اختلال افسردگی مداوم یا دیس تایمی چیست؟

اختلال افسردگی مداوم (یا افسرده خویی) که دیستایمیا نیز نامیده می شود، یک شکل مداوم و طولانی مدت از افسردگی است. در این شرایط فرد بیمار علاقه خود را به فعالیت های معمول روزانه از دست می دهد و احساس ناامیدی و بیهودگی می کند و اعتماد به نفس وی کاهش می یابد. این احساسات ممکن است سال ها طول بکشند و به طور محسوس با روابط فرد، درس خواندن، کار و دیگر فعالیت های روزانه وی تداخل پیدا می کند.

اگر به اختلال افسردگی مداوم یا دیستمیا مبتلا باشید، مقابله با علائم افسردگی، حتی در شادی، کار سختی خواهد بود. اما استفاده همزمان از گفتار درمانی و دارو می تواند تاثیر موثری بر بهبود علائم داشته باشد.

قبل از مطالعه ادامه مقاله به صحبت های روانشناس ما در رابطه با این اختلال گوش دهید.

خانم کاشفی
روانشناس بالینی

ویدئوی زیر نیز اطلاعات مفیدی در رابطه با ساختار مغز افراد افسرده ارائه می دهد. حتما آن را تماشا کنید.

نشانه های دیستایمیا چیست؟

علائم دیستمیا یا اختلال افسردگی مداوم معمولا مدت طولانی بروز کرده و پس از آن برای مدتی برطرف می شوند و به مرور زمان شدت آنها تغییر می کند. معمولا علائم بیشتر از دو ماه برطرف نمی شوند. به علاوه افسردگی اساسی نیز ممکن است قبل از اختلال افسردگی مداوم یا همزمان با آن رخ دهد.

نشانه های مربوط به اختلال افسردگی مداوم باعث بروز اختلال و آسیب عمده می شوند و عبارتند از:

• از دست دادن علاقه به فعالیت های روزانه
• ناراحتی، پوچی و احساس یاس
• ناامیدی
• خستگی و کم شدن انرژی
• کم شدن اعتماد به نفس، سرزنش کردن خود و احساس بی کفایتی
• مشکل در تمرکز و تصمیم گیری
• تحریک پذیری یا عصبانیت شدید
• کم شدن فعالیت ها و میزان اثربخش بودن فرد
• اجتناب از انجام فعالیت های اجتماعی
• احساس گناه و نگرانی نسبت به گذشته
• مشکلات خواب (بی خوابی یا زیاد شدن خواب)
• کم شدن یا زیاد شدن اشتها
• تغییر چشم گیر در وزن طی یک ماه
• فکر کردن مداوم به مرگ و خودکشی کردن و یا حتی تلاش برای آن

از آنجایی که این احساسات مدت طولانی تداوم دارند، ممکن است حس کنید بخشی از زندگی یا خصوصیات شما هستند، اما اگر هر یک علائم ذکر شده را در خود مشاهده کردید، بهتر است سریعتر به پزشک مراجعه کنید.

علت اختلال افسردگی مداوم چیست؟

علت دقیق بروز اختلال افسردگی مداوم مشخص نیست. مانند افسردگی اساسی، این نوع اختلال نیز ممکن است دارای بیشتر از یک دلیل باشد.

• تفاوت های بیولوژیک. افراد مبتلا به اختلال افسردگی مداوم ممکن است دارای تفاوت ها و تغییراتی در مغز خود باشند. علت این تغییرات مشخص نشده است، اما به هرحال باعث بروز افسردگی می شوند.
• شیمی مغز. انتقال دهنده های عصبی مواد شیمیایی طبیعی موجود در مغز هستند که در بروز افسردگی نیز نقش مهمی دارند. بررسی های اخیر نشان داده اند که تغییر در عملکرد و تاثیر این انتقال دهنده های عصبی و چگونگی تعامل آنها با نورون ها باعث تغغیراتی در خلق و خو و در نتیجه بروز افسردگی می شود.
• ویژگی های ارثی. اختلال افسردگی مداوم در بین افرادی بیشتر رایج است که وابستگان خونی آنها نیز دچار این شرایط هستند. محققان سعی دارند ژن های عامل بروز افسردگی را کشف کنند.
• رویدادهای زندگی. مانند دیگر اختلالات روحی، رویدادهای ناگوار مانند از دست دادن عزیزان، مشکلات اقتصادی و اضطراب شدید باعث بروز اختلال افسردگی مداوم می شوند.

بیماری های مزمن، داروها و مشکلات ایجاد شده در کار و روابط نیز خطر بروز دیستمیا را افزایش می دهند.

عوامل تشدید کننده

اختلال افسردگی مداوم اغلب در سنین پایین شروع می شود؛ در دوران کودکی، سال های نوجوانی یا اوایل جوانی. به نظر می رسد عوامل خاصی خطر بروز اختلال افسردگی مداوم را افزایش می دهند. این عوامل عبارتند از:

• سابقه بروز افسردگی در یکی از اقوام نزدیک
• رویدادهای ناگوار و استرس زا
• ویژگی های شخصیتی که باعث نگاه منفی فرد به خود می شوند، از جمله اعتماد به نفس پایین، وابستگی خیلی زیاد و بدبینی
• سابقه ابتلا به دیگر اختلالات و بیماری های روحی، مانند اختلال شخصیت

پیامدها

اختلال افسردگی مداوم ممکن است باعث بروز مشکلاتی شود که عبارتند از:

• تغییر کیفیت زندگی
• افسردگی اساسی، اختلالات اضطراب و دیگر اختلالات روحی
• سوء مصرف مواد
• مشکلات و تنش های زندگی
• بروز مشکل در محل کار یا مدرسه و کاهش بهره وری
• فکر به خودکشی یا اقدام به آن
• اختلالات شخصیت یا دیگر اختلالات روحی

تشخیص اختلال افسردگی مداوم

اگر پزشک در مورد وجود اختلال افسردگی مداوم در شما تردید داشته باشد، معاینات و آزمایش هایی انجام خواهند شد. فرایند تشخیص این اختلال به شرح زیر می باشد:

• معاینه جسمی. پزشک یک معاینه جسمی کامل انجام داده و سوالاتی را در مورد سلامت جسمی شما می پرسد تا علت احتمالی بروز افسردگی را کشف کند. در برخی موارد وجود یک مشکل و بیماری جسمی باعث بروز افسردگی می شود.
• آزمایش های مورد نیاز. برای رد کردن بیماری های جسمی و علل احتمالی بروز افسردگی آزمایش هایی انجام می شود. به عنوان مثال آزمایش خون برای تشخیص کم کاری تیروئید انجام می شود.
• ارزیابی روحی. در این روش افکار، احساسات و رفتار فرد مورد ارزیابی قرار می گیرند و ممکن است سوالاتی از فرد پرسیده شود که به تشخیص کمک می کنند. این ارزیابی به پزشک کمک می کند وجود اختلال افسردگی مداوم یا دیگر مشکلات روحی را تشخیص دهد.

بری تشخیص اختلال افسردگی مداوم، نشانه های اصلی مربوط به یک بزرگسال تا حدی با نشانه های مربوط به کودک متفاوت است:

• در بزرگسال حالت روحی افسرده در اکثر روزها به مدت دو سال یا بیشتر ادامه پیدا می کند.
• در کودکان افسردگی و تحریک پذیری در اکثر روزها و حداقل برای یک سال ادامه دارد.

به علاوه علائم مربوط به اختلال افسردگی مداوم در تمام بیماران به یک شکل نیست. زمانی که اختلال افسردگی مداوم قبل از 21 سالگی بروز می کند افسردگی زودرس نامیده می شود و اگر بعد از 21 سالگی رخ دهد، افسردگی دیررس است.

درمان افسردگی

دو روش مهم برای درمان اختلال افسردگی مداوم عبارتند از مصرف دارو و روان درمانی یا گفتار درمانی. روش درمانی انتخاب شده توسط پزشک به عوامل مختلفی بستگی دارد که عبارتند از:

• شدت علائم
• تمایل بیمار برای مقابله با مشکلات روحی یا موقعیتی که بر روی زندگی فرد تاثیر گذاشته اند.
• ترجیحات شخصی بیمار
• روش های درمانی که قبل از این برای فرد استفاده شده است
• میزان تحمل بیمار نسبت به داروها
• دیگر مشکلات روحی که فرد به آنها دچار است

روان درمانی اولین روش درمانی پیشنهادی برای کودکان و نوجوانان است، اما باز هم این انتخاب به فرد بستگی دارد. گاهی داروهای ضد افسردگی نیز لازم می شوند.

داروها

رایج ترین انواع ضد افسردگی هایی که برای درمان اختلال افسردگی مداوم استفاده می شوند، عبارتند از:

• مهار کننده های باز جذب سروتونین (SSRI)
• داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای (TCA)
• سروتونین و مهارکننده های باز جذب نوراپی نفرین (SNRI)

در مورد عوارض احتمالی هر یک از این داروها با پزشک خود مشورت کنید.

انتخاب داروی مناسب

اگر به این اختلال دچار هستید، ممکن است داروهای زیاد یا ترکیباتی از داروهای مختلف را استفاده کنید تا داروی مناسب خود را پیدا کنید. یافتن داروی مناسب نیز نیاز به صبر و تحمل دارد.

مصرف داروهای ضد افسردگی را بدون صحبت با پزشک متوقف نکنید؛ پزشک می تواند در کاهش تدریجی مصرف دارو به شما کمک کند. توقف ناگهانی مصرف دارو یا از دست دادن وعده های دارویی مختلف باعث بروز علائم ترک دارو شده و ممکن است افسردگی را بدتر کند.

اگر به اختلال افسردگی مداوم دچار هستید، ممکن است لازم باشد ضدافسردگی ها را مدت های زیادی مصرف کنید تا علائم بیماری را تحت کنترل خود داشته باشید.

داروهای ضدافسردگی و بارداری

اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی به نوزاد خود به سر می برید، برخی داروهای ضدافسردگی برای نوزاد متولد نشده یا در حال تغذیه از شیر شما خطراتی دارد. بنابراین اگر باردار هستید یا قصد باردار شدن دارید، با پزشک خود مشورت کنید.

هشدار FDA برای داروهای ضدافسردگی

گرچه داروهای ضدافسردگی اگر طبق دستور پزشک مصرف شوند، خطری ندارند؛ اما سازمان غذا و داروی امریکا توصیه می کند تمام داروهای ضد افسردگی باید دارای هشدار برای مصرف کننده باشند.

در برخی موارد کودکان، نوجوانان و جوانان کمتر از 25 سال با مصرف داروهای ضدافسردگی به خودکشی فکر کنند، به ویژه در چند هفته اول مصرف این داروها یا در زمان تغییر میزان مصرف دارو. بنابراین در روزهای اول مصرف دارو خیلی مراقب این افراد باشید. به یاد داشته باشید که داروهای ضد افسردگی در طولانی مدت با بهبود خلق و خو خطر اقدام به خودکشی را کاهش می دهند.

[button color=”blue” size=”medium” link=” http://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/persistent-depressive-disorder/diagnosis-treatment/treatment/txc-20166621″ target=”blank” ]منبع شماره 1[/button]   [button color=”blue” size=”medium” link=” http://www.webmd.com/depression/guide/chronic-depression-dysthymia#1″ target=”blank” ]منبع شماره 2[/button]

دکتر زهرا بابایی

متخصص روانشناسی بالینی