بیماری سندروم تونل کارپال (مچ دست) یا التهاب تاندون

چگونگی تشخیص بیماری

تشخیص زودهنگام و درمان به موقع برای جلوگیری از آسیب های دائمی به عصب میانی از اهمیت بسیار بالایی برخوردارند. معاینه دقیق دستان، بازوان، مچ دست، شانه و گردن می تواند به تشخیص بیماری و ارتباط علائم با بیماری سندروم تونل کارپال کمک کند، چون گاهی اوقات این علائم در اثر  کار و فشار زیاد یا دیگر اختلالات زمینه ای بروز پیدا می کنند و شباهت بسیار زیادی با نشانه های بیماری سندروم تونل کارپال دارند. مچ دست نیز از نظر آسیب پذیری، استقامت، وجود التهاب احتمالی، گرمی و تغییر رنگ مورد بررسی قرار می گیرد. تک تک انگشتان نیز به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته و عضلات بست دست همچنین از نظر استقامتف مقاومت و کوچک و کم نیرو شدن بافت ها مورد بررسی قرار می گیرند. تست های آزمایشگاهی معمول و عکسبرداری از اندام ها می توانند در تشخیص بیماری دیابت، آرتروز یا شکستگی ها موثر واقع شوند.

برخی از پزشکان با انجام یک سری تست های خاص به تلاش می کنند که این علائم را در بیمار ایجاد کنند. در تست تینل ( Tinel) ، پزشک ضربات آهسته و پیوسته ای را به عصب میانی وارد می کند. در صورتی واکنش مثبت خواهد بود که فرد در انگشتان خود احساس سوزن سوزن شدن کند. با انجام تست خم كردن يا خم شدن مچ دست به وسيله ى عضله ى خم كننده يا خم گر، پزشک از بیمار می خواهد تا همزمان دست را به حالت عمود قرار داده و انگشتان دست را به سمت پایین کشیده و به پشت دست ها فشار وارد کند. در صورتی بیماری، سندروم تونل کارپال تشخیص داده می شود که یکی یا چند مورد از این علائم مانند سوزش دست و بی حسی انگشتان پس از گذشت یک دقیقه بروز پیدا کند. در واقع پزشک از بیمار می خواهد فعالیتی را انجام دهد یا حرکتی کند که به بروز این علائم کمک کند.

اغلب نیاز است که به منظور تایید نظر پزشک و اطمینان حاصل کردن از تشخیص درست، دستگاه الکترودیاگنوستیک مورد استفاده قرار گیرد. در طی مطالعاتی که در زمینه رسانش تكانه هاى عصبي صورت گرفت، الکترودهایی بر روی دست و مچ دست گذارده شد. سپس شوک های الکتریکی کوچکی بدین نقاط اعمال شد و سرعت انتقال پیام های عصبی محاسبه و اندازه گیری شد. در برق دستگاه نگارماهيچه ( دستگاه سنجش ميزان برق در بافت عضلات كه در تشخيص بيمارى هاى ماهيچه ها و اعصاب كاربرد دارد)، سوزن ظریفی وارد عضله میشود؛ فعالیت های الکتریکی پیام های عصبی که بر روی نمایشگر نشان داده می شود، میزان آسیب وارده  به عصب میانی را تعیین می کند. عکسبرداری  فراوا درماني (امواج فرا صوتي كه در درمان و جراحي به كار مي روند) می تواند به نمایش اندازه غیر طبیعی عصب میانی کمک کند. عکسبرداری بازآوایی مغناطیسی از اندام های داخلی و بافت ها، تصویری کامل از استخوان بندی و اسکلت مچ را در اختیار ما قرار می دهد، اما امروزه این روش در تشخیص سندروم تونل کارپال موثر نبوده است.

روش های درمانی بیماری سندروم تونل کارپال

درمان سندروم تونل مچ دست باید در اسرع وقت و در اولین فرصت ممکن تحت نظر پزشک آغاز شود. اختلالات زمینه ای و عوامل کمیک چون بیماری دیابت، آرتروز دست باید در همان مراحل اولیه درمان، برطرف گردند. مراحل اولیه درمان عموما مستلزم استراحت دادن به دست یا مچ دست برای مدت حداقل دو هفته و اجتناب از فعالیت هایی ست که بروز علائم را تشدید می کند. همچنین به منظور جلوگیری از پیخ خوردن مچ دست یا خم شدن آن،  می بایست مچ دست بوسیله تخته شکسته بندی یا آتل کاملا بست. در صورت بروز التهاب می توان به کمک بسته های یخ از تورم و آماس مچ دست جلوگیری کرد.

روش های درمانی جراحی مانند

دارو—در برخی شرایط ویژه و خاص، داروهای مختلفی برای تسکین درد و کاهش التهاب مرتبط با سندروم تونل کارپال مورد استفاده قرار می گیرد. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند آسپرین، ایبوپروفن و دیگر داروهای مسکن  مصرفی بدون نسخه پزشک موجب کاهش درد های مچ دست برای مدتی کوتاه می شوند. كورتيكواستروئيد (انواع هورمون ها كه توسط غدد فوق كليوى ترشح مي شود) مانند پرد نیزون یا لیدوکائین می توانند به طور مستقیم به داخل مچ تزریق شوند یا به صورت خوراکی خوردنی  مصرف شوند ( پرد نیزون) تا فشار از روی عصب میانی برداشته شده و در د کاهش پیدا کند. افراد مبتلا  به بیماری دیابت یا مستعد ابتلا به بیماری دیابت باید دقت داشته باشند که مصرف طولانی مدت كورتيكواستروئيد ها موجب اختلال در میزان انسولین می شود. علاوه بر این، تحقیقات نشان می دهد که  مکمل ویتامین ب 6 ( پری دوکسین) موجب کاهش درد های مچ دست می شود.

انجام تمرینات ورزشی—انجام تمرینات کششی و قدرتی می تواند به کاهش علائم بیماری کمک بسیار کند. تمام حرکات باید زیر نظر فیزیوتراپ به درستی انجام شوند.

روش های درمانی جایگزین—طب سوزنی و مراقبت های كايروپراكتيك ( بیماری در اثر اختلال عمل اعصاب بروز مي كند و براى درمان بايد به ماساژ و جا اندازى مفاصل واستخوان ها پرداخت ) در بهبود برخی بیماران تاثیر بسزایی داشته اند اما در مورد میزان اثربخشی آنها هنوز مطالعات و تحقیقاتی صورت نگرفته است. انجام ورزش یوگا نیز به کاهش قابل توجه درد مچ دست و  افزایش زور پنجه کمک بسیار می کند.