چرا برخی کودکان عادت به جویدن ناخن های خود دارند؟

اقدامات لازم در مقابل ناخن جویدن کودک

• اضطراب های کودک را کشف کنید. اولین عکس العملی که در مقابل رفتارهای نگران کننده کودک خود انجام می دهیم این است که سعی می کنیم در طولانی مدت جلوی این رفتار را بگیریم. اما قبل از اینکه بتوانید جلوی رفتار کودک را بگیرید، لازم است که با علت اصلی بروز این رفتار مقابله کرده و در مورد اضطراب های کودک فکر کنید و در درجه اول اضطراب ها را از بین ببرید.

اگر علت مضطرب شدن کودک خود را می دانید – به عنوان مثال تغییر منزل، طلاق والدین و مدرسه جدید – تلاش کنید تا به کودک کمک کنید در مورد نگرانی های خود صحبت کند. اما به هرحال تشویق کردن کودک به صحبت در مورد نگرانی هایش نیز بسیار سخت است.

• نق نزنید و کودک را تنبیه نکنید. شما برای متوقف کردن عادت جویدن ناخن کار زیادی نمی توانید انجام دهید، مگر اینکه کودک خودش بخواهد این عادت را ترک کند. مانند دیگر عادت های عصبی، جویدن ناخن نیز به طور ناخودآگاه اتفاق می افتد.

اگر کودک به صورت ناآگاهانه این کار را انجام می دهد، نق زدن یا تنبیه کردن کودک به هیچ عنوان موثر نخواهد بود. حتی بزرگسالان نیز گاهی دچار این مشکل می شوند. اگر عادت جویدن ناخن واقعا شما را آزار می دهد، برایش محدودیت هایی قرار دهید، به عنوان مثال “به هیچ عنوان سر میز شام ناخن جویده نشود.” می تواند شکل یک قانون بگیرد.

مهم ترین کاری که می توان انجام داد این است که این عادت آزار دهنده را به یک مسئله بزرگ یا مشکل احساسی تبدیل نکنید. زمانی که کودک به هر دلیل آزار دهنده ای شروع به جویدن ناخن می کند، شما با بیان جملاتی مانند “من نمیتونم این کار تو رو تحمل کنم، بس کن دیگه” در واقع مشکل را شدیدتر کرده اید.

به طور کل تا زمانی که کودک به خودش آسیب نرسانده و خیلی مضطرب به نظر نمی رسد، بهتر است به بهداشت وی اهمیت دهید و از او بخواهید به طور مرتب دستان خود را بشوید و سعی کنید توجه خود را به موضوع دیگری متمرکز کنید. اگر برای توقف این کار کودک را تحت فشار قرار دهید در واقع اضطراب کودک را بیشتر کرده اید.

به علاوه هرگونه مداخله مستقیم از طرف شما – به عنوان مثال استفاده از یک طعم ناخوشایند یا تند بر روی انگشتان کودک – تنبیه محسوب می شود. هر چه کمتر تمرکز بر روی این عادت باشد، امکان ترک آن سریعتر خواهد بود.

• زمانی به کودک کمک کنید که خودش تصمیم به کنار گذاشتن این عادت می گیرد. اگر دوستان کودک وی را به خاطر این عادت مسخره کنند، مطمئنا کودک تصمیم به ترک این عادت گرفته و نیاز به کمک شما خواهد داشت. در این شرایط ابتدا در مورد صحبت های دیگران و احساسات خودش صحبت کنید و به وی اطمینان دهید که برای شما ظاهر ناخن های او اصلا مهم نیست و سپس به دنبال راه حل باشید.

• با کودک در مورد عادت های مختلف صحبت کنید. به او توضیح دهید که عادت های عصبی چگونه هستند و چگونه می توان آنها را کنار گذاشت. سپس در مورد نقش خودتان در این فرایند تصمیم بگیرید. آیا کودک از شما می خواهد در هنگام مشاهده این کار به او گوشزد کنید یا اینکه این امر باعث آزار وی می شود؟ هر چه سن کودک بالاتر باشد، کمتر به دخالت والدن تمایل دارد.

• به کودک در مورد این عادت آگاهی دهید. وی را تشویق کنید تا بداند چه وقت و چه زمانی شروع به جویدن ناخن های خود می کند. با هم توافق کنید تا در صورت مشاهده جویدن ناخن به طور نامحسوس به کودک یادآور شوید – به عنوان مثال یک کلمه رمز انتخاب کنید یا به آرامی بازوی وی را لمس کنید.

یادآوری جسمی در برخی کودکان بسیار موثر است و تمام توجه کودک جلب عادت خود می شود، به ویژه اگر خود کودک خواستار این مسئله باشد. گاهی استفاده از چسب زخم بر روی انگشت ها یا نقاشی کردن دست ها موثر خواهند بود.

اگر کودک بخواهد که نوک انگشتانش را به یک ماده تلخ آغشته کنید، خوب است، اما مراقب استفاده از ماده تلخ و عوارض آن باشید. برخی از آنها حاوی فلفل هستند که اگر کودک دستان خود را به چشم هایش بمالد خطرناک خواهند بود.

• یک جایگزین پیشنهاد دهید. یک یا چند فعالیت جایگزین پیشنهاد دهید. از کودک بخواهید این فعالیت های جایگزین را قبل از مدرسه یا قبل از خواب تمرین کند. به علاوه تکنیک های تمدد اعصاب را به کودک آموزش دهید تا در هنگام نیاز به جویدن ناخن به کار گیرد – به عنوان مثال تنفس عمیق.

موقعیت های بازی کردن و دویدن را برای کودک خود فراهم کنید تا بتواند انرژی خود را تخلیه کرده و اضطراب خود را کاهش دهد. در مورد برخی کودکان نقاشی کشیدن و درست کردن کاردستی بسیار موثر خواهد بود، از این طریق دستها مشغول انجام کار دیگری می شوند. برخی دیگر از کودکان نیز علاقمند به استفاده از آلات موسیقی هستند.

• باز هم تلاش کنید. برای کودک خود توضیح دهید که افراد مختلف به تکنیک های متفاوت پاسخ می دهند و اگر روش اول موثر نبود، از وی بخواهید که روش های دیگر را تمرین کند. به طور کل هرچه سن کودک بیشتر باشد، مسئولیت بیشتری در این زمینه قبول خواهد کرد.

در خاتمه به کودک خود – و البته به خودتان – یادآور شوید که ترک عادت کار بسیار سختی است و توجه و محبت خود را به کودکتان بیشتر کنید و به وی اطمینان دهید عدم موفقیت او در این مسیر اهمیت ندارد.

در ادامه:چه زمانی جویدن ناخن کودک نگران کننده می شود؟