بیماری سندروم تونل کارپال (مچ دست) یا التهاب تاندون

انجام عمل جراحی

در صورت تداوم علائم بیماری به مدت 6 ماه، باید بر روی مچ دست و بویژه رشته بافت های اطراف مچ دست جراحی صورت گیرد تا فشار وارده به عصب میانی کاهش پیدا کند. عمل جراحی سرپایی تحت بی حسی موضعی صورت گرفته و نیازی به بستری بیمار در بیمارستان نیست. انواع روش های جراحی تونل کارپال عبارتند از:

جراحی باز، روش جراحی سنتی که در طی آن برشی به اندازه دو اینچ بر روی مچ  زده شده، سپس به منظور افزایش سایز و گسترده کردن مجرا، رباط مچ بریده می شود. روند درمان تحت بی حسی موضعی و به صورت سرپایی صورت می گیرد، مگر اینکه پزشک نظر دیگری داشته باشد.

جراحی اندوسکوپیک به بهبود سریع تر بیمار و بیماری کمک کرده و پس از عمل عوارض جانبی کمتری برای بیمار ایجاد می کند. در این روش، پزشک جراح دو برش به اندازه نیم اینچ بر روی مچ دست و کف دست ایجاد می کند و دوربین کوچکی را که به میله ای متصل است به درون می فرستد و بدینوسیله وضعیت بافت ها بر روی نمایشگر نمایش داده می شود. سپس پزشک با دقت رباط مچ دست (بافت نگهدارنده بست دست) را جدا می کند. این روش جراحی معمولا تحت بی حسی موضعی صورت گرفته که در طی آن کمترین جای زخم بر روی پوست دست باقی می ماند. یکی از نکات مثبت این روش این است که پس از گذشت مدتی کوتاه فرد می تواند فعالیت های خود را دوباره از سر گیرد.

اگرچه پس از عمل جراحی علائم بیماری به سرعت برطرف می شوند، اما بهبودی کامل در طی ماه ها میسر می شود. برخی از بیماران ممکن است دچار عفونت، آسیب عصبی، انقباض و گرفتگی عضلات دست و بروز درد در ناحیه برش زده شده شوند. گاهی اوقات مچ دست توان و قوت خود را از دست می دهد، زیرا رباط مچ دست که نگاهدارنده بست دست است، جدا شده است. پس از عمل جراحی، فرد بیمار باید فیزیوتراپی شود تا عضلات دست تقویت شوند و فرد بتواند کارهای یدی را به راحتی انجام دهد. برخی افراد ملزم به تغییر شغل یا سبک کردن وظایف شغلی خود هستند تا بهبودی کامل حاصل شود. بازگشت بیماری غیر ممکن به نظر می رسد و اغلب بیماران پس از عمل جراحی به بهبودی کامل می رسند.

راه های جلوگیری از بروز بیماری

در محل کار و در حین کار  افراد می توانند با  انجام یک سری تمرینات مراقبتی مانند تمرینات کششی، وقفه های کوتاه مدت در حین کار، آتل و مچ بند بستن،  از تشدید بیماری جلوگیری کنند. پوشیدن دستکش های بدون انگشتی می تواند به گرم نگاه داشتن و انعطاف پذیری دست ها کمک کند. با تغییر ابزار کار، محل کار و موقعیت شغلی می توان به حفظ حالت طبیعی مچ دست کمک کرد. کارفرمایان می توانند  برنامه های کارپژوهشی ( مكانيك  علم تلفيق كار و شرايط كار با ويژگي ها و نيازهاى انساني ) محیط و شرایط کار را  متناسب با تونایی های کارگران و کارمندان توسعه و تغییر دهند.

منبع:

http://www.ninds.nih.gov

نگارنده: حدیث بختیاری

[divider]

کلینیک فوق تخصصی مغز و اعصاب و روان آلومینا