پدری با اختلال شخصیت مرزی (2)

fBPDs و کودکان نوپا :

همانطور که در بحث پیشین گفتیم ، ممکن است پدری که دچار اختلال شخصیت مرزی باشد، گرایش های وابستگی شدیدی را تجربه کند. به مرور که فرزند بزرگتر می شود، پدر مرزی (fBPDs) به احتمال بیشتری وابسته فرزندش خواهد شد، اما باز هم در درجه اول نیازهای خودش، بر نیازهای فرزندانش ارجحیت دارد.

در مقاله زیر مکالمه پدری مرزی (fBPDs) با کودکی نوپا را با هم مرور می کنیم.

fBPDs: چطوره که با هم دیگه ی مسابقه فوتبال ببینیم؟

کودک : اما پدر شما معمولا فوتبال را با عمو تامی میدید؟

fBPDs: بله، اما عمو تامی امروز نمی تواند بیاید.

کودک: باشه

…. کمی بعد تر

fBPDs: کجا می روی؟

کودک: بابا این برنامه برای من خسته کننده است، من دیگه نمی خواهم ببینمش.

fBPDs: اما بازی هنوز تمام نشده است.

کودک: من میخوام برم بیرون بازی کنم.

fBPDs: این آخرین باری است که از تو تقاضا می کنم تا با من زمانت را بگذرانی.

در این مثال ما شاهد گفتگوی پدر مرزی با کودک نوپایی بودیم، که در آن پدر سعی می کند فرزندش را جایگزین موضوع دلبستگی دیگرش کند ( یعنی از فرزند کوچکش می خواهد به جای عمو تامی او را همراهی کند).

کودک به احتمال زیاد شانس های دیگری به جز گذراندن زمان با پدرش را داشته است. در این وضعیت کودک با شکست مواجه شده است و پس از اینکه در ارتباط با پدرش موفق نبوده است ممکن است احساس کند که آدم بدی است. این موضوع اغلب اوقات باعث می شود که کودک در ارتباطاتش در زمان آینده نگران تر شود. و هم چنین اعتماد به نفس کودک بخاطر سرزنشی که از طرف پدرش شده است، کاهش پیدا کرده است.

از این پس  کودک ممکن است این سوء استفاده ای که از او شده است در قالب ترک، بی ارزش کردن و یا شاید حتی آزار جسمانی پدر ادامه پیدا کند.

[divider]

  فاطمه امیری –  روانشناس بالینی