تاثیر نوروفیدبک بر بیش فعالی (ADHD)

نوروفیدبک عملی است که برای بهینه سازی فعالیت الکتریکی در مغز یک فرد ابداع شده است که دارای نام مستعار تنظیم امواج مغزی است. این فرایند بر این فرض استوار است که فعالیت های الکتریکی غیرطبیعی در بخش هایی از مغز ممکن است برخی عملکردها را که بر روی شرایط روحی و روانی دخالت دارند، مختل سازند. هدف از نوروفیدبک این است که مشکلات الکتریکی مناطق خاصی از مغز را اصلاح کند.

این فرایند جایگزین روش آدرال (Adderall) برای مبتلایان به ADHD شده است. شواهد حاکی از اثر بخشی نوروفیدبک برای درمان ADHD می باشند. برخی از کارشناسان زیاد موافق نوروفیدبک نیستند، در حالیکه برخی دیگر این روش را بسیار موثر می دانند و به عنوان یک روش درمانی برای افراد مبتلا به کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) در نظر می گیرند.

اینکه امواج مغزی هیچ تاثیری بر روی نشانه های مربوط به ADHD ندارند، کاملا اشتباه است. اختلالات امواج مغز به احتمال زیاد یکی از چندین عامل فیزیولوژی عصبی مرتبط با ADHD است، در حقیقت تنها بخشی از یک تصویر بزرگتر می باشد. گفته می شود با انجام تنظیمات محاسبه شده برای امواج مغز یک فرد مبتلا به ADHD، تمرکز، توجه و عملکرد شناختی بهبود می یابد.

نوروفیدبک برای بیش فعالی

استفاده از نوروفیدبک در بین کسانی که به بیماری ADHD مبتلا هستند، تلاش می کند تا اختلالات الکتریکی را که منجر به بروز این مشکل شده اند، درست کند. مشخص شده که فعالیت الکتریکی می تواند انتقال عصبی را تغییر دهد و بر روی آگاهی فرد تاثیر بگذارد. بنابراین انجام ( QEEG  کمی یا Quantitative EEG) به منظور بررسی امواج مغز فرد مبتلا به ADHD کمک خواهد کرد تا متخصص درک بهتری از چگونگی تاثیر فعالیت الکتریکی مغز بر روی علائم گزارش شده، داشته باشد.

گرچه در نظر گرفتن بررسی های مربوط به اثرات نوروفیدبک بر روی درمان ADHD مهم است، این امر نیز مهم می باشد که همه پزشکان از پروتکل ها و تمرینات یک نوع نوروفیدبک بهره نمی گیرند. بنابراین بیان این مسئله که آیا نوروفیدبک در مقیاس بزرگ موثر است یا نه، دشوار می باشد.

نگارنده: سمیه محمدی

• مریم عبداللهی 
• روانشناس ونوروتراپیست

[divider]

انجام روش های نوروفیدبک و بیوفیدبک در کلینیک فوق تخصصی مغز و اعصاب و روان آلومینا