این احتمال می‌رود که شما به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا باشید.

نکته‌های زیر، رایج‌ترین مشکلات مرتبط به اختلال اضطراب فراگیر هستند:

بی‌قراری، تحریک‌پذیری و دلواپسی یکسره یا حس فقدان کنترل؛
ملال و خستگی، بی‌حالی یا در حالت کلی سطح انرژی پایین (احساس فرسودگی)؛
عضلات کشیده و محکم، علی الخصوص در پشت، گردن و شانه‌ها؛
دشواری در تمرکز روی وظایف یا فعالیت‌ها؛
وسواس فکری نسبت به افکار منفی و استرس‌زا – «تفکر فاجعه‌سازی»
مسئله‌ی اساسی و مهم، مداومت اضطراب ذهنی یا بدنی است؛ یعنی چنانچه اضطراب شما بعد از مدت زمانی طولانی همچنان پابرجاست، این احتمال می‌رود که از نوع GAD باشد.

چنان‌که گفتیم محتمل است به بیشتر از یک نوع اختلالات اضطرابی مبتلا باشید. اختلال اضطراب فراگیر در مبتلایان به دیگر مشکلات اضطرابی -به‌ویژه اختلال هراس و اختلال وسواسی جبری- نیز خیلی رایج است.

  برخی از افراد در زندگی خود وقایع ناگواری مثل: تصادف،آتش سوزی،تجاوز،جنگ را تجربه کرده اند که گروهی از انها ممکن است بعد از واقعه احساس ترس و وحشت داشته باشند. در این اختلال اضطراب به وسیله ی  واقعه ای پر استرس و غیر معمول در فرد ایجاد می شود، این وقایع در رویاها و افکار بیداری دوباره تجربه می شوند.در زنان دو برابر بیشتر از مردان رخ می دهد.
♦ هراس اجتماعی(Social Phobia)

خیلی از افراد از اختلالی رنج میبرند که به «فوبیای اجتماعی» یا ترسی نامعقول از موقعیت‌های اجتماعی شناخته شده است.

میزانی فوبیای اجتماعی، عادی است..

اندکی کمرویی در مکان‌های همگانی یا دست‌پاچگی بهنگام سخنرانی در جمع، در غالب اشخاص، امری عادیست و نشانی از یک اختلالات اضطرابی به شمار نمی‌رود؛ ولی وقتیکه آن هراس، زندگی‌تان را مختل کند، چه بسا نشانگر آن باشد که به فوبیای اجتماعی مبتلا هستید.

فوبیای اجتماعی به وضعیتی گفته میشود که نوعی احساس کمرویی و خجالت شدید در شما وجود دارد و فکر مراوده یا گفت‌و‌گو با مردم، غریبه‌ها، اشخاص صاحب قدرت (مانند رئیس، استاد دانشگاه و …) یا حتی دوستان‌تان سبب پیدایش احساس اضطراب و هراس شدید در شما میشود.

مبتلایان به فوبیای اجتماعی، موقعیت‌های همگانی را بطور بالقوه ناراحت‌کننده و استرس‌زا می‌بینند و با ترسی دائمی از قضاوت‌شدن، تحت نظر بودن، مورد ارزیابی قرار گرفتن و نادیده گرفته‌شدن زندگی میکنند.

هم چنین، این اشخاص بطور معمول به شکلی نامعقول نگران‌اند که کاری احمقانه یا شرم‌آور از اونها سر بزند.

فوبیای اجتماعی، مسئله‌ای بالاتر از کم‌رویی عادی است و هراس برآمده از آن، سبب میشود که شما در غالب اوقات از تعاملات اجتماعی تندرست و سالم دوری بجویید.

مبتلایان به فوبیای اجتماعی، غالبا با ۱ یا چند مورد از مشکلات زیر زندگی می‌کنند:

احساس ناامیدی و هراس در میان اشخاص غریبه یا در موقعیت‌های ناآشنا؛
وسواس فکری نسبت به زیر ذره‌بین قرار گرفتن، تحت نظر بودن یا قضاوت‌شدن از سوی غریبه‌ها؛
احساس اضطراب شدید و کنترل‌ناپذیر در هر موقعیت اجتماعی؛
هراس شدید از سخنرانی در جمع – بالاتر از آنچه معمولی تلقی می‌شود؛
احساس دلواپسی منحصرا با اندیشه کردن به موقعیت‌های اجتماعی – حتی وقتی که در چنین موقعیت‌هایی قرار ندارند؛
احساس اضطراب و دست‌پاچگی در موقع دیدار با اشخاص جدید یا سخن‌گفتن با آوای بلند در هنگامی که ضروری است صحبت کنند.
بسیاری از مبتلایان به فوبیای اجتماعی، رفتارهای اجتنابی از خود بروز می‌دهند. آن‌ها تا میزان ممکن از موقعیت‌های اجتماعی دوری میکنند تا بتوانند از هراس بیشتر رهایی یابند.

اختلال هراس

اختلال هراس، نوعی اختلالات اضطرابی ناتوان‌کننده است که تفاوت زیادی با اختلال اضطراب فراگیر دارد.

بایستی دقت نمود که اختلال هراس، همان ترسیدن نیست.

احساس اضطراب و دلواپسی به خاطر احتمال فقدان شغل‌تان یا شیری که قصد دارد در جنگل به شما حمله کند، کلاً طبیعی است و ارتباطی به اختلال هراس ندارد.

اختلال هراس به موردی گفته میشود که فرد، احساس عذاب و خطری قریب‌الوقوع میکند و این احساس سبب ظهور نشانه‌ها روانی و‌جسمی در او میشود.

گاهی‌اوقات، این نشانه‌ها آن‌قدر شدید هستند که برخی انسان‌های با تصور آن که سلامتی‌شان بخطر افتاده، در شفاخانه بستری می‌شوند.

اختلال هراس با دو نشانه مشخص می‌شود:

حملات هراس؛
هراس از حملات هراس در آتیه
حملات هراس، واکنش‌های شدید روانی و‌جسمی هستند که میتوانند ناشی از نگرانی و تشویش باشند یا بی‌هیچ علت خاصی رخ دهند. حملات هراس غالبا نوعی پریشانی روانی هستند ولی در اغلب موارد به‌وسیله‌ی نشانه‌های فیزیکی‌شان شناخته می‌شوند؛ از جمله:

تپش قلب سریع (تپش قلب یا ریتم نامنظم/بسیار سریع)؛
عرق کردن بیشتر از اندازه یا گُرگرفتگی/لرز؛
احساس مورمور شدن، بی‌حسی یا کاستی در بدن؛
مسخ شخصیت (احساس اینکه خارج از پیکرتان هستید)؛
آشفتگی در تنفس یا حس آن که قادر نیستید نفس ژرف بکشید؛
سبکی سر یا سرگیجه؛
درد قفسه سینه یا معده‌درد؛
مشکلات یا مشکلاتی در سیستم گوارش
حملات هراس احتمال دارد همه یا شماری از نشانه‌های بدنی بالا را داشته باشند و نیز امکان دارد شامل نشانه‌های غیرمعمولی مانند سردرد، فشار گوش و غیره نیز باشند.

همه‌ی این نشانه‌ها بسیار حقیقی به نظر می‌رسند؛ به همین سبب افرادی که حملات هراس را تجربه میکنند.، بیشتر در پی نظارتهای پزشکی می‌روند.

حملات هراس با علایم روانی‌شان نیز شناخته می‌شوند. این نشانه‌ها در ۱۰ دقیقه‌ی اول یک حمله‌ی هراس به قله خود می‌رسند:

احساس عذاب و زجر یا حس اینکه در آستانه‌ی مرگ هستید؛
اضطراب شدید، علی الخصوص اضطراب در زمینه سلامتی؛
احساس درماندگی یا حس آن که دیگر خودتان نیستید.
برخلاف باور عموم، ممکن است که نشانه‌های جسمیِ مرتبط به حملات هراس، پیش یا بعد از اضطراب پدیدار شوند؛ این یعنی شاید شما نشانه‌های بدنی را در همون شروع و قبل از آن که هراس از مردن به سراغ‌تان بیاید، تجربه کنید؛ به همین سبب است که خیلی از اشخاص گمان میکنند سلامت جسمی‌شان در ریسک خطر است و بنابراین، درخواست مراقبت‌های پزشکی و بستری‌شدن میکنند.

حملات هراس احتمال دارد توسط حساسیت بیشتر از اندازه به واکنش‌های بدن، به‌وسیله‌ی اضطراب و نگرانی یا بی هیچ دلیلی رخ دهند.

کنترل اختلال هراس بدون کمک گرفتن از اشخاص آگاه میتواند بسیار دشوار باشد.

یاری جستن از اشخاص متخصص، راهی اساسی و مهم برای متوقف کردن حملات هراس است و شما میتوانید از این راه، تکنیک‌های ضروری را برای درمان این مشکل بیاموزید.

هم چنین این احتمال نیز هست که به اختلال هراس مبتلا باشید ولی حملات هراس چندانی را تجربه نکنید.

ضمنا چنانچه با هراس یکسره از حمله‌ی هراس زندگی میکنید، محتمل است به این نوع اختلالات اضطرابی مبتلا باشید.

در چنین مواردی، اضطراب شما شاید به اختلال اضطراب فراگیر شبیه باشد، ولی هراس شما در این زمینه، بطور کامل مشهود و متمایز است.

قطعا بخوانید: حملات پانیک چیست؛ از علایم تا درمان
چهار آگورافوبیا

آگورافوبیا، هراس از بیرون رفتن بطور علنی و آشکار است که یا به هراس از فضاهای باز بر می‌گردد و یا به هراس از حضور در مکان‌های ناآشنا

بسیاری از مبتلایان به آگورافوبیا، هرگز از خانه‌شان بیرون نمی‌روند یا تمام تلاش‌شان را به‌کار‌می‌بندند که به‌جز خانه و محل کارشان، به مکان دیگری رفت‌و‌آمد نکنند.

برخی از این اشخاص میتوانند به فروشگاه موادغذایی یا باقی مکان‌های آشنا بروند ولی در دیگر مکان‌ها، ترسی شدید و تقریبا ناتوان‌کننده را تجربه میکنند..

بسیاری از مبتلایان به آگورافوبیا (البته نه همه‌ی آنها) اختلال هراس نیز دارند.

علت آن همچین این است که آگورافوبیا در خیلی از افراد ناشی از حملات هراس است.

چنین افرادی در مکان‌های همگانی گرفتار حملات هراس می‌شوند؛ بنابراین، برای پیشگیری از ظهور حملات هراس، روز‌به‌روز افزون‌تر از رفتن به مکان‌های همگانی اجتناب میکنند تا آن که سرانجام می‌ترسند حتی از خانه‌ی خود خارج شوند.

برخی از مردم، آگورافوبیا را بعد از حوادث تکان‌دهنده نیز تجربه میکنند.

آگورافوبیا در میان افراد بزرگسال شایعتر است.

برخی نگران هستند که کنترل بدنی و روانی‌شان را از دست بدهند و همین موضوع باعث میشود از موقعیت‌های اجتماعی دوری کنند.

ولی همه‌ی مبتلایان به آگورافوبیا، تمام وقت‌شان را در منزل نمی‌گذرانند؛ در حقیقت برخی از نشانه‌های متداول‌تر آن عبارت‌اند از:

هراس وسواسی از مُراوده با گروهی از مردم – چه آن‌ها را بشناسید و چه نشناسید.
اضطراب یا نگرانی شدید در زمان هایی که در محیطی جز خانه‌تان یا جایی هستید که در کنترل شما نیست.
احساس تنش و اضطراب و نگرانی ولو در طول فعالیت‌های معمولی مانند رفتن به فروشگاه، گفت‌و‌گو با غریبه‌ها یا حتی فقط بیرون رفتن از خانه
دلواپسی زیاد در زمینه چگونگی مراقبت از خودتان یا تأمین امنیت در موقع بروز برخی مشکلات (حتی چنانچه احتمال رویداد آن، خیلی اندک باشد)
احساس اینکه ترس‌های خودتان، شما را اسیر نگاه میدارند و نمی‌گذارند از خانه بیرون بروید و مطابق میل‌تان زندگی کنید.
خیلی از افراد در بعضی لحظات در خارج از منزل احساس آسیب‌پذیری میکنند و ترجیح میدهند در خانه‌شان بمانند؛ ولی وقتیکه این هراس برای زمانی طولانی ادامه یابد یا شما را از تجربه‌ی یک زندگی لذت‌بخش و پویا بازدارد، با احتمال فراوان شما را به آگورافوبیا مبتلا کرده است.

قطعا بخوانید: فوبی چیست؛ آشنا شدن با انواع اختلال هراس و روشهای درمان آن
پنج فوبیاهای خاص

فوبیاها عواطف شدید هراس ناشی از اشیا، موضوعات، موقعیت‌ها، حیوانات و… هستند.

فوبیاها عموما به تفکر فاجعه‌سازی (داشتن این عقیده که بدترین اتفاق ممکن روی خواهد داد) یا رفتارهای اجتنابی (انجام هر عملی که به منظور پرهیز از هراس واجب و ضروری است) می‌انجامند.

آراکنوفوبیا یا عنکبوت‌هراسی، نمونه‌ای از یک فوبیای مرسوم است.

شمار بسیار اندکی از عنکبوت‌ها نیش می‌زنند و شمار عنکبوت‌های پرخطر، بسیار انگشت‌شمار است؛ ولی با وجود این، خیلی از افراد ولو با تصور یک عنکبوت گرفتار ترسی شدید و مهیب می‌شوند.

دیگر فوبیاهای متداول عبارت‌اند از: هراس از مار، هواپیما، رعدوبرق و خون.

فوبیاها یک اختلالات اضطرابی به شمار می‌روند؛ با وجود این، احتمال دارد بعضی افراد در تمام عمرشان فوبی داشته باشند، ولی به مداوا احتیاجی پیدا نکنند؛ برای نمونه، چنانچه از جوجه‌ها می‌ترسید ولی محل زندگی‌تان دور از مزرعه است، آن‌گاه درحالی‌که یک فوبیای بسیار حقیقی دارید احتمال دارد این فوبی مشکلی برای ادامه‌ی زندگی‌تان ایجاد نکند.

ولی چنانچه زندگی‌تان به خاطر فوبیایی که دارید آغاز به تغییر کرد، یعنی مشکل‌تان جدی است و بایست در پی درمان باشید.

فوبیاها بطور معمول سبب نکته‌های زیر می‌شوند:

هراس بیشتر از اندازه و یکسره از یک وضعیت و رویداد خاص؛
حس فوریِ وحشت در مواجهه با موضوع فوبیایی که دارید؛
عدم توانایی در مهار ترس‌های‌تان، حتی چنانچه بدانید که غیرمنطقی هستند؛
سعی زیاد برای دور شدن از وضعیت یا چیزی که سبب هراس شما می‌شود؛
تحمل محدودیت‌هایی در روال عادی‌زندگی‌تان به خاطر ترسی که دارید.
برای بعضی از اشخاصی که فوبیاهای شدید دارند، تنها اندیشه کردن به چیزی که از آن می‌ترسند (حتی چنانچه در آن لحظه حاضر نباشد)، سبب پیدایش اضطراب یا اضطراب و نگرانی در آن‌ها میشود یا به طوری دیگر بر زندگی‌شان اثر می‌گذارد.

بخش زیادی از اشخاص، فوبیاهایی کوچک دارند که میتوانند مدیریت‌شان کنند؛ ولی چنانچه فوبیای شما بر کیفیت زندگی‌تان اثر منفی می‌گذارد، شاید می‌بایست در پی یک راه‌حل درمانی برای آن باشید.

شش اختلال اضطراب و نگرانی بعد از سانحه (PTSD)

بعنوان یک آدم، شما همواره در معرض خطراتی هستید که زندگی‌تان را تهدید میکنند.

خیلی از افراد آن‌قدر خوش‌شانس هستند که میتوانند از این خطرات به دور باشند و زندگی ایمن و لذت‌بخشی داشته باشند ولی در بعضی موارد، امکان دارد شما به یک زیان روانی یا بدنی شدید گرفتار شوید و آنچه بسا به یک اختلالات اضطرابی منتج شود که به «اختلال اضطراب و نگرانی بعد از سانحه» شناخته شده است.

PTSD نوعی اختلالات اضطرابی است که بعد از وقوع حادثه‌‌ای تکان‌دهنده پدیدار میشود.

مبتلایان به PTSD بیشتر باید از بیرون کمک بگیرند، چون PTSD میتواند تا سال‌ها بعد از یک رویداد ناراحت‌کننده بر اشخاص اثر بگذارد و ممکن است که در بقیه‌ی عمرشان همواره ادامه یابد.

PTSD هم از دید بدنی و هم از دید روانی بر اشخاص اثر می‌گذارد.

در بیشتر موارد، فرد مبتلا به PTSD، همان فردی است که رویدادِ ناراحت‌کننده را تجربه کرده است؛ ولی این احتمال نیز هست که با مشاهده‌ی یک رویداد ناراحت‌کننده یا آسیب‌رسان یا حتی فهمیدن آن که یکی از عزیزان‌تان با حادثه‌‌ای ناگوار روبه‌رو شده است، گرفتار PTSD شوید.

نشانه‌های PTSD عبارت‌اند از:

مرور رویداد تکان‌دهنده

شناخته‌شده‌ترین نشانه‌ی PTSD، مرور کردن رویداد ناراحت‌کننده‌ای (تروما) است که رخ داده است.

مبتلایان به PTSD نه فقط تروما را بشکل ذهنی مرور میکنند، شاید که در برخی موارد احتمال دارد آن را به هر دو شکل ذهنی و بدنی تجربه کنند؛ چنان‌که انگار به لحظه‌ی وقوع حادثه برگشته‌اند.

بازتاب به محرک‌ها

برخی محرک‌ها احتمال دارد سبب بشوند که مبتلایان به PTSD، اضطراب و نگرانی یا ترسی شدید را تجربه نمایند.

این محرک‌ها بطور معمول به همان حادثه مرتبط هستند؛ مانند صداهای بلند -هنگامی که رویداد شامل صداهای بلند بوده است- یا هراس شدید در وقتیکه فردی در پشت سرتان است -در صورتی که پیش‌تر از پشت به شما حمله شده باشد.

فکر و خیال‌های مرتبط به آن رویداد ناگوار هم محتمل است سبب برانگیختن PTSD شود.

دلواپسی در زمینه رخداد دوباره‌ی تروما

مانند حملات هراس، چنانچه به خاطر تصورِ رخداد دوباره‌ی آن حادثه‌ی ناگوار به‌شدت مضطرب هستید، محتمل است به PTSD مبتلا باشید.

ضمنا چنانچه با اندیشه کردن به تکرار آن حادثه، بطور مرتب و هر روزه گرفتار اضطراب می‌شوید، شاید دلیل آن PTSD باشد.

مشکل عاطفی

بسیاری از مبتلایان به PTSD، دشواری هایی را در زمینه تفکر عاطفی و آینده‌‌ی روابط احساسی‌شان تجربه میکنند.

برخی نسبت به عشق و محبت، سرد و بی‌علاقه می‌شوند.

برخی از نظر عاطفی، بی‌حس می‌شوند.

سایر به این عقیده می‌رسند که مقرر شده است بمیرند.

همه‌ی این کشمکش‌های عاطفی در مبتلایان به PTSD متداول هستند.

هم چنین امکان دارد در هر جایی که هستید، به احتمالات بسیار نامطلوب و ناگوار بیندیشید؛ به عنوان مثال پیوسته احساس کنید فاجعه‌ای در کمین است یا در موقعیت‌های همگانی، احساس بی‌پناهی و ناامیدی کنید.

بسیاری از مبتلایان به PTSD، در مقابل رویدادها، چیزها و حتی کسانی که شاید یادآور آن حادثه باشند، رفتارهای اجتنابی از خود نشان میدهند -حتی چنانچه بین این مسئله‌ها و حادثه‌ای که برای آن‌ها رخ داده است، هیچ ارتباطی وجود نداشته باشد.

مبتلایان به اختلال اضطراب و نگرانی بعد از سانحه امکان دارد در اغلب روزها، میزان بالاتری از دلهره را تجربه نمایند.

آن‌ها احتمال دارد زودرنج باشند یا به‌راحتی عصبانی شوند.

آن‌ها احتمال دارد به‌آسانی وحشت‌زده یا سراسیمه شوند یا قادر نباشند به‌راحتی بخوابند.

زندگی کردن با PTSD میتواند بسیار دشوار باشد.

قطعا بخوانید: رفتار درمانی و رویکردهای آن؛ این مداوا برای چه اختلالاتی مناسب است؟
۷ اختلال وسواسی جبری (OCD)

اختلال وسواسی جبری یا OCD، میتواند یک اختلالات اضطرابی بسیار ویرانگر باشد.

مبتلایان به OCD، بیشتر رفتارها و ترس‌هایی از خود بروز میدهند که نه فقط برای اطرافیان‌شان گیج‌کننده است، بلکه احتمال دارد برای خودشان هم عجیب باشد.

اجبارها و وسواس‌ها مانند هم هستند ولی خودشان را به شیوه‌های گوناگونی نشان می‌دهند:

وسواس‌ها: وسواس‌ها مبتنی بر فکر هستند.

آن‌ها عبارت‌اند از دلواپسی شدید به همراه یک فکر خاص که بطور معمول فکری منفی یا ترسناک است و فرد نمیتواند به‌راحتی از این افکار دست بکشد و هرقدر هم سعی میکند، به نتیجه‌ای نمی‌رسد.

اجبارها: اجبارها براساس رفتار هستند.

آن‌ها عبارت‌اند از «نیاز» بانجام یک عمل یا فعالیت به راهکاری بسیار خاص.

فرد هرقدر هم که سعی میکند، نمیتواند از این رفتار ممانعت نماید.

برای نمونه، این یک وسواس است که چون فکر میکنید احتمال دارد مادرتان به‌شدت فرد بیمار شود، نگران هستید.

درحالیکه یک اجبار، احساس اضطرابی است که برای مثال در صورت دست نزدن به دستگیره‌ی ‌درب در موقع خروج از خانه به شما دست میدهد.

در موارد زیادی، این عواطف به هم مرتبط هستند؛ به عنوان مثال مبتلایان به OCD شاید احساس کنند که مجبورند به دستگیره‌‌ی در دست بزنند وگرنه مادرشان احتمال دارد فرد بیمار شود.

شما امکان دارد به وسواس، اجبار یا هر دو مورد مبتلا باشید.

شاید فقط حس کنید که وادار به انجام کاری هستید (بدون وسواس)؛ در بیشتر موارد چنانچه فرد به اجبار، بازتاب رفتاری نشان ندهد، اضطراب و نگرانی شدیدی را تجربه خواهد کرد.

نیز امکان دارد به وسواس بدون اجبار مبتلا باشید (مثلا هراس از میکروب‌ها)؛ ولی در بیشتر موارد، این ترس‌ها به اجبار (مانند احساس احتیاج به شستن دست‌ها) منتهی خواهند شد.

بسیاری از مبتلایان به اختلال وسواسی جبری، فرایندهای فکری گوناگونی را تجربه می‌کنند که به وسواس‌ها و اجبارهای آن‌ها می‌انجامد. نکته‌های زیر، نمونه‌هایی از الگوهای تفکر وسواسی و الگوهای تفکر اجباری هستند:

قطعا بخوانید: درمان وسواس شستشو؛ واکاوی علت‌های وسواس و علایم آن
الگوهای تفکر وسواسی
شما متوجه می‌شوید نگران چیزهایی هستید که ظاهرا به‌جز شما، کس دیگری دلواپس آن‌ها نیست؛
وقتیکه این افکار به سراغ‌تان می‌آیند، می‌کوشید با انجام عملی خاص، آن‌ها را از ذهن‌تان دور کنید؛
شما متوجه می‌شوید که این رفتار، تأثیری ندارد و نهایتا وسواس ادامه می‌یابد؛
چون قادر نیستید آن افکار را از ذهن‌تان دور کنید، حس ناراحتی می‌کنید؛
شما متوجه می‌شوید که هر چه احساس بدتری داشته باشید، زیادتر در آن افکار غرق می‌شوید.
الگوهای رفتار اجباری
شما افزون‌تر از وسواس، اضطراب دارید (اگرچه نه لزوما)؛
شما عملی می‌کنید که بظاهر آن اضطراب را اندکی کاهش میدهد. شما برای کاستن از اضطراب‌تان، پیوسته به این عمل روی می‌آورید، تا زمانیکه به عادت‌تان تبدیل می‌شود؛
شما متوجه می‌شوید که قطعا بایست این رفتار را انجام دهید، وگرنه اضطراب‌تان از کنترل خارج می‌شود؛
شما با تکرار این عمل سبب قوی شدن و نهادینه شدن این رفتار می‌شوید.
اجبارها و وسواس‌ها احتمال دارد بسیار عجیب به نظر برسند و به‌آسانی می‌توان درک کرد که غیرمنطقی نیز هستند ولی با وجود این، مبتلایان به OCD حس میکنند که بازهم قادر نیستند از اونها دست بکشند.

تشخیص و تحلیل اضطراب شما

فقط یک روانشناس مجاز میتواند یک اختلال اضطراب حقیقی را مشخص کند.

ولی توضیحات بالا به شما کمک میکنند که درکی مناسب‌تر از انواع مشکلات اضطرابی پیدا کنید؛ اختلالاتی که میلیون‌ها نفر را در کل دنیا، گرفتار خود کرده‌اند.

به هر نوع اضطرابی که مبتلا هستید، بایست بدانید که راههای حقیقتأ مؤثری برای یاری به شما وجود دارند.

خیلی از افراد، اضطراب‌شان را بطور کامل درمان کرده‌اند و بسیاری دیگر نیز، راه‌هایی مؤثر برای مهار آن یافته‌اند.

آنچه بایست انجام دهید، آن است که اضطراب‌تان را مناسب‌تر بشناسید، تکنیک‌های مؤثر درمانی را برگزینید و آماده باشید که تمام اقدامات واجب و ضروری را به منظور رهایی از شر اضطراب انجام دهید. تکنیک‌های گوناگونی هستند که میتوانند در درمان اضطراب و پیشگیری از ظهور دوباره‌ی آن به شما یاری کنند.

چه می‌توان کرد؟

چنانچه حس میکنید که هراس و اضطراب بر زندگی تان حاکم است و نشانه‌های آن، زندگی هر روزه و روابط شما را تحت اثر قرار میدهد، می‌توانید راههای پیشگیری از آن را بیابید.

ضروری نیست که با هراس زندگی کنید.

مشکلات اضطرابی بطور معمول به یاری ترکیبی از داروها و رفتارْدرمانی‌ها، معالجه می‌شوند.

بطور معمول این مداوا برای هر بیماری تفاوت دارد و شدیدأ نشانه‌های و سطح کارکرد آن، وابسته است.

داروهای متداول برای مشکلات اضطرابی، بازدارنده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (مانند پروزاک)، ضد افسردگی‌های‌تری سیکلیک، بِنزودیازپینز یا بازدارنده‌های اُکسیداز مونوآمین است.

اگر گمان میکنید، به یکی از اختلالهای اضطرابی مبتلا هستید، خودتان در زمینه نشانه‌های فیزیکی و موقعیت‌های ایجاد کننده این نشانه‌ها، با دکتر گفتگو کنید.

دکتر متخصص می‌تواند درمان بهتری را در اختیار شما قرار بگذارد. و یا شما را نزد متخصّصی بفرستد که آن متخصّص، قادر باشد به شما راهنمایی هایی بدهد که چگونه بصورت دائمی از بیماری تان رهایی یابید.

قسمت دوم

اختلال اضطراب فراگیر